De oorsprong van het spel, dat nu over de hele wereld bekend is onder de naam rugby, gaat meer dan 2000 jaar terug. De Romeinen speelden een balspel genaamd harpastum, een woord dat is afgeleid van het Griekse woord "seize", waarbij de implicatie van de naam is dat iemand de bal daadwerkelijk draagt of hanteert.

Meer recentelijk, in middeleeuws Engeland, zijn er documenten waarin staat dat jonge mannen vroeg hun werk verlieten om voor hun dorp of stad mee te doen aan voetbalwedstrijden. In de tijd van Tudor werden er wetten uitgevaardigd die het verbieden om ".... duivels tijdverdrijf" van het voetbal, omdat te veel blessures en dodelijke ongelukken het beschikbare personeelsbestand ernstig uitputten. De deelnemers van dit duivels tijdverdrijf zijn als volgt opgetekend... "De spelers zijn jonge mannen van 18-30 jaar of ouder; zowel gehuwden als alleenstaanden en veel veteranen die nog steeds een voorliefde voor de sport hebben, worden af en toe gezien in het heetst van de strijd..." Een beschrijving die volgens sommigen vandaag de dag nog net zo toepasselijk is als al die jaren geleden.

Vastenavond werd het traditionele tijdstip voor dergelijke conflicten. De regels verschilden van deel tot deel van het land, van Derbyshire tot Dorset tot Schotland, de verslagen onthullen veel regionale variaties op het spel. De spelen vonden vaak plaats op een slecht afgebakend veld - de bal werd geschopt, gedragen en gedreven door straten in steden en dorpen over velden, heggen en beken.

De wortels van het moderne rugbyspel kunnen worden teruggevoerd tot een school voor jonge heren in de Midlands van Engeland, die in 1749 eindelijk zijn krappe omgeving in het stadscentrum ontgroeide en verhuisde naar een nieuwe locatie aan de rand van de stad Rugby in Warwickshire. De nieuwe locatie van de Rugby School had "...alle accommodatie die nodig zou kunnen zijn voor de oefening van jonge heren." Dit perceel van acht hectare werd bekend als de Close.

Het voetbalspel, dat tussen 1749 en 1823 op de Close werd gespeeld, had heel weinig regels: de zijlijnen werden geïntroduceerd en de bal mocht worden gevangen en gehanteerd, maar rennen met de bal in de hand was niet toegestaan. Vooruitgang in de richting van het doel van de tegenstander werd meestal gemaakt door te trappen. Wedstrijden konden vijf dagen duren en er deden vaak meer dan 200 jongens aan mee. Voor de lol kunnen 40 senioren het opnemen tegen tweehonderd jongere leerlingen, de senioren hadden zich op de gebeurtenis voorbereid door eerst hun laarzen naar de schoenmaker in de stad te sturen om er extra dikke zolen op te laten zetten, afgeschuind aan de voorkant om beter in de schenen van de vijand te kunnen snijden!

Het was tijdens een wedstrijd op de Close in de herfst van 1823 dat het gezicht van het spel veranderde in het spel dat tot op de dag van vandaag herkenbaar is. Een plaatselijke historicus beschreef deze historische gebeurtenis als volgt: "met een fijn gebrek aan respect voor de regels van het spel zoals dat in zijn tijd werd gespeeld, nam William Webb Ellis voor het eerst de bal in zijn armen en rende ermee, waarmee het kenmerkende kenmerk van het Rugbyspel ontstond." Ellishad blijkbaar de bal gevangen en had, volgens de regels van die tijd, achteruit moeten bewegen om zichzelf genoeg ruimte te geven om de bal het veld op te punteren of om de bal te plaatsen voor een kick op doel. Hij zou beschermd zijn geweest tegen de tegenstander, omdat zij alleen konden oprukken naar de plek waar de bal was gevangen. Door deze regel te negeren had Ellis de bal gevangen en in plaats van zich terug te trekken, had hijEen gevaarlijke beweging die pas in 1841 in het zich snel ontwikkelende spelregelboek zou worden opgenomen.

De regels en de faam van het spel verspreidden zich snel toen de jongens van de Rugby School verder opklommen, eerst naar de universiteiten van Oxford en Cambridge. De eerste universitaire wedstrijd werd gespeeld in 1872. Vanaf de universiteiten introduceerden de afstuderende leraren het spel op andere Engelse, Welshe en Schotse scholen, en op overzeese posten voor de Old Rugbeians die waren doorgestroomd naar de legerofficier.Schotland speelde tegen Engeland in de eerste internationale wedstrijd op Raeburn Place in Edinburgh in 1871.

De foto hierboven toont de jonge heren van 1864 dat de ruggengraat vormde van de Rugby Schools First XX. De schedel en gekruiste botten badge op de voorkant van hun tenue getuigt misschien van de zachte aard van het spel, de vorm van de bal werd bepaald door de varkensblaas die gebruikt werd voor de binnenkant.

Meer recent in het moderne spel werd Engeland het eerste team op het noordelijk halfrond dat de wereldbeker rugby won in 2003. Hieronder een recente foto van de zegevierende aanvoerder van Engeland, Martin Johnson, die handtekeningen uitdeelt op de Close in de geboorteplaats van rugby football, Rugby School in Warwickshire.