Wat betekent het als je neus wordt omschreven als aquiline? Is het goed om in een rug met twee paren te leven? Is een salmi echt iets wat je wilt eten?

Het Brits Engels is sinds het Victoriaanse tijdperk niet veel veranderd en daarom kun je vandaag de dag nog steeds met relatief gemak 19e-eeuwse literatuur lezen. Van de woorden en zinnen die tijdens het Victoriaanse tijdperk algemeen werden gebruikt (waaronder veel woorden met een veel oudere oorsprong), is een groot deel sindsdien echter uit gebruik geraakt en het opnieuw bekijken van een aantal ervan biedt een fascinerend inzicht in het Victoriaanse leven.en psychologie.

Een gebied waar de Victorianen een schat aan beschrijvingen leken te hebben, was bij het beschrijven van je gezicht, ook wel een gezicht , gezicht of phiz Dit was een gebied waar ze veel belangstelling voor hadden en ze geloofden dat bepaalde gelaatstrekken inzicht konden geven in je karakter. Sommige van de Victoriaanse beschrijvingen waren heel complimenteus, zoals de Atheense mond of de Cairngorm oog in Charlotte Brontë's 'Jane Eyre'. Je neus zou beschreven kunnen worden als Romeins (als het een hoge brug had), Aquiline (zoals een adelaar) of Coriolaan (Maar dit is slechts een tipje van de sluier, als je de werken van Dickens en Thackeray leest, zie je al snel de rijkdom aan gezichtsbeschrijvingen die vaker oncomplimenteus zijn en met een ongelooflijke inventiviteit gepaard gaan. Het is één ding om je gezicht met een appel te laten vergelijken, maar een arm personage in 'The Battle of Life' wordt beschreven als "gestreept als een winter".Een oudere persoon in 'Somebody's Luggage' heeft het geluk beschreven te worden als iemand met een "beminnelijk oud gezicht van walnootschalen" en Marley in 'A Christmas Carol' heeft een gezicht "als een slechte kreeft in een donkere kelder".

Dickens was absoluut de koning in dit soort dingen: wie zou niet willen dat zijn gezicht door hem werd beschreven als "een kromgevormd stuk vakmanschap". Het is je vergeven als je denkt dat hij deze beschrijvingen alleen maakte van de personages in zijn boeken, want in zijn non-fictiewerken staan even oncomplimenteuze beschrijvingen van mensen die hij in het echte leven ontmoette. Van een koopman die hij tegenkwam werd gezegd dat hijeen "platte en kussenachtige neus hebben, als de laatste nieuwe aardbei" en het verhaal van een kennis vertellend, werd een vrouw in een bakkerswinkel beschreven als "een harde kleine oude vrouw met vlassig haar, met een onontwikkeld farinaceachtig aspect, alsof ze gevoed was met zaden".

Wanneer iemand je gezicht vergelijkt met een Abernethy koekje

Maar niet alleen bij het vergelijken van je gezicht met verschillende oncomplimenteuze dingen hadden de Victorianen een andere woordenschat. Een gebouw met twee verdiepingen werd beschreven als een "één paar trappen" of gewoon een "één paar", een gebouw met drie verdiepingen was een "twee paar" enzovoort. Als je een kamer in een van deze gebouwen huurde, kon deze aan de voor- of achterkant van het gebouw worden beschreven als je "twee paar trappen".paar achter" of "vier paar voor". De voordeur was de straatdeur en alle binnendeuren waren kamerdeuren .

In de Victoriaanse tijd was er ook een tendens om dingen een naam te geven met het oog op hun oorsprong. Er was Marokko leer , Zweedse schors , Handschoenen Berlijn , Ulster jassen , pruiken uit Wales en Tapijt Kidderminster om er een paar te noemen.

Met betrekking tot eten en drinken werd gin vaak Hollands (als gevolg van de komst naar Groot-Brittannië via Nederland) en foie gras stond bekend als Straatsburgse taart In dezelfde geest waren er in die tijd andere alledaagse voedingsmiddelen die vandaag de dag vrijwel verdwenen zijn uit Groot-Brittannië, zoals Kromeskis (een soort aardappelkroket), de Anglo-Indische Mulligatawny soep en Salmi (een soort wildpan).

Met alcohol was er rumshrub ook wel gewoon struik die werd gemaakt met rum en een of meer citrusvruchten, tandheugel gemaakt met de Oosterse gedistilleerde drank arak en er was de glühwein Rokende bisschop zoals in 'A Christmas Carol'.

Dit is nog maar het topje van de ijsberg, want er zijn nog honderden andere woorden en zinnen die in de 19e eeuw veel gebruikt werden, maar die vandaag de dag zo goed als vergeten zijn. Dus de volgende keer dat je in je Windsor stoel met een tantalus vol met rumshrub en plak je Romeins neus in een boek met Victoriaanse literatuur en kijk uit naar de ongewone woorden en zinnen!

James Rayner studeerde Engels en Kaukasus Studies aan de Universiteit van IJsland en de Universiteit van Malmö in Zweden. Hij woont nog steeds in zijn geboortedorp op het Isle of Wight en probeert zijn richting in het leven te vinden.