در سال 1951، تنها شش سال پس از جنگ جهانی دوم، شهرها و شهرهای بریتانیا هنوز زخم‌های جنگ را نشان می‌دادند که یادآور ناآرامی‌های سال‌های قبل بود. با هدف ترویج احساس بهبودی، جشنواره بریتانیا در 4 می 1951 به روی عموم باز شد و صنعت، هنر و علم بریتانیا را جشن گرفت و الهام بخش اندیشه بریتانیای بهتر بود. این نیز اتفاقا همان سالی بود که آنها صدمین سالگرد نمایشگاه بزرگ 1851 را جشن گرفتند. اتفاقی؟ ما فکر نمی کنیم!

محل اصلی جشنواره در منطقه ای به مساحت 27 هکتار در کرانه جنوبی لندن ساخته شد که از زمان بمباران در جنگ دست نخورده باقی مانده بود. با رعایت اصول جشنواره، یک معمار جوان تنها 38 ساله به نام هیو کاسون به عنوان مدیر معماری جشنواره منصوب شد و معماران جوان دیگری را برای طراحی ساختمان های آن منصوب کرد. با هدایت کاسون، ثابت شد که زمان مناسبی برای نمایش اصول طراحی شهری است که در بازسازی پس از جنگ لندن و دیگر شهرها و شهرها به چشم می خورد.

برج اسکایلون، جشنواره بریتانیا 1951

محل اصلی دارای بزرگترین گنبد جهان در آن زمان بود که ارتفاع آن 93 فوت با قطر 365 فوت بود. این نمایشگاه نمایشگاه هایی با موضوع اکتشاف مانند دنیای جدید، مناطق قطبی، دریا، آسمان و فضای بیرونی برگزار کرد. آی تیهمچنین شامل یک موتور بخار 12 تنی در نمایشگاه بود. در مجاورت گنبد، اسکایلون قرار داشت، سازه ای خیره کننده، نمادین و به نظر آینده نگر. اسکایلون یک برج عمودی سیگاری شکل غیرعادی بود که توسط کابل‌هایی پشتیبانی می‌شد که این تصور را ایجاد می‌کرد که در بالای زمین شناور است. برخی می گویند که این ساختار بازتابی از اقتصاد بریتانیا در آن زمان بود که هیچ ابزار حمایتی مشخصی نداشت. عصر قبل از بازدید سلطنتی از سایت اصلی جشنواره، دانش آموزی به نزدیکی قله صعود کرده و روسری اسکادران هوایی دانشگاه لندن را چسبانده است!

یکی دیگر از ویژگی ها Telekinema بود، ایالتی با 400 صندلی سینمای مدرن که توسط موسسه فیلم بریتانیا اداره می شود. این فناوری لازم را برای نمایش فیلم ها (از جمله فیلم های سه بعدی) و تلویزیون با صفحه بزرگ داشت. این یکی از محبوب ترین جاذبه های سایت بانک جنوبی است. پس از بسته شدن جشنواره، Telekinema به خانه تئاتر ملی تبدیل شد و تا سال 1957 تخریب نشد، زمانی که تئاتر ملی به محلی که هنوز در مرکز بانک جنوبی اشغال می‌کند منتقل شد.

سایر ساختمان‌ها در محل جشنواره. در بانک جنوبی شامل تالار رویال فستیوال، یک سالن کنسرت 2900 نفره است که میزبان کنسرت هایی مانند سر مالکوم سارجنت و سر آدریان بولت در کنسرت های افتتاحیه خود بود. شاخه جدیدی از موزه علوم که نمایشگاه علم را برگزار می کند. و، واقع در نزدیکی، نمایشگاه زندهمعماری در صنوبر.

این از غرفه تحقیقات ساختمان، غرفه برنامه ریزی شهر و یک سایت ساختمانی تشکیل شده است که خانه ها را در مراحل مختلف تکمیل نشان می دهد. Live Architecture ناامیدکننده بود و تنها حدود 10 درصد از تعداد مهمانان را به عنوان نمایشگاه اصلی جذب کرد. همچنین توسط چهره‌های پیشرو صنعت مورد استقبال قرار گرفت که باعث شد دولت و مقامات محلی روی مسکن‌های بلند متراکم تمرکز کنند. اوپریور، تنها چند دقیقه از طریق قایق از سایت اصلی جشنواره، پارک Battersea بود. این خانه بخش سرگرم کننده و نمایشگاهی جشنواره بود. این شامل باغ های تفریح، سواری و تفریحات در فضای باز بود.

همه سرگرمی های نمایشگاه

اگرچه سایت اصلی جشنواره در لندن بود، این جشنواره یک رویداد سراسری با نمایشگاه هایی در بسیاری از شهرها و شهرهای سراسر بریتانیا بود. این نمایشگاه شامل نمایشگاه‌هایی مانند نمایشگاه قدرت صنعتی در گلاسکو و نمایشگاه مزرعه و کارخانه اولستر در بلفاست بود، همچنین نمایشگاه‌های مسافرتی زمینی و کشتی جشنواره کامپانیا را فراموش نکنید که از شهری به شهر دیگر و شهری به شهر دیگر در سراسر بریتانیا سفر می‌کردند.

جشن ها، رژه ها و مهمانی های خیابانی در سراسر کشور برگزار شد. این فارنوورث، چشایر بود:

همانند بسیاری از پروژه‌های بزرگ تحت حمایت و سرمایه‌گذاری دولت (گنبد هزاره، لندن 2012)، جشنواره نیز با بحث‌های زیادی روبرو شد، از مفهوم تا تکمیل . زوجقبل از افتتاح جشنواره، آن را به عنوان هدر دادن پول محکوم کردند. بسیاری از مردم بر این باور بودند که پس از ویران شدن بسیاری از خانه ها در طول جنگ جهانی دوم، بهتر بود برای مسکن خرج می شد. پس از باز شدن، منتقدان به ذائقه هنری روی آوردند. رستوران ریورساید بیش از حد آینده‌نگر دیده می‌شد، سالن جشنواره رویال بیش از حد مبتکرانه دیده می‌شد و حتی برخی از اثاثیه کافه به دلیل زرق و برق بودن مورد انتقاد قرار گرفت. همچنین به دلیل گران بودن بسیار مورد انتقاد قرار گرفت و ورودی گنبد اکتشاف پنج شیلینگ بود. حتی با وجود شکایات فوق، سایت اصلی جشنواره در کرانه جنوبی توانست بیش از 8 میلیون بازدید کننده را جذب کند.

همیشه به عنوان یک نمایشگاه موقت برنامه ریزی شده بود، جشنواره به مدت 5 ماه قبل از بسته شدن در سپتامبر 1951 ادامه داشت. موفقیت آمیز بود و سود زیادی داشت و همچنین بسیار محبوب بود. اما در ماه پس از بسته شدن، یک دولت محافظه کار جدید به قدرت انتخاب شد. به طور کلی اعتقاد بر این است که چرچیل، نخست وزیر آینده، جشنواره را یک قطعه تبلیغات سوسیالیستی، جشنی از دستاوردهای حزب کارگر و دیدگاه آنها برای بریتانیای جدید سوسیالیستی در نظر گرفت، دستور به سرعت صادر شد تا سایت بانک جنوبی تقریباً حذف شود. تمام آثار جشنواره 1951 بریتانیا. تنها ویژگی باقی مانده، سالن جشنواره سلطنتی بود که در حال حاضر یک ساختمان درجه یک است، اولینساختمان پس از جنگ بسیار محافظت می شود و تا به امروز میزبان کنسرت است.

تالار رویال جشنواره امروز