Veel folkloristische gebruiken hebben hun wortels in de Donkere Middeleeuwen, toen de oude Kelten hun jaar verdeelden door vier grote festivals. Beltane of 'het vuur van Bel', had een bijzondere betekenis voor de Kelten omdat het de eerste dag van de zomer vertegenwoordigde en werd gevierd met vreugdevuren om het nieuwe seizoen te verwelkomen. Vandaag de dag wordt het nog steeds gevierd, we kennen misschien wel Beltane beter als 1 mei, of May Day.

Door de eeuwen heen is May Day geassocieerd met plezier, feestvreugde en misschien wel het allerbelangrijkste, vruchtbaarheid. De dag werd gemarkeerd met dorpsbewoners die rond de meiboom huppelden, de keuze van de meikoningin en de dansende figuur van de Jack-in-the-Green aan het hoofd van de processie. Jack wordt verondersteld een overblijfsel te zijn uit die verlichte dagen toen onze oude voorouders het aanbaden vanbomen.

Deze heidense wortels maakten de meifeesten niet geliefd bij de gevestigde kerk of staat. In de zestiende eeuw volgden rellen toen de viering van May Day werd verboden. Veertien relschoppers werden opgehangen en Henry VIII zou nog eens 400 ter dood veroordeelden gratie hebben verleend.

De meifeesten verdwenen bijna allemaal na de Burgeroorlog toen Oliver Cromwell en zijn puriteinen in 1645 de macht over het land overnamen. Het meiboomdansen werd omschreven als 'een heidense ijdelheid die over het algemeen misbruikt wordt voor bijgeloof en slechtheid' en er werd wetgeving aangenomen die het einde betekende van meibomen in het hele land.

Morrisdansers met meiboom en pijp en taborer, Chambers Book of Days

Dansen keerde pas weer terug op de dorpsweiden na de restauratie van Charles II. 'The Merry Monarch' hielp zich te verzekeren van de steun van zijn onderdanen met de oprichting van een enorme 40 meter hoge meiboom in London's Strand. Deze paal betekende de terugkeer van de leuke tijden en bleef bijna vijftig jaar staan.

Meibomen zijn nog steeds te zien op de dorpsweiden van Welford-on-Avon en Dunchurch in Warwickshire, die beide het hele jaar door staan. Barwick in Yorkshire claimt de grootste meiboom van Engeland, met een hoogte van zo'n 86 voet.

Meidag wordt in veel dorpen nog steeds gevierd met de kroning van de meikoningin. De heren van het dorp vieren het ook met Jack-in-the-Green, ook wel de Groene Man genoemd, op de uithangborden van pubs in het hele land.

Tot de tradities van May Day in Zuid-Engeland behoren de Hobby Horses die nog steeds door de steden Dunster en Minehead in Somerset en Padstow in Cornwall razen. Het paard of de Oss, zoals het gewoonlijk wordt genoemd, is een lokale persoon gekleed in vloeiende gewaden die een masker draagt met een groteske, maar kleurrijke karikatuur van een paard.

In Oxford wordt May Day 's ochtends gevierd vanaf de top van de Magdalen College Tower door het zingen van een Latijnse hymne, of carol, van dankbaarheid. Hierna geven de klokken van het college het startsein voor het Morris Dancing in de straten eronder.

Verder naar het noorden in Castleton, Derbyshire, vindt op 29 mei Oak Apple Day plaats, ter herdenking van het herstel van Charles II op de troon. Volgelingen in de processie dragen takjes eik, ter herinnering aan het verhaal dat koning Charles zich in ballingschap in een eik verborg om te voorkomen dat hij door zijn vijanden gevangen zou worden genomen.

Het is belangrijk om te onthouden dat zonder 'The Merry Monarch' de viering van May Day in 1660 misschien wel voortijdig ten einde was gekomen.