De Gurkha-geweren

 De Gurkha-geweren

Paul King

"Beter om te sterven dan om een lafaard te zijn."

Dit is het officiële motto van het Royal Gurkha Rifles regiment in het Britse leger. De Gurkha's zijn een regiment binnen het Britse leger dat zich onderscheidt van alle andere. Ze zijn niet afkomstig uit een voormalig gebied of lid van het Gemenebest, maar zijn soldaten van Nepalese etniciteit die worden gerekruteerd en dienen in oorlogsgebieden over de hele wereld.

Historisch gezien is hun naam terug te voeren op de hindoeïstische krijger-heilige Guru Gorakhnath, die een historisch heiligdom heeft in het Gorkha district in Nepal. De heilige die 1200 jaar geleden leefde, zou hebben voorspeld dat zijn volk voorbestemd was om wereldwijd bekend te staan om hun moed en vastberadenheid.

De woorden moed en dapperheid zijn sindsdien synoniem geworden voor de Gurkha's, vooral toen ze voor het eerst een prominente rol gingen spelen op het wereldtoneel. In het tijdperk van de opbouw van een imperium kwamen het Gorkha-koninkrijk (het huidige Nepal) en de Oost-Indische Compagnie voor het eerst met elkaar in contact tijdens de Anglo-Nepalese oorlog.

De imperiale plannen om de grenzen uit te breiden leidden tot conflicten tussen de twee partijen. Het was in deze periode dat de Gurkha's zo'n grote invloed hadden op de Britten.

Gurkha soldaten en familie, India, 1863

De eerste ontmoeting tussen de twee vond plaats rond 1814 toen Groot-Brittannië probeerde Nepal binnen te vallen in een poging om de noordelijke gebieden van India over te nemen. De Britten werden verrast door de moed en vasthoudendheid van de Nepalese strijders die alleen gewapend waren met kukris/khukuri (traditionele messen) terwijl de Britten geweren hadden. De Gurkha's werden al snel beroemd om dit traditionele wapen, een achttien inchgebogen mes.

Zie ook: Burkers en Noddies - klusjesmannen en lijkenrovers in Schotland

Het verschil in bewapening leek de vooruitgang van de Nepalese soldaten niet in de weg te staan. Ze vochten met grote moed en sluwheid, zozeer zelfs dat de Britten niet in staat waren om hun verdediging te veroveren en door te breken, waardoor ze na zes maanden hun nederlaag moesten toegeven. Hun moed verbaasde de Britten.

In 1816 was het conflict tussen de Gurkha's en de Britten opgelost met het Verdrag van Sugauli, dat de oorlog beëindigde en de omstandigheden voor vreedzame betrekkingen tussen Groot-Brittannië en Nepal vastlegde. Als onderdeel van deze overeenkomst werd de grenslijn van Nepal overeengekomen, evenals enkele territoriale concessies van Nepal, waardoor de vestiging van een Britse vertegenwoordiger in Nepal mogelijk werd.Het meest opmerkelijk was echter de overeenkomst die Groot-Brittannië toestond om Gurkha's te rekruteren voor militaire dienst, waarmee de betrekkingen tussen de twee volken voor de komende generaties werden vastgelegd.

De Britten hadden veel te winnen bij dit verdrag, waaronder meer militairen van een extreem hoog kaliber en meer macht en grondgebied in bepaalde regio's. In december 1923, nadat ze zij aan zij hadden gediend in de Eerste Wereldoorlog, zou het verdrag echter worden aangepast om zich te richten op een vriendschappelijke en vreedzame relatie tussen de respectieve landen.

De Gurkha-soldaten hadden een blijvende indruk achtergelaten op de Britten, die nu in vrede waren met Nepal, en na verloop van tijd werd het duidelijk dat het Britse leger van plan was om hun gevechtskwaliteiten te gebruiken om hun kracht te versterken. De Gurkha's werden dus gerekruteerd om aan de zijde van de Britten te vechten en in het leger te dienen, een dienst die generaties dappere Gurkha's naast Britse troepen heeft zien vechten in oorlogenIn 1891 werd het regiment omgedoopt tot het 1st Gurkha Rifle Regiment.

Het Nusseree Bataljon, later bekend als de 1st Gurkha Rifles, circa 1857

Enkele van deze conflicten waren de Pindaree-oorlog in 1817, de Bharatpur-oorlog in 1826 en in de daaropvolgende decennia de Eerste en Tweede Anglo-Sikh-oorlog. De Gurkha's werden door de Britten in India ingezet om opstanden te verijdelen, maar ook op tal van andere locaties zoals Griekenland, Italië en het Midden-Oosten, om nog maar te zwijgen van de strijd tegen de Japanners in Singapore en in de dichte jungles van Birma.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vochten ongeveer duizend Gurkha's voor Groot-Brittannië. Terwijl de verschrikkingen en wreedheden van de oorlog zich afspeelden op de slagvelden van Frankrijk, vochten en stierven zij aan de zijde van hun bondgenoten. In de twee wereldoorlogen verloren naar schatting ongeveer 43.000 mannen hun leven.

In Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog, 1915

In de twintigste eeuw, een tijdperk dat werd geteisterd door wereldoorlogen en internationale conflicten, werden de Gurkha's een vitaal onderdeel van het Britse leger. Tegen de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, vocht het hele Nepalese leger voor Groot-Brittannië, wat neerkwam op ongeveer een kwart miljoen Gurkha-soldaten in totaal. Bovendien gaf de koning van Nepal aanzienlijke sommen geld voor militaire benodigdhedendie de oorlogsinspanningen hielp en zelfs bijdroeg aan de financiële steun die nodig was voor de Battle of Britain. Donaties aan de Lord Mayor of London werden gegeven om de oorlogsinspanningen te ondersteunen en de meest behoeftigen te helpen.

De vrijgevigheid en goodwill van Nepal kan niet worden overschat: een land dat klein was en niet zo rijk als zijn tegenhanger in Europa, hielp met mankracht en geld en offerde veel op om zijn bondgenoot te helpen.

Sinds die noodlottige ontmoeting in 1814, toen de Britten zich realiseerden hoe ongelooflijk sterk de Gurkha's waren in karakter, kameraadschap en militaire techniek, duurt het bondgenootschap tussen deze twee naties voort tot op de dag van vandaag. Op dit moment dienen er ongeveer 3500 Gurkha's in het leger, op verschillende militaire bases in het Verenigd Koninkrijk. De beroemde Royal Military Academy in Sandhurst is er slechts één van.van deze locaties waar de Gurkha's helpen bij de training van Britse soldaten.

Britse Gurkha-soldaten in Irak, 2004

Vandaag de dag worden er nog steeds Gurkha's geselecteerd uit de afgelegen gebieden van Nepal. De Gurkha's hebben door de jaren heen hun militaire dapperheid laten zien en het is niet verwonderlijk dat ze 26 Victoria Crosses hebben gewonnen voor hun dapperheid, waarmee ze het meest gedecoreerde regiment zijn van het hele Britse leger.

"Dapperste van de dapperen, gulste van de gulsten, nooit had een land trouwere vrienden dan jullie".

Sir Ralph Turner MC, 3e Queen Alexandra's Own Gurkha Rifles, 193

Na de deling van India in 1947 bereikten de landen Nepal, India en Groot-Brittannië een overeenkomst waarin de Gurkha-regimenten van het Indiase leger werden overgedragen aan de Britten en zo de Gurkha-brigade werd gevormd.

Terwijl ze deel uitmaakten van het Britse leger hebben de Gurkha's geprobeerd om hun culturele achtergrond en geloof te behouden, waaronder het volgen van religieuze festivals die inheems zijn in Nepal.

Zie ook: Historische gids voor Warwickshire

In 1994 werden de vier afzonderlijke regimenten samengevoegd tot de Royal Gurkha Rifles, nu het enige Gurkha infanterieregiment van het Britse leger. Meer recentelijk zijn de Gurkha's in het nieuws gekomen nadat ze geen gelijke pensioenfondsen kregen, waardoor ze gedwongen werden een publieke campagne te voeren om hun pensioenrechten hersteld te krijgen. Helaas wordt deze strijd vandaag de dag nog steeds gevoerd.

Deze geduchte krijgers uit de afgelegen heuvels van Nepal dienen al zo'n 200 jaar in het Britse leger en hebben een geduchte reputatie opgebouwd als krijgers met veel moed, vaardigheid en loyaliteit.

Jessica Brain is een freelance schrijfster gespecialiseerd in geschiedenis. Ze woont in Kent en is een liefhebber van alles wat met geschiedenis te maken heeft.

Paul King

Paul King is een gepassioneerd historicus en fervent ontdekkingsreiziger die zijn leven heeft gewijd aan het blootleggen van de boeiende geschiedenis en het rijke culturele erfgoed van Groot-Brittannië. Geboren en getogen op het majestueuze platteland van Yorkshire, ontwikkelde Paul een diepe waardering voor de verhalen en geheimen die verborgen liggen in de eeuwenoude landschappen en historische monumenten die overal in het land te vinden zijn. Met een graad in archeologie en geschiedenis aan de beroemde Universiteit van Oxford, heeft Paul jarenlang in archieven gedoken, archeologische vindplaatsen opgegraven en avontuurlijke reizen door Groot-Brittannië gemaakt.Pauls liefde voor geschiedenis en erfgoed is voelbaar in zijn levendige en meeslepende schrijfstijl. Zijn vermogen om lezers terug in de tijd te vervoeren en hen onder te dompelen in het fascinerende wandtapijt van het Britse verleden, heeft hem een ​​gerespecteerde reputatie opgeleverd als een vooraanstaand historicus en verhalenverteller. Via zijn boeiende blog nodigt Paul lezers uit om met hem mee te gaan op een virtuele verkenning van de historische schatten van Groot-Brittannië, waarbij hij goed onderzochte inzichten, boeiende anekdotes en minder bekende feiten deelt.Met de vaste overtuiging dat het begrijpen van het verleden de sleutel is tot het vormgeven van onze toekomst, dient Paul's blog als een uitgebreide gids, die lezers een breed scala aan historische onderwerpen presenteert: van de raadselachtige oude steencirkels van Avebury tot de magnifieke kastelen en paleizen die ooit koningen en koninginnen. Of je nu een doorgewinterde bentgeschiedenisliefhebber of iemand die op zoek is naar een kennismaking met het boeiende erfgoed van Groot-Brittannië, Paul's blog is een go-to-resource.Als doorgewinterde reiziger beperkt Pauls blog zich niet tot de stoffige boekdelen uit het verleden. Met een scherp oog voor avontuur gaat hij regelmatig op ontdekkingstocht ter plaatse, waarbij hij zijn ervaringen en ontdekkingen documenteert door middel van verbluffende foto's en boeiende verhalen. Van de ruige hooglanden van Schotland tot de pittoreske dorpjes van de Cotswolds, Paul neemt lezers mee op zijn expedities, ontdekt verborgen juweeltjes en deelt persoonlijke ontmoetingen met lokale tradities en gebruiken.Pauls toewijding aan het promoten en behouden van het erfgoed van Groot-Brittannië gaat ook verder dan zijn blog. Hij neemt actief deel aan instandhoudingsinitiatieven, helpt historische locaties te herstellen en lokale gemeenschappen voor te lichten over het belang van het behoud van hun culturele erfenis. Door zijn werk streeft Paul er niet alleen naar om te onderwijzen en te entertainen, maar ook om meer waardering te wekken voor het rijke tapijt van erfgoed dat overal om ons heen bestaat.Ga met Paul mee op zijn boeiende reis door de tijd terwijl hij je begeleidt om de geheimen van het Britse verleden te ontrafelen en de verhalen te ontdekken die een natie hebben gevormd.