Mnamo Desemba 1856, katuni katika jarida la ucheshi la Uingereza la Punch lilipendekeza utumizi wa riwaya kwa fremu mpya ya crinoline. Ilibadilishwa kuwa "koti la kuzuia garoti" la Bw Tremble, lilimlinda dhidi ya kushambuliwa alipokuwa akirudi nyumbani kutoka ofisini. Garota anafika bure na kuteleza kitambaa juu ya shingo ya Mr Tetemesha kutoka nyuma kama fremu inamzuia.

Katuni ya Punch ilikuwa maoni ya mapema kuhusu "aina mpya ya uhalifu" ambayo ingeshika taifa katika muda wa miaka michache. Wakati wa The Garotting Panic ya 1862, magazeti yalibeba ripoti za kusisimua juu ya mbinu za kutisha "mpya" zilizotumiwa na magenge ya wahalifu nchini kote. Hata Charles Dickens alivutiwa katika mjadala kuhusu kama uhalifu wa kutumia garotting ulikuwa "usio wa Uingereza", kama gazeti la Times lilivyoeleza mnamo Novemba 1862. ” au “un-British” kuliko uhalifu mwingine wowote. Baadhi ya vipengele vya modus operandi ya magenge ya garotting yangetambuliwa na mwanachama wa zama za kati au ulimwengu wa chini wa Tudor. Magenge ya garotting kwa ujumla yalifanya kazi katika vikundi vya watu watatu, likijumuisha "mbele ya duka", "kibanda cha nyuma", na garotter mwenyewe, aliyeelezewa kama "mtu mbaya". Sehemu ya nyuma ilikuwa ya kuangalia, na wanawake walijulikana kucheza sehemu hii.

Mwandishi shupavu wa Jarida la Cornhill alimtembelea mhalifu mmoja gerezani kujionea kuwa mwathiriwa wa garotting. Yeyealieleza jinsi gani: “Yule mnyang’anyi wa tatu, akija juu upesi, anamzungusha mwathiriwa mkono wake wa kulia, akimpiga kwa akili kwenye paji la uso. Kwa asili anarudisha kichwa chake nyuma, na katika harakati hiyo anapoteza kila nafasi ya kutoroka. Koo lake limetolewa kikamilifu kwa mshambulizi wake, ambaye mara moja huikumbatia kwa mkono wake wa kushoto, mfupa ulio juu kidogo ya kifundo cha mkono ukikandamizwa dhidi ya ‘tufaha’ la koo”.

Wakati garotter akimshikilia mwathiriwa wake kwa kumkaba, mshirika huyo alimpokonya kila kitu cha thamani haraka. Vinginevyo, garotter alimnyemelea mwathiriwa kimya kimya, na kuwashangaza kabisa huku mkono wenye misuli, kamba au waya ukikaza ghafla shingoni mwao. Kushikilia wakati fulani kulielezewa kama "kukumbatiana", na moja ya mambo ambayo yalihusu waandishi wa habari zaidi ni jinsi wavulana wachanga - na katika tukio moja, wasichana walio chini ya umri wa miaka 12, wanadaiwa - kuinakili. Baadhi ya wahalifu hao watu wazima wanasemekana walijifunza kutoka kwa wafungwa wao walipokuwa wakisafirishwa au kuzuiliwa kwenye meli za magereza kabla ya kuachiliwa tena kwa jamii.

“Simama na Utoe!”

Cha ajabu, huku ikidokeza kwamba uhalifu huo ulikuwa na urembo fulani usio wa asili kwa vijana, The Times pia ililinganisha uchezaji garoti vibaya. kwa mkimbiaji wa barabara kuu wa Uingereza na "changamoto na parley" yake. The Observer hata ilifikia hatua ya kuwaelezea wahalifu wa barabarani kama "waungwana" ndanikulinganisha na garotter "ruffianly". Kilichoashiria mmoja kutoka kwa mwingine ni ushiriki katika mazungumzo kabla ya wizi, na kuwasiliana kimwili. Iwapo ripoti za vyombo vya habari zingeaminika, Waingereza walipendelea kuibiwa ikiwa wizi huo ungetanguliwa na bastola yenye jogoo na “Simama ulete!” inayotolewa kwa lafudhi ya mtindo, badala ya kufoka na kuguna.

Wazo kwamba garotting ilikuwa riwaya, isiyo ya Kiingereza au isiyo ya Uingereza, na kwa njia fulani matokeo ya ushawishi usiofaa wa kigeni, ilikita mizizi na kukua. Ilichochewa na maoni ya waandishi wa habari ya kimakusudi kama vile "Barabara ya Bayswater [sasa] si salama kama Naples". Dickens, akichukua mada hiyo, alikuwa ameandika katika insha ya 1860 kwamba mitaa ya London ilikuwa hatari kama vile milima ya upweke ya Abruzzo, akichora picha za unyanyasaji wa Kiitaliano uliojitenga kuelezea mazingira ya mijini ya London. Vyombo vya habari vilishindana wao kwa wao ili kuunda ulinganisho ambao ulikusudiwa kuwatisha watu, kutoka kwa Wanamapinduzi wa Ufaransa hadi "Majambazi" wa India.

Tatizo lilikuwa kwamba hofu nyingi zilitengenezwa. Sio kila jarida au gazeti liliingia kwenye shindano ili kutoa nakala ya kuvutia. Gazeti la Reynold lilielezea kama mzigo wa "zogo na wasiwasi" kulingana na "hofu ya klabu", wakati Daily News ilitoa maoni ya tahadhari kuhusu "hofu ya kijamii", "mazungumzo ya mwituni ya kusisimua" na "hadithi zilizotiwa chumvi na za uwongo". Thegazeti hata lililinganisha hofu hiyo na mapokeo yenye kuheshimika ya pantomime ya kale ya Kiingereza na likasema ilivutia ucheshi wa Waingereza: “Kwa sababu ya katiba zetu za pekee na ladha yetu ya pekee ya mizaha ya pekee, kupiga mbizi ni mbali na kuwa uhalifu usiopendwa na watu wengi.” Vipi kuhusu watoto wanaocheza huku na huko mitaani, na nyimbo za katuni zikiimbwa juu yake: “Ni nani anayeweza kushangaa baada ya haya kwamba sisi ni matatizo kwa majirani zetu wa kigeni?”

Hata hivyo, hakuna mtu aliyetilia shaka kwamba kupiga garot, ingawa ni uhalifu nadra, ulikuwa na madhara makubwa kwa waathiriwa. Katika kisa kimoja, sonara ambaye alikuwa amenaswa na mtego wa garotter alipofikiwa na "mwanamke mwenye sura ya kuheshimika" alikandamizwa koo lake vibaya sana hivi kwamba alikufa kwa majeraha yake muda mfupi baadaye. Tukio lisilo la kifo lakini la kuharibu la watu mashuhuri wawili, mmoja mbunge aitwaye Pilkington ambaye alishambuliwa na kuibiwa mchana karibu na Majumba ya Bunge, mwingine wa zamani katika miaka yake ya 80 aliyeitwa Edward Hawkins, kumesaidia kuleta hofu. Kama ilivyo kwa visa vyote vya kuvutia, mifano hii iliteka fikira za umma.

Hadithi maarufu ilipendekeza kuwa garota zilinyemelea kila kona. Punch ilitoa katuni zaidi zinazoonyesha njia za werevu ambazo watu wanaweza kukabiliana na "mgogoro". Baadhi ya watu binafsi walivaa Heath Robinson contraptions style; wengine walitoka katika vikundi wakiwa na wasindikizaji waliovaa sare na uteuzi wa silaha zinazotengenezwa nyumbani.Kwa kweli, mbinu hizi zote mbili zilikuwepo katika uhalisia, na kusindikizwa kwa kukodisha na vifaa vya ulinzi (na vya kukera) vinavyouzwa.

Katuni hizo pia zilitumika kama shambulio kwa polisi wote wawili, ambao waliaminika kuwa hawakufanya kazi, na wanaharakati wa mageuzi ya magereza kama vile Waziri wa Mambo ya Ndani Sir George Grey, ambaye alizingatiwa. kuwa laini kwa wahalifu. Polisi walijibu kwa kufafanua upya baadhi ya makosa madogo kuwa ni kuwadhulumu na kuwachukulia kwa ukali sawa. Mnamo 1863, Sheria ya Garotter, ambayo ilirejesha viboko kwa wale waliopatikana na hatia ya wizi wa vurugu, ilipitishwa haraka.

Ingawa ni ya muda mfupi, Hofu ya Garotting ya miaka ya 1860 ilikuwa na matokeo ya kudumu. Wale ambao walikuwa wametoa wito wa mageuzi ya magereza na ukarabati wa wafungwa walikuwa pilloried katika vyombo vya habari, na kwa Punch hasa, kwamba alikuwa na athari katika kampeni zao. Mtazamo wa kuwakosoa polisi unaweza kuwa ulishawishi kutimuliwa kwa robo ya jeshi la Metropolitan katika nusu ya mwisho ya miaka ya 1860.

Aidha, kama matokeo ya Sheria ya Uhujumu Uchumi ya 1863 kumekuwa na ongezeko la adhabu halisi ya viboko na hukumu za kifo, hasa katika maeneo yanayofikiriwa kuzua matatizo. Katika visa fulani, hata wanaume wasio na hatia waliokuwa wamevalia skafu walichaguliwa kuwa “waendeshaji garota” wawezao kutokea!

Mwishowe, pia kulikuwa na ongezeko la mitazamo ya tahadhari, kama shairi la Punch la 1862 linavyoonyesha:

Sitaamini sheria au polisi, siMimi,

Maana macho yangu yote ni ulinzi wao;

Mikononi mwangu nachukua sheria,

Na kutumia ngumi zangu kulinda taya yangu.

Miriam Bibby BA MPhil FSA Scot ni mwanahistoria, Mwanahistoria wa Misri na mwanaakiolojia anayevutiwa maalum na historia ya farasi. Miriam amefanya kazi kama msimamizi wa makumbusho, msomi wa chuo kikuu, mhariri na mshauri wa usimamizi wa urithi. Kwa sasa anamaliza PhD yake katika Chuo Kikuu cha Glasgow.