Όχι το Βατερλώ αλλά το Πιτέρλο!

Η Αγγλία δεν είναι χώρα συχνών επαναστάσεων- κάποιοι λένε ότι αυτό συμβαίνει επειδή ο καιρός μας δεν ευνοεί τις υπαίθριες πορείες και τις ταραχές.

Ωστόσο, με ή χωρίς καιρό, στις αρχές του 1800, οι εργαζόμενοι άρχισαν να διαδηλώνουν στους δρόμους και να απαιτούν αλλαγές στην εργασιακή τους ζωή.

Τον Μάρτιο του 1817, εξακόσιοι εργάτες ξεκίνησαν από τη βόρεια πόλη του Μάντσεστερ για να διαδηλώσουν προς το Λονδίνο. Αυτοί οι διαδηλωτές έγιναν γνωστοί ως οι "Blanketeers", καθώς ο καθένας κουβαλούσε μια κουβέρτα. Την κουβέρτα την κουβαλούσαν για να ζεσταίνονται κατά τη διάρκεια των μακρών νυχτών στο δρόμο.

Μόνο ένας "Blanketeer" κατάφερε να φτάσει στο Λονδίνο, καθώς οι ηγέτες φυλακίστηκαν και η "τάξη και ο φάκελος" διασκορπίστηκαν γρήγορα.

Την ίδια χρονιά, ο Ιερεμίας Μπράντρεθ οδήγησε διακόσιους εργάτες του Ντέρμπισαϊρ στο Νότιγχαμ προκειμένου, όπως είπε, να συμμετάσχουν σε μια γενική εξέγερση. Αυτή δεν είχε επιτυχία και τρεις από τους ηγέτες εκτελέστηκαν για προδοσία.

Αλλά το 1819 μια πιο σοβαρή διαδήλωση έλαβε χώρα στο Μάντσεστερ στο St Peter's Fields.

Εκείνη την ημέρα του Αυγούστου, στις 16 του μηνός, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, που υπολογίζεται ότι αριθμούσε περίπου 60.000 άτομα, κρατώντας πανό με συνθήματα κατά των νόμων περί καλαμποκιού και υπέρ των πολιτικών μεταρρυθμίσεων, πραγματοποίησε συγκέντρωση στο St Peter's Fields. Το κύριο αίτημά τους ήταν να έχουν φωνή στο κοινοβούλιο, καθώς εκείνη την εποχή ο βιομηχανικός βορράς εκπροσωπούνταν ελάχιστα. Στις αρχές του 19ου αιώνα μόλις το 2% των Βρετανών είχε δικαίωμα ψήφου.

Οι δικαστές της ημέρας θορυβήθηκαν από το μέγεθος της συγκέντρωσης και διέταξαν τη σύλληψη των κυριότερων ομιλητών.

Προσπαθώντας να υπακούσουν στη διαταγή, το Yeomanry του Μάντσεστερ και του Σάλφορντ (ερασιτεχνικό ιππικό που χρησιμοποιούνταν για την άμυνα του σπιτιού και τη διατήρηση της δημόσιας τάξης) όρμησε στο πλήθος, ρίχνοντας κάτω μια γυναίκα και σκοτώνοντας ένα παιδί. Ο Henry "Orator" Hunt, ένας ριζοσπάστης ομιλητής και ταραξίας της εποχής, συνελήφθη τελικά.

Στη συνέχεια κλήθηκαν οι 15οι The King's Hussars, ένα σύνταγμα ιππικού του τακτικού βρετανικού στρατού, για να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Με σπαθιά επιτέθηκαν στη συγκεντρωμένη συγκέντρωση και στο γενικό πανικό και χάος που ακολούθησε, έντεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και περίπου εξακόσιοι τραυματίστηκαν.

Επίθεση της Εθνοφρουράς του Μάντσεστερ στο Πίτερλου

Το όνομα Peterloo εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τοπική εφημερίδα του Μάντσεστερ λίγες ημέρες μετά τη σφαγή. Το όνομα είχε σκοπό να διακωμωδήσει τους στρατιώτες που επιτέθηκαν και σκότωσαν άοπλους πολίτες, συγκρίνοντας τους με τους ήρωες που είχαν πρόσφατα πολεμήσει και επιστρέψει από το πεδίο της μάχης του Βατερλό.

Η "σφαγή" προκάλεσε μεγάλη δημόσια αγανάκτηση, αλλά η κυβέρνηση της εποχής στάθηκε στο πλευρό των δικαστών και το 1819 ψήφισε έναν νέο νόμο, που ονομάστηκε "Έξι Νόμοι", για τον έλεγχο της μελλοντικής αναταραχής.

Οι Έξι Πράξεις δεν ήταν δημοφιλείς- παγίωσαν τους νόμους κατά των περαιτέρω ταραχών, οι οποίες οι δικαστές της εποχής θεωρούσαν ότι προοιωνίζονταν επανάσταση!

Ο λαός αντιμετώπισε αυτές τις έξι πράξεις με ανησυχία, καθώς επέτρεπαν να ερευνάται κάθε σπίτι, χωρίς ένταλμα, με την υποψία ότι περιείχε πυροβόλα όπλα και οι δημόσιες συγκεντρώσεις ουσιαστικά απαγορεύονταν.

Τα περιοδικά φορολογούνταν τόσο αυστηρά ώστε η τιμή τους ήταν απρόσιτη για τις φτωχότερες τάξεις και οι δικαστές είχαν την εξουσία να κατάσχουν κάθε λογοτεχνία που θεωρούνταν στασιαστική ή βλάσφημη, ενώ κάθε συγκέντρωση σε μια ενορία που περιελάμβανε περισσότερα από πενήντα άτομα θεωρούνταν παράνομη.

Οι Έξι Πράξεις προκάλεσαν μια απελπισμένη αντίδραση και ένας άντρας ονόματι Άρθουρ Θίστλγουντ σχεδίασε αυτό που έμελλε να γίνει γνωστό ως συνωμοσία της οδού Κάτο...., τη δολοφονία πολλών υπουργών κατά τη διάρκεια δείπνου.

Η συνωμοσία απέτυχε, καθώς ένας από τους συνωμότες ήταν κατάσκοπος και ενημέρωσε τα αφεντικά του, τους υπουργούς, για τη συνωμοσία.

Ο Thislewood συνελήφθη, κρίθηκε ένοχος για εσχάτη προδοσία και απαγχονίστηκε το 1820.

Η δίκη και η εκτέλεση του Thistlewood αποτέλεσε την τελευταία πράξη μιας μακράς διαδοχικής αντιπαράθεσης μεταξύ της κυβέρνησης και των απελπισμένων διαδηλωτών, αλλά η γενική άποψη ήταν ότι η κυβέρνηση το είχε παρακάνει με το χειροκρότημα του "Peterloo" και την ψήφιση των Έξι Νόμων.

Τελικά η χώρα κατέβηκε σε μια πιο νηφάλια διάθεση και ο επαναστατικός πυρετός τελικά έσβησε.

Σήμερα, ωστόσο, αναγνωρίζεται ευρέως ότι η σφαγή του Πίτερ άνοιξε το δρόμο για τη Μεγάλη Μεταρρυθμιστική Πράξη του 1832, η οποία δημιούργησε νέες βουλευτικές έδρες, πολλές από αυτές στις βιομηχανικές πόλεις της βόρειας Αγγλίας. Ένα σημαντικό βήμα για την παροχή ψήφου στους απλούς ανθρώπους!