Op 6 april 1590 stierf Sir Francis Walsingham. Walsingham was een loyaal en belangrijk lid van de regering van Koningin Elizabeth I en diende vele jaren als haar "spionnenmeester".

Hij was een cruciale figuur in de Elizabethaanse tijd, leidde de Geheime Dienst en diende als Staatssecretaris in tijden van internationale conflicten, waaronder de Spaanse Armada. Hij is misschien wel het meest bekend om zijn rol in het veiligstellen van het grimmige lot van Mary Queen of Scots, waarmee hij zijn loyaliteit aan zijn koningin en zijn gevoel voor publieke plicht tegenover bedreigingen van buitenaf liet zien.

Francis Walsingham werd rond 1532 geboren in de buurt van Chislehurst in Kent als zoon van William en Joyce Walsingham. Zijn vader werkte als advocaat in Londen en speelde een belangrijke rol in het onderzoek naar kardinaal Thomas Wolsey. Zijn moeder was de dochter van de hoveling Sir Edmund Denny, terwijl haar broer Sir Anthony Denny een van de Heren van de Privy Chamber van Koning Hendrik VIII was.De familie Walsingham had daarom verschillende belangrijke connecties met het koninklijk hof.

Als jonge man voltooide hij zijn opleiding aan het King's College Cambridge, gevolgd door enkele jaren studeren in het buitenland, voornamelijk in Frankrijk en Italië, voordat hij terugkeerde naar Engeland om zijn carrière als advocaat te beginnen. In 1552 schreef hij zich in bij Gray's Inn.

Koningin Mary I

Walsingham was ook vroom protestants. Als gevolg van zijn toewijding aan zijn geloof werd hij verbannen naar Zwitserland tijdens het bewind van koningin Mary I, een vroom katholiek die beroemd was om haar pogingen om de Engelse Reformatie terug te draaien. Pas na de dood van Mary I en de opvolging van de protestantse Elizabeth als koningin kon hij naar huis terugkeren.

Walsingham keerde terug naar Engeland samen met andere protestantse bannelingen waaronder Francis Russell, 2e graaf van Bedford, die hem zou helpen zijn eerste rol in de politiek te bemachtigen, eerst als parlementslid voor Bossiney, Cornwall en daarna als parlementslid voor Lyme Regis in Dorset.

In hetzelfde jaar trouwde hij met Anne, een weduwe en dochter van de burgemeester van Londen, Sir George Barne. Helaas stierf ze al na twee jaar huwelijk, Walsingham als weduwnaar achterlatend.

Francis zou hertrouwen, dit keer met een andere weduwe, Ursula St Barbe, de voormalige vrouw van Sir Richard Worsley. Het was via dit huwelijk dat Walsingham de landgoederen Appuldurcombe en Carisbrooke Priory, beide op het Isle of Wight, kon bemachtigen. Ze kregen samen een dochter, Frances.

In zijn politieke carrière was Walsingham actief betrokken bij zaken die hem na aan het hart lagen, waaronder steun voor de benarde positie van de protestantse hugenoten in Frankrijk. Tijdens deze eerste politieke jaren trok hij de aandacht van William Cecil, Lord Burghley, die zijn potentieel zag.

In 1568 werd hij staatssecretaris en begon hij toezicht te houden op het verzamelen van informatie om samenzweringen om de koningin ten val te brengen te verijdelen. Hij verzamelde al snel een groot netwerk van spionnen.

De bedreigingen voor de kroon waren aanzienlijk geëscaleerd. In 1569 probeerden een aantal katholieke edelen tijdens de Noordelijke Opstand Elizabeth te vervangen door Mary Queen of Scots. Slechts twee jaar later werd een ander plan verijdeld, het Ridolfi-complot, genoemd naar de aanstichter Roberto Ridolfi, een internationale bankier die steun had gekregen voor zijn plan om Elizabeth te vermoorden. Naarmate de pogingen op haarhet leven intensiever werd, nam Francis Walsingham de rol van spionmeester-generaal op zich.

In 1570 werd hij benoemd tot ambassadeur in Frankrijk, wat een grote invloed zou hebben op zijn persoonlijke geloof en overtuiging omdat hij getuige was van de gebeurtenissen op Bartholomeüsdag, een bloedbad onder protestanten dat hem diep zou raken en zijn latere omgang met katholieken zou kleuren.

Walsinghams pogingen om met de Fransen te onderhandelen mislukten; een alliantie leek onwaarschijnlijk en toen hij naar Engeland terugkeerde, informeerde hij de Privy Council dat de katholieken in Europa gericht zouden blijven op Mary Stuart als een bron van macht tegen Engeland. Walsingham zag Mary als een bedreiging voor de kroon zolang ze in leven bleef. Hij zou een paar jaar later een belangrijke rol spelen bij het bezegelen van Mary's lot.

Na zijn terugkeer in Engeland werd hij benoemd tot lid van de Privy Council en nam hij de rol van belangrijkste secretaris op zich. Dit was een rol vol verantwoordelijkheid, met betrekking tot zowel binnenlandse als buitenlandse zaken.

In deze nieuwe rol had hij meer contact met Elizabeth I, die hem aanvankelijk minachtte op persoonlijk vlak, maar tegelijkertijd zijn competenties in de rol erkende. Hij werd zelfs kort van het hof gestuurd vanwege zijn aanpak van de regeling van een voorgestelde verbintenis tussen Elizabeth en François, hertog van Anjou.

Sir Francis Walsingham

Ondanks de moeizame relatie met de koningin stelde zijn betrouwbaarheid en loyaliteit aan de kroon hem in staat om een uitgebreid netwerk van spionnen en informanten op te bouwen en inlichtingen en statistieken te verzamelen die hij zou gebruiken om te infiltreren in kringen van katholieke samenzweringen. Walsingham had een professionele geheime dienst opgericht en maakte zelfs gebruik van dubbelagenten en gevangenisinformanten.

Hij was succesvol in het verijdelen van een aantal complotten, bijvoorbeeld het mislukte Throckmorton complot, verijdeld in november 1583 dankzij een spion in de Franse ambassade. Walsingham stond in contact met de spion die hem vitale informatie verschafte over de correspondentie met Mary die via ambassadekanalen werd gevoerd.

Het plan werd vervolgens afgeblazen na de arrestatie van Francis Throckmorton, die belastend bewijsmateriaal bij zich had, waaronder kaarten, invasieplannen en een lijst met katholieke aanhangers. Uiteindelijk zou hij onder marteling het plan onthullen voor Spaanse en Franse troepen om Engeland binnen te vallen. Dit leidde tot het verbreken van de Engelse diplomatieke banden met Spanje en de uitwijzing van de Spaanse ambassadeur.

Het beroemdste complot dat werd verijdeld was het complot dat Mary in 1587 dwong om voor haar beul te verschijnen. Het Babington Complot werd vernoemd naar Anthony Babington, een van de belangrijkste samenzweerders, die samen met zijn handlanger, de jezuïet John Ballard, van plan was om Elizabeth I te vermoorden.

Walsingham verijdelde deze poging door zijn dubbelspionnen en een cryptanalist in te zetten om het plan te ontmaskeren en bewijsmateriaal te produceren dat een schuldig vonnis voor de katholieke nicht van Elizabeth zou garanderen. In augustus 1586 onderschepten en ontcijferden zijn spionnen in Chartley Castle, waar Mary werd vastgehouden, gecodeerde communicatie die was verborgen in een kurk van een biervat. Het verzamelde bewijsmateriaal werd vervolgens verstuurd naaraan Walsingham, waarmee Mary's medeplichtigheid aan het complot, haar verlangen om haar nicht ten val te brengen en haar steun voor de moord op Elizabeth werden vastgelegd.

Executie van Mary Queen of Scots.

Tijdens het proces tegen Fotheringay gebruikte de Lord High Treasurer deze berichten om Mary te veroordelen en veroordeelde haar tot de doodstraf. Tot het bittere einde pleitte Mary voor haar onschuld, maar ze werd noodlottig verraden door haar secretarissen die de brieven valideerden. Ze werd op 8 februari 1587 ter dood veroordeeld.

Walsingham en zijn spionagenetwerk zouden een belangrijke rol blijven spelen voor Elizabeth.

Hij begon Engeland voor te bereiden op een mogelijke oorlog met Spanje en gaf opdracht tot de versterking van de haven van Dover. Hij gaf ook cruciale steun aan Francis Drake's inval in Cadiz in 1587, ook wel bekend als het schroeien van de baard van de Spaanse koning, omdat het een rampzalig effect had op de Spaanse troepen en voorraden.

Walsingham had geholpen om de plannen voor een aanval op de haven van Cadiz te verbergen door valse informatie over Drake's plannen door te geven aan de Engelse ambassadeur in Parijs, die hij er terecht van verdacht dat hij door de Spanjaarden werd betaald.

Tegen juli 1588 was de Spaanse Armada op weg naar Engeland. Walsingham bleef ondertussen belangrijke informatie en updates van marineofficieren verzamelen, waardoor hij de aanzet gaf tot de versterking van de kustverdediging van Engeland. Zijn informatie en ondersteuning van de marinestrategie werd erkend door de marinecommandant Lord Henry Seymour na de succesvolle nederlaag van de Armada.

De gezondheid van Walsingham begon te falen en in de lente van 1590 overleed hij, een aanzienlijke erfenis achterlatend als "spymaster general".

Jessica Brain is een freelance schrijfster gespecialiseerd in geschiedenis. Ze woont in Kent en is een liefhebber van alles wat met geschiedenis te maken heeft.