Dzień Świętego Patryka obchodzony jest co roku 17 marca w wielu społecznościach na całym świecie. I choć jest on patronem Irlandii, to właśnie w Stanach Zjednoczonych obchody stały się świętem narodowym z wielkimi paradami ulicznymi, zielonymi rzekami i ogromnymi ilościami spożywanego zielonego piwa.

Zwyczaj obchodzenia Dnia Świętego Patryka pojawił się w Ameryce w 1737 roku, kiedy to po raz pierwszy publicznie świętowano go w Bostonie. Większość Amerykanów i innych ludzi na całym świecie zakłada, że Patryk był Irlandczykiem: nie jest tak, wielu uczonych uważa, że był Walijczykiem!

Patryk (Patricius lub Padrig) urodził się około 386 r. n.e. w rodzinie zamożnych rodziców. Miejsce narodzin Patryka jest w rzeczywistości dyskusyjne, a wielu uważa, że urodził się w wciąż walijskojęzycznym północnym królestwie Strathclyde, pochodzącym z romańsko-brytyjskiego rodu, w Bannavem Taberniae. Inni uważają, że jego miejsce urodzenia znajdowało się na południu Walii, w okolicach ujścia rzeki Severn, lub w St. Davids w Pembrokeshire, maleńkim mieścieSt Davids leżało bezpośrednio na morskich szlakach misyjnych i handlowych do i z Irlandii. Jego rodowe imię brzmiało Maewyn Succat.

Niewiele wiadomo o jego wczesnym życiu, ale uważa się, że został schwytany i sprzedany w niewolę wraz z "wieloma tysiącami ludzi" przez grupę irlandzkich maruderów, którzy napadli na jego rodzinną posiadłość.

Patrick był niewolnikiem przez sześć długich lat, podczas których żył i pracował w odosobnieniu jako pasterz. W końcu udało mu się uciec swoim porywaczom, a według jego pism, głos przemówił do niego we śnie, mówiąc mu, że nadszedł czas, aby opuścić Irlandię. W tym celu mówi się, że Patrick przeszedł prawie 200 mil z hrabstwa Mayo, gdzie był przetrzymywany, na irlandzkie wybrzeże.

Po ucieczce Patryk najwyraźniej doświadczył drugiego objawienia - anioła we śnie, który powiedział mu, aby wrócił do Irlandii jako misjonarz. Wkrótce po tym Patryk udał się do Galii, gdzie studiował nauki religijne pod kierunkiem Germanusa, biskupa Auxerre. Jego studia trwały ponad piętnaście lat i zakończyły się święceniami kapłańskimi.

Przybycie świętego Patryka 430 r. n.e.

Ostatecznie powrócił do Irlandii, aby dołączyć do innych wczesnych misjonarzy, prawdopodobnie osiedlając się w Armagh, z zamiarem nawrócenia miejscowych pogan na chrześcijaństwo. Jego biografowie z VII wieku entuzjastycznie twierdzą, że nawrócił całą Irlandię na chrześcijaństwo.

W rzeczywistości wydaje się, że Patryk był bardzo skuteczny w pozyskiwaniu konwertytów. Znając język i kulturę irlandzką, zaadaptował tradycyjne rytuały do swoich lekcji chrześcijaństwa, zamiast próbować wykorzenić rodzime wierzenia. Używał ognisk do świętowania Wielkanocy, ponieważ Irlandczycy byli przyzwyczajeni do czczenia swoich bogów ogniem, a także nałożył słońce, potężny rodzimy symbol, na Wielkanoc.krzyż chrześcijański, aby stworzyć to, co obecnie nazywa się krzyżem celtyckim.

Mówi się, że Patryk był kilkakrotnie więziony, ale za każdym razem udawało mu się uciec. Podróżował po całej Irlandii, zakładając klasztory w całym kraju, zakładając szkoły i kościoły, które pomogły mu w nawróceniu Irlandczyków na chrześcijaństwo.

Misja św. Patryka w Irlandii trwała około trzydziestu lat, po czym przeszedł on na emeryturę do hrabstwa Down. Mówi się, że zmarł 17 marca w 461 r. n.e. i od tego czasu data ta jest upamiętniana jako Dzień Świętego Patryka.

Patryka otacza bogata tradycja ustnych legend i mitów, z których większość została niewątpliwie wyolbrzymiona na przestrzeni wieków - snucie ekscytujących opowieści jako sposobu na zapamiętanie historii zawsze było częścią irlandzkiej kultury.

Niektóre z tych legend wspominają, jak Patryk wskrzeszał ludzi z martwych, inne, że wypędził wszystkie węże z Irlandii. To ostatnie byłoby rzeczywiście cudem, ponieważ węże nigdy nie występowały na wyspie Irlandii. Niektórzy twierdzą jednak, że węże są analogiczne do rodzimych pogan.

Inna irlandzka opowieść, która również może zawierać element prawdy, mówi o tym, jak Patryk użył trójlistnej koniczyny do wyjaśnienia Trójcy Świętej. Najwyraźniej użył jej, aby pokazać, w jaki sposób Ojciec, Syn i Duch Święty mogą istnieć jako oddzielne elementy tej samej istoty. Jego zwolennicy przyjęli zwyczaj noszenia koniczyny w dniu jego święta, a zieleń koniczyny pozostaje podstawowym kolorem dladzisiejsze uroczystości i obchody.