در 4 دسامبر 1154 نیکلاس بریکسپیر به عنوان پاپ آدریان چهارم، تنها انگلیسی که بر تاج و تخت پاپ خدمت کرده بود، انتخاب شد.

او در حدود سال 1100 در بدموند، در محله ابوتس لنگلی در هرتفوردشایر به دنیا آمد. او از ابتدا فروتنانه آمد. پدرش رابرت به عنوان منشی در رده های پایین ابی سنت آلبانز کار می کرد. رابرت مردی تحصیل کرده اما فقیر بود و احتمالاً پس از مرگ همسرش تصمیم به ورود به صومعه گرفت. این امر نیکلاس را در موقعیت خطرناکی قرار داد. او که مجبور بود از پس خود برآید و تحصیلات نداشت، متعاقباً از پیوستن به صومعه رد شد. سرنوشت او او را به جای دیگری می برد و به فرانسه سفر می کرد و در آنجا با موفقیت حرفه خود را دنبال می کرد.

در فرانسه، نیکلاس تحصیلات مذهبی خود را انجام داد و به زودی به عضویت منظم در صومعه سنت روفوس در نزدیکی شهر جنوبی آوینیون درآمد. Breakspear از طریق درجات بالا رفت و پس از آن به اتفاق آرا به عنوان راهبایی انتخاب شد. طولی نکشید که صعود او توجه ها را به خود جلب کرد، به ویژه آگاهی پاپ یوجین سوم، که نظم و انضباط و رویکرد غیرتمندانه او را نسبت به اصلاحات تحسین می کرد. همچنین شایع شده بود که ظاهر زیبا و سبک شیوای او توجه زیادی را به خود جلب کرده و به حفظ موقعیت او کمک کرده است. در حالی که این امر باعث جلب رضایت او نزد پاپ یوگن سوم شد، دیگران محتاط تر عمل کردند و منجر به شکایت برخی از او به رم شد.

پاپ آدریانIV

خوشبختانه برای پاپ بریکسپیر یوجین سوم، یک آنگلوفیل سرشناس به او نگاه مثبتی داشت و زمزمه ها و شکایت ها را نادیده گرفت. در عوض او را کاردینال کرد و در دسامبر 1149 او را اسقف کاردینال آلبانو نامید. در این سمت به بریکسپیر وظایف مهم بسیاری داده شد که یکی از آنها شامل سازماندهی مجدد کلیسا در اسکاندیناوی بود.

بریکسپیر به مدت دو سال خود را مستقر کرد. در اسکاندیناوی به‌عنوان نماینده پاپ، به‌ویژه موفقیت‌آمیز بود که تحسین‌های بزرگ‌تری از سوی پاپ برای او به همراه داشت. او به‌عنوان یک وکیل، چندین کار اصلاحی از جمله سازمان‌دهی مجدد کلیسای سوئد و همچنین ایجاد یک اسقف اعظم مستقل برای نروژ را بر عهده گرفت، بنابراین یک اسقف‌نشین در هامار ایجاد کرد. این امر باعث ایجاد مدارس کلیسای جامع متعددی در شهرهای سراسر نروژ شد و تأثیری ماندگار بر سیستم آموزشی و آگاهی معنوی در اسکاندیناوی بر جای گذاشت. او صد و هفتادمین پاپ خواهد شد که به اتفاق آرا در دسامبر 1154 انتخاب شد و نام آدریان چهارم را به خود گرفت.

متاسفانه پاپ آدریان چهارم با چالش های متعددی روبرو شد زیرا در دوران پرحادثه و پرفراز و نشیب رم جانشین تاج و تخت پاپ شد. . اولاً، او باید با مشکلات مداوم ناشی از آرنولد از برشا، یک شخصیت برجسته ضد پاپ، مقابله می کرد.

آرنولد یک کانن بودکه در کمون ناموفق رم، که در سال 1144 پس از شورش جووردانو پیرلئونی تأسیس شد، شرکت کرده بود. بزرگترین نارضایتی آنها بر اساس قدرت رو به رشد پاپ و همچنین اشرافیتی بود که حاکمیت پاپ را احاطه کرده بود. تلاش هایی برای سازماندهی مجدد سیستم به چیزی شبیه جمهوری روم صورت گرفته بود. دخالت آرنولد و تمایل او به فراخواندن کلیسا برای انصراف از مالکیت، او را مانعی برای تاج و تخت پاپ کرد.

آرنولد برشا حداقل سه بار به دلیل دخالتش تبعید شده بود، عمدتاً به عنوان یک شخصیت روشنفکر در گروه هنگامی که آدریان چهارم زمام امور را به دست گرفت، بی نظمی در پایتخت او را به اتخاذ تدابیر شدیدی سوق داد و یک ممنوعیت (مذاکره کلیسایی) اعمال کرد که افراد را از درگیر شدن در برخی فعالیت ها یا خدمات کلیسای رم منع می کرد. این امر منجر به بسته شدن کلیساها در سراسر شهر شد. این وضعیت تأثیر نامطلوبی بر مردم رم داشت که زندگی آنها به دلیل این هرج و مرج بسیار مختل شده بود.

در حالی که وضعیت بی سابقه بود، پاپ آدریان چهارم این اقدامات شدید را در تلاش برای متقاعد کردن سنا برای اخراج آرنولد انجام داد. برشیا بر اساس بدعت. خوشبختانه برای آدریان چهارم، این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاد و تصمیم سنا برای تبعید آرنولد را تحریک کرد و با حمایت رده‌های بالاتر، او را دستگیر، محاکمه و محکوم کرد.آرنولد برشیا متعاقباً توسط پاپ در ژوئن 1155 به دار آویخته شد، جسد او سوزانده شد و خاکستر به رودخانه تیبر ریخته شد. در حالی که او فقط با یک نفر سروکار داشت، درگیری‌های آدریان ادامه پیدا کرد، زیرا مبارزات قدرت در داخل و اطراف رم بر زمان او به عنوان پاپ مسلط شد.

جسد آرنولد از برشا در آتش سوخت از نگهبانان پاپ

در ژوئن 1155 پاپ آدریان چهارم از فردریک بارباروسا به امپراتور روم تاجگذاری کرد. فردریک به‌عنوان امپراتور روم مقدس، کاملاً روشن کرد که او قدرت نهایی در رم است، و به‌طور چشمگیری از برگزاری رکاب پاپ خودداری می‌کند، احترام معمولی که توسط امپراتور کنونی انجام می‌شود. پاپ آدریان چهارم مجبور شد با تلاش‌های مستمر امپراتور برای تأمین قدرت بر شهر مقابله کند و منبع اصطکاک مداوم بین این زوج تا زمان مرگ پاپ در سال 1159 ایجاد کند.

یکی دیگر از مسائل مبرم برای پاپ انگلیسی نورمن ها در جنوب ایتالیا بودند. پاپ آدریان چهارم هنگامی که امپراتور بیزانس مانوئل کامننوس دوباره در این منطقه تسخیر شد و با گروه های شورشی محلی تماس برقرار کرد، نگاه مثبتی داشت. امپراتوری روم شرقی که مرزهای جنوبی را اشغال می کرد برای پاپ آدریان چهارم ارجح بود. پاپ همیشه در تضاد مستقیم با نورمن ها بود که به عنوان یک حمله نظامی دردسرساز و همیشه تهدیدآمیز تلقی می شدند.

تأثیر یک دشمن مشترک باعث شد تا بین مانوئل و آدریان که به آن ملحق شدند اتحادی شکل گیرد.نیروهای با گروه های شورشی در جنوب علیه نورمن ها. در ابتدا این موفقیت آمیز بود، اما این دوام نداشت. یکی از فرماندهان یونانی به نام مایکل پالئالوگوس بین متحدانش اصطکاک ایجاد کرده بود و انشعابات درون گروه شروع به نمایان کرد و باعث شد که کمپین شتاب خود را از دست بدهد.

لحظه تعیین کننده در نبرد برای بریندیزی رخ داد که منعکس کننده نقاط ضعف بود. از اتحاد مزدوران در نهایت زمانی که با ضدحمله گسترده نیروهای سیسیلی و با امتناع مقامات از افزایش دستمزدها مواجه شدند، ترک کردند، تعداد متحدان بزرگ شروع به کاهش کردند و در نهایت به طرز تحقیرآمیزی از تعداد و مانورهای آنها پیشی گرفتند. هر گونه تلاش برای بازگرداندن سلطنت بیزانس در ایتالیا شکست خورد. ارتش مجبور به ترک شد و اتحاد بیزانس به پایان رسید.

شاه هنری دوم

پاپ آدریان چهارم در ایرلند شهرت بدی پیدا می کرد. گفته می شد که او رساله بدنام پاپ بول لاودابیلیتر را خطاب به پادشاه انگلستان هنری دوم صادر کرده بود. این اساساً سندی بود که به هنری حق حمله به ایرلند و درآوردن کلیسا را ​​تحت سیستم رومی می داد. این همچنین مستلزم اصلاح کلی جامعه و حکومت در ایرلند است. همانطور که گفته شد، از نظر تاریخی وجود این سند مورد مناقشه بوده و همچنان محل بحث است و برخی صحت آن را زیر سوال می برند.

با این وجود،تهاجم بعدی با افرادی مانند ریچارد دی کلر و دیگر رهبران نظامی درگیر در یک کارزار دو مرحله ای صورت گرفت. تهاجم نهایی ایرلند توسط هنری دوم در اکتبر 1171 پس از مرگ پاپ انجام شد. با این حال، دخالت آدریان چهارم و سند مفروض امروز هنوز توسط مورخان زیر سوال می رود. مشروعیت تهاجم و ترویج اصلاحات کلیسایی که پاپ آدریان چهارم از آن حمایت می‌کرد، دلایل محکمی برای وجود آن دارد، در حالی که دیگران بر این باورند که بدون هیچ سوابق و شواهد کمی، این سند جعل شده است. امروزه این یک معمای حل نشده باقی مانده است.

در 1 سپتامبر 1159، سلطنت کوتاه و پرآشوب پاپ آدریان چهارم به پایان رسید. گزارش شده است که او بر اثر خفگی مگس در شراب خود جان خود را از دست داده است، به احتمال زیاد یک حادثه ناشی از عفونت لوزه است. او به عنوان تنها انگلیسی که به عنوان پاپ خدمت کرد، در تاریخ ثبت شد، مردی که از هیچ برخاست تا قدرتمندترین مرد کلیسای کاتولیک شود.