De oorsprong van de traditionele Sailors' Sea Shanty is verloren gegaan in de loop van de tijd. De shanty stamt uit de tijd van de oude koopvaardij 'tall' zeilschepen en is op zijn minst terug te voeren tot halverwege de jaren 1400.

De shanty was eenvoudigweg een werklied dat ervoor zorgde dat zeilers die zware handmatige taken uitvoerden, zoals rond de kaapstander lopen of de zeilen hijsen voor vertrek, hun individuele inspanningen synchroniseerden om hun gezamenlijke taak efficiënt uit te voeren, d.w.z. er eenvoudigweg voor zorgen dat elke zeiler precies op hetzelfde moment duwde of trok.

De sleutel om dit voor elkaar te krijgen was om elk lied, of shanty, in het ritme te zingen.

Vaker wel dan niet was er een solozanger, een shantyman, die het zingen van de liedjes leidde, waarbij de bemanning in het refrein meedeed.

Hoewel het zingen van deze liedjes misschien al honderden jaren oud is, is de oorsprong van het woord 'shanty' recenter. Het is via woordenboeken slechts terug te voeren tot ongeveer 1869 en er zijn een aantal variaties in de spelling van shanty, waaronder chantey en chanty. Er is ook enige discussie over de feitelijke afleiding van het woord shanty, waarbij sommigen het Franse woord 'chanter' aanhalen, 'om'.sing', waarbij anderen het Engelse "chant" voorstellen, synoniem met die religieuze gregoriaanse gezangen.

Maar als we ons gaan bezighouden met de technische details van deze zeemansliederen, dan zien we dat er inderdaad twee grote varianten van de shanty zijn, die bekend staan als de Capstan Shanty en de Pulling Shanty.

Vergelijkbaar met de marsliederen van die soldatenjongens werd de Capstan Shanty gezongen om werk met een regelmatig ritmisch karakter te begeleiden, zoals het trappelen rond de kaapstander om het zware ijzeren anker op te hijsen. Zonder speciale vereisten behalve het vasthouden van de aandacht van - en natuurlijk het amuseren van - de matrozen, kon vrijwel elke ballade voor dit doel worden gebruikt, op voorwaarde dat deze werd gebracht op het juiste moment.vereist tempo en bij voorkeur met wat 'smerige' insinuaties... "Vaarwel en Adieu aan u, Dames van Spanje," zou misschien een beroemd voorbeeld zijn.

De Pulling, of Long Drag, Shanty vereiste echter iets meer gespecialiseerd om het spastische en onregelmatige werk te begeleiden dat gepaard ging met het hijsen van de ra's of het hijsen van de zeilen. Bij dit soort werk was het niet alleen nodig om de aandacht van de matrozen vast te houden, maar ook om ervoor te zorgen dat ze allemaal tegelijk trokken, met voldoende tussenruimte om weer grip te krijgen.Normaal gesproken wordt bij dit soort 'call and response'-shanty's het couplet gezongen door een solo-shantyman en doen de matrozen mee met het refrein. We gebruiken de shanty "Boney" als voorbeeld;

Shantyman: Boney was een krijger,

Weg, hey, ya!

Shantyman: Een krijger en een terriër,

Bemanning: Jean-François

In hun antwoord op de shantyman trok de bemanning precies samen op de laatste lettergreep van elke regel.

Zonder twijfel was de belangrijkste aantrekkingskracht van beide shanty's dat ze een gevoel voor humor en plezier brachten in de zware handarbeid die de zeelieden elke dag moesten verrichten tijdens de lange zeereizen die ze moesten doorstaan. Er wordt gezegd dat het aan boord hebben van een goede shantyman een paar extra handen waard was, en als zodanig genoot deze waardevolle aanwinst vaak speciale privileges zoals lichtere taken en /.of misschien een extra beker rum.

De komst van die nieuwe stoomschepen maakte echter een einde aan de dagen van de grote schepen en de behoefte aan ruwe mankracht. En dus werden de geluiden van de zeemansliederen rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw zelden meer gehoord en waren ze bijna vergeten, maar dankzij verschillende notabelen, waaronder Cecil James Sharp (1859-1924), hebben we een erfenis van meer dan 200 van deze zeemansliederen.

Sharp reisde door alle handelssteden en vissersdorpen aan de kust van het land, interviewde gepensioneerde oude zeelieden en noteerde zowel de woorden als de muziek van deze traditionele werkliederen in een aantal bundels, waaronder 'English folk-chanteys : with pianoforte accompaniment, introduction and notes', voor het eerst gepubliceerd in 1914.

In recentere tijden worden deze liedjes elke zomer tot leven gebracht door groepen shantymannen die optreden in zeehavens (en pubs) in het hele land om dit belangrijke deel van ons maritieme erfgoed te bewaren en met anderen te delen.