"و حقیقت این است که من آنقدر می ترسم که کل پادشاهی از بین برود"

این سخنان ساموئل پپیس است که از دفتر خاطرات او در 12 ژوئن 1667 گرفته شده است، یادآوری آشکار از حمله پیروزمندانه هلند به نیروی دریایی سلطنتی ناآگاه راه اندازی شد. این حمله به حمله به مدوی معروف شد، شکستی تحقیرآمیز برای انگلستان و یکی از بدترین حملات در تاریخ نیروی دریایی.

این شکست ضربه هولناکی برای انگلستان بود. این حمله به خودی خود بخشی از یک درگیری بسیار بزرگتر به نام جنگ های انگلیس و هلند را تشکیل داد.

در آغاز سال 1652، اولین جنگ انگلیس و هلند با معاهده وست مینستر، توافقی بین الیور کرامول و ژنرال ایالتی هلند برای پایان دادن به جنگ، به پایان رسید. در حالی که این معاهده تأثیر مطلوبی برای فرونشاندن هرگونه تهدید فوری داشت، رقابت تجاری بین هلند و بریتانیا تازه شروع شده بود.

شاه چارلز دوم

بازسازی پادشاه چارلز دوم در سال 1660 منجر به موجی از خوش بینی و ملی گرایی در بین انگلیسی ها شد و همزمان با تلاشی هماهنگ برای معکوس کردن سلطه تجارت هلندی بود. همانطور که خود ساموئل پپیس در دفتر خاطرات معروفش اشاره کرد، اشتهای جنگ رو به افزایش بود.

انگلیسی ها به امید تصرف مسیرهای تجاری هلند بر روی رقابت تجاری متمرکز شدند. در سال 1665، جیمز دوم، برادر چارلز موفق شد مستعمره هلند را در جایی که اکنون به عنوان نیو شناخته می شود، تصرف کند.یورک.

در همین حال، هلندی‌ها که مشتاق بودند تلفات جنگ قبلی را تکرار نکنند، مشغول آماده‌سازی کشتی‌های جدید و سنگین‌تر بودند. در حالی که ناوگان انگلیسی قبلاً از مشکلات جریان نقدی رنج می بردند، هلندی ها در موقعیت بهتری برای پرداختن به جنگ بودند.

در سال 1665، جنگ دوم انگلیس و هلند آغاز شد و قرار بود دو سال دیگر ادامه یابد. در ابتدا، در نبرد Lowestoft در 13 ژوئن، انگلیسی ها یک پیروزی قاطع به دست آوردند، اما در طول ماه ها و سال های آینده، انگلستان متحمل یک سری از شکست ها و چالش ها شد که موقعیت آن را به شدت تضعیف کرد.

اولین فاجعه. شامل اثرات ویرانگر طاعون بزرگ بود که تأثیر وحشتناکی بر کشور داشت. حتی چارلز دوم مجبور شد از لندن فرار کند، و پپیس مشاهده کرد که "خیابان‌ها چقدر خالی و چقدر غمگین هستند".

سال بعد، آتش سوزی بزرگ لندن بر روحیه ناامید کشور افزود و هزاران نفر را بی خانمان و بی صاحب شد. با وخیم تر شدن اوضاع، سوء ظن در مورد علت آتش سوزی ایجاد شد و به سرعت هراس جمعی به شورش تبدیل شد. مردم لندن ناامیدی و خشم خود را متوجه مردمی کردند که از آنها بیشتر می ترسیدند، فرانسوی ها و هلندی ها. نتیجه خشونت اوباش در خیابان ها، غارت و لینچ بود که فضای نارضایتی اجتماعی به نقطه جوش رسید.

در این شرایط سختی، فقر،بی خانمانی و ترس از بیگانه، حمله به مدوی آخرین نی بود. یک پیروزی خیره کننده برای هلندی ها که بهترین زمان را برای اقدام در برابر انگلیس محاسبه کرده بودند، زمانی که دفاع او کم بود و تحولات اقتصادی و اجتماعی فراوان بود. خزانه داری که یک بحران نقدی جدی داشت. ثابت شد که این یک ژست بی معنی برای مردانی بود که برای حمایت از خانواده خود تلاش می کردند. برای هلندی ها، این زمینه عالی برای حمله بود.

متفکر اصلی سیاستمدار هلندی، یوهان دی ویت بود، در حالی که خود حمله توسط یوهان دی ویت انجام شد. میشل دی رویتر. انگیزه این حمله تا حدی به عنوان انتقام از ویرانی ناشی از آتش سوزی هلمز در اوت 1666 بود. این نبردی بود که منجر به تخریب ناوگان انگلیسی کشتی های تجاری هلندی و سوزاندن شهر وست ترشلینگ شد. انتقام در ذهن هلندی‌ها بود و انگلیسی‌ها در موقعیتی آسیب‌پذیر بودند.

اولین نشانه مشکل زمانی ظاهر شد که ناوگان هلندی در 6 ژوئن در منطقه رودخانه تیمز مشاهده شد. چند روز بعد، آنها در حال حاضر پیشرفت نگران کننده ای داشتند.

یکی از اولین اشتباهات انگلیسی ها عدم رسیدگی به تهدید در اسرع وقت بود. دست کم گرفتن هلندی ها بلافاصله به نفع آنها عمل کرد زیرا زنگ خطر بودتا 9 ژوئن که ناوگانی متشکل از 30 کشتی هلندی درست در نزدیکی شیرنس پدیدار شد، تولید نشد. در این مرحله، کمیسر ناامید در آن زمان پیتر پت برای کمک با دریاسالاری تماس گرفت.

در 10 ژوئن، جدیت اوضاع تازه شروع شده بود و پادشاه چارلز دوم، دوک آلبمارل، جورج مونک را به چاتم فرستاد تا کنترل اوضاع را در دست بگیرد. به محض ورود، مونک از اینکه حیاط کشتی را به هم ریخته و نیروی انسانی یا مهمات کافی برای دفع هلندی‌ها نداشت، ناامید شد. کسری از مردان برای حمایت و دفاع نیاز داشتند، در حالی که زنجیر آهنی که برای دفاع در برابر کشتی‌های دشمن استفاده می‌شد حتی در جای خود قرار نگرفته بود.

مونک به دنبال اجرای برنامه های دفاعی شتابزده بود، به سواره نظام دستور داد تا از قلعه آپنور دفاع کنند، زنجیر را در موقعیت صحیح خود نصب کرد و در صورت شکسته شدن زنجیره مستقر در گیلینگهام، از کشتی های مسدود به عنوان مانعی در برابر هلندی ها استفاده کرد. فهمیدن خیلی دیر انجام شد زیرا ناوگان قبلاً به جزیره شپی رسیده بود که فقط توسط ناو Unity که نتوانست ناوگان هلندی را دفع کند از آن دفاع می کرد.

دو روز بعد هلندی ها به زنجیره رسیدند و حمله توسط کاپیتان یان ون براکل آغاز شد که منجر به حمله Unity و شکستن زنجیره شد. وقایع پس از آن برای نیروی دریایی انگلیس فاجعه بار بود، زیرا نگهبانی Mathhias و همچنین نیروی دریایی در آتش سوختند. چارلز V ، در حالی که خدمه توسط ون براکل دستگیر شده بودند. مونک با دیدن هرج و مرج و ویرانی تصمیم گرفت که شانزده کشتی باقیمانده را غرق کند به جای اینکه آنها توسط هلندی ها دستگیر شوند.

روز بعد در 13 ژوئن، با ادامه پیشروی هلندی ها به سمت اسکله چتم، هیستری گسترده ای به وجود آمد. علیرغم اینکه از سوی انگلیسی های مستقر در قلعه آپنور مورد آتش قرار گرفت. سه تا از بزرگترین کشتی های نیروی دریایی انگلیس، Loyal London ، Royal James و Royal Oak همگی نابود شدند، یا عمداً غرق شدند تا دستگیر نشوند یا سوختند. این سه کشتی در پس از جنگ در نهایت بازسازی شدند، اما با هزینه های زیادی.

در نهایت در 14 ژوئن، کورنلیوس دو ویت، برادر یوهان، تصمیم به عقب نشینی گرفت و با جایزه خود، رویال چارلز به عنوان یک جایزه، از اسکله عقب نشینی کرد. از جنگ پس از پیروزی، هلندی ها تلاش کردند به چندین بندر دیگر انگلیسی حمله کنند اما بی نتیجه بودند. با این وجود، هلندی‌ها پیروزمندانه و با اثبات پیروزی خود در برابر رقیب تجاری و دریایی خود، انگلیسی‌ها، به هلند بازگشتند. به شهرت تاج و اعتبار شخصی او. واکنش او به زودی یکی از عوامل جنگ سوم انگلیس و هلند بود، زیرا نارضایتی بین دو ملت ادامه داشت.

نبردتسلط بر دریاها ادامه یافت.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.