در 11 نوامبر 1918، هنگامی که زنگ ها در سراسر بریتانیا به نشانه توقف خصومت ها و کشتار جنگ بزرگ به صدا درآمد، تلگرافی به خانه آقا و خانم تام اوون در شروزبری تحویل داده شد. مانند صدها هزار موشک مشابه که در جریان درگیری 18-1914 فرستاده شد، به سادگی و به وضوح از مرگ سخن می گفت. پسر ارشد اوونز، ویلفرد، هفت روز قبل از آتش بس در عملیاتی در Ors در فرانسه کشته شده بود. او 25 سال داشت.

در زمان مرگش، ویلفرد اوون هنوز به عنوان یکی از بزرگترین شاعران جنگ ما شناخته می شد. اوون از کودکی شروع به نوشتن شعر کرد، اما در طول درمانش برای شوک پوسته در بیمارستان جنگی کریگلهارت در ادینبورگ بود که اوون مهارت‌های فنی و زبانی خود را توسعه داد و اشعاری جاودانه را برای بیان تصویری از رنج وحشتناک و بیهودگی و بیهودگی جنگ ساخت. . او هم در شعر و هم در دیدگاه‌هایش از جنگ تحت تأثیر هم‌بیمار و نویسنده‌اش، زیگفرید ساسون، بی‌سابقه بود.

اوون در سال 1915 در ارتش بریتانیا ثبت‌نام کرد و سال بعد به هنگ منچستر اعزام شد. تجربیات او در خط مقدم در فرانسه در ماه‌های اولیه سال 1916 منجر به شوک پوسته شد، وضعیتی که سپس به عنوان نوعی «نوراستنی» شناخته می‌شود، که خود اخیراً به عنوان سندرم خستگی مزمن توصیف می‌شود. نظرات نظامی و پزشکی در آن زمان در مورد اینکه آیا شلیک شوک واقعی است یا خیر، تقسیم شده بودواکنش به وحشت جدید کشتار مکانیزه و صنعتی در جبهه غرب یا بدگویی بزدلانه. با این حال، تعداد زیادی از سربازان تحت تأثیر، به ویژه پس از نبرد Somme در سال 1916، به نوعی کمک نیاز داشتند. توسعه یک رویکرد فرویدی به اثرات روانی و فیزیکی خاطرات تروماتیک سرکوب شده همزمان با این نوع از مصدومیت منجر به پیشرفت‌های عمده در عمل عصبی روانپزشکی شد.

Craiglockhart Hydropathic

Craiglockhart، که زمانی یک هتل آبگرم آبگرم بود و اکنون بخشی از دانشگاه ناپیر است، ساختمانی باشکوه متعلق به قرن نوزدهم است که در هکتار زمین پارک قرار دارد. در سال 1916 توسط دفتر جنگ به عنوان بیمارستانی برای افسران گلوله‌شکن مورد درخواست قرار گرفت و به مدت 28 ماه باز ماند. ارزیابی دقیق سوابق پذیرش و ترخیص بیمارستان، تعداد مردان تحت درمان و مقصد آنها را پس از درمان مشخص کرد.

در ابتدا، رویکرد مدیریت چنین بیمارانی غیر شهودی به نظر می رسید: مردان آنچه را که از آن لذت می بردند شناسایی کردند و سپس مجبور شدند برعکس آن را انجام دهند، به عنوان مثال فعالیت های خارج از منزل برای کسانی که ترجیحات داخلی و غیرفعال داشتند. نتایج ضعیف بود تغییر در فرماندهی در اوایل سال 1917 منجر به یک رژیم متفاوت شد. کادر پزشکی شامل دکتر ویلیام ریورز بود که ساسون را معالجه کرد و دکتر آرتور براک که اوون را معالجه کرد. براک قبل از جنگ جهانی اول بیماران نوراستنی را مدیریت می کردو «ارگوتراپی» یا «درمان با عملکرد» را ایجاد کرد، یک رویکرد فعال و مبتنی بر کار برای درمان سربازان، برای مثال تدریس در مدارس محلی یا کار در مزارع. براک همچنین بیماران، از جمله اوون، و کارکنان را تشویق کرد تا در مورد تجربیات خود برای انتشار در مجله بیمارستان، «هیدرا» بنویسند. سه گانه خارق العاده رمان های «بازآفرینی» اثر پت بارکر به وضوح این برخوردها و روابط را نمایش می دهد.

اوون در ژوئن 1917 وارد کریگلهارت شد. او در ماه اوت با ساسون ملاقات کرد و دوستی نزدیکی با هم برقرار کردند که در رشد اوون به عنوان یک شاعر نقش اساسی داشت. ساسون پس از علنی شدن انتقادات مکتوب او از جنگ به کریگلهارت فرستاده شده بود. به جای اینکه با دادگاه نظامی روبرو شود، به او برچسب شلیک زده زدند. ساسون در نامه ای که در طول اقامتش نوشته بود، کریگلوکهارت را «دوتی ویل» توصیف کرد. نظرات او عمیقاً بر باورهای خود اوون و بنابراین نوشته های اوون تأثیر گذاشت.

شعر اوون برای اولین بار در «هیدرا» منتشر شد، که او در زمانی که بیمار بود آن را ویرایش کرد. تعداد کمی از نسخه‌های اصلی این مجله در حال حاضر وجود دارد و بیشتر آن‌ها در دانشگاه آکسفورد نگهداری می‌شوند، اما در سال 2014 سه نسخه توسط یکی از بستگان یکی از بیماران سابق که پس از ترخیص از کریگلهارت در نوامبر 1917 اوون را به عنوان ویراستاری بر عهده گرفته بود، به دانشگاه ناپیر اهدا شد. .

زیگفرید ساسون

پس از انجام وظایف ذخیره در انگلستان، اوون برای خدمت درژوئن 1918. او و ساسون برای آخرین بار مدت کوتاهی قبل از بازگشت اوون به جبهه غربی در فرانسه در ماه اوت، ملاقات کردند. اوون در ماه اکتبر به دلیل «شادمانی آشکار و تعهد به انجام وظیفه در خط فونسوم»، نشان صلیب نظامی دریافت کرد. ساسون تا ماه ها پس از آتش بس از مرگ اوون مطلع نشد. در سال‌های بعد، تبلیغ ساسون از آثار اوون به تثبیت شهرت پس از مرگ او کمک کرد.

سنگ قبر اوون در گورستان اشتراکی اورس به عنوان سنگ نوشته او نقل قولی را که مادرش از یکی از شعرهایش انتخاب کرده بود، نشان می‌دهد: «آیا زندگی تجدید خواهد شد. این اجساد؟ در حقيقت تمام مرگ را باطل خواهد كرد.» اوون از جمله شاعران جنگ بزرگ است که در گوشه شاعران ابی وست مینستر بزرگداشت می شود، و نسل های دانش آموزی از «سرود برای جوانان محکوم به فنا» و «Dulce et Decorum Est» قطعاتی را یاد گرفته اند. مدیریت تلفات شوک شده در ادینبورگ به درک معاصر اختلال استرس پس از سانحه کمک کرد. تراژدی یک نسل تلف شده در سخنان اوون شعله ور است.

توسط گیلیان هیل، نویسنده مستقل.