Większość ludzi słyszała o duńskim królu Anglii, Kanutku (Cnut the Great), który według legendy próbował kontrolować fale.

Jednak to jego ojciec Sweyn (Svein) był pierwszym wikińskim królem Anglii.

Sweyn Forkbeard, zapomniany król Anglii, rządził przez zaledwie 5 tygodni. Został ogłoszony królem Anglii w Boże Narodzenie 1013 r. i rządził aż do śmierci 3 lutego 1014 r., choć nigdy nie został koronowany.

Sweyn, znany jako Widłobrody ze względu na swoją długą, rozszczepioną brodę, był synem Haralda Bluetootha, króla Danii i urodził się około 960 roku.

Choć był wojownikiem wikingów, Sweyn został ochrzczony jako chrześcijanin, ponieważ jego ojciec przeszedł na chrześcijaństwo.

Mimo to Sweyn był brutalnym człowiekiem, który żył w brutalnych czasach; był brutalnym watażką i wojownikiem. Swoje życie z przemocą rozpoczął od kampanii przeciwko własnemu ojcu: około 986 r. Sweyn i jego sojusznik Palnatoke zaatakowali i obalili Haralda.

Sweyn zwrócił następnie uwagę na Anglię i na początku 990 r. n.e. poprowadził kampanię strachu i zniszczenia, pustosząc duże obszary kraju.

Ethelred Niegotowy (co oznacza "źle doradzony" lub "bez rady") był w tym czasie królem Anglii. Postanowił zapłacić Sweynowi za powrót do Danii i pozostawienie kraju w pokoju, podatek, który stał się znany jako Danegeld.

Nie była to jednak zbyt skuteczna strategia i Duńczycy kontynuowali najazdy na północ Anglii, choć na mniejszą skalę. Niektórzy nawet zaczęli się tam osiedlać. Ethelred został przekonany, że aby chronić Anglię, będzie musiał pozbyć się tych duńskich osadników.

W dniu św. Brices, 13 listopada 1002 r. Ethelred zarządził ogólną masakrę wszystkich Duńczyków w Anglii, w tym mężczyzn, kobiet i dzieci. Wśród zabitych była siostra Sweyna, Gunhilde.

To było zbyt wiele dla Sweyna: poprzysiągł zemstę na Ethelredzie i w 1003 r. wylądował w Anglii z siłami inwazyjnymi. Jego ataki były na bezprecedensową skalę, a jego siły plądrowały i grabiły bez litości. Spustoszenie było tak wielkie, że król Ethelred ponownie spłacił Duńczyków, aby uzyskać wytchnienie dla przerażonej ludności.

Najazdy trwały z przerwami, aż w 1013 r. Sweyn powrócił, by ponownie dokonać inwazji, tym razem lądując w Sandwich we współczesnym Kent. Grasował po Anglii, a przerażeni mieszkańcy poddawali się jego siłom. W końcu zwrócił uwagę na Londyn, który okazał się trudniejszy do ujarzmienia.

Początkowo Ethelred i jego sojusznik Thorkell Wysoki bronili się przed nim, ale wkrótce ludzie zaczęli obawiać się surowych represji, jeśli się nie poddadzą.

Rozczarowani nieefektywnym królem angielscy earlowie niechętnie ogłosili Sweyna królem, a Ethelred uciekł na wygnanie, najpierw na wyspę Wight, a następnie do Normandii.

Sweyn został ogłoszony królem w Boże Narodzenie 1013 r., ale jego panowanie trwało zaledwie kilka tygodni; zmarł nagle w swojej stolicy, Gainsborough w Lincolnshire, 3 lutego 1014 r. Sweyn został pochowany w Anglii, a jego ciało zostało później przeniesione do katedry Roeskild w Danii.

Nie ma pewności co do tego, jak zginął. Jedna z relacji opisuje, że spadł z konia, a inna, że zmarł na apopleksję, ale późniejsza legenda głosi, że został zamordowany we śnie przez św. Edmunda, który sam został zamęczony przez Wikingów w IX wieku. Mówi się, że Edmund powrócił z grobu w środku nocy podczas Candlemass i zabił go włócznią.

Przypis: Archeolodzy odkryli niedawno ludzkie szczątki w katedrze w Roskilde na miejscu starego drewnianego kościoła, zbudowanego przez Haralda Bluetootha. Możliwe, że ten niezidentyfikowany szkielet może należeć do Sweyna.