"بهتر مردن از ترسو بودن."

این شعار رسمی هنگ تفنگ سلطنتی گورکا در ارتش بریتانیا است. گورکاها هنگی در ارتش بریتانیا هستند که کاملاً متمایز از سایرین هستند. آنها از یک قلمرو سابق یا عضوی از کشورهای مشترک المنافع نیستند، بلکه در عوض سربازانی از قومیت نپالی هستند که در مناطق جنگی در سراسر جهان استخدام شده و خدمت می کنند.

از نظر تاریخی می توان نام آنها را به جنگجو-قدیس هندو گورو گوراخناث ردیابی کرد. زیارتگاهی تاریخی در منطقه گورخا نپال دارد. اعتقاد بر این بود که قدیس که 1200 سال پیش می‌زیست پیش‌بینی کرده بود که مردمش به خاطر شجاعت و اراده‌شان در سرتاسر جهان شناخته می‌شوند.

کلمات شجاعت و شجاعت از آن زمان به بعد مترادف با گورکاها شدند، به‌ویژه زمانی که آنها ابتدا در صحنه جهانی به شهرت رسیدند. در دوران امپراتوری سازی، در طول جنگ انگلیس و نپال بود که پادشاهی گورکا (نپال امروزی) و شرکت هند شرقی برای اولین بار با یکدیگر تماس گرفتند.

طراحی امپراتوری برای گسترش مرزها منجر به درگیری بین دو طرف شد. در این زمان بود که گورکاها تأثیر قابل توجهی بر بریتانیا گذاشتند.

سربازان و خانواده گورکا، هند، 1863

اولین برخورد بین این دو در حوالی سال 1814 زمانی که بریتانیا در تلاش برای تسلط بر مناطق شمالی هند بود، به نپال حمله کرد.بریتانیایی ها از شجاعت و سرسختی جنگجویان نپالی که فقط به کوکریس/خوکوری (چاقوهای سنتی) مسلح بودند، غافلگیر شدند، در حالی که انگلیسی ها تفنگ در اختیار داشتند. گورکاها به زودی با این سلاح سنتی، یک چاقوی منحنی هجده اینچی معروف شدند.

به نظر نمی رسید که تفاوت در سلاح مانع پیشرفت سربازان نپالی شود که با شجاعت و حیله گری زیادی می جنگیدند. انگلیسی ها قادر به تسخیر و شکست دفاعی خود نبودند و آنها را مجبور به پذیرش شکست پس از شش ماه کردند. شجاعت آنها بریتانیایی ها را شگفت زده کرد.

تا سال 1816، درگیری بین گورکاها و انگلیسی ها با معاهده سوگاولی که جنگ را به پایان رساند و همچنین شرایط روابط صلح آمیز بین بریتانیا و نپال را مشخص کرد، حل شد. به عنوان بخشی از این توافقنامه، خط مرزی نپال و همچنین برخی امتیازات ارضی از سوی نپال مورد توافق قرار گرفت که امکان استقرار نماینده بریتانیا در کاتماندو را فراهم کرد. با این حال، مهم‌تر از همه، توافقی بود که به بریتانیا اجازه می‌داد تا گورکاها را برای خدمت سربازی استخدام کند، بنابراین روابط بین دو قوم را برای نسل‌های آینده مشخص می‌کرد.

انگلیسی ها چیزهای زیادی از این معاهده از جمله سربازان بیشتر با کالیبر بسیار بالا و همچنین قدرت و قلمرو بیشتر در مناطق خاص داشتند. با این حال، در دسامبر 1923، پس از خدمت در کنار یکدیگر دردر جنگ جهانی اول، این معاهده برای تمرکز بر روابط دوستانه و مسالمت آمیز بین کشورهای مربوطه اصلاح می شد.

سربازان گورکا تأثیری ماندگار بر بریتانیایی ها گذاشتند که اکنون با نپال و به مرور زمان در صلح بودند. مشخص شد که ارتش بریتانیا قصد دارد از قدرت جنگی خود برای تقویت قدرت خود استفاده کند. بنابراین، گورکاها برای جنگ در کنار بریتانیا و خدمت در ارتش استخدام شدند، خدمتی که شاهد جنگ نسل‌های گورکه‌های دلاور در کنار سربازان بریتانیایی در جنگ‌های سراسر جهان بوده است. در سال 1891، هنگ به هنگ اول تفنگ گورکا تغییر نام داد.

گردان نوسری، که بعدها به عنوان تفنگ اول گورکا شناخته شد، در حدود سال 1857

برخی از جمله این درگیری ها می توان به جنگ پینداری در سال 1817، بهاراتپور در سال 1826 و در دهه های بعد، جنگ اول و دوم انگلیس و سیک اشاره کرد. گورکاها توسط انگلیسی‌ها در هند به منظور خنثی کردن شورش‌ها و همچنین در بسیاری از مکان‌های دیگر مانند یونان، ایتالیا و خاورمیانه مورد استفاده قرار می‌گرفتند، البته در مورد جنگ با ژاپنی‌ها در سنگاپور و جنگل‌های انبوه برمه.

در طول جنگ جهانی اول حدود هزار گورکا برای بریتانیا جنگیدند. در حالی که وحشت و وحشیگری جنگ در میدان های نبرد فرانسه آشکار شد، آنها در کنار متحدان خود جنگیدند و جان باختند. در طول دو جنگ جهانی اعتقاد بر این است که حدود 43000 مرد جان خود را از دست دادند.

درفرانسه در طول جنگ جهانی اول، 1915

در قرن بیستم، دورانی که با جنگ های جهانی و درگیری های بین المللی آسیب دیده بود، گورکاها به بخشی حیاتی از ارتش بریتانیا تبدیل شدند. در زمان شروع جنگ جهانی دوم، کل ارتش نپال برای بریتانیا می جنگید، که در مجموع حدود یک چهارم میلیون سرباز گورکا بود. علاوه بر این، پادشاه نپال مبالغ قابل توجهی برای تدارکات نظامی داد که به جنگ کمک کرد و حتی در حمایت مالی لازم برای نبرد بریتانیا کمک کرد. کمک های مالی به لرد شهردار لندن به منظور کمک به تلاش های جنگ و کمک به نیازمندان اهدا شد.

سخاوت و حسن نیت نپال را نمی توان دست کم گرفت: کشوری که کوچک بود و به اندازه همتای خود در اروپا ثروتمند نبود، با نیروی انسانی و مالی کمک می کرد و برای کمک به متحد خود مقدار زیادی فدا می کرد.

از آن رویارویی سرنوشت‌ساز در سال 1814، زمانی که انگلیسی‌ها به قدرت باورنکردنی شخصیت، رفاقت و تکنیک نظامی گورکاها پی بردند، اتحاد بین این دو ملت تا به امروز ادامه دارد. در حال حاضر حدود 3500 گورکا در نیروهای مسلح خدمت می کنند که در چندین پایگاه نظامی در بریتانیا خدمت می کنند. آکادمی نظامی سلطنتی معروف در سندهرست تنها یکی از این مکان‌هاست که گورکاها در آموزش سربازان انگلیسی در آن کمک می‌کنند.

بریتانیاییسربازان گورکه در عراق، 2004

امروزه، گورکاها همچنان از مناطق دورافتاده نپال انتخاب می شوند. گورکاها در طول سالها توان نظامی خود را به نمایش گذاشته اند و جای تعجب نیست که آنها 26 صلیب ویکتوریا را به خاطر شجاعت به دست آورده اند که آنها را به پرآذین ترین هنگ در کل ارتش بریتانیا تبدیل کرده است.

«شجاع ترین، شجاع ترین سخاوتمند از سخاوتمندان، هرگز کشوری دوستان وفادارتر از شما نداشتم.»

سر رالف ترنر ام سی، سومین تفنگ گورکای خود ملکه الکساندرا، 193

پس از تجزیه هند در سال 1947، کشورهای مربوطه نپال، هند و بریتانیا به توافقی دست یافتند که طی آن هنگ‌های گورکه‌های ارتش هند به انگلیسی‌ها تحویل داده می‌شد، بنابراین بریگاد گورکا را تشکیل می‌دادند.

در حالی که گورکاها به دنبال بخشی از ارتش بریتانیا بودند. برای حفظ پیشینه فرهنگی و اعتقادات خود از جمله پیروی از جشنواره های مذهبی بومی نپال.

در سال 1994، چهار هنگ جداگانه در تفنگ های سلطنتی گورکا، که اکنون تنها هنگ پیاده نظام گورکایی ارتش بریتانیا است، ادغام شدند. اخیراً گورکاها پس از محرومیت از داشتن وجوه بازنشستگی برابر وارد اخبار شده اند و یک کمپین عمومی را برای احیای حقوق بازنشستگی خود وادار کرده اند. متأسفانه این نبرد امروز نیز ادامه دارد.

این جنگجویان مخوف که از تپه های دورافتاده نپال سرچشمه می گیرند، حدود 200 سال در ارتش بریتانیا خدمت کرده اند،خود را به عنوان رزمندگانی با شجاعت، مهارت و وفاداری بسیار مشهور کرده اند.

جسیکا برین یک نویسنده مستقل و متخصص در تاریخ است. مستقر در کنت و عاشق همه چیزهای تاریخی است.