منشا کانکس سنتی دریای ملوانان در میانه زمان گم شده است. این کانکس که حداقل از اواسط دهه 1400 قابل ردیابی بود، از زمان کشتی‌های بادبانی «بلند» بازرگانان قدیمی می‌آید.

کانکس کاملاً یک آهنگ کاری بود که ملوانان را درگیر کارهای دستی سنگین، مانند لگدمال کردن اطراف کاپیتان یا بالا بردن بادبان ها برای حرکت، تلاش های فردی را برای اجرای کارآمد وظیفه جمعی خود هماهنگ کرد، یعنی به سادگی اطمینان حاصل کرد که هر ملوان دقیقاً در یک زمان هل داده یا کشیده است.

کلید تحقق این امر. این بود که هر آهنگ یا کانکس را با ریتم بخوانند.

بیشتر اوقات یک خواننده انفرادی وجود داشت، یک کانکس، که آواز آهنگ ها را با گروهی که به گروه کر می پیوستند رهبری می کرد.

اگرچه آواز واقعی این ترانه ها ممکن است به چند صد سال قبل بازگردد، منشأ کلمه "شانتی" جدیدتر است. تنها از طریق لغت نامه ها به حدود سال 1869 می توان ردیابی کرد، تعدادی تنوع در املای کانکس وجود دارد، از جمله چنتی و چنتی. در مورد اشتقاق واقعی کلمه شانتی نیز بحث هایی وجود دارد، برخی از آنها به واژه فرانسوی "شانتر"، "خواندن" اشاره می کنند، و برخی دیگر "سرود" انگلیسی را پیشنهاد می کنند که مترادف با آن شعارهای مذهبی گریگوری است.

با توجه به نکات فنی نازک ترانه های این ملوانان، در واقع دو آهنگ اصلی وجود دارد.انواع کانکس، معروف به کانکس کاپستان و عبادتگاه کششی.

همانند آهنگهای راهپیمایی آن پسران سرباز، کانکس کانتی برای همراهی با کارهایی با طبیعت ریتمیک منظم، مانند پایکوبی در اطراف، خوانده می شد. کاپستان به منظور بالا بردن لنگر آهنی سنگین. بدون هیچ الزام خاصی جز جلب توجه - و البته سرگرم کردن - ملوانان، تقریباً هر تصنیفی را می‌توان برای این منظور پذیرفت، مشروط بر اینکه با سرعت مورد نیاز و ترجیحاً با برخی کنایه‌های «مخلوط» ارائه شود... «خداحافظ و خداحافظ شما، خانم های اسپانیا، شاید یکی از نمونه های معروف باشد.

با این حال، کشش، یا کشیدن طولانی، کانکس، نیاز به چیزی کمی تخصصی تر برای همراهی با کارهای ناهنجار و نامنظم مربوط به بالا بردن حیاط داشت. یا بالا بردن بادبان ها با کار از این نوع، و همچنین حفظ توجه ملوانان، همچنین لازم بود اطمینان حاصل شود که همه دقیقاً در یک زمان به هم متصل می شوند، با فاصله کافی در بین برای بازیابی مجدد چنگال تازه بر روی طناب، و همچنین جمع کردن نفس قبل از تمرین بعدی به طور معمول، این نوع عبادتگاه «تماس و پاسخ» شامل یک کانکس انفرادی است که با ملوانانی که برای گروه کر به آن ملحق می‌شوند، آیه را می‌خواند. استفاده از کانکس "بونی" به عنوان مثال؛

شانتیمن: بانی یک جنگجو بود،

خدمه: وای، هی، بله!

شانتیمن: یک جنگجو و یک تریر ,

خدمه: ژان-فرانسوا

در پاسخشان به کانکس، خدمه دقیقاً آخرین هجای هر خط را جمع می‌کردند.

بدون شک، جذابیت اصلی هر کدام از این کانکس ها باید حس شوخ طبعی و روحیه سرگرم کننده را به وظایف سخت دستی که ملوانان هر روز در سفرهای دریایی طولانی که تحمل می کردند، بیاورند. گفته می‌شود که داشتن یک قایق‌نشین خوب در کشتی ارزش چند دست اضافی را داشت، و به همین دلیل این دارایی ارزشمند اغلب از امتیازات ویژه‌ای مانند وظایف سبک‌تر و/یا شاید مقداری رام اضافی برخوردار بود.

ورود. با این حال، از آن کشتی‌های بخار نوپا، به روزهای کشتی‌های بلند و نیاز به نیروی انسانی خام پایان داد. و بنابراین، در آغاز قرن بیستم، صداهای کانکس دریا به ندرت شنیده می شد و تقریباً فراموش شده بود، اما به لطف چندین شخصیت برجسته از جمله سیسیل جیمز شارپ (1859-1924)، ما میراثی بیش از 200 آهنگ کاری از این ملوانان.

شارپ با سفر به طول و عرض شهرهای تجاری ساحلی و دهکده های ماهیگیری کشور، با ملوانان قدیمی بازنشسته مصاحبه کرد و کلمات و موسیقی آن آهنگ های سنتی سنتی را در تعدادی یادداشت کرد. از مجموعه‌هایی از جمله «شاهنگ‌های عامیانه انگلیسی: با همراهی پیانوفورت، مقدمه و نت‌ها» که برای اولین بار در سال 1914 منتشر شد.

در زمان‌های اخیر، این آهنگ‌ها هر تابستان توسطگروه‌هایی از عبادتگاه‌ها که در بنادر (و میخانه‌ها) دریانوردی در بالا و پایین کشور اجرا می‌کنند تا این بخش مهم از میراث دریایی خود را حفظ کرده و با دیگران به اشتراک بگذارند.