Het was 2015 en mijn eerste bezoek aan Seattle - koffie centraal in de VS. Op zoek naar een plek om te zitten en te genieten van mijn afhaalmaaltijd 's ochtends, stuitte ik op een klein, smal park ingeklemd tussen Uptown en de waterkant. Zittend op een van de vele aangespoelde boomstammen keek ik uit over Puget Sound, de uitgestrekte riviermonding die niet alleen Seattle maar de hele regio domineert. Wie of wat was Puget, vroeg ik me af?Zijn naam was Peter Puget en hoewel hij van Franse hugenoten afstamde, was hij een echte Engelsman. Maar ik was nog meer verrukt toen ik ontdekte dat hij zijn laatste jaren had doorgebracht in Bath, mijn geboortestad. Dit jaar is het tweehonderd jaar geleden dat hij stierf.

Puget werd in 1765 in Londen geboren en ging op zijn twaalfde bij de Royal Navy. In een uitmuntende carrière bracht deze onvermoeibare en getalenteerde officier een groot deel van de daaropvolgende veertig jaar door op zee of aan de andere kant van de oceaan, waarbij hij de lange periodes thuis met halve soldij, die de carrière van veel marineofficieren in de weg stonden, vermeed.

Zijn geografische onsterfelijkheid kwam voort uit zijn wereldomzeiling met kapitein George Vancouver aan boord van de HMS Discovery en haar bewapende tender, de HMS Chatham. Hij vertrok op 1 april 1791 vanuit Falmouth en het grootste deel van deze reis van vier en een half jaar werd besteed aan het in kaart brengen van de kustlijn van het noordwesten van de Stille Oceaan. Het in kaart brengen van zo'n uitgestrekt gebied bood Vancouver tal van mogelijkhedenom een van de voordelen van zijn positie uit te oefenen, namelijk het benoemen van plaatsen en kenmerken, en zijn lagere officieren, vrienden en mensen met invloed zouden hiervan profiteren.

In die tijd dacht men dat de Admiralty Inlet aan het noordelijke uiteinde van Puget Sound naar de legendarische Northwest Passage zou kunnen leiden. Dus ging Vancouver in mei 1792 voor anker bij het huidige Seattle en stuurde luitenant Puget met twee kleine vaartuigen op onderzoek uit naar het zuiden. Puget heeft de Northwest Passage dan wel niet gevonden, maar dankzij zijn kapitein is dit uitgestrektewater, plus Puget Island in de Columbia River en Cape Puget in Alaska, vereeuwigen zijn naam.

In 1797 werd hij bevorderd tot kapitein en was hij de eerste kapitein van HMS Temeraire - jaren later "the Fighting Temeraire" van J.M.W. Turner. Hij voerde het bevel over nog drie schepen van de linie en speelde een beslissende rol tijdens de Tweede Slag bij Kopenhagen in 1807.

In 1809 werd Puget benoemd tot commissaris van de marine. Deze hoge, maar administratieve functie maakte een einde aan zijn carrière op zee. Niettemin werd hij in deze nieuwe rol een belangrijke speler bij het plannen van de mislukte Walcherse Expeditie naar Nederland later dat jaar. In 1810 werd hij uitgezonden als marinecommissaris naar India, waar hij gestationeerd was in Madras (nu Chennai). Hij ontwikkelde een reputatie voor het bestrijden van deHij plande en hield toezicht op de bouw van de eerste marinebasis in wat nu Sri Lanka is.

Het huis van de Puget's op 21 Grosvenor Place, Bath

In 1817 ging zijn gezondheid achteruit en trokken commissaris Puget en zijn vrouw Hannah zich terug in Bath, waar ze in relatieve obscuriteit woonden op Grosvenor Place 21. In 1819 werd hij benoemd tot Companion of the Order of the Bath (CB) en in 1821 werd hij op zijn beurt gepromoveerd tot vlaggenier op Buggin's beurt. Toen hij het jaar daarop overleed, spaarde de Bath Chronicle hem minder dan een kolom inch:

Overleden op donderdag, in zijn huis in Grosvenor-place

na een lange en pijnlijke ziekte, schout-bij-nacht Puget C.B.

Deze betreurde officier had de wereld rondgevaren met de

wijlen kapitein Vancouver, had het bevel gevoerd over verschillende oorlogsschepen en

was vele jaren commissaris in Madras, waarvan het klimaat

plaats heeft sterk bijgedragen aan de vernietiging van zijn gezondheid.

Bath viert al heel lang zijn opmerkelijke mensen. Een van de meer zichtbare voorbeelden hiervan zijn de bronzen plaquettes die op veel huizen zijn aangebracht om voorbijgangers te informeren over opmerkelijke vroegere bewoners - of in ten minste één geval van een vluchtige bezoeker. Op een avond in 1840 accepteerde Charles Dickens een uitnodiging om te dineren in het huis van de dichter Walter Savage Landor op 35 St. James's Square, terugkerend na port ensigaren naar zijn kamer in het York House Hotel in George Street. Dankzij deze geïsoleerde verschijning aan Landors eettafel heeft het huis plaquettes voor beide literaire heren, waarbij de plaquette van Dickens de definitie van de uitdrukking "Here dwelt" enigszins oprekt.

Maar het is geen verrassing dat, ondanks Pugets prestaties, 21 Grosvenor Place geen gedenkplaat heeft. In tegenstelling tot zijn status in het noordwesten van de Stille Oceaan, blijft Peter Puget vrijwel onbekend in zijn thuisland. Er is geen bekende afbeelding van hem bewaard gebleven.

Pogingen van historici uit Seattle aan het begin van de twintigste eeuw om de laatste rustplaats van Puget te vinden, waren onsuccesvol. Hun vergissing was deels om aan te nemen dat hij in grootse ruste in Bath Abbey of een van de andere imposante kerken van de stad lag.

In 1962 kwam Horace W. McCurdy, een rijke scheepsbouwer en voormalig voorzitter van de Seattle Historical Society, op het eenvoudige idee om een kleine advertentie in The Times te plaatsen met het verzoek om informatie over de verblijfplaats van Puget. Tot zijn grote verrassing had hij succes. McCurdy ontving een brief van mevrouw Kitty Champion uit Woolley, een klein dorpje in de buurt van Bath, waarin ze bevestigde: "We hebben een schout-bij-nacht admiraal Puget.begraven op ons kerkhof", en het beschrijven van het graf als "het armoedigste op het kerkhof." Het blijft zo.

Het graf van Peter en Hannah Puget in All Saints Church, Woolley

Hoe Peter en Hannah Puget te rusten zijn gekomen in All Saints Church, Woolley blijft een mysterie. Hun monument, dat naast de noordelijke muur onder een taxusboom staat, is zo afgesleten dat er geen spoor meer te vinden is van de oorspronkelijke inscriptie. Toch is het graf, in tegenstelling tot 21 Grosvenor Place, voorzien van een bronzen plaquette dankzij de Seattle Historical Society. Op een koude, grijze lentedag in 1965 werd meer dan een miljoen mensen begraven.Honderd mensen verdrongen zich naar het kerkhof van Woolley om getuige te zijn van de inwijding van de gedenkplaat door de bisschop van Bath en Wells. Ook vertegenwoordigers van zowel de Royal Navy als de US Navy waren aanwezig. Ik zou graag denken dat Peter Puget goedkeurend toekeek.

De bronzen plaquette die in 1965 werd geplaatst door de Seattle Historical Society

Maar misschien wordt de essentie van Pugets onvermoeibare leven beter weergegeven door zijn originele grafschrift, dat gelukkig werd opgenomen voordat het bezweek onder de effecten van tijd en weer:

Adieu, mijn liefste echtgenoot vader vriend Adieu.

Jouw gezwoeg en pijn en moeite zijn niet meer.

De storm huilt nu ongehoord door jou

terwijl de oceaan tevergeefs tegen de rotskust slaat.

Omdat verdriet en pijn nog steeds molesteren

de zwervende vazallen van de grenzeloze diepte

Gelukkiger gaat gij nu naar eindeloze rust.

dan degenen die nog overleven om te dwalen en te huilen.

Richard Lowes is een amateurhistoricus uit Bath die geïnteresseerd is in het leven van beroemde mensen die onder de radar van de geschiedenis zijn verdwenen.