Sailors’ Sea Shanty tradizionalaren jatorria denboraren erdian galdu egin da. Gutxienez 1400eko hamarkadaren erdialdetik atzeman daiteke, txabola-merkatari "altu" belaontzi zaharren garaietakoa da.

Txabola eskuzko lan astunetan parte hartzen zuten marinelak bermatzen zituen lan-kanta besterik ez zen. kapstana zapalduz edo abiatzeko belak altxatuz, beren zeregin kolektiboa eraginkortasunez betetzeko ahalegin indibidualak sinkronizatuta, hau da, marinel bakoitzak aldi berean bultzatzen edo tiratzen zuela ziurtatzea besterik ez.

Hau gauzatzeko gakoa. abesti bakoitza, edo txabola, erritmoan abestea zen.

Gehienetan bakarlari bat egoten zen, txabola bat, kantuen abestea gidatzen zuena, korurako taldearekin bat eginez.

Abestu hauen benetako abestea ehunka urte lehenagokoa izan daitekeen arren, 'txabola' hitzaren jatorria berriagoa da. Hiztegietatik 1869. urtera arte bakarrik traza daiteke, shanty-ren ortografian aldaera batzuk daude, chantey eta chanty barne. Eztabaida ere badago shanty hitzaren benetako eratorpenari buruz, batzuek frantsesezko "chanter" hitza aipatuz, "to sing" hitza aipatuz, eta beste batzuek ingelesezko "chant"-a proposatzen dute, erlijio-kantu gregoriano horien sinonimoa.

Marinel hauen abestien teknifikazio sakonetara iristea, hala ere, badira bi garrantzitsuTxabola aldaerak, Capstan Shanty eta Pulling Shanty izenez ezagutzen direnak.

Soldadu-mutil horien martxa-kantuen antzera, Capstan Shanty izaera erritmiko arrunteko lanari laguntzeko abesten zen, hala nola kapstan, burdinazko aingura astuna igotzeko. Marinelen arreta bereganatzea –eta noski dibertitzea– beste baldintza berezirik gabe, ia edozein balada har zitekeen horretarako, baldin eta behar den erritmoan emanez eta, ahal izanez gero, insinu «loi» batzuekin... «Agur eta Adieu, Ladies of Spain,” izango litzateke agian adibide ospetsu bat.

The Pulling edo Long Drag, Shantyk, ordea, zerbait berezituagoa behar zuen yardarms altxatzeak zekartzan lan espasmodiko eta irregularra laguntzeko. edo belak altxatuz. Mota honetako lanekin, marinelen arreta mantentzeaz gain, denak aldi berean elkartzen zirela ziurtatzea ere beharrezkoa zen, tartean nahikoa tarte batekin sokaren helduleku berria berreskuratzeko, eta baita. hurrengo esfortzuaren aurretik arnasa hartzea. Normalean, "dei eta erantzun" mota honek txabola bakarlari batek bertsoa abesten du, marinelak koruan batzen direlarik. "Boney" txabola adibide gisa erabiliz;

Shantyman: Boney gerlari bat zen,

Tripulazioa: Aupa, hey, ya!

Shantyman: gerlari bat eta terrier bat ,

Tripulazioa: Jean-François

Txantyman-ari emandako erantzunean, tripulatzaileak lerro bakoitzaren azken silaban elkartuko ziren.

Dalantzarik gabe, erakargarri nagusia. bi txabola, itsasgizonek jasaten zituzten itsas bidaia luzeetan egunero egiten zituzten eskulan gogorrei umorea eta dibertsioa ekartzea zen. Esaten da ontzian txabola ona izateak esku pare bat gehiago balio zuela, eta, horregatik, ondasun baliotsu honek maiz pribilegio bereziak izaten zituen, hala nola betebehar arinagoak, eta/edo beharbada ron gehigarri bat.

Iritsiera. lurrun-ontzi berri haietatik, ordea, ontzi garaien eta eskulan gordinaren beharraren amaiera ekarri zuten. Eta, beraz, XX. mendearen hasieran, itsasoko txabola hotsak gutxitan entzuten ziren eta ia ahaztuta zeuden, baina Cecil James Sharp (1859-1924, 1859-1924, besteak beste), hainbat aipagarriri esker, baino gehiagoko ondarea geratu zaigu. Marinel hauetako 200 lan-kanta.

Nazioko kostaldeko merkataritza-herrietan eta arrantzale-herrietan luzera eta zabalera bidaiatuz, Sharp-ek marinel zahar erretiratuak elkarrizketatu zituen eta lan-kanta tradizional horien hitzak eta musikak idatzi zituen zenbaki batean. 'English folk-chanteys : with pianoforte accompagnement, introduction and notes', besteak beste, bildumak, 1914an argitaratu ziren lehen aldiz.

Azken garaietan, abesti hauek uda bakoitzean bizia hartzen ditu.txabola taldeek itsas-portuetan (eta pubetan) herrialdean gora eta behera aritzen dira, gure itsas ondarearen zati garrantzitsu hau gorde eta besteekin partekatzeko.