نه واترلو، بلکه پیترلو!

انگلیس کشوری نیست که مکرر انقلاب شود. برخی می گویند به این دلیل است که آب و هوای ما برای راهپیمایی ها و شورش ها در فضای باز مساعد نیست.

با این حال، آب و هوا یا بدون آب و هوا، در اوایل دهه 1800، مردان کارگر شروع به تظاهرات در خیابان ها کردند و خواستار تغییر در زندگی کاری خود شدند.

در مارس 1817، ششصد کارگر از شهر شمالی منچستر برای راهپیمایی به لندن حرکت کردند. این تظاهرکنندگان با حمل یک پتو به «پتوها» معروف شدند. پتو را برای گرما در طول شب‌های طولانی در جاده حمل می‌کردند.

تنها یک "پتوکار" توانست خود را به لندن برساند، زیرا رهبران زندانی شدند و "رده و دسته" به سرعت پراکنده شدند.

در همان سال، جرمیا براندرت دویست کارگر دربی‌شایر را به ناتینگهام هدایت کرد تا در یک شورش عمومی شرکت کنند. این موفقیت آمیز نبود و سه تن از رهبران به جرم خیانت اعدام شدند.

اما در سال 1819 تظاهرات جدی تری در منچستر در میدان سنت پیتر برگزار شد.

در آن روز اوت، در روز 16، تعداد زیادی از مردم، که حدود 60000 نفر تخمین زده می‌شوند، با حمل بنرهایی حاوی شعارهایی علیه قوانین ذرت و به نفع اصلاحات سیاسی، جلسه‌ای در میدان‌های سنت پیتر برگزار کردند. خواسته اصلی آنها این بود که صدایی در پارلمان داشته باشند، زیرا در آن زمان شمال صنعتی نماینده ضعیفی داشت. در اوایل قرن 19 فقط 2 درصد ازمردم بریتانیا رای داشتند.

قضات قضایی آن روز از بزرگی تجمع نگران شدند و دستور دستگیری سخنرانان اصلی را صادر کردند.

تلاش برای اطاعت از دستور منچستر و سالفورد یئومانری ( سواره نظام آماتوری که برای دفاع از خانه و حفظ نظم عمومی استفاده می شود) به جمعیت حمله کرد و یک زن را به زمین زد و یک کودک را کشت. هنری «خطاب» هانت، سخنران رادیکال و تحریک کننده آن زمان سرانجام دستگیر شد.

سپس پانزدهمین هوسرهای پادشاه، یک هنگ سواره نظام از ارتش عادی بریتانیا، برای متفرق کردن معترضان احضار شدند. سابرها به تجمع توده ای حمله کردند و در هراس عمومی و هرج و مرج پس از آن، یازده نفر کشته شدند و حدود ششصد نفر مجروح شدند.

این به "قتل عام پترلو" معروف شد. نام پیترلو اولین بار چند روز پس از کشتار در یک روزنامه محلی منچستر منتشر شد. این نام برای تمسخر سربازانی بود که به غیرنظامیان غیرمسلح حمله کردند و آنها را کشتند و آنها را با قهرمانانی که اخیراً جنگیده و از میدان نبرد واترلو بازگشته بودند مقایسه کرد.

قتل عام خشم شدید عمومی را برانگیخت، اما دولت آن روز در کنار قضات قرار گرفت و در سال 1819 قانون جدیدی به نام «شش اعمال» برای کنترل تحریکات آینده تصویب کرد. آنها قوانین را علیه بیشتر تحکیم کردنداغتشاشاتی که قضات در آن زمان آن را انقلابی پیش‌بینی شده می‌دانستند!

مردم با هشدار به این شش عمل می‌نگریستند زیرا اجازه می‌داد هر خانه‌ای را بدون حکم، به ظن داشتن سلاح گرم بازرسی کنند و جلسات عمومی عملاً برگزار می‌شد. ممنوع است.

مجله‌های ادواری آنقدر مالیات سنگین می‌گرفتند که برای طبقات فقیر قیمت‌گذاری نمی‌شد و به قضات این اختیار داده می‌شد که هر گونه نوشته‌ای را که فتنه‌انگیز یا کفرآمیز تلقی می‌شد و هر جلسه‌ای در محله‌ای که حاوی مطالب بیشتری باشد، تصرف کنند. بیش از پنجاه نفر غیرقانونی تلقی شدند.

شش عمل واکنش ناامیدانه ای را در پی داشت و مردی به نام آرتور تیستلوود برنامه ریزی کرد که به توطئه خیابان کاتو معروف شد... قتل چند وزیر کابینه در شام.

توطئه شکست خورد زیرا یکی از توطئه گران جاسوس بود و به اربابان خود، وزرا، از توطئه اطلاع داد.

Thislewood دستگیر شد، مجرم شناخته شد. خیانت بزرگ و در سال 1820 به دار آویخته شد.

محاکمه و اعدام Thistlewood آخرین اقدام متوالی طولانی از رویارویی بین دولت و معترضان ناامید بود، اما نظر عمومی این بود که دولت در تشویق بیش از حد پیش رفته است. «پترلو» و تصویب قانون ششم.

سرانجام روحیه هوشیارانه تری بر کشور حاکم شد و تب انقلابی سرانجام خاموش شد.که قتل عام پیتر راه را برای قانون اصلاحات بزرگ 1832 هموار کرد که کرسی های مجلس جدیدی را ایجاد کرد که بسیاری از آنها در شهرهای صنعتی شمال انگلستان بودند. گامی مهم در دادن رای مردم عادی!