اختراعی که جهان را تغییر داد در سال 2004 به 200 سال قدمت داشت. بریتانیا دویستمین سالگرد لوکوموتیو راه آهن بخار را با برنامه رویدادهای یک ساله جشن گرفت، اما این غول مهندسی مانند جیمز وات یا جورج استفنسون نبود که مورد تجلیل قرار گرفت. .

مردی که برای اولین بار موتورهای بخار را روی ریل گذاشت، کورنیشمن قدبلند و قوی بود که توسط استاد مدرسه اش به عنوان "لجباز و بی توجه" توصیف شده بود. ریچارد ترویتیک (1771-1833)، که هنر خود را در معادن قلع کورنیش آموخت، "موتور جاده تراموا Penydarren" خود را برای خطی در ولز جنوبی ساخت که واگن های اولیه آن به آرامی و با زحمت توسط اسب ها کشیده می شد.

در 21 فوریه 1804، موتور پیشگام Trevithick 10 تن آهن و 70 مرد را با سرعت 5 مایل در ساعت تقریباً 10 مایل از Penydarren حمل کرد و صاحب راه‌آهن را با 500 شرط گینه در معامله به ارمغان آورد.

او 20 سال از زمان خود جلوتر بود - "راکت" استفنسون حتی در تابلوی طراحی نبود، اما موتورهای ترویتیک چیزی بیش از یک چیز جدید دیده می شد. او پیش از آنکه در سن 62 سالگی بی پول بمیرد به مهندسی در معادن در آمریکای جنوبی ادامه داد. اما ایده او توسط دیگران توسعه یافت و تا سال 1845، تار عنکبوت به طول 2440 مایل از راه آهن باز شد و 30 میلیون مسافر تنها در بریتانیا جابجا شدند. 1>

با عرضه در ژانویه 2004 یک سکه جدید 2 پوندی توسط ضرابخانه سلطنتی - که هم نام او و هم اختراع مبتکرانه او را نشان می دهد، سکه ای مورد تاییدملکه الیزابت دوم – ترویتیک در نهایت به رسمیت شناخته شد که سزاوار آن بود.

شاید به این دلیل که زادگاهش بود، بریتانیا بتواند جاذبه های راه آهن بیشتری را در هر مایل مربع نسبت به هر کشور دیگری به رخ بکشد. ارقام چشمگیر هستند: بیش از 100 راه آهن میراث فرهنگی و 60 مرکز موزه بخار دارای 700 موتور عملیاتی هستند که توسط ارتشی متشکل از 23000 داوطلب مشتاق بخار شده و به همه این فرصت را می دهند که با سوار شدن بر قطاری که با عشق محافظت شده است، از دوران گذشته لذت ببرند. محیط اطراف - ایستگاه ها، جعبه های سیگنال و واگن ها - به همان اندازه به خوبی حفظ شده و مورد تقاضای شرکت های تلویزیونی فیلمبرداری درام های دوره است. (وب سایت: //www.heritagerailways.com)

ولز به خاطر قطارهای کوچک بزرگش شایسته ذکر ویژه است. این خطوط باریک، اگرچه جثه کوچکی دارند، اما راه‌آهن‌هایی واقعی هستند که در اصل برای بیرون آوردن تخته سنگ و سایر مواد معدنی از کوه‌ها ساخته شده‌اند، اما اکنون راهی فوق‌العاده برای بازدیدکنندگان برای تحسین مناظر است که نفس‌گیر است. هشت خط برای انتخاب وجود دارد و یکی، راه‌آهن Ffestiniog، قدیمی‌ترین در نوع خود در جهان است.

بعد موزه‌های راه‌آهن هستند که در نوع خود تاریخی هستند. "Steam" در سویندون در کارگاه‌های سابق راه‌آهن بزرگ غربی (GWR) ساخته شده است که جایگاهی تقریباً افسانه‌ای در میان طرفداران راه‌آهن دارد. مرکز راه‌آهن GWR در Didcot دوران طلایی خود را در یک انبار بخار قدیمی که در آن صیقلی شده بود، بازسازی می‌کند.موتورها با عشق مراقبت می شوند. بخشی از موزه علم و صنعت منچستر در قدیمی ترین ایستگاه مسافربری جهان واقع شده است. و موزه "Thinktank" در بیرمنگام دارای قدیمی ترین موتور بخار فعال جهان است که توسط جیمز وات در سال 1778 طراحی شده است.

GWR Hirondelle

اما شمال شرق انگلستان است که به عنوان زادگاه راه‌آهن شناخته می‌شود، زیرا در اینجا، در اطراف نیوکاسل، اولین تراموا در جهان ساخته شد و بعداً، اولین راه‌آهن عمومی جهان بین استاکتون و دارلینگتون به حیات خود ادامه داد. در شیلدون در شهرستان دورهام، دهکده راه آهن دائمی 10 میلیون پوندی در حال شکل گیری است که در پاییز، اولین ایستگاه بیرونی موزه ملی راه آهن، افتتاح می شود.

در نزدیکی Beamish، موزه روباز زندگی در شمال کشور - جایی که گذشته به شکلی جادویی زنده می شود - فرصتی برای دیدن بازسازی یکی از اولین خطوط راه آهن وجود دارد. در حالی که در کالسکه های باز در پشت یک نمونه کارکرد موتور پیشگام مانند لوکوموشن شماره 1 استفنسون که در سال 1825 ساخته شد، باد - و بخار - را در موهای خود احساس کنید.

اگر می توانید، به سمت جنوب غربی بروید. به کورنوال، جایی که داستان مهندس بزرگ ترویتیک آغاز شد. در شهر زادگاهش کامبورن مجسمه برنزی او وجود دارد که مدلی از یکی از موتورهایش را در دست دارد. در حالی که در نزدیکی کلبه کوچک کاهگلی جایی که او زندگی می کرد، در پنپاندز، برای عموم آزاد است. تصور این که خط نویسی در این مورد سخت استخانه محقر به «موتور بخار پرفشار» منتهی می‌شد و دنیا دیگر مثل قبل نمی‌شد.