Plaga Anglii i Francji, ojciec Wielkiej Armii Pogańskiej i kochanek mitycznej królowej Aslaug - legenda o Ragnarze Lothbroku oczarowuje opowiadaczy i historyków od niemal tysiąclecia.

Uwieczniony w islandzkich sagach z XIII wieku, legendarny przywódca nordycki stał się znany współczesnym widzom dzięki przebojowemu programowi telewizyjnemu "Wikingowie" - ale nadal istnieją wątpliwości co do jego prawdziwego istnienia.

Sam Ragnar znajduje się w najdalszych zakątkach naszej przeszłości, w mglistej szarej mgle, która łączy mit i historię. Jego historia została opowiedziana przez islandzkich skaldów 350 lat po jego rzekomej śmierci, a wielu królów i przywódców - od Guthruma po Knuta Wielkiego - twierdzi, że pochodzi od tego najbardziej nieuchwytnego bohatera.

Legendy mówią nam, że Ragnar - syn króla Sigurda Hringa - miał trzy żony, z których trzecią była Aslaug, która urodziła mu synów Ivara Bezkostnego, Bjorna Ironside'a i Sigurda Węża w Oku, z których wszyscy trzej osiągnęli większy wzrost i sławę niż on.

Ragnar i Aslaug

To właśnie tutaj Ragnar został pokonany przez siły króla Aella i wrzucony do wężowej jamy, gdzie przepowiedział nadejście Wielkiej Armii Pogańskiej w 865 r. n.e., cytując słynne słowa: "Jakże małe prosięta chrząkałyby, gdyby wiedziały, jak stara jest ta armia".dzik cierpi".

Rzeczywiście, w 865 r. n.e. Wielka Brytania została poddana największej w historii inwazji Wikingów - dowodzonej przez Ivara Bezkostnego, którego szczątki spoczywają obecnie w masowym grobie w Repton - która zapoczątkowała powstanie Danelaw.

Jednak ile z naszej historii tak naprawdę zawdzięczamy temu legendarnemu królowi wikingów, który miał tak głęboki i trwały wpływ na kraj, który nazywamy Anglią?

Dowody sugerujące, że Ragnar kiedykolwiek żył, są skąpe, ale, co kluczowe, istnieją. Dwie wzmianki o szczególnie wybitnym najeźdźcy wikingów w 840 r. n.e. pojawiają się w ogólnie wiarygodnej kronice anglosaskiej, która mówi o "Ragnallu" i "Reginherusie". W ten sam sposób, w jaki Ivar Bez Kości i Imár z Dublina są uważani za tę samą osobę, Ragnall i Reginherus są uważani za Ragnara Lothbroka.

Mówi się, że ten niesławny wódz wikingów najechał wybrzeża Francji i Anglii, otrzymał ziemię i klasztor od Karola Łysego, po czym zdradził przymierze i popłynął w górę Sekwany, by oblegać Paryż. Po zapłaceniu 7000 liwrów srebra (ogromna suma w tamtych czasach, mniej więcej równowartość dwóch i pół tony), kroniki frankijskie należycie odnotowały śmierć Karola Łysego.Ragnara i jego ludzi w "akcie boskiej zemsty".

Mógł to być przypadek chrześcijańskiego prozelityzmu, ponieważ Saxo Grammaticus twierdzi, że Ragnar nie został zabity, ale w rzeczywistości terroryzował wybrzeża Irlandii w 851 r. n.e. i założył osadę niedaleko Dublina. W kolejnych latach Ragnar miał rzekomo najechać całą Irlandię i północno-zachodnie wybrzeże Anglii.

Ragnar w jamie węży

Wydaje się zatem, że jego śmierć z rąk Aelli w jamie węży ma swoje korzenie raczej w micie niż w historii, ponieważ wydaje się prawdopodobne, że Ragnar zginął gdzieś między 852 r. a 856 r. podczas podróży przez Morze Irlandzkie.

O ile jednak relacja Ragnara z królową Aellą jest prawdopodobnie sfabrykowana, o tyle jego relacje z synami już nie. W przypadku jego synów istnieje znacznie więcej dowodów na ich autentyczność - Ivar Bez Kości, Halfdan Ragnarsson i Bjorn Ironside są prawdziwymi postaciami w historii.

Co ciekawe, chociaż islandzkie sagi opisujące życie Ragnara są często uważane za niedokładne, wielu jego synów żyło w odpowiednich miejscach i czasie, aby pasować do wspomnianych czynów - i rzeczywiście jego synowie twierdzili, że są potomkami samego Ragnara.

Posłańcy króla Ella stoją przed synami Ragnara Lodbroka

Czy ci wikińscy wojownicy naprawdę mogli być synami Ragnara Lothbroka, czy też twierdzili, że pochodzą od legendarnego imienia, aby podnieść swój status? Być może jedno i drugie. Nierzadko królowie Wikingów "adoptowali" synów o wielkiej pozycji, aby zapewnić, że ich rządy będą kontynuowane po ich odejściu, a więc ma to uzasadnienie, że Ragnar Lothbrok mógł być również powiązany zIvar Bez Kości, Bjorn Ironside i Sigurd Wężowe Oko, w ten czy inny sposób.

To, co nie ulega wątpliwości, to trwały wpływ, jaki jego domniemani synowie wywarli na Brytanię. W 865 r. n.e. Wielka Armia Pogańska wylądowała w Anglii, gdzie zabiła Edmunda Męczennika w Thetford, a następnie ruszyła na północ i obległa miasto York, gdzie król Aella poniósł śmierć. Po latach najazdów zapoczątkowało to prawie dwustuletni okres nordyckiej okupacji na północy i wschodzie.Anglii.

Śmierć Edmunda Męczennika

W rzeczywistości jest prawdopodobne, że przerażająca legenda Ragnara Lothbroka została zbudowana na reputacji Ragnara, który z powodzeniem najeżdżał Wielką Brytanię, Francję i Irlandię w IX wieku, zdobywając ogromne ilości skarbów. W ciągu stuleci, które minęły do czasu, gdy jego najazdy zostały ostatecznie odnotowane w XIII-wiecznej Islandii, postać Ragnara prawdopodobnie wchłonęła osiągnięcia i sukcesyinni bohaterowie wikingów w tamtym czasie.

Do tego stopnia, że sagi o Ragnarze Lothbroku stały się połączeniem wielu nordyckich opowieści i przygód, a prawdziwy Ragnar wkrótce stracił swoje miejsce w historii i został całkowicie przyjęty przez królestwo mitologii.

Josh Butler Jestem pisarzem z licencjatem z kreatywnego pisania na Uniwersytecie Bath Spa oraz miłośnikiem historii i mitologii nordyckiej.