Koning Harold I, ook wel bekend als Harold Harefoot diende als koning van Engeland voor een paar jaar, om het gat op te vullen tussen zijn beroemde vader, koning Cnut en zijn jongere broer die voorbestemd was om koning te worden, Harthacnut.

Toen Harold in 1035 de troon veroverde, bracht hij veel van zijn tijd aan de macht door om ervoor te zorgen dat hij de Engelse kroon niet zou verliezen.

Als zoon van koning Cnut en Aelgifu van Northampton leek het erop dat Harold en zijn broer Svein het enorme koninkrijk zouden erven dat Cnut aan het vergaren was in Noord-Europa.

Dit zou echter allemaal veranderen toen Cnut in 1016, nadat hij Engeland met succes had veroverd, trouwde met Emma van Normandië, de weduwe van koning Aethelred om zijn positie in het koninkrijk veilig te stellen.

Emma van Normandië met haar kinderen

Dit soort huwelijkspraktijken waren in die tijd niet ongewoon en het werd als sociaal aanvaardbaar gezien om een nieuwe vrouw te nemen en de eerste vrouw aan de kant te schuiven, vooral als dit om politieke redenen gebeurde.

De verbintenis tussen Cnut en Emma zou hun positie verstevigen en ze kregen al snel twee kinderen, een zoon genaamd Harthacnut en een dochter genaamd Gunhilda.

Ondertussen had Emma van Normandië al twee zonen uit haar vorige huwelijk met koning Aethelred, Alfred Atheling en Edward the Confessor, die een groot deel van hun jeugd in ballingschap in Normandië zouden doorbrengen.

Met de geboorte van Harthacnut stonden de twee gemengde families op het punt om hun opvolgingsrechten sterk te zien veranderen, want het was nu het lot van hun zoon Harthacnut om de positie van zijn vader te erven.

Harold, het product van Cnut's eerste relatie, werd gepasseerd voor opvolging, wat een grote klap voor hem betekende, zowel persoonlijk als professioneel. Bovendien bracht Cnut's nieuwe verbintenis met Emma ook twee andere mogelijke kandidaten voor de Engelse troon in beeld, in de vorm van haar eerste zonen, Alfred en Edward.

Harold zou zijn tijd moeten uitzitten en wachten voordat hij gehoor zou geven aan zijn impuls om de kroon voor zichzelf te grijpen.

Ondertussen verdiende hij de bijnaam Harold Harefoot vanwege zijn snelheid en behendigheid bij het jagen.

Zijn broer Harthacnut werd echter voorbereid op het toekomstige koningschap en bracht veel van zijn tijd door in Denemarken.

Tegen de tijd dat hun vader in 1035 overleed, had koning Cnut een uitgebreid Noordzee-rijk opgebouwd.

Harthacnut zou zijn mantel erven en daarmee alle problemen van het koningschap. Harthacnut werd snel koning van Denemarken en werd onmiddellijk geconfronteerd met problemen als gevolg van de dreiging van Magnus I van Noorwegen. Als gevolg daarvan werd Harthacnut beziggehouden in zijn Scandinavische domein, waardoor de kroon van Engeland kwetsbaar werd voor de politieke plannen van anderen.

Harold Harefoot kwam in actie en greep de Engelse kroon, terwijl Harthacnut vastzat in Denemarken en zich bezighield met een opstand in Noorwegen die hun broer Svein had verdreven.

Bij zijn dood had Cnut zijn keizerlijke bezittingen verdeeld onder zijn drie zonen, maar Harold greep al snel de kans om de schat van zijn vader in bezit te nemen en deed dat met de broodnodige steun van graaf Leofric van Mercia.

Ondertussen werd Harold op de Witangemot (grote raad) in Oxford bevestigd als koning van Engeland in 1035. Hij was echter niet zonder aanzienlijke tegenstand. Tot Harolds ontsteltenis weigerde de aartsbisschop van Canterbury hem te kronen en bood in plaats daarvan aan de ceremonie uit te voeren zonder de gebruikelijke koninklijke scepter en kroon. In plaats daarvan legde Ethelnoth, de aartsbisschop, de regalia op het altaar van de kerken weigerde standvastig om het te laten verwijderen.

In reactie hierop verloochende Harold de christelijke religie volledig en hij zou hebben geweigerd om naar de kerk te gaan totdat hij werd gekroond.

Tot overmaat van ramp vergaarde Emma van Normandië een sterke achterban en slaagde ze erin haar macht in Wessex te behouden, grotendeels dankzij de steun van de adel van Wessex, in het bijzonder graaf Godwin.

Zo trad Emma op als regentes in Wessex waar ze hard vocht om de macht van de troon voor haar zoon en erfgenaam te krijgen.

Bovendien gingen haar twee zonen uit haar vorige huwelijk met koning Aethelred, toen ze het nieuws van de dood van Cnut hoorden, op weg naar Engeland. Na het verzamelen van een vloot in Normandië, zeilden Edward en Alfred naar Engeland, alleen om te ontdekken dat de steun voor hun komst ernstig ontbrak omdat velen de regering van hun vader verafschuwden.

De inwoners van Southampton begonnen te protesteren, waardoor de broers zich realiseerden dat de publieke opinie erg tegen hen was en ze terugkeerden naar hun ballingschap in Normandië.

Ondertussen was hun moeder alleen in Wessex en zat hun halfbroer Harthacnut, die voorbestemd was om koning van Engeland te worden, nog steeds gevangen in Denemarken.

Deze situatie bleek dus ideaal voor Harold Harefoot. Zijn taak was echter nog lang niet voorbij, want nu hij het koningschap voor zichzelf had veiliggesteld, had hij een veel grotere onderneming, namelijk het vasthouden van de macht.

Om er zeker van te zijn dat er geen andere troonopvolgers waren die zijn greep op de macht konden destabiliseren, was Harold bereid tot het uiterste te gaan om ervoor te zorgen dat dit niet zou gebeuren.

In 1036 koos Harold ervoor om eerst af te rekenen met Emma van Normandië's zonen Edward en Alfred en deed dit met behulp van niemand minder dan graaf Godwin die eerder zijn trouw aan Emma had gezworen.

Toen hij zag dat Harold aan de macht kwam, wisselde Godwin van kant en handelde hij in naam van de nieuwe koning. Helaas zou zo'n verraad nog persoonlijker worden toen Emma's zoon Alfred Atheling werd vermoord.

In 1036 bleek een bezoek van Alfred en Edward aan hun moeder in Engeland een valstrik en resulteerde in Alfreds dood door toedoen van Godwin.

Terwijl de twee broers onder de bescherming van hun broer koning Harthacnut hadden moeten staan, handelde Godwin op bevel van Harold Harefoot.

Toen de twee mannen aan hun bezoek aan Emma van Normandië in Winchester begonnen, kwam Alfred oog in oog te staan met graaf Godwin en een groep mannen die loyaal waren aan Harold.

Toen hij Alfred ontmoette, zou Godwin zijn loyaliteit aan de jonge prins hebben geveinsd, hem onderdak hebben beloofd en hebben aangeboden hem te vergezellen op zijn reis.

Nu in de handen van de verraderlijke graaf en volledig onbewust van zijn bedrog, zetten Alfred en zijn mannen hun reis voort. Ze zouden echter nooit op hun eindbestemming aankomen, want Godwin greep hem en zijn mannen, bond ze samen en doodde ze bijna allemaal.

Alfred bleef echter leven en werd aan zijn paard vastgebonden waar hij op een boot naar het klooster in Ely werd gebracht waar zijn ogen werden uitgestoken en hij later aan zijn verwondingen zou sterven.

De wrede dood van Alfred en zijn broer Edward die ternauwernood aan een dergelijk lot ontsnapte toen hij terugvluchtte naar Normandië, toonden de wrede tactieken die Harold bereid was toe te passen om er zeker van te zijn dat niemand hem zou kunnen opvolgen.

Bovendien liet het zien hoe de Anglo-Deense adel zich nu aansloot bij de zaak van Harold en hoe Alfred, Edward en Emma niet welkom waren in zo'n koortsig klimaat.

In 1037 werd Harold, ondanks aanvankelijke tegenstand van de aartsbisschop van Canterbury, geaccepteerd als koning van Engeland.

Emma, nu in ballingschap op het vasteland, zou haar zoon Harthacnut ontmoeten in Brugge waar ze een strategie zouden bespreken om Harold van de troon te stoten.

Uiteindelijk bleek de macht van Harold van korte duur, want hij leefde niet lang genoeg om Harthacnut zijn invasie te zien beginnen.

Een paar weken voor de geplande aanval op de Engelse kust overleed Harold aan een mysterieuze ziekte in Oxford op 17 maart 1040. Hij werd vervolgens begraven in Westminster Abbey. Dit zou echter niet zijn laatste rustplaats zijn, want Harthacnut's aankomst in Engeland bracht een sfeer van wraak met zich mee. Hij zou vervolgens opdracht geven om Harold's lichaam op te graven, te onthoofden en in de rivier de Westminster Abbey te gooien.Thames als straf voor het opdracht geven tot de moord op Alfred Atheling.

Het lichaam van Harold zou later uit het water worden gehaald en te ruste worden gelegd op een begraafplaats in Londen, waarmee een einde kwam aan een korte en verbitterde strijd om macht en prestige toen de opvolgers en nakomelingen van koning Cnut streden om een plaats in de geschiedenisboeken, wanhopig om te ontsnappen aan de schaduw die werd geworpen door het indrukwekkende koningschap van koning Cnut de Grote.

Jessica Brain is een freelance schrijfster gespecialiseerd in geschiedenis. Ze woont in Kent en is een liefhebber van alles wat met geschiedenis te maken heeft.