ဇူလိုင်လ 1 ရက် 1916 - ဗြိတိသျှစစ်တပ်သမိုင်းတွင်သွေးစွန်းသောနေ့; Somme ၏တိုက်ပွဲ

ဇူလိုင်လ 1 ရက် 1916 နံနက် 7.30 ဝန်းကျင်တွင်ဗြိတိသျှစစ်တပ်သမိုင်းတွင်သွေးစွန်းသောနေ့ဖြစ်မည့်နေ့၏အစကိုအချက်ပြရန် ဝီစီများ မှုတ်ထုတ်ခဲ့သည်။ အစောပိုင်းလများအတွင်း အတူတကွ စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ခဲ့ကြသော ဗြိတိန်နှင့် အိုင်ယာလန်တစ်ဝှမ်းရှိ မြို့ကြီးများမှ 'Pals' များသည် ၎င်းတို့၏ ကတုတ်ကျင်းများမှ ထကာ ပြင်သစ်မြောက်ပိုင်း 15 မိုင်အကွာတွင် ကုပ်နေသော ဂျာမန်ရှေ့တန်းဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်သွားကြသည်။ တစ်နေ့တာကုန်ဆုံးချိန်တွင် ဗြိတိန်၊ ကနေဒါနှင့် အိုင်ယာလန်အမျိုးသားနှင့် ယောက်ျားလေး 20,000 သည် အိမ်ပြန်မတွေ့ရတော့ဘဲ နောက်ထပ် 40,000 သည် ကိုယ်လက်အင်္ဂါချို့တဲ့ပြီး ဒဏ်ရာရသွားမည်ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် ဘာကြောင့်ဖြစ်တာလဲ။ ပထမကမ္ဘာစစ်ကြီးမှာ ဒီတိုက်ပွဲက ပထမနေရာမှာ ဆင်နွှဲခဲ့တာလား။ ပြင်သစ်တို့သည် ပါရီမြို့အရှေ့ဘက်ရှိ Verdun တွင် လအတန်ကြာ ပြင်းထန်စွာ ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး ထို့ကြောင့် မဟာမိတ်စစ်ဌာနချုပ်သည် မြောက်ဘက်ပို၍ Somme ကို တိုက်ခိုက်ခြင်းဖြင့် ဂျာမန်အာရုံပြောင်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ မဟာမိတ်စစ်ဌာနချုပ်သည် အလွန်ရှင်းလင်းသော ရည်မှန်းချက်နှစ်ရပ်ကို ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ပထမအချက်မှာ ဗြိတိသျှနှင့် ပြင်သစ်တို့၏ ပေါင်းစပ်ထိုးစစ်ကိုဆင်နွှဲခြင်းဖြင့် Verdun တွင် ပြင်သစ်စစ်တပ်အပေါ် ဖိအားများ လျော့ပါးစေရန်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယရည်ရွယ်ချက်မှာ ဂျာမန်တပ်များကို တတ်နိုင်သမျှ ကြီးမားသောဆုံးရှုံးမှုများဖြစ်စေရန်ဖြစ်သည်။

တိုက်ပွဲအစီအစဉ်တွင် ဗြိတိသျှတို့ပါဝင်ခဲ့သည်။ Somme ၏မြောက်ဘက် 15 မိုင်အကွာတွင်ပြင်သစ်တပ်ခွဲငါးခုနှင့်အတူ Somme ၏တောင်ဘက် 8 မိုင်အကွာတွင်တိုက်ခိုက်ခြင်း။ ကတုတ်ကျင်းများ ဆင်နွှဲခဲ့သော်လည်းနှစ်နှစ်နီးပါးကြာအောင် အင်္ဂလိပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများသည် အောင်မြင်မှုအပေါ် ယုံကြည်မှုလွန်ကဲလာသဖြင့် ၎င်းတို့သည် အဖျက်စွမ်းအားကြီးမားသော ခြေလျင်တိုက်ခိုက်ခြင်းဖြင့် ဖန်တီးမည့် အပေါက်ကို အသုံးချရန် မြင်းတပ်တပ်ကို အသင့်စောင့်ထားရန်ပင် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ အဆင်အခြင်မဲ့ပြီး ခေတ်မမီတော့တဲ့ နည်းဗျူဟာကတော့ မြင်းတပ်တွေက ထွက်ပြေးလာတဲ့ ဂျာမန်တပ်တွေကို ချေမှုန်းပစ်ဖို့ပါပဲ။

တိုက်ပွဲဟာ ဂျာမန်တပ်တွေကို တစ်ပတ်ကြာ အမြောက်ကျည်တွေနဲ့ ဗုံးကြဲပြီး စုစုပေါင်း နောက်ထပ် အကြိမ်များစွာနဲ့ စတင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျည် ၁.၇ သန်းကျော် ပစ်လွှတ်ခဲ့သည်။ ယင်းသို့ ရိုက်နှက်ခြင်းသည် ဂျာမန်များကို ၎င်းတို့၏ ကတုတ်ကျင်းများအတွင်း ဖျက်ဆီးကာ ရှေ့တွင် ထားရှိထားသည့် သံဆူးကြိုးကို ဖြတ်သွားလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားခဲ့သည်။

သို့ပင် မဟာမိတ်တို့၏ အကြံအစည်မှာ ဂျာမန်တို့ နစ်မြုပ်ခဲ့သော နက်နဲသော ဗုံးကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားခဲ့ခြင်း မရှိပါ။ ခိုလှုံစရာ အထောက်အထား အမိုးအကာများ သို့မဟုတ် ကတုတ်ကျင်းများ ဖြစ်သောကြောင့် ဗုံးကြဲမှု စတင်ချိန်တွင် ဂျာမန်စစ်သားများသည် မြေအောက်သို့ ရွေ့လျားပြီး စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြသည်။ အဆိုပါ ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်မှုကို ရပ်တန့်လိုက်သောအခါတွင် ၎င်းသည် ခြေလျင်တပ်များ တိုးလာမည်ကို သတိပြုမိကာ ဂျာမန်တို့သည် ၎င်းတို့၏ ကတုတ်ကျင်းများဘေးကင်းမှ တက်လာကာ လာမည့် ဗြိတိသျှနှင့် ပြင်သစ်တို့ကို ရင်ဆိုင်ရန် စက်သေနတ်များ တပ်ဆင်ခဲ့ကြသည်။

စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရန်၊ ဗြိတိသျှတပ်များသည် ဂျာမန်လိုင်းများဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်လှမ်းရန် အမိန့်ထုတ်ထားသောကြောင့် ဂျာမန်တို့သည် ၎င်းတို့၏ ခံစစ်နေရာများသို့ ရောက်ရှိရန် အချိန်အတန်ကြာ ပေးခဲ့ရသည်။ သူတို့ ရာထူးတွေ ယူပြီးတာနဲ့ ဂျာမန် စက်သေနတ်သမားတွေက သူတို့ရဲ့ သေမင်းတမန် သုတ်သင်မှုတွေ စတင်ခဲ့ပြီး သတ်ဖြတ်မှုတွေ စတင်ခဲ့ပါတယ်။ ယူနစ်အနည်းငယ်သည် ဂျာမန်တို့ထံ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။သို့သော် ကတုတ်ကျင်းများသည် လုံလောက်သော အရေအတွက်မရှိသဖြင့် ၎င်းတို့ကို အမြန်ပြန်မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။

Lord Kitchener ကိုယ်တိုင် ခေါ်ယူပြသသော မျိုးချစ်ပိုစတာများဖြင့် ပူးပေါင်းပါဝင်ရန် ဖြားယောင်းသွေးဆောင်ခဲ့သော ဗြိတိန်၏ စေတနာ့ဝန်ထမ်းအသစ်များအတွက် ပထမဆုံး တိုက်ပွဲ၏အရသာဖြစ်သည်။ ယောက်ျားက လက်ရုံး။ ထိုနေ့တွင် 'Pals' တပ်ရင်းများစွာက ထိပ်ပိုင်းကို ကျော်တက်သွားသည်။ ဒီတပ်ရင်းတွေကို တစ်မြို့တည်းက စေတနာ့ဝန်ထမ်း အတူတူ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသားတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားပါတယ်။ သူတို့သည် ကပ်ဆိုးကြီး ဆုံးရှုံးမှုကို ခံစားခဲ့ရပြီး ယူနစ်တစ်ခုလုံး ပျက်သုဉ်းသွားခဲ့သည်။ ရက်သတ္တပတ်များစွာကြာပြီးနောက် ပြည်တွင်းသတင်းစာများတွင် သေဆုံးသူများနှင့် ဒဏ်ရာရသူများစာရင်းများ ပြည့်နှက်နေပေလိမ့်မည်။

ဇူလိုင်လ ၂ ရက်နေ့ နံနက်က အစီရင်ခံစာများတွင် “…ဗြိတိသျှတိုက်ခိုက်မှုကို ရက်ရက်စက်စက် ချေမှုန်းပစ်လိုက်သည်” ဟူသော အသိအမှတ်ပြုမှု ပါ၀င်သည်၊ အခြားသတင်းများက လျှပ်တစ်ပြက်ရိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။ “… ရာနှင့်ချီသော အသေကောင်များသည် မြင့်မားသောရေအမှတ်အသားအထိ မျောပါသွားသည့် အပျက်အစီးများကဲ့သို့”၊ “… ပိုက်ကွန်တွင်ဖမ်းမိသောငါးများကဲ့သို့”၊ “…အချို့က ဆုတောင်းနေပုံ၊ ဒူးထောက်၍ သေဆုံးသွားကြပြီး ကြိုးသည် ပြုတ်ကျခြင်းကို တားဆီးနိုင်ခဲ့သည်။"

ဗြိတိသျှစစ်တပ်သည် အသေအပျောက် ၆၀,၀၀၀ နှင့် အသေအပျောက် ၂၀,၀၀၀ နီးပါးရှိခဲ့ပြီး၊ တစ်နေ့တည်းတွင် ၎င်းတို့၏ အကြီးဆုံးဆုံးရှုံးမှုဖြစ်သည်။ အဆိုပါ သတ်ဖြတ်မှုသည် လူမျိုးရေး၊ ဘာသာရေးနှင့် လူတန်းစားခွဲခြားမှုမရှိဘဲ အရာရှိများ၏ ထက်ဝက်ကျော် အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့သည်။ ကနေဒါစစ်တပ်၏ Royal Newfoundland Regiment သည် အားလုံးပျက်သွားသည်… ထိုကံကြမ္မာဆိုးနေ့တွင် ရှေ့ဆက်သွားသော 680 တွင် 68 ဦးသာ roll call ခေါ်ဆိုနိုင်ခဲ့သည်။နေ့ရက်။

အဆုံးအဖြတ်မအောင်မြင်ဘဲ၊ နောက်ဆက်တွဲလများသည် သွေးထွက်သံယို ရှေ့မတိုးနောက်မဆုတ်ဖြစ်လာသည်။ ပထမအကြိမ် တင့်ကားများအသုံးပြုကာ စက်တင်ဘာလတွင် အသစ်ပြန်လည်ထိုးစစ်ဆင်မှုတွင် သိသိသာသာအကျိုးသက်ရောက်မှုမပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ပါ။

အောက်တိုဘာလတစ်လျှောက်လုံး မိုးသည်းထန်စွာရွာသွန်းမှုကြောင့် စစ်မြေပြင်များကို ရွှံ့ဗတ်များအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် တိုက်ပွဲသည် နိုဝင်ဘာလလယ်တွင် ပြီးဆုံးခဲ့ပြီး မဟာမိတ်များသည် စုစုပေါင်း ငါးမိုင်အကွာသို့ ချီတက်ခဲ့ကြသည်။ ဗြိတိသျှတို့သည် အသေအပျောက် ၃၆၀,၀၀၀ ဝန်းကျင်ရှိကာ အင်ပါယာတစ်ခွင်မှ တပ်ဖွဲ့ဝင် ၆၄,၀၀၀၊ ပြင်သစ်တပ်သား ၂၀၀,၀၀၀ နီးပါးနှင့် ဂျာမန်တပ်သား ၅၅၀,၀၀၀ ခန့် အသေအပျောက်ရှိခဲ့သည်။

များစွာသောများအတွက်၊ Somme တိုက်ပွဲသည် စစ်မှန်သော ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော တိုက်ပွဲကို ကိုယ်စားပြုသော တိုက်ပွဲဖြစ်သည်။ စစ်ဆင်ရေး၏ အချည်းအနှီးဖြစ်သော ကတုတ်ကျင်းစစ်ဆင်ရေးကို ပြသခဲ့သည်။ နှစ်အတော်ကြာအောင် စစ်ဆင်ရေးကို ဦးဆောင်သူများသည် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားပုံနှင့်ပတ်သက်၍ ပြစ်တင်ဝေဖန်မှုများ ခံခဲ့ရပြီး တုန်လှုပ်ချောက်ချားဖွယ် အသေအပျောက်စာရင်းများ ပေါ်ပေါက်လာပြီးနောက် အထူးသဖြင့် ဗြိတိသျှ စစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Douglas Haig သည် စစ်သားများ၏ အသက်ကို အထင်အမြင်သေးစွာ ဆက်ဆံခဲ့သည်ဟု ဆိုသည်။ ကြိုတင်ရရှိထားသော မိုင်တိုင်းအတွက် ဆုံးရှုံးသွားခဲ့သော မဟာမိတ်တပ်သား ၁၂၅,၀၀၀ ကို အကြောင်းပြရန် လူများစွာက ခက်ခဲစွာ တွေ့ရှိခဲ့ကြသည်။