سال 2015 و اولین بازدید من از سیاتل - قهوه مرکزی ایالات متحده آمریکا بود. در جستجوی جایی برای نشستن و لذت بردن از بیرون رفتن صبحگاهی، به پارک کوچک و باریکی برخوردم که بین بالای شهر و اسکله قرار گرفته بود. نشسته روی یکی از بسیاری از کنده‌هایی که در ساحل نشسته بودند، به پوگت ساوند، خور وسیعی که نه تنها بر سیاتل بلکه بر کل منطقه تسلط دارد، خیره شدم. تعجب کردم که پوگت کی یا چی بود؟ انگشتر فرانسوی هم داشت. گوشیم کمکم کرد نام او پیتر پوژه بود، و با وجود تبار هوگونو فرانسوی، بسیار انگلیسی بود. اما من بیشتر خوشحال شدم که متوجه شدم او آخرین سالهای زندگی خود را در باث، شهر زادگاه من گذرانده است. امسال دویستمین سالگرد مرگ او است.

پوژه در سال 1765 در لندن به دنیا آمد و در دوازده سالگی به نیروی دریایی سلطنتی پیوست. در یک حرفه برجسته، این افسر خستگی ناپذیر و با استعداد، بیشتر چهل سال بعد را چه در شناور یا در خارج از کشور گذراند، و از دوره های طولانی در خانه با نیم دستمزد که شغل بسیاری از افسران نیروی دریایی را تداوم بخشید، اجتناب کرد.

جاودانگی جغرافیایی او نتیجه دور زدن او در سراسر جهان با کاپیتان جورج ونکوور در HMS Discovery و مناقصه مسلح او، HMS Chatham بود. با حرکت از فالموث در اول آوریل 1791، بخش بزرگی از این سفر چهار و نیم ساله به بررسی خط ساحلی شمال غربی اقیانوس آرام سپری شد. ترسیم چنین منطقه وسیعی تعداد زیادی را برای ونکوور فراهم کردفرصت‌هایی برای استفاده از یکی از امتیازات موقعیت خود، نام بردن مکان‌ها و ویژگی‌ها، و افسران، دوستان و افراد صاحب نفوذش، بهره‌مند بود.

در آن زمان، احتمال می‌رفت که Admiralty Inlet در انتهای شمالی Puget Sound ممکن است به گذرگاه افسانه ای شمال غربی منتهی شود. بنابراین، در ماه مه 1792، ونکوور برای تحقیق از سیاتل امروزی لنگر انداخت و ستوان پوگت را مسئول دو کشتی کوچک برای بررسی به جنوب فرستاد. پوژه ممکن است گذرگاه شمال غربی را پیدا نکرده باشد، اما به لطف کاپیتانش، این آب وسیع، به علاوه جزیره پوگت در رودخانه کلمبیا و کیپ پوگت در آلاسکا، نام او را ماندگار کردند.

در سال 1797 به کاپیتان ارتقا یافت، او اولین کاپیتان HMS Temeraire بود - سالها بعد "The Fighting Temeraire" از شهرت J. M. W. Turner. او به فرماندهی سه کشتی دیگر از این خط ادامه داد و در نبرد دوم کپنهاگ در سال 1807 نقش تعیین کننده ای ایفا کرد.

در سال 1809، پوگت به عنوان کمیسر نیروی دریایی منصوب شد. این سمت ارشد اما اداری به حرفه دریا نوردی او پایان داد. با این وجود، در این نقش جدید، او به یک بازیگر کلیدی در برنامه ریزی اکسپدیشن ناموفق Walcheren به هلند در اواخر همان سال تبدیل شد. او که در سال 1810 به عنوان کمیسر نیروی دریایی به هند فرستاده شد، جایی که در مدرس (چنای کنونی) مستقر بود، به دلیل مبارزه با فساد رایج در تهیه تجهیزات دریایی شهرت پیدا کرد. او هم برنامه ریزی کردو بر ساختمان اولین پایگاه دریایی در سریلانکای فعلی نظارت داشت.

خانه Puget در 21 Grosvenor Place، Bath

در سال 1817، سلامتی او به هم خورد، کمیسر پوگت و همسرش هانا به باث بازنشسته شدند، جایی که در گمنامی نسبی در 21 Grosvenor Place زندگی می کردند. در سال 1819 به عنوان یک همراه از Order of the Bath (CB) منصوب شد و در سال 1821 در نوبت بوگین به رتبه پرچم ارتقا یافت، در سال بعد با مرگ او، Bath Chronicle کمتر از یک اینچ ستون به او بخشید:

درگذشت. روز پنجشنبه، در خانه اش در Grosvenor-place

پس از یک بیماری طولانی و دردناک، دریاسالار خلبان Puget C.B.

این افسر ماتم زده دور دنیا را با

قایقرانی کرده بود. کاپیتان فقید ونکوور، فرماندهی افراد مختلف جنگی را برعهده داشت، و

سالها کمیسر در مدرس بود، که آب و هوا

مکان به شدت در از بین رفتن سلامتی او نقش داشت.

Bath مدتهاست که افراد قابل توجه خود را جشن می گرفته است. یکی از نمونه‌های قابل مشاهده‌تر در این مورد، پلاک‌های برنزی است که به بسیاری از خانه‌ها چسبانده شده‌اند تا عابران را از ساکنان سرشناس سابق آگاه کنند - یا حداقل در یک مورد از بازدیدکنندگان زودگذر. یک غروب در سال 1840، چارلز دیکنز دعوت برای صرف شام در خانه شاعر والتر ساویج لندور در میدان سنت جیمز 35 را پذیرفت و پس از بندر و سیگار به اتاق خود در هتل یورک هاوس در خیابان جورج بازگشت. به لطف این ظاهر منزوی در میز ناهارخوری لندر،لوح‌های ورزشی برای هر دو جنتلمن ادبی، با پلاک دیکنز تا حدودی تعاریف عبارت «اینجا ساکن شد» را گسترش می‌دهد.

اما جای تعجب نیست که، علی‌رغم دستاوردهای پوژه، 21 Grosvenor Place فاقد پلاک است. برخلاف جایگاهش در شمال غربی اقیانوس آرام، پیتر پوگت تقریباً در سرزمین خود ناشناخته باقی مانده است. هیچ تصویر شناخته شده ای از او باقی نمانده است.

تلاش های مورخین سیاتل در اوایل قرن بیستم برای کشف آخرین محل استراحت پوگت ناموفق بود. اشتباه آنها تا حدی این بود که تصور می کردند او در بت ابی یا یکی دیگر از کلیساهای باشکوه شهر آرام گرفته است.

به سرعت به سال 1962 و هوراس دبلیو مک کوردی، کشتی ساز ثروتمند و رئیس جمهور سابق انجمن تاریخی سیاتل، به ایده ساده انتشار یک آگهی کوچک در تایمز دست یافت که در آن اطلاعاتی در مورد جایی که پوگت دراز کشیده بود، درخواست کرد. با کمال تعجب او موفق شد. مک‌کردی نامه‌ای از خانم کیتی چمپیون از وولی، روستای کوچکی در نزدیکی باث دریافت کرد که در آن تأیید می‌کرد: «ما یک دریاسالار عقب‌نشین پوگت در حیاط کلیسای خود دفن شده‌ایم» و مقبره را به‌عنوان «سخت‌ترین در حیاط کلیسا» توصیف می‌کرد. همینطور باقی مانده است.

مقبره پیتر و هانا پوگت در کلیسای تمام قدیس، وولی

چگونه پیتر و هانا پوگت در کلیسای تمام سنت ها آرام گرفتند ، وولی یک راز باقی مانده است. بنای یادبود آنها که در مجاورت دیوار شمالی، در زیر درخت سرخدار دیده می شود، تا حدی فرسوده شده است.که اثری از کتیبه اصلی باقی نمانده است. با این حال، بر خلاف 21 Grosvenor Place، این مقبره به لطف انجمن تاریخی سیاتل دارای پلاک برنزی است. در یک روز سرد و خاکستری بهاری در سال 1965، بیش از صد نفر در حیاط کلیسای وولی جمع شدند تا شاهد تقدیم پلاک توسط اسقف باث اند ولز باشند. همچنین نمایندگانی از نیروی دریایی سلطنتی و نیروی دریایی ایالات متحده در این مراسم حضور داشتند. من می‌خواهم فکر کنم که پیتر پوگت با دید مثبتی به آن نگاه کرد.

لوح برنزی که در سال 1965 توسط انجمن تاریخی سیاتل گذاشته شد

اما شاید جوهره زندگی خستگی ناپذیر پوژه بهتر است با سنگ نگاره اصلی او که خوشبختانه قبل از تسلیم شدن در برابر تاثیرات زمان و آب و هوا ضبط شده است:

Adieu، مهربان ترین شوهر پدر، دوست من Adieu.

زحمت و درد و رنج تو دیگر نیست.

توفان اکنون ممکن است نشنیده شما زوزه بکشد

در حالی که اقیانوس بیهوده به ساحل سنگی ضربه می زند.

از اندوه و درد و اندوه هنوز آزار می دهد

دستورهای سرگردان اعماق بی کران

آه! خوشبخت تر از آنهایی که هنوز برای اشتباه کردن و گریه کردن زنده می مانند.

ریچارد لووز یک مورخ آماتور اهل حمام است که علاقه شدیدی به زندگی دارد. افراد موفقی که از زیر رادار تاریخ عبور کرده اند