"Waltzing Matilda" to najbardziej znana i lubiana australijska piosenka ludowa, której pierwsza zwrotka brzmi następująco:

Pewnego razu wesoły swagman* rozbił obóz przy billabongu,

Pod cieniem drzewa coolibah,

I śpiewał, patrząc i czekając, aż jego billy się zagotuje,

"Pójdziesz ze mną na walc Matyldy**".

Jednak prawdopodobnie najsłynniejszym z nich był Walijczyk Joseph Jenkins.

Joseph Jenkins (1818-98) urodził się w Blaenplwyf niedaleko Talsarn w Cardiganshire w 1818 r. jako jedno z dwanaściorga dzieci. Mieszkał na farmie rodziców aż do ślubu w wieku 28 lat, kiedy to rozpoczął pracę na roli w Trecefel w Tregaron. Jenkins pisał poezję, specjalizując się w englynion, walijskiej formie wiersza. Każdego roku chodził na Ballarat Eisteddfod, aby wziąć udział w konkursie poetyckim, który wielokrotnie wygrywał.Stał się odnoszącym sukcesy rolnikiem (Tregaron zostało uznane za najlepszą farmę w Cardiganshire w 1857 r.) i wiodącą postacią w społeczności.

Nagle - w wieku 51 lat - zdecydował się opuścić żonę i rodzinę i wyemigrował do Australii, gdzie pozostał przez dwadzieścia pięć lat, aż do powrotu do domu w 1894 r. Mieszkając i podróżując po środkowej Wiktorii w Australii i pracując jako "swagman", prowadził dziennik, który przetrwał jako naoczna relacja z życia w buszu w XIX wieku.

Co mogło sprawić, że tak późno zdecydował się opuścić Walię i udać się na drugi koniec świata, by pracować jako wędrowny robotnik?

Prawdą jest, że w połowie XIX wieku życie rolnika w Walii było ciężkie, ale życie jako swagman z pewnością nie byłoby łatwiejsze! Jednym z czynników mogło być nieszczęśliwe małżeństwo, ale cokolwiek to było, opuścił Walię w 1869 roku w poszukiwaniu nowego życia. Być może dziś nazwalibyśmy to "kryzysem wieku średniego" lub potrzebą "odnalezienia siebie".

Jenkins przybył do Port Melbourne 22 marca 1869 r. i dołączył do wielu włóczęgów* poszukujących pracy.

W latach 1869-1894 Jenkins mieszkał przez większość swojego życia w środkowej Wiktorii, w tym w Maldon, Ballarat i Castlemaine. Jego dzienniki rejestrują jego doświadczenia jako wędrownego robotnika rolnego i stanowią unikalną relację z życia w kolonialnej Australii.

Dzienniki są refleksyjnym spojrzeniem na życie Jenkinsa i szczegółowo opisują codzienne zadania w rozwijającej się kolonii. Komentuje takie tematy, jak praktyka rolnicza, dostępność pracy, koszty żywności, budowa chaty, zdrowie i ból zęba oraz inne codzienne praktyczne aspekty życia. Jego pamiętniki zawierają również poezję i komentarze na temat kwestii społecznych i politycznych tamtych czasów.

Osiągnięcie Jenkinsa - dokonywanie codziennych wpisów w swoim dzienniku przez 25 lat, pracując jako robotnik fizyczny do 16 godzin dziennie - jest niczym niezwykłym.

Dzienniki, składające się z 25 tomów, zostały odkryte 70 lat po śmierci Jenkinsa na strychu jednego z jego potomków w Walii. Od czasu opublikowania w 1975 roku jako Pamiętnik walijskiego włóczęgi Pisma Jenkinsa stały się popularnym australijskim tekstem historycznym.

*SWAGMAN: Wędrowny robotnik, włóczęga. Nazywany tak, ponieważ jego najważniejszym dobytkiem jest jego bedroll (lub "swag"), noszony za głową podczas wędrówki.

**WALTZING MATILDA: czynność polegająca na noszeniu bagażu.

Więcej informacji

"Dziennik walijskiego włóczęgi", 1869-1894, skrócony i opatrzony przypisami przez Williama Evansa - South Melbourne, Vic: Macmillan, 1975.