در 1 آگوست 1798 در خلیج ابوکر نزدیک اسکندریه، مصر، نبرد نیل آغاز شد. این درگیری یک برخورد دریایی تاکتیکی مهم بود که بین نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا و نیروی دریایی جمهوری فرانسه درگیر شد. نبرد به مدت دو روز ادامه داشت و ناپلئون بناپارت به دنبال یک منفعت استراتژیک از مصر بود. با این حال این قرار نبود. به فرماندهی سر هوراسیو نلسون، ناوگان بریتانیا به سوی پیروزی حرکت کرد و جاه طلبی های ناپلئون را از آب درآورد. نلسون، اگرچه در نبرد مجروح شده بود، اما پیروز به خانه باز می گشت، اما به عنوان یک قهرمان در نبرد بریتانیا برای به دست آوردن کنترل دریاها به یاد می آمد.

نبرد نیل

نبرد نیل فصل مهمی در یک درگیری بزرگتر بود که به عنوان جنگ های انقلابی فرانسه شناخته می شود. در سال 1792 جنگ بین جمهوری فرانسه و چندین قدرت اروپایی دیگر درگرفت که به تحریک وقایع خونین و تکان دهنده انقلاب فرانسه برانگیخته شد. در حالی که متحدان اروپایی مایل بودند قدرت خود را بر فرانسه تثبیت کنند و سلطنت را احیا کنند، تا سال 1797 هنوز به اهداف خود دست می یافتند. قسمت دوم جنگ، معروف به جنگ ائتلاف دوم، در سال 1798 زمانی که ناپلئون بناپارت تصمیم گرفت به مصر حمله کند و مانع از گسترش قلمروهای بریتانیا شود، آغاز شد. ، دولت بریتانیا به رهبری ویلیام پیت متوجه شد که فرانسوی ها هستندآماده شدن برای حمله در مدیترانه اگرچه انگلیسی ها از هدف دقیق مطمئن نبودند، دولت به جان جرویس، فرمانده ناوگان بریتانیا دستور داد تا کشتی هایی را به فرماندهی نلسون برای نظارت بر حرکات دریایی فرانسه از تولون اعزام کند. دستورات دولت بریتانیا واضح بود: هدف مانور فرانسه را کشف کنید و سپس آن را نابود کنید.

در ماه مه 1798، نلسون با گل سرسبد خود HMS Vanguard از جبل الطارق با یک اسکادران کوچک که تنها یک مأموریت در ذهن داشت، برای کشف هدف حرکت کرد. از ناوگان و ارتش ناپلئون. متأسفانه برای انگلیسی ها، این کار با یک طوفان قدرتمند که به اسکادران برخورد کرد، پیشتازان را نابود کرد و ناوگان را مجبور به پراکنده شدن، با بازگشت ناوچه ها به جبل الطارق، مختل کرد. این از نظر استراتژیک برای ناپلئون سودمند بود که به طور غیرمنتظره ای از تولون حرکت کرد و به سمت جنوب شرقی حرکت کرد. این باعث شد تا انگلیسی‌ها به عقب بروند و تلاش کنند تا خود را با شرایط وفق دهند.

در حالی که نلسون و خدمه اش در بندر سنت پیترو سیسیلی بازسازی می شدند، از لرد سنت وینسنت نیروهای تقویتی بسیار مورد نیاز دریافت کردند و ناوگان را در مجموع به هفتاد و چهار کشتی جنگی رساند. در همین حال، فرانسوی ها همچنان در دریای مدیترانه پیشروی می کردند و توانسته بودند کنترل مالت را به دست بگیرند. این دستاورد استراتژیک با افزایش روزافزون باعث وحشت بیشتر بریتانیا شدفوریت برای اطلاعات در مورد هدف مورد نظر ناوگان ناپلئون. خوشبختانه، در 28 ژوئیه 1798، کاپیتان تروبریج اطلاعاتی به دست آورد که فرانسوی ها به سمت شرق حرکت کرده اند، و باعث شد نلسون و افرادش توجه خود را به خط ساحلی مصر متمرکز کنند و در اول اوت به اسکندریه رسیدند. فرماندهی نایب دریاسالار فرانسوا پل بروی دآیگالیه، ناوگان فرانسوی در خلیج ابوکر لنگر انداختند، با پیروزی‌های خود تقویت شدند و در موقعیت دفاعی خود مطمئن بودند، زیرا در هنگام تشکیل یک خط نبرد، پشته‌ها در ابوکر محافظت می‌کردند.

ناوگان با گل سرسبد L'Orient در مرکز با 120 تفنگ تنظیم شده بود. متأسفانه برای برویز و مردانش، آنها اشتباه بزرگی را در ترتیب خود مرتکب شده بودند، و فضای کافی بین کشتی اصلی Guerrier و زیره‌ها باقی گذاشتند، و کشتی‌های بریتانیایی را قادر ساخت که بین دونه‌ها لغزند. علاوه بر این، ناوگان فرانسوی فقط از یک طرف آماده شده بود، با اسلحه های سمت بندر بسته و عرشه ها پاک نشده بودند، و آنها را به شدت آسیب پذیر می کرد. برای تشدید این مسائل، فرانسوی‌ها از خستگی و فرسودگی ناشی از ذخایر ضعیف رنج می‌بردند، و ناوگان را مجبور به اعزام مهمانی‌های جستجوگر می‌کرد که منجر به دور شدن تعداد زیادی از ملوانان در هر زمان از کشتی‌ها می‌شد. صحنه در حالی تنظیم شد که فرانسوی ها به طرز نگران کننده ای آماده نبودند.

انگلیسی ها به کشتی های فرانسوی حمله می کنند.خط.

در همین حال، تا بعدازظهر نلسون و ناوگانش موقعیت برویز را کشف کردند و در ساعت شش بعد از ظهر، کشتی‌های بریتانیایی وارد خلیج شدند و نلسون دستور حمله فوری را صادر کرد. در حالی که افسران فرانسوی رویکرد را مشاهده می کردند، برویس از حرکت امتناع کرده بود، زیرا معتقد بود که نلسون بعید است تا این اواخر روز حمله کند. این یک اشتباه محاسباتی بزرگ توسط فرانسوی ها است. با پیشروی کشتی‌های انگلیسی، به دو بخش تقسیم شدند، یکی از کشتی‌های فرانسوی لنگر انداخته و خط ساحلی عبور می‌کرد و دیگری از سمت دریا با فرانسوی‌ها مقابله کرد.

نلسون و افرادش نقشه های خود را با دقت نظامی اجرا کردند، بی سر و صدا پیشروی کردند و آتش خود را تا زمانی که در کنار ناوگان فرانسوی قرار گرفتند نگه داشتند. انگلیسی‌ها بلافاصله از شکاف بزرگ بین Guerrier و shoals استفاده کردند و HMS Goliath با پنج کشتی دیگر به عنوان پشتیبان از سمت بندر شلیک کرد. در همین حال، کشتی های بریتانیایی باقی مانده به سمت راست حمله کردند و آنها را در تیراندازی متقابل گرفتار کردند. سه ساعت بعد و انگلیسی ها با پنج کشتی فرانسوی به موفقیت هایی دست یافتند، اما مرکز ناوگان همچنان به خوبی محافظت می شد.

انفجار گل سرسبد فرانسوی L'Orient

در این زمان، تاریکی فرا رسیده بود و کشتی های انگلیسی مجبور به استفاده از لامپ های سفید برای تشخیص خود شدند. از دشمن زیرکاپیتان داربی، بلروفون تقریباً به طور کامل توسط L'Orient نابود شد، اما این امر مانع از ادامه جنگ نشد. حوالی ساعت نه، گل سرسبد برویز L'Orient آتش گرفت، بروئیس سوار شد و به شدت مجروح شد. کشتی در حال حاضر مورد هدف تیراندازی Alexander ، Swiftsure و Leander قرار گرفت و حمله ای سریع و مرگبار را آغاز کرد که از آن L'Orient قادر به انجام آن نبود. بهبود می یابند. در ساعت ده کشتی منفجر شد، عمدتاً به دلیل رنگ و سقز که برای رنگ آمیزی مجدد در کشتی ذخیره شده بود و آتش گرفت.

در همین حین، نلسون پس از بهبودی پس از ضربه‌ای که از سقوط ترکش به سر وارد شد، روی عرشه‌های Vanguard ظاهر شد. خوشبختانه، با کمک یک جراح، او توانست فرماندهی را از سر بگیرد و شاهد آشکار شدن پیروزی بریتانیا باشد.

کاکپیت، نبرد نیل. نلسون و دیگران مجروح را به تصویر می‌کشد که در آن شرکت می‌کردند.

نبرد تا شب ادامه داشت، تنها دو کشتی فرانسوی خط و دو ناوچه آنها توانستند از تخریب توسط بریتانیا جلوگیری کنند. تلفات زیاد بود و انگلیسی ها نزدیک به هزار زخمی یا کشته شدند. تعداد کشته شدگان فرانسه پنج برابر این تعداد بود، با بیش از 3000 مرد اسیر یا زخمی شدند.

پیروزی بریتانیا به تثبیت موقعیت مسلط بریتانیا در ادامه جنگ کمک کرد. ارتش ناپلئون از نظر استراتژیک ضعیف و قطع شد. ناپلئون این کار را خواهد کردپس از آن به اروپا بازگشت، اما نه با شکوه و تحسینی که انتظارش را داشت. در مقابل، از نلسون مجروح با استقبال قهرمانان استقبال شد.

نبرد نیل در تغییر سرنوشت این کشورهای مربوطه تعیین کننده و مهم بود. برجستگی بریتانیا در صحنه جهانی به خوبی و واقعاً تثبیت شده بود. برای نلسون، این تازه آغاز کار بود.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.