تا اوایل دهه 1800، یک تجارت بسیار پرسود در امتداد خط ساحلی تاریک و تاریک اسکاتلند مستقر شده بود. برخی از مردم از غنایم حاصل از کشتی های شکسته ای که روی صخره هایی که درست زیر امواج پنهان شده بودند، غمگین شده بودند. در طول قرن ها، صدها کشتی و هزاران نفر توسط صخره های خائنانه ای که سواحل اسکاتلند را احاطه کرده اند، قربانی شده اند. شاید بیش از هر مرد دیگری بتوان به پایان دادن به این تجارت تلخ اشاره کرد - نام او رابرت استیونسون بود.

رابرت استیونسون در 8 ژوئن 1772 در گلاسکو به دنیا آمد. پدر رابرت آلن و برادرش هیو یک شرکت بازرگانی از شهر اداره می‌کردند که کالاهای مربوط به هند غربی را می‌خریدند، و در سفری به جزیره سنت کیتس بود که برادران زودتر به پایان رسیدند، زمانی که قرارداد گرفتند و بر اثر تب درگذشتند.

مادر رابرت بدون درآمد معمولی مجبور شد رابرت جوان را به بهترین شکل ممکن تربیت کند. رابرت تحصیلات اولیه خود را در یک مدرسه خیریه قبل از نقل مکان خانواده به ادینبورگ، جایی که او در دبیرستان ثبت نام کرد، دریافت کرد. مادر رابرت که فردی عمیقاً مذهبی بود، از طریق کار کلیسایی اش بود که با توماس اسمیت آشنا شد و بعداً با او ازدواج کرد. توماس که یک مکانیک با استعداد و مبتکر بود، اخیراً به عنوان مهندس در هیئت تازه تأسیس فانوس دریایی شمالی منصوب شده بود.

رابرت در طول سالهای نوجوانی آخر خود به معنای واقعی کلمه به او خدمت می کرد.شاگردی به عنوان دستیار ناپدری خود. آنها با هم برای نظارت و بهبود تعداد انگشت شماری از فانوس های زغال سنگ خام که در آن زمان وجود داشتند، کار کردند و نوآوری هایی مانند لامپ ها و بازتابنده ها را معرفی کردند.

فانوس فانوس دریایی با استفاده از در اوایل دهه 1800، بازتابنده‌ها و فانوس‌های «هیپرتابشی» عظیمی که با بخار نفت رشته‌ای روشن می‌شدند.

رابرت سخت کار کرد، و چنان تحت تأثیر قرار گرفت که در سن 19 سالگی به سرپرستی ساخت اولین خودروی خود رها شد. فانوس دریایی در جزیره لیتل کامبرا در رودخانه کلاید. شاید رابرت با توجه به عدم برخورداری از آموزش رسمی تر، شروع به شرکت در سخنرانی های ریاضیات و علوم در مؤسسه اندرسونی (دانشگاه کنونی استراتکلاید) در گلاسکو کرد. کار تابستانی ساخت فانوس دریایی در جزایر اورکنی، در حالی که ماه های زمستان را به تحصیل آکادمیک در دانشگاه ادینبورگ اختصاص می داد.

در سال 1797 رابرت به عنوان مهندس در هیئت مدیره فانوس دریایی منصوب شد و دو سال بعد با خواهر ناتنی خود ژان، بزرگترین فرزند توماس اسمیت ازدواج کرد. دختر با ازدواج قبلی.

یک خطر به ویژه در سواحل شرقی اسکاتلند، در نزدیکی داندی و ورودی Firth of Tay وجود دارد. این امر جان هزاران نفر را گرفته بود و کشتی‌های بی‌شماری در صخره‌های ماسه‌سنگ خائنانه آن غرق شدند. افسانه می گوید که بل راک از چه زمانی نام خود را به دست آوردیک راهبایی قرن چهاردهمی از صومعه آربرات در همان نزدیکی، زنگ هشداری را روی آن نصب کرد. با این حال، آنچه شناخته شده است، این است که به طور متوسط ​​هر زمستان شش کشتی بر روی آن صخره ها غرق می شد و تنها در یک طوفان، 70 کشتی در امتداد آن ساحل از بین می رفت.

فانوس دریایی بل راک

رابرت در اوایل سال 1799 پیشنهاد ساخت یک فانوس دریایی در بل راک را داده بود، با این حال هزینه ها و مقیاس بزرگ این پروژه سایر اعضای فانوس دریایی شمالی را ترسانده بود. هیئت مدیره. در نگاه آنها رابرت غیرممکن را پیشنهاد می کرد. با این حال، غرق شدن تنها یک کشتی دیگر لازم است تا هیئت مدیره در طرح رابرت تجدید نظر کند. این از دست دادن کشتی جنگی عظیم 64 تفنگی HMS York و همه 491 خدمه آن بود که اوضاع را تغییر داد!

اگرچه او پیش از این هرگز فانوس دریایی نساخته بود، برجسته‌ترین مهندس بریتانیایی آن روز به جان رنی شغل مهندس ارشد، با رابرت به عنوان مهندس مقیم او در محل. آنها با هم توافق کردند که طرح پیشگامانه فانوس دریایی Eddystone جان اسمیتون به عنوان الگوی طراحی آنها عمل کند.

با بازگشت رنی به دفاتر لندن، این رابرت بود که با سختی های روزمره سازماندهی و سازماندهی مواجه شد. ساختن فانوس دریایی و بنابراین در 17 آگوست 1807، رابرت و 35 کارگر به سمت صخره حرکت کردند. کار کند و پر زحمت بود. با استفاده از کلنگ‌های ساده، مردان فقط می‌توانستند دو ساعت در دو طرف هر پایین کار کنندجزر و مد، و پس از آن فقط در ماه های آرام تابستان. در بین شیفت‌ها، روی کشتی‌ای که یک مایل دورتر لنگر انداخته بود، استراحت کردند. در دو سال بعد، آنها سه دوره سنگ کاری را تکمیل کردند و فانوس دریایی قدرتمند فقط شش فوت ارتفاع داشت!

سال 1810 برای رابرت بد شروع شد و ابتدا دوقلوها و سپس کوچکترین دخترش را به دلیل سیاه سرفه از دست داد. با این حال، فانوس دریایی او رو به اتمام بود و اکنون گردشگران زیادی را جذب می کرد که مشتاق تماشای بلندترین فانوس دریایی جهان بودند. 24 فانوس بزرگ که در بالای ساختار سنگی گرانیتی قرار داشتند برای اولین بار در 1 فوریه 1811 روشن شدند ... یکی از عجایب هفتگانه جهان صنعتی.

Corseall فانوس دریایی که توسط استیونسون ساخته شده و اکنون به یک هتل تبدیل شده است

رابرت در پنجاه سال کار خود به عنوان مهندس در هیئت فانوس دریایی شمالی، بیش از دوجین فانوس دریایی دیگر را در اطراف سواحل اسکاتلند طراحی و ساخت. و جزایر اطراف با نوآوری و اختراع، مهارت های مهندسی عمران او همیشه مورد تقاضا بود، از جمله سرمایه گذاری در زمینه های دیگر مانند پل ها، کانال ها، بنادر، راه آهن و جاده ها. فانوس دریایی بل راک، و در حالی که بسیاری هنوز در مورد نقش رنی در این پروژه بحث می کنند، به نظر می رسد که اعضای هیئت مدیره فانوس دریایی شمالی به وضوح به کجا باید ستایش کنند. در مورد مرگ رابرت دردر سال 1850، صورتجلسه زیر در مجمع عمومی هیئت مدیره قرائت شد:

«هیئت مدیره، قبل از شروع به کار، مایل است تاسف خود را از مرگ این افسر غیور، وفادار و توانا، که به خاطرش است، اعلام کند. افتخار ابداع و اجرای کار بزرگ فانوس دریایی بل راک…”

کلمات از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند زیرا در مقابل حضاری که شامل سه پسر رابرت، آلن، دیوید و توماس بودند، گفته شد. این سلسله ساختمانی را برای نسل های آینده ادامه خواهد داد. "فانوس دریایی استیونسون" برای سال های بیشتر سواحل اسکاتلند را روشن می کند و در نتیجه جان افراد بی شماری را نجات می دهد.