သင်္ချိုင်းတွင်း၌ အရှင်လတ်လတ် မြှုပ်နှံပြီး နိုးထခြင်းကို ကြောက်သောစိတ်သည် အိပ်မက်ဆိုးများဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဇာတ်လမ်း၏ သခင် Edgar Allan Poe ကိုယ်တိုင် ထုတ်လုပ်ခဲ့သော အနည်းဆုံး ပုံပြင်လေးပုဒ် အပါအဝင် အအေး-ချွေးထွက်အောင် လှုံ့ဆော်ပေးသည့် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ ဇာတ်လမ်းများနှင့် ရုပ်ရှင်များအတွက် လှုံ့ဆော်မှုပေးထားသည်။

Edgar Allan Poe ၏ “အချိန်မတန်မီမြှုပ်နှံခြင်း” မှ သရုပ်ဖော်ပုံ။

phobias သည် နည်းပညာအရ “အသုံးမကျသောကြောက်ရွံ့မှုများ” ဖြစ်သော်လည်း 20 ရာစုအထိ မြှုပ်နှံခံရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း အသက်ရှင်နေခြင်းသည် အသုံးမကျသော အရာမဟုတ်ပါ။ သေဆုံးသည့်နေရာကို ဖော်ထုတ်ရန်အတွက် ကောင်းမွန်သော သိပ္ပံနည်းကျနည်းလမ်းများ မတည်ထောင်မီ၊ အထူးသဖြင့် သတိမေ့မြောနေသူများနှင့် ရေနစ်သေဆုံးသူများတွင် အမြဲတမ်း မပြောနိုင်ပါ။ အမှန်တော့၊ အစောပိုင်း အသက်ပြန်ရှင်ရေး လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို The Society for the Recovery of Persons Apparently Drowned (နောက်ပိုင်း Royal Humane Society) ဟုခေါ်သည်။

၁၉ ရာစုတွင်၊ ဈာပနပွဲမှ ထွက်ခွာပြီးနောက် နိုးထလာစေရန်အတွက် မိသားစု လှောင်အိမ်ထဲတွင် မြှုပ်နှံထားသော သေဆုံးသွားသူများဟု မှတ်တမ်းတင်ထားသော ဖြစ်ရပ်များစွာ ရှိခဲ့သည်။ အချို့သော ဇာတ်လမ်းများသည် စစ်မှန်ပြီး အချို့သော ဒဏ္ဍာရီများ ဖြစ်သည့် ဗိုလ်ချုပ်ရောဘတ် အီးလီ၏ မိခင် အန်းဟေးလ် ကာတာလီ ၏ မိခင် ဖြစ်သူ ရောဘတ် အီးလီ ၏ မိခင် သည် အသက်ရှင်လျှက် စွက်ဖက်ခြင်း ခံခဲ့ရသော်လည်း sexton မှ အချိန်မီ တွေ့ရှိပြီး သူမ၏ မိသားစုထံ ပြန်လည် ရောက်ရှိလာသည်။

အချိန်မတန်မီ မြှုပ်နှံခြင်းအား တားဆီးရေးအသင်းကဲ့သို့သော လူ့အဖွဲ့အစည်းများအတွက် အကြောက်တရားသည် လုံလောက်စွာပျံ့နှံ့ခဲ့သည်။တည်ထောင်ခဲ့သည်။ တီထွင်သူများသည် အာရုံစူးစိုက်မှုကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည့် လက်တွေ့ကျသောနည်းလမ်းများကို ဖန်တီးခဲ့ပြီး အချိန်မတန်မီ မြှုပ်နှံထားသင့်သည်၊ အံ့သြဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် Count Karnice-Karnicki ဟုခေါ်သော အကောင်ဆုံးသော ဖောက်ပြန်ခြင်းမှာ လူသိများသည်။

အလောင်း၏ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ထားရှိသည့် ဘောလုံးကို အသုံးပြု၍ ရေတွက်မှုစနစ်သည် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း လှုပ်ရှားမှုရှိပါက လေဝင်လေထွက်ကောင်းစေရန် မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် သေတ္တာတစ်လုံးကို အလိုအလျောက်ဖွင့်ပေးမည်ဖြစ်သည်။ ခေါင်းလောင်းသံလည်း မြည်လာပြီး အုတ်ဂူဆီသို့ အလံတစ်ခု ဝှေ့ယမ်းလာကာ အလောင်းကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်နှင့် နှလုံးတိုက်ခိုက်ခံရသည့် လူများ ဆံပင်မွေးနိုင်ခြေကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ (“Coo-ee! ငါ့ကို လွှတ်ပေးပါ!”)

Hannah Beswick (1688 – 1758) သည် Lancashire ရှိ Failsworth မှ ချမ်းသာသော မိသားစုမှ အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်ပြီး အရွယ်မတိုင်မီ သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ကြောက်ရွံ့သော လူများထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ; အကြောင်းပြချက်ကောင်းကောင်းနဲ့ အစ်ကိုဖြစ်သူ John ၏ ဈာပနကို York တွင် ကျင်းပတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ဝမ်းနည်းခြင်း ပါတီဝင်တစ်ဦးမှ ၎င်း၏ မျက်ခွံများ တဖျပ်ဖျပ်ခတ်နေသည်ကို သတိပြုမိကာ အဖုံးကို မပိတ်မီလေးပင် ဖြစ်သည်။ မိသားစုဆရာဝန် Charles White က John သည် အသက်ရှင်နေသေးကြောင်း ကြေငြာခဲ့သည်။ ဂျွန်သည် အပြည့်အဝ ပြန်လည်ကျန်းမာလာပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် အသက်ရှင်ခဲ့သည်။

အံ့သြစရာကောင်းတာက၊ ဒါက ဟန္နကို သူမနဲ့ထပ်တူဖြစ်မှာကို ကြောက်လန့်စေခဲ့တယ်။ သူမသည် သူမ၏အချိန်ရောက်လာသောအခါတွင် အချိန်မတန်မီမြှုပ်နှံရန် အန္တရာယ်မရှိကြောင်း သေချာစေရန်အတွက် သူမ၏ဆရာဝန် ( Charles White ) ကို မေးမြန်းခဲ့သည်။ ဒါဟာ ရိုးရှင်းလုံလောက်တဲ့ တောင်းဆိုမှုတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ဒါပေမယ့် Charles White ရှိတယ်။သူ့ကိုယ်ပိုင်ထူးခြားဆန်းပြားမှုများနှင့် သူ၏နောက်ဆက်တွဲလုပ်ဆောင်မှုများသည် ရာစုနှစ်တစ်ခုအကြာတွင် Hannah ၏ဆန္ဒနှင့် သေတမ်းစာအပေါ် လူအများက ငြင်းခုံနေကြဆဲဖြစ်ကြောင်း သေချာစေမည်ဖြစ်သည်။

Charles White သည် နာမည်ဆိုးဖြင့်ကျော်ကြားသော အဝေးပြေးလမ်းသမား Thomas Higgins ၏ အကြွင်းအကျန်များကို ရယူထားပြီး စူးစမ်းလိုစိတ်များကို စုဆောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် နိုင်ငံ၏ ထိပ်တန်း ခန္ဓာဗေဒ ပညာရှင် နှင့် ခွဲစိတ် ပညာရှင် တစ်ဦး ဖြစ်သည့် Scot William Hunter ၏ ကျောင်းသား တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ White သည် Beswick မိသားစုအတွက် တစ်ကိုယ်ရေဆရာဝန်သာမက Manchester Royal Infirmary တည်ထောင်ရာတွင်ပါ၀င်သော ရှေ့ဆောင်သားဖွားဆရာဝန်တစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။

Hannah ၏အလိုတော်တွင် လိမ်းဆေးလိမ်းခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သည့်ရည်ညွှန်းချက်မျှမပေါ်သော်လည်း White သည် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို အလှဆင်ထားပြီး၊ ၎င်းတို့ကို တီထွင်ခဲ့သော Hunter နှင့် လေ့လာခြင်းမှတစ်ဆင့် သူနှင့်ရင်းနှီးပြီးသားဖြစ်မည့်နည်းပညာများကို အသုံးပြုကာ အလှဆင်ခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ဖြစ်စဉ်တွင် အလောင်း၏သွေးပြန်ကြောများနှင့် သွေးလွှတ်ကြောများအတွင်းသို့ တာပင်တိုင်နှင့် ပိုးမွှားများကို ထိုးသွင်းခြင်းဖြင့် သွေးလွှတ်ကြောများကို လိမ်းဆေးပေးခြင်း ပါဝင်သည်။ အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများကို ဖယ်ရှားပြီး ဝိုင်အရက်ဖြင့် ဆေးကြောခဲ့သည်။ တတ်နိုင်သမျှ သွေးများကို ခန္ဓာကိုယ်မှ ညှစ်ထုတ်ပြီး နောက်ထပ် ထိုးဆေးများ ထိုးပေးသည်။ ထို့နောက် အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများကို အစားထိုးပြီး ပရုတ်၊ နိုက်ထရီနှင့် အစေးများပါသော အပေါက်များ။ နောက်ဆုံးတော့ ခန္ဓာကိုယ်ကို “မွှေးရနံ့” နဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး အခြောက်ခံဖို့ ပါရီမြို့က အင်္ဂတေနဲ့ ပါ၀င်တဲ့ သေတ္တာကို အခြောက်ခံခဲ့ပါတယ်။

ဆေးလိမ်းပြီးသည်နှင့် ဟန်နသည် အသက်ပြန်ရှင်ရန် အခွင့်အလမ်းမရှိသော်လည်း သင့်လျော်သော အသုဘအခမ်းအနားကိုလည်း မရရှိခဲ့ပေ။သူမအား ဆေးလိမ်းရန် ဝှိုက်ထံ ကြီးမားသော သုတ်လိမ်းရန် ကြီးမားသော သုတ်သင်မှုတစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့သည်ရှိမရှိ ကောလာဟလများ ထွက်ပေါ်နေပါသည် (အသေးစိတ်အချက်အလက်များတွင် အဖြူရောင်အတွက် ပေါင် 100 နှင့် အသုဘစရိတ်အတွက် ပေါင်းထည့်ရန် ရည်ညွှန်းထားသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်)။ Hannah အလိုရှိသမျှ၊ ပေါ်လာသည်မှာ၊ သူမသည် အချိန်မတိုင်မီ သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းမဟုတ်ကြောင်း သေချာစေရန်ဖြစ်သည်။ ဟန်နာအား သင့်လျော်သော သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းအား မပေးသည့်အတွက်၊ အသုဘစရိတ်များ မရှိကြောင်းနှင့် White သည် ခြားနားချက်ကို အိတ်ထဲထည့်နိုင်သည်ဟု စောဒကတက်ခဲ့သည်။

သိပ္ပံနည်းကျ စူးစမ်းလိုစိတ်စိတ်က မှုတ်သွင်းသည်ဖြစ်စေ သို့မဟုတ် ကြေးစားအကြောင်းပြချက်ကြောင့်ဖြစ်စေ White ၏ လုပ်ရပ်များသည် Hannah သည် ယခုအခါ သူမသေချာပေါက် စိတ်ကူးမယဉ်နိုင်သော ဘဝတစ်ခုအတွက် သတ်မှတ်ထားသည်ဟု ဆိုလိုပါသည်။ ချမ်းသာကြွယ်ဝသောအမွေဆက်ခံသူဖြစ်သော John နှင့် Patience Beswick တို့၏သမီးဖြစ်သူ Cheetwood Old Hall မှ Patience Beswick သည် သူမ၏မိသားစုဝင်တစ်ဦးဖြစ်သည့် Beswick Hall တွင် အချိန်တိုအတွင်း ထိန်းသိမ်းခံခဲ့ရသည်။ သူမသည် ထိုနေရာတွင် အကြာကြီးမနေခဲ့ရသော်လည်း မကြာမီတွင် နာရီအဟောင်းတစ်လုံးဖြင့် သူ့အိမ်တွင်ပြသထားခဲ့သော Charles White ၏စောင့်ရှောက်မှုသို့ သူမပြန်လာခဲ့သည်။

The Manchester Society of Natural History ပြတိုက်

White ကွယ်လွန်သောအခါ Hannah သည် အခြားဆရာဝန်တစ်ဦးဖြစ်သူ Dr Ollier ထံ ဆက်ကပ်ခံရပြီး သူမကိုလက်မထပ်မီ၊ 1828 ခုနှစ်တွင် Manchester Society of Natural History ၏ အပျံစားပြတိုက်။ ထိုနေရာတွင် "The Manchester Mummy"၊ "The Mummy of Birchin Bower" (Oldham ရှိ သူမ၏အိမ်) သို့မဟုတ် "the lady in the clock" ဟု အမျိုးမျိုးခေါ်ကြသော်လည်း ထိုနေရာတွင်၊ တစ်ခုတည်းတွင် မပြတော့ဘဲ Hannah ၏ အာရုံစိုက်မှုကို ခံခဲ့ရသည်။ဧည့်သည်များ။

ထိုအချိန်တွင်၊ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းမှ အခြားလူ့အကြွင်းအကျန်များ စုစည်းမှုနှင့်အတူ၊ ချမ်းသာသောဒေသခံတစ်ဦး၏ အတွေးအမြင်ကို စူးစမ်းလိုစိတ်အခြေအနေသို့ လျှော့ချလိုက်ခြင်းမှာ ထိုမျှ ရှုပ်ထွေးပုံမပေါ်ပေ။ သို့သော်လည်း ပြပွဲများသည် 1867 ခုနှစ်တွင် Manchester Museum ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်လာပြီး အောက်စဖို့ဒ်လမ်းရှိ တက္ကသိုလ်၏ ပိုအရသာရှိသော ပတ်၀န်းကျင်သို့ ပြောင်းရွှေ့လာသောအခါတွင် ယခုအခါ ပညာရပ်ဆိုင်ရာနှင့် သိပ္ပံဆိုင်ရာ လေ့လာမှုများအပေါ် အာရုံစိုက်လာခဲ့သည်။ လျောက်ပတ်သော သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို သူမရရှိခဲ့သည့်အချက်ကို ခရစ်ယာန်အသက်တာတွင် နေထိုင်ခဲ့ပြီး အသက်ရှင်လျက် သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ရှောင်ရှားလိုသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးအတွက် ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့သည်ဟု ရှုမြင်သည်။

သေစာရင်းမရှိခြင်းပြဿနာကို ဖြေရှင်းရန် မန်ချက်စတာ ဆရာတော်နှင့် ပြည်ထဲရေးအတွင်းဝန်ကို ယူခဲ့သည်။ Hannah သည် ယခုအခါ “ပြန်မခေါ်နိုင်ဘဲ မမှားနိုင်လောက်အောင် သေဆုံးသွားပြီ” ဟုဆိုကာ သူမ၏ ရုပ်အလောင်းကို Harpurhey သုသာန်ရှိ အမှတ်အသားမဲ့ အုတ်ဂူတစ်ခုတွင် မြှုပ်နှံထားခဲ့သည်။ သူမသေဆုံးပြီးနောက် ဖြစ်တည်မှုသည် ခေတ်၏သဘောကို နိဂုံးချုပ်ပုံရသည့် သိပ္ပံပညာ၊ အယူသီးမှုနှင့် မီးဖိုချောင်ဆိုင်ရာ စူးစမ်းလိုစိတ်များ ရောနှောနေခဲ့သည်။ အနားယူလိုက်သည့်တိုင် 1745 ခုနှစ်အတွင်း သူမကို ဘေးကင်းစွာ မြှုပ်နှံထားသည့် စည်းစိမ်ဥစ္စာများ ရှိနေကြောင်း ကောလာဟလများ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေသကဲ့သို့ သူမ၏ သရဲတစ္ဆေ ခြောက်လှန့်နေသော Birchin Bower ဇာတ်လမ်းများလည်း ဆက်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ Hannah Beswick ၏အုတ်ဂူသည် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်မဟုတ်ကြောင်း သက်သေပြပါက အံ့သြစရာဖြစ်မည်မဟုတ်ပေ။

Miriam Bibby BA MPhil FSA Scot သည် ဆင်ရုပ်သမိုင်းကို အထူးစိတ်ဝင်စားသည့် သမိုင်းပညာရှင်၊ အီဂျစ်ပညာရှင်နှင့် ရှေးဟောင်းသုတေသနပညာရှင်ဖြစ်သည်။ Miriam သည် အဖြစ်လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ပြတိုက်မှူး၊ တက္ကသိုလ်ပညာရေး၊ အယ်ဒီတာနှင့် အမွေအနှစ်စီမံခန့်ခွဲမှု အတိုင်ပင်ခံ။ သူမသည် လက်ရှိတွင် Glasgow တက္ကသိုလ်တွင် PhD ဘွဲ့ရရှိနေသည်။