1916 ජූලි 1 - බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවේ ඉතිහාසයේ ලේ වැකි දිනය; සෝමේ සටන

1916 ජුලි 1 වැනි දින උදෑසන 7.30 ට පමණ බ්‍රිතාන්‍ය හමුදා ඉතිහාසයේ ලේ වැකි දිනයක් වනු ඇති බවට ඉඟි කිරීමට විසිල් වාදනය විය. මීට මාස කිහිපයකට පෙර එකට ස්වේච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වූ බ්‍රිතාන්‍යයේ සහ අයර්ලන්තයේ නගරවල සහ නගරවල 'පල්ලි' ඔවුන්ගේ අගල්වලින් නැඟී උතුරු ප්‍රංශයේ සැතපුම් 15ක් දිගේ මුල් බැස ගත් ජර්මානු ඉදිරි පෙළ දෙසට සෙමින් ගමන් කරනු ඇත. දවස අවසන් වන විට, බ්‍රිතාන්‍ය, කැනේඩියානු සහ අයර්ලන්ත පිරිමින් සහ පිරිමි ළමුන් 20,000ක් නැවත කිසි දිනෙක නිවස නොදකින අතර තවත් 40,000ක් ආබාධිත හා තුවාල ලබා වැතිර සිටිනු ඇත.

නමුත් එසේ වූයේ ඇයි? පළමු ලෝක යුද්ධයේ මෙම සටන මුලින්ම සටන් කළේද? මාස ගනනාවක් තිස්සේ ප්‍රංශ ජාතිකයන් පැරිසියේ නැගෙනහිරින් වර්ඩුන් හි දරුණු පාඩු ලබමින් සිටි අතර, එබැවින් මිත්‍ර හමුදාවේ ඉහළ අණදෙන නිලධාරියා සෝමේහිදී තවත් උතුරට පහර දීමෙන් ජර්මානු අවධානය වෙනතකට යොමු කිරීමට තීරණය කළේය. මිත්‍ර හමුදාව ඉතා පැහැදිලි අරමුණු දෙකක් නිකුත් කර තිබුණි. පළමුවැන්න වූයේ බ්‍රිතාන්‍ය සහ ප්‍රංශ ඒකාබද්ධ ප්‍රහාරයක් දියත් කිරීමෙන් වර්ඩුන්හිදී ප්‍රංශ හමුදාවට එල්ල වූ පීඩනය සමනය කිරීම වන අතර දෙවන අරමුණ වූයේ ජර්මානු හමුදාවන්ට හැකි තරම් විශාල පාඩු සිදු කිරීමයි.

සටන් සැලැස්ම බ්‍රිතාන්‍යයන් සම්බන්ධ විය. සෝමේට උතුරින් සැතපුම් 15ක් ඉදිරියෙන් ප්‍රහාර එල්ල කරමින් ප්‍රංශ සේනාංක පහක් සමඟින් සෝමේට දකුණින් සැතපුම් 8ක් ඉදිරියෙන් ප්‍රහාර එල්ල කරයි. යුද අගල් සටන් කර තිබියදීත්වසර දෙකකට ආසන්න කාලයක්, බි‍්‍රතාන්‍ය ජෙනරාල්වරු සාර්ථකත්වය ගැන කෙතරම් විශ්වාසයෙන් සිටිද යත්, විනාශකාරී පාබල ප්‍රහාරයකින් ඇති වන සිදුර ප්‍රයෝජනයට ගැනීම සඳහා අශ්වාරෝහක රෙජිමේන්තුවක් සූදානම් කිරීමට පවා නියෝග කර තිබුණි. බොළඳ සහ යල් පැන ගිය උපාය මාර්ගය වූයේ අශ්වාරෝහක ඒකක පලා යන ජර්මානුවන් බිම හෙළීමයි.

සතියක් පුරා ජර්මානු රේඛාවලට කාලතුවක්කු බෝම්බ හෙලීමත් සමඟ සටන ආරම්භ විය. ෂෙල් වෙඩි මිලියන 1.7 කට වඩා වෙඩි තබා ඇත. එවැනි පහරක් ජර්මානුවන් ඔවුන්ගේ අගල් තුළ විනාශ කර ඉදිරියෙන් තබා ඇති කටුකම්බි ඉරා දමනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන ලදී.

කෙසේ වෙතත් මිත්‍ර පාක්ෂික සැලැස්ම ජර්මානුවන් ගැඹුරු බෝම්බයක් ගිල්වා ඇති බව ගණන් ගත්තේ නැත. සරණාගත නවාතැන් හෝ බංකර්, එබැවින් බෝම්බ හෙලීම ආරම්භ වූ විට, ජර්මානු සොල්දාදුවන් හුදෙක් භූගතව ගොස් බලා සිටියහ. බෝම්බ ප්‍රහාරය නැවැත්වූ විට ජර්මානුවන්, මෙය පාබල හමුදාවේ ඉදිරි ගමනක් සනිටුහන් කරන බව හඳුනාගෙන, ඔවුන්ගේ බංකරවල ආරක්ෂාවෙන් නැඟී එන බ්‍රිතාන්‍ය සහ ප්‍රංශයට මුහුණ දීම සඳහා ඔවුන්ගේ මැෂින් තුවක්කු මෙහෙයවීය.

විනය පවත්වා ගැනීම සඳහා බ්‍රිතාන්‍ය සේනාංකවලට ජර්මානු රේඛා දෙසට සෙමින් ගමන් කරන ලෙස නියෝග කර තිබූ අතර, මෙය ජර්මානුවන්ට ඔවුන්ගේ ආරක්ෂක ස්ථාන කරා ළඟා වීමට ප්‍රමාණවත් කාලයක් ලබා දුන්නේය. ඔවුන් තම තනතුරු ලබා ගත් විට, ජර්මානු මැෂින් තුවක්කුකරුවන් ඔවුන්ගේ මාරාන්තික අතුගා දැමීම ආරම්භ කළ අතර ඝාතනය ආරම්භ විය. ඒකක කිහිපයක් ජර්මානු වෙත ළඟා වීමට සමත් වියඅගල්, කෙසේ වෙතත් ප්‍රමාණවත් සංඛ්‍යාවක් නොතිබූ අතර, ඔවුන් ඉක්මනින් ආපසු පලවා හරින ලදී.

බ්‍රිතාන්‍යයේ නව ස්වේච්ඡා හමුදාවන් සඳහා වූ පළමු සටන මෙය වූ අතර, කිචනර් සාමිවරයා තමන්ම කැඳවන බව පෙන්වන දේශප්‍රේමී පෝස්ටර් මගින් ඔවුන්ව පොළඹවා ගන්නා ලදී. මිනිසුන් ආයුධ අතට. එදා බොහෝ ‘පල්ලි’ බළඇණි උඩ ගියා; මෙම බලඇණි පිහිටුවා ඇත්තේ එකම නගරයේම එකට සේවය කිරීමට ස්වේච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වූ මිනිසුන් විසිනි. ඔවුන්ට විනාශකාරී පාඩු සිදු විය, මුළු ඒකක විනාශ විය; සති ගනනාවකට පසු, ප්‍රාදේශීය පුවත්පත් මියගිය හා තුවාල ලැබූවන්ගේ ලැයිස්තු වලින් පිරී යනු ඇත.

ජූලි 2 වන දින උදෑසන සිට වාර්තා වල "...බ්‍රිතාන්‍ය ප්‍රහාරය කුරිරු ලෙස පලවා හරින ලදී" යන පිළිගැනීම ඇතුළත් වූ අතර, අනෙකුත් වාර්තාවල ඡායාරූප ලබා දුන්නේය සංහාරය "...සිය ගනනක් මිය ගිය සුන්බුන් ඉහල ජල සලකුණක් දක්වා සෝදා හරින ලද සුන්බුන් මෙන්", "... දැලට හසු වූ මාළු මෙන්", "... සමහරුන් යාඥා කරනවා සේ පෙනුනි. ඔවුන් දණින් වැටී මිය ගිය අතර වයරය ඔවුන්ගේ වැටීම වැළැක්වීය”.

බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාව 60,000 තුවාල ලබා ඇති අතර 20,000 කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් මිය ගොස් ඇත: එක් දිනක් තුළ ඔවුන්ගේ විශාලතම තනි පාඩුව. මෙම ඝාතනය ජාති, ආගම් සහ පන්ති භේදයකින් තොරව සිදු වූ අතර නිලධාරීන්ගෙන් අඩකට වඩා වැඩි පිරිසකට ජීවිත අහිමි විය. කැනේඩියානු හමුදාවේ රෝයල් නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් රෙජිමේන්තුව සම්පූර්ණයෙන්ම අතුගා දමන ලදී... එම අවාසනාවන්ත දිනයේ ඉදිරියට ගිය මිනිසුන් 680 දෙනාගෙන් පහත සඳහන් ඇමතුම් සඳහා ලබා ගත හැකි වූයේ 68 දෙනෙකු පමණි.දවස.

තීරණාත්මක ප්‍රගතියක් නොමැතිව, ඊළඟ මාස ලේ වැකි ඇනහිටීමක් බවට පත් විය. සැප්තැම්බර් මාසයේදී ප්‍රථම වරට යුද ටැංකි යොදා ගනිමින් සිදුකළ ප්‍රහාරයක් ද සැලකිය යුතු බලපෑමක් ඇති කිරීමට අසමත් විය.

ඔක්තෝබර් මාසය පුරා ඇද හැලුණු අධික වර්ෂාව යුධ පිටි මඩ නාන බවට පත් කළේය. සටන අවසානයේ නොවැම්බර් මැද භාගයේදී අවසන් වූ අතර මිත්‍ර පාක්ෂිකයින් සැතපුම් පහක් ඉදිරියට ගෙන ගියේය. බ්‍රිතාන්‍යයන් 360,000 ක් පමණ තුවාල ලැබූ අතර, අධිරාජ්‍යය පුරා තවත් 64,000 ක භට පිරිසක් ද, ප්‍රංශ ජාතිකයන් 200,000 කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් ද ජර්මානුවන් 550,000 ක් පමණ ද සමඟින්.

බොහෝ දෙනෙකුට, සෝමේ සටන සැබෑ භීෂණය සංකේතවත් කළ සටන විය. යුද්ධයේ සහ අගල් යුද්ධයේ නිෂ්ඵල බව පෙන්නුම් කළේය. සටන මෙහෙය වූ අය වසර ගණනාවකට පසු සටන සිදු වූ ආකාරය සහ භයානක තුවාල ලැබූ සංඛ්‍යාව පිළිබඳ විවේචනවලට ලක් විය - විශේෂයෙන් බ්‍රිතාන්‍ය අණදෙන නිලධාරි ජෙනරාල් ඩග්ලස් හේග් සොල්දාදුවන්ගේ ජීවිතවලට සැලකූ බව කියනු ලැබේ. අත්තිකාරම් ලබා ගත් සෑම සැතපුමකටම අහිමි වූ මිත්‍ර පාක්ෂිකයින් 125,000 සාධාරණීකරණය කිරීම බොහෝ දෙනෙකුට අපහසු විය.