الیزابت فرای که "فرشته زندان ها" نامیده می شود، زنی در قرن نوزدهم بود که برای اصلاح زندان و تغییرات اجتماعی با سختگیری که الهام بخش نسل های آینده برای ادامه کار خوب او بود، مبارزه کرد.

بنر لیگ حق رأی هنرمندان برای تجلیل از اصلاح طلب زندان، الیزابت فرای، 1907

متولد در 21 مه 1780 در یک خانواده برجسته کواکر از نورویچ، پدرش جان گارنی به عنوان یک بانکدار، در حالی که مادرش کاترین عضوی از خانواده بارکلی بود، خانواده ای که بانک بارکلیز را تأسیس کرد.

خانواده گورنی در منطقه بسیار برجسته بودند و مسئول توسعه زیادی در نورویچ بودند. ثروت این خانواده به حدی بود که در سال 1875، گیلبرت و سالیوان با نقل قولی از "محاکمه هیئت منصفه" در فرهنگ عامه تجسم یافتند، به طوری که "در نهایت من به اندازه گارنی ها ثروتمند شدم".

غیرقابل تعجب نیست. الیزابت جوان زندگی جذابی داشت که در ارلهام هال با برادران و خواهرانش بزرگ شد.

برای الیزابت، دعوت او به مسیح از دوران کودکی مشهود بود و قدرت ایمان او بعداً برای اعمال اصلاحات اجتماعی به کار گرفته شد.

الیزابت با الهام از موعظه کواکر آمریکایی ویلیام ساوری و دیگرانی مانند او، در اوایل بزرگسالی خود را وقف مسیح کرد و در مأموریتی بود که تغییری ایجاد کند.

در سنین پایین بیست ساله، با ملاقات با شوهر آینده اش، زندگی شخصی او به زودی شکوفا شد،جوزف فرای، همچنین یک بانکدار و پسر عموی خانواده معروف فرای از بریستول. آنها به دلیل کسب و کار شیرینی پزی معروف بودند، آنها نیز مانند خانواده گورنی کویکر بودند و اغلب خود را در امور بشردوستانه درگیر می کردند.

در 19 آگوست 1800، زوج جوان ازدواج کردند و به دادگاه سنت میلدرد در لندن نقل مکان کردند. خانواده ای پربار متشکل از یازده فرزند خواهد داشت. پنج پسر و شش دختر.

الیزابت علیرغم نقش تمام وقت خود به عنوان همسر و مادر، زمانی را برای اهدای لباس به بی خانمان ها و همچنین خدمت به عنوان وزیر انجمن مذهبی دوستان پیدا کرد.

نقطه عطف واقعی در زندگی او در سال 1813 پس از اینکه یکی از دوستان خانوادگی به نام استفن گرلت او را ترغیب کرد تا از زندان نیوگیت دیدن کند، رخ داد.

زندان نیوگیت

هنگام بازدید او از شرایطی که کشف کرد وحشت زده شد. او که قادر به توقف فکر کردن به زندانیان نبود، روز بعد با آذوقه بازگشت.

همچنین ببینید: تاریخچه سلاح گرم در پلیس بریتانیا

برخی از شرایط سختی که الیزابت شاهد آن بود شامل ازدحام بیش از حد بسیار زیاد بود، زنانی که در زندان بودند مجبور شدند فرزندان خود را با خود به این مکان های خطرناک ببرند. و شرایط زندگی ناراحت کننده است.

فضا با مناطق محدودی برای خوردن، شستن، خوابیدن و مدفوع تنگ بود. واقعیت تلخ دنیای زندان برای الیزابت یک منظره حیرت انگیز بود.

با ظرفیت کامل زندانها، بسیاری هنوز در انتظار محاکمه بودندو افراد مختلفی با عقاید بسیار متفاوت در کنار هم بودند. برخی از تفاوت‌های فاحش شامل آن دسته از زنانی می‌شد که متهم به دزدی از بازار، در کنار فردی که به جرم قتل محکوم شده‌اند.

شرایط بسیار بدی بود و بدون کمک دنیای خارج، چه از سوی سازمان های خیریه یا خانواده های خود، بسیاری از این زنان با انتخاب ناامیدکننده ای از گرسنگی، گدایی یا مردن مواجه شدند.

این تصاویر دلخراش با الیزابت ماند و نتوانست آنها را از ذهنش پاک کند، روز بعد با لباس و غذا برای برخی از زنانی که ملاقات کرده بود، بازگشت.

متأسفانه، به دلیل شرایط شخصی، الیزابت به دلیل مشکلات مالی که بانک خانواده شوهرش در خلال هراس مالی سال 1812 متحمل شده بود، نتوانست برخی از کارهای خود را ادامه دهد.

خوشبختانه در سال 1816 الیزابت توانست کار خیریه خود را از سر بگیرد و بر زندان زنان نیوگیت متمرکز شد و بودجه مدرسه ای در داخل زندان را برای آموزش کودکانی که با مادرانشان در آن زندگی می کردند، فراهم کرد.

همانطور که او در بخشی از یک برنامه اصلاحی گسترده تر، انجمن بهبود زندانیان زن نیوگیت را راه اندازی کرد که شامل ارائه کمک های عملی و نیز راهنمایی های مذهبی و کمک به زندانیان در کشف مسیرهای اشتغال و خودسازی بود.

الیزابت فرای درک بسیار متفاوتی از این موضوع داشتعملکرد یک زندان در مقایسه با بسیاری از همسالانش در آن زمان. مجازات در قرن نوزدهم قبل از هر چیز و یک سیستم سختگیرانه تنها روش برای افراد متعصب بود. در همین حال، فرای معتقد بود که سیستم می‌تواند تغییر کند، اصلاحات را تشویق کند و چارچوبی قوی‌تر فراهم کند، و همه اینها را از طریق لابی کردن با پارلمان، مبارزات انتخاباتی و کارهای خیریه انجام داد. پس از بازدیدهای متعدد او از زندان، اطمینان حاصل شد که زن و مرد از هم جدا می شوند و نگهبانان زن برای زندانیان زن در نظر گرفته شده بودند. علاوه بر این، پس از مشاهده تعداد زیادی از افراد که برای چنین طیف وسیعی از جرایم دوران محکومیت خود را می گذرانند، او همچنین برای مسکن مجرمان بر اساس جرم خاص تلاش کرد.

او تلاش خود را بر تشویق زنان به کسب مهارت های جدید متمرکز کرد. که می تواند به آینده آنها پس از خروج از زندان کمک کند.

الیزابت گارنی فرای در حال خواندن برای زندانیان در زندان نیوگیت. دارای مجوز Creative Commons Attribution 4.0 International.

او توصیه های عملی در مورد مسائل بهداشتی، آموزش های دینی از کتاب مقدس می دهد، سوزن دوزی را به آنها آموزش می دهد و در برخی از سخت ترین لحظاتشان آرامش می دهد.

در حالی که برخی از افراد به فرای در مورد خطراتی که ممکن است در هنگام بازدید از چنین لانه‌های بی‌عدالتی متحمل شود، هشدار دادند، او این تجربه را به گام برداشت.

نگرانی الیزابت فرای برای رفاه و تجارب زندانیان در محدوده دیوار زندان، همچنین به شرایط حمل و نقل آنها که اغلب شامل رژه رفتن در خیابان ها در یک گاری و پرتاب شدن توسط مردم بود، گسترش یافت. شهر.

به منظور جلوگیری از چنین نمایشی، الیزابت برای حمل و نقل مناسب تر مانند چرخ دستی های سرپوشیده مبارزه کرد و از حدود صد کشتی حمل و نقل بازدید کرد. کار او در نهایت منجر به لغو رسمی حمل و نقل در سال 1837 شد.

او مصمم بود که شاهد تغییرات ملموس در ساختار و سازمان زندانها باشد. به حدی که در کتاب منتشر شده خود با عنوان «زندان‌ها در اسکاتلند و شمال انگلستان» جزئیاتی از ملاقات‌های شبانه‌اش در چنین مراکزی را بیان کرد.

او حتی از افراد صاحب عنوان دعوت کرد که بیایند و شرایط را برای خود ببینند، از جمله، در سال 1842 فردریک ویلیام چهارم پروس، که در یک ملاقات رسمی با فرای در زندان نیوگیت ملاقات کرد که بسیار او را تحت تأثیر قرار داد.

0>علاوه بر این، الیزابت از حمایت خود ملکه ویکتوریا بهره مند شد که تلاش های او در بهبود زندگی و شرایط نیازمندان را تحسین کرد.

در انجام این کار، کار او به افزایش آگاهی عمومی و همچنین افزایش آگاهی عمومی کمک کرد. جلب توجه قانونگذاران در مجلس عوام. به ویژه، توماس فاول باکستون، برادر شوهر الیزابت که به عنوان نماینده مجلس نیز خدمت کرده است.زیرا ویموث نقش مهمی در ترویج کار او داشت.

در سال 1818 او همچنین اولین زنی بود که شواهدی را در مورد شرایط زندان به کمیته مجلس عوام ارائه کرد که در نهایت منجر به قانون اصلاحات زندان در سال 1823 شد. 1>

مبارزات انتخاباتی او به تغییر نگرش کمک کرد زیرا رویکرد غیرمتعارف او شروع به نتایج مثبت کرد و برخی را به این باور رساند که لفاظی او در مورد توانبخشی می تواند مؤثرتر باشد.

او ترجیح داد ایده های خود را در سراسر انگلیسی ترویج کند. کانالی در فرانسه، بلژیک، هلند و آلمان.

در حالی که او اصلاحات زندان را تشویق می کرد، تلاش های بشردوستانه او در جاهای دیگر ادامه یافت، زیرا او به دنبال مقابله با مسائل مختلف اجتماعی بود.

همچنین ببینید: قلعه بودیام، رابرتسبریج، ساسکس شرقی

او پس از دیدن جسد کودک خردسالی که از شب بی‌رحمانه زمستان جان سالم به در نبرد، با راه‌اندازی یک پناهگاه در لندن و باز کردن سوپ‌پزخانه‌ها به بهبود زندگی بی‌خانمان‌ها کمک کرد.

<0 توجه او به طور خاص به کمک به زنان، به ویژه زنان سقوط کرده، از طریق فراهم کردن محل اقامت و فرصت هایی برای یافتن سایر منابع شغلی برای آنها معطوف شد.

تمایل الیزابت برای شرایط کلی بهتر در موسسات مختلف شامل اصلاحات پیشنهادی در آسایشگاه های روانی نیز بود.

تمرکز او گسترده بود و به مسائل اجتماعی پرداخت که قبلاً موضوعات تابو بود. او در کنار دیگر کویکرهایش، از کسانی که برای لغو قانون مبارزه می کردند حمایت کرد و با آنها همکاری کرد.برده داری

فلورانس نایتینگل

در دهه 1840، او یک دانشکده پرستاری را به منظور بهبود آموزش و استانداردهای پرستاری افرادی که در حال آموزش بودند، تأسیس کرد و الهام بخش بود. فلورانس نایتینگل که در کنار پرستاران دیگر برای کمک به سربازان جنگ کریمه کار می کرد.

کار الیزابت فرای برجسته، پیشگامانه و الهام بخش برای نسل جدیدی بود که می خواستند به کار خوب او ادامه دهند.

در اکتبر 1845 با حضور بیش از هزار نفر در مراسم یادبود او درگذشت، میراث او بعداً زمانی که در اوایل دهه 2000 روی اسکناس پنج پوندی به تصویر کشیده شد، شناخته شد.

الیزابت فرای یک زنی که در خانواده‌ای سرشناس با ثروت و تجمل به دنیا آمد، که ترجیح داد از موقعیت خود برای بهبود زندگی دیگران استفاده کند و توجه را به فجایع اجتماعی در سراسر کشور جلب کند و وجدان اجتماعی را در عموم ایجاد کند که تا حدودی فاقد آن بود.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.