In het begin van de jaren 1930 ontdekte een bezorgde Britse Admiraliteit dat de Keizerlijke Japanse Marine was begonnen met de bouw van de nieuwe Mogami -klasse lichte kruisers, die qua specificaties superieur waren aan hun tegenhangers van de Royal Navy. Om een waardige tegenstander te vormen voor de Mogamis werd het noodzakelijk om ongemakkelijk dicht bij de grenzen van de beperkingen opgelegd door de bestaande internationale marineverdragen te opereren.

Zo werd in 1934 begonnen met de bouw van wat later de Stad -klasse lichte kruisers begon op Britse scheepswerven. De verdere ontwikkeling van dit project leidde tot de bouw van de twee meest geavanceerde schepen van de klasse-Belfast en Edinburgh. Ze overtroffen eerdere ' Steden Belfast was echter nog steeds niet in staat om het aantal kanonnen van de hoofdbatterij van Mogami te evenaren.

De Admiraliteit probeerde dit goed te maken door nieuwe artilleriesystemen te ontwikkelen voor haar hoofdbatterij. Als gevolg hiervan werd ervoor gekozen om haar uit te rusten met drievoudige geschutskoepels, met behoud van één origineel kenmerk van het oorspronkelijke systeem. De middelste loop werd iets verder naar achteren in de geschutskoepel geplaatst om te voorkomen dat de kruitgassen de baan van de granaten zouden verstoren bij het afvuren van een gelijktijdig salvo uit alle kanonnen.De kruiser was zeer goed bewapend en haar uitgebreide artillerie vormde een stevig percentage van haar totale waterverplaatsing.

Belfast kwam in dienst vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, op 3 augustus 1939. In de ochtend van 21 november 1939 werd de nieuwste kruiser van Zijne Majesteit, die nog geen vier maanden in dienst was, geraakt door een Duitse magnetische mijn op een paar kilometer van Rosyth. Het schip had geluk dat het bleef drijven en werd in allerijl teruggesleept naar de basis. In het droogdok werd ontdekt dat de romp van de kruiser was aangetast.Ernstige schade: een deel van de kiel was vervormd en ingedrukt, de helft van de spanten was vervormd en de turbines waren van hun fundering gerukt. Gelukkig zat er maar één klein gaatje in de beplating. Het schip onderging een uitgebreide revisie die 3 jaar duurde met als doel het ontwerp te repareren en te verbeteren om beter bestand te zijn tegen dergelijke schokgolven.

Tijdens de reparaties werd Belfast aanzienlijk gemoderniseerd; met name de indeling van de romp en de bepantsering werden gewijzigd, haar AA-wapens werden versterkt en er werden radarstations gemonteerd. De opgewaardeerde kruiser kwam in november 1942 weer in dienst. Ze diende als beschermer van Arctische konvooien; onderscheidde zich in de Slag om de Noordkaap, waarbij het Duitse slagschip Scharnhorst het onderspit delfde.tot zinken gebracht; en bood vuursteun voor de landing in Normandië in juni 1944.

Na de Duitse capitulatie in mei 1945 zeilde Belfast - na een upgrade van haar radar en luchtafweer en voorbereid te zijn op gevechten in tropische omstandigheden - op 17 juni naar het Verre Oosten om deel te nemen aan de operaties tegen de laatste asmogendheid die de oorlog voortzette - Japan. HMS Belfast kwam begin augustus aan in Sydney, net op tijd om het einde van de wereldoorlog te zien.Oorlog II.

De Belfast had de reis al gemaakt en bleef de rest van de jaren 1940 in dienst in Oost-Azië. Toen in 1950 de Koreaanse oorlog uitbrak, was ze dus dichtbij om de troepen van de Verenigde Naties te ondersteunen. Ze opereerde vanuit Japan en voerde een aantal kustbombardementen uit tot eind 1952, toen ze terugzeilde naar Groot-Brittannië om in de reserve te gaan.

In 1955 keerde ze terug naar de plaats van haar eerste verbouwing in de vroege jaren '40 voor een nieuwe modernisering die bedoeld was om haar aan te passen aan de zich ontwikkelende doctrine van de Koude Oorlog. Na voltooiing in 1959 werd ze opnieuw in dienst genomen en opnieuw ingezet in de Stille Oceaan. In 1962 maakte ze uiteindelijk haar laatste reis naar huis om kort daarna in reserve te worden geplaatst en vervolgens in 1963 uit dienst te worden genomen.

Op dit moment is de Belfast het grootste overgebleven oppervlakteschip van de Royal Navy uit de Tweede Wereldoorlog en kan worden bezocht op zijn ligplaats aan de Theems in Londen.

Sinds 8 juli 2021, samenvallend met de heropening van dit historische museumschip, kunnen bezoekers het World of Warships Command Centre verkennen - een eersteklas gamingruimte compleet met vier pc's en twee consoles. Bezoekers kunnen het bevel voeren over de HMS Belfast en zijn variant HMS Belfast '43 in de strijd, maar ook documentaires bekijken met films uit de Naval Legends videoserie,ook beschikbaar op Youtube:

Dit artikel is gemaakt in samenwerking met het online maritieme actiespel World of Warships. Wil je zelf ervaren hoe het is om het bevel te voeren over HMS Belfast in de strijd?

Registreer en speel gratis!