Tegen 1856, grotendeels dankzij de invloed van Groot-Brittannië, was 'chasing the dragon' wijdverspreid in heel China. De term werd oorspronkelijk bedacht in het Kantonees in Hongkong en verwees naar de praktijk van het inhaleren van opium door de rook te verjagen met een opiumpijp. Hoewel op dat moment de eerste opiumoorlog officieel voorbij was, bleven veel van de oorspronkelijke problemen bestaan.

Verdrag van Nanking

Groot-Brittannië en China waren allebei nog steeds ontevreden over het ongelijke Verdrag van Nanking en de ongemakkelijke vrede die daaruit was voortgekomen. Groot-Brittannië wilde nog steeds dat de handel in opium werd gelegaliseerd en China bleef diep verontwaardigd over de concessies die ze al aan Groot-Brittannië hadden gedaan en het feit dat de Britten opium illegaal aan hun bevolking bleven verkopen. De kwestie van de opium bleefGroot-Brittannië wilde ook toegang tot de ommuurde stad Guangzhou, nog zo'n groot twistpunt in deze tijd omdat het binnenland van China verboden was voor buitenlanders.

Om de zaken nog ingewikkelder te maken, was China verwikkeld in de Taiping Rebellie, die in 1850 begon en een periode van radicale politieke en religieuze onrust veroorzaakte. Het was een bitter conflict binnen China dat naar schatting 20 miljoen levens kostte voordat er in 1864 eindelijk een einde aan kwam. Dus naast de kwestie van de opium die voortdurend illegaal in China werd verkocht door de Britten, moest de keizer zich ook bezighouden metDeze rebellie was echter sterk anti-opium, wat de zaken nog ingewikkelder maakte, omdat de anti-opium houding gunstig was voor de keizer en de Qing-dynastie. Het was echter een christelijke rebellie en China praktiseerde in die tijd confucisme. Dus hoewel er delen van de rebellie waren die breed werden gesteund, zoals hun verzet tegen prostitutie, opium en opium.Alcohol werd niet door iedereen gesteund, omdat het nog steeds in strijd was met enkele diepgewortelde Chinese tradities en waarden. De greep van de Qing-dynastie op de regio werd steeds wankeler en de openlijke uitdagingen aan hun gezag door de Britten wakkerde het vuur alleen maar aan. De spanningen tussen de twee grootmachten begonnen opnieuw te escaleren.

Detail van een scène van de Taiping-opstand

Deze spanningen kwamen tot een hoogtepunt in oktober 1856, toen het in Groot-Brittannië geregistreerde handelsschip de 'Arrow' aanmeerde in Canton en werd geënterd door een groep Chinese ambtenaren. Ze doorzochten het schip, lieten de Britse vlag zakken en arresteerden vervolgens enkele Chinese matrozen aan boord. Hoewel de matrozen later werden vrijgelaten, was dit de aanleiding voor een Britse militaire vergelding en braken er schermutselingen uit.Toen de zaken escaleerden, stuurde Groot-Brittannië een oorlogsschip langs de Parelrivier dat begon te vuren op Canton. De Britten namen vervolgens de gouverneur gevangen, die vervolgens stierf in de Britse kolonie India. De handel tussen Groot-Brittannië en China werd toen abrupt stopgezet omdat er een impasse was bereikt.

Het was op dit punt dat andere mogendheden zich ermee begonnen te bemoeien. De Fransen besloten zich ook in het conflict te mengen. De Fransen hadden een gespannen relatie met de Chinezen nadat een Franse missionaris begin 1856 in het binnenland van China zou zijn vermoord. Dit gaf de Fransen het excuus waarop ze hadden gewacht om zich aan de kant van de Britten te scharen, wat ze dan ook deden. Hierna besloten deDe VS en Rusland raakten ook betrokken en eisten ook handelsrechten en concessies van China. In 1857 voerde Groot-Brittannië de invasie van China op; nadat ze Canton al hadden veroverd, gingen ze op weg naar Tianjin. In april 1858 waren ze daar aangekomen en op dat moment werd opnieuw een verdrag voorgesteld. Dit zou weer een van de ongelijke verdragen worden, maar dit verdrag zou proberen te doen wat de Britten hadden gedaanHet verdrag had echter ook andere voordelen voor de vermeende bondgenoten, zoals het openen van nieuwe handelshavens en het vrije verkeer van missionarissen. De Chinezen weigerden echter dit verdrag te ratificeren, wat niet verwonderlijk was, want voor de Chinezen was dit verdrag nog ongelijker dan het vorige.

Plundering van het keizerlijk zomerpaleis door Engels-Franse troepen

De Britse reactie hierop was snel. Beijing werd ingenomen en het keizerlijke zomerpaleis werd platgebrand en geplunderd voordat de Britse vloot de kust op voer en China vrijwel tot losgeld dwong om het verdrag te ratificeren. Uiteindelijk capituleerde China in 1860 voor de superieure Britse militaire kracht en werd het Akkoord van Beijing bereikt. Dit pas geratificeerde verdrag was het hoogtepunt van de tweeOpiumoorlogen. De Britten slaagden erin de opiumhandel te bemachtigen waar ze zo hard voor hadden gevochten. De Chinezen hadden verloren: het Akkoord van Peking opende Chinese havens voor de handel, liet buitenlandse schepen toe op de Yangtze, gaf vrij verkeer aan buitenlandse missionarissen in China en, het belangrijkste, stond de legale handel in Britse opium toe in China. Dit was een enorme klap voor de keizer en voor de Chinezen.De menselijke kosten van de Chinese opiumverslaving mogen niet onderschat worden.

Detail uit Rabin Shaw's 'Zelfportret van de opiumroker (Midzomernachtsdroom)'.

Deze concessies waren echter meer dan alleen een bedreiging voor de morele, traditionele en culturele waarden van China in die tijd. Ze droegen bij aan de uiteindelijke ondergang van de Qing-dynastie in China. De keizerlijke heerschappij was tijdens deze conflicten keer op keer in handen van de Britten gevallen, waarbij de Chinezen tot concessie na concessie werden gedwongen. Ze bleken geen partij voor de Britse marine ofGroot-Brittannië verkocht nu legaal en openlijk opium in China en de opiumhandel zou de komende jaren blijven toenemen.

Maar naarmate de dingen veranderden en de populariteit van opium afnam, nam ook de invloed ervan in het land af. In 1907 tekende China de 10-jarige overeenkomst met India, waarin India beloofde om binnen de komende tien jaar te stoppen met het verbouwen en exporteren van opium. In 1917 was de handel zo goed als gestopt. Andere drugs waren modieuzer geworden en gemakkelijker te produceren, en de tijd van opium en de historische 'opium' was voorbij.eter' tot een einde was gekomen.

Uiteindelijk kostte het twee oorlogen, ontelbare conflicten, verdragen, onderhandelingen en ongetwijfeld een aanzienlijk aantal verslavingen om opium China binnen te krijgen - zodat de Britten van hun typische kopje thee konden genieten!

Door Terry Stewart, freelance schrijfster.