منشا این بازی که اکنون در سراسر جهان به سادگی به عنوان راگبی شناخته می شود، به بیش از 2000 سال قبل بازمی گردد. رومی ها یک بازی با توپ به نام harpastum، کلمه ای که از کلمه یونانی "مصرف" مشتق شده است، انجام می دادند، معنای نام آن این است که کسی واقعاً توپ را حمل یا به دست گرفته است.

اخیراً، در انگلستان قرون وسطی، اسناد مردان جوان را ثبت می کنند که زودتر از موعد کار را ترک می کنند تا برای روستا یا شهر خود در بازی های فوتبال رقابت کنند. در زمان تودور قوانینی به تصویب رسید که " سرگرمی شیطانی فوتبال را ممنوع می کرد، زیرا صدمات و تلفات زیاد به طور جدی نیروی کار موجود را تحلیل می برد. شرکت کنندگان در این سرگرمی شیطانی به این ترتیب ثبت می شوند... "بازیکنان مردان جوان 18 تا 30 ساله یا به بالا هستند. متاهل و مجرد و بسیاری از جانبازانی که علاقه زیادی به این ورزش دارند، گهگاه در گرمای جنگ دیده می شوند...» توصیفی که ممکن است برخی بگویند امروزه به اندازه همه آن سال ها قابل استفاده است.

سه‌شنبه کوتاه به زمان سنتی برای چنین درگیری‌ها تبدیل شد. قوانین از یک قسمت از کشور به قسمت دیگر متفاوت بود، از دربی شایر تا دورست تا اسکاتلند، سوابق تغییرات منطقه ای زیادی را در بازی نشان می دهد. بازی‌ها اغلب در زمینی نامشخص برگزار می‌شد - توپ ضربه می‌خورد، حمل می‌شد و در خیابان‌های شهر و روستا بر روی زمین‌ها، پرچین‌ها و رودخانه‌ها رانده می‌شد.

ریشه‌های بازی مدرن راگبی را می‌توان در یک مدرسهبرای آقایان جوان در میدلندز انگلستان، که در سال 1749 سرانجام از محیط تنگ خود در مرکز شهر گذشت و به مکان جدیدی در حاشیه شهر راگبی در وارویک شایر نقل مکان کرد. سایت جدید مدرسه راگبی دارای «...همه امکاناتی بود که برای ورزش آقایان جوان لازم بود.» این طرح هشت هکتاری به نام Close معروف شد.

بازی فوتبال که در کلوز بین سال‌های 1749 تا 1823 انجام می‌شد، قوانین بسیار کمی داشت: خطوط لمسی معرفی شدند و توپ را می‌توان گرفت و به دست گرفت. اما دویدن با توپ در دست مجاز نبود. پیشروی به سمت دروازه حریف عموماً با لگد انجام می شد. بازی‌ها می‌توانست پنج روز طول بکشد و اغلب شامل بیش از 200 پسر می‌شد. برای سرگرمی، 40 سالمند ممکن است دویست دانش آموز جوان تر را قبول کنند، سالمندان برای این رویداد ابتدا چکمه های خود را برای پینه دوز شهر فرستاده اند تا کفی های ضخیم بیشتری روی آن ها بگذارند، که در قسمت جلوی آن تراشیده شده است تا بهتر به ساق پا بریده شود. دشمن!

در طول یک مسابقه در نزدیکی در پاییز 1823 بود که چهره بازی به شکلی تغییر کرد که امروزه قابل تشخیص است. یک مورخ محلی این رویداد تاریخی را اینگونه توصیف کرد: «ویلیام وب الیس با نادیده گرفتن قوانین بازی در زمان خود، ابتدا توپ را در آغوش گرفت و با آن دوید و بدین ترتیب ویژگی متمایز راگبی ایجاد شد. بازی.” الیس داشتظاهراً توپ را گرفت و طبق قوانین روز باید به عقب حرکت می کرد و فضای کافی برای ضربه زدن به توپ در زمین یا قرار دادن آن برای ضربه زدن به دروازه را به خود می داد. او در برابر تیم حریف محافظت می شد زیرا آنها فقط می توانستند تا نقطه ای که توپ گرفته شده بود پیشروی کنند. با نادیده گرفتن این قانون، الیس توپ را گرفته بود و به جای بازنشستگی، توپ در دست به سمت دروازه مقابل به جلو دویده بود. حرکتی خطرناک و حرکتی که تا سال 1841 راه خود را به کتاب قوانین در حال توسعه سریع پیدا نکرد.

قوانین و شهرت بازی به سرعت گسترش یافت زیرا پسران مدرسه راگبی به سمت بالا و بالاتر، ابتدا به دانشگاه ها حرکت کردند. آکسفورد و کمبریج اولین مسابقه دانشگاهی در سال 1872 برگزار شد. از دانشگاه‌ها، معلمان فارغ‌التحصیل این بازی را به سایر مدارس انگلیسی، ولز و اسکاتلند معرفی کردند و پست‌های خارج از کشور برای راگبی‌های قدیمی که به کلاس افسران ارتش رفته بودند، باعث رشد آن شد. صحنه بین المللی اسکاتلند در اولین بازی بین المللی در Raeburn Place، ادینبورگ در سال 1871 با انگلیس بازی کرد.

عکس بالا آقایان جوان 1864 را نشان می دهد که ستون فقرات را تشکیل دادند. از مدارس راگبی اول XX. نشان جمجمه و استخوان های متقاطع در جلوی کیت آنها، شاید نشان دهنده ماهیت ملایم بازی باشد، شکل توپ با استفاده از مثانه خوک تعیین می شد.برای درون.

اخیراً در بازی مدرن، انگلیس اولین تیم نیمکره شمالی بود که در جام جهانی راگبی در سال 2003 قهرمان شد. در زیر عکس اخیری از کاپیتان پیروز انگلیس، مارتین جانسون، در حال امضای امضا بر روی نزدیک در محل تولد فوتبال راگبی، مدرسه راگبی در وارویک شایر.