De grote Britse pub, die over de hele wereld bekend is, is niet alleen een plek om bier, wijn, cider of zelfs iets sterkers te drinken. Het is ook een uniek sociaal centrum, vaak het middelpunt van het gemeenschapsleven in dorpen, steden en gemeenten in de hele lengte en breedte van het land.

Toch blijkt dat de grote Britse pub eigenlijk is begonnen als een grote Italiaanse wijnbar en bijna 2000 jaar oud is.

Het was een binnenvallend Romeins leger dat voor het eerst Romeinse wegen, Romeinse steden en Romeinse pubs meebracht, bekend als tabernae naar deze kust in 43 na Christus. tabernae, of winkels die wijn verkochten, werden snel gebouwd langs Romeinse wegen en in steden om de dorst van de legionaire troepen te lessen.

Het was echter bier dat het inheemse Britse brouwsel was, en het lijkt erop dat deze tabernae snel aangepast om de lokale bevolking te voorzien van hun favoriete drankje, waarbij het woord uiteindelijk werd verbasterd tot taverne.

Deze tavernes of alehouses overleefden niet alleen, maar bleven zich ook aanpassen aan een steeds veranderende klantenkring, door binnenvallende Angelen, Saksen, Juten en niet te vergeten die angstaanjagende Scandinavische Vikingen. Rond 970 na Christus probeerde een Angelsaksische koning, Edgar, zelfs om het aantal alehouses in een dorp te beperken. Er wordt ook gezegd dat hij verantwoordelijk was voor de invoering van een drankmaatregel die bekend staat als 'depeg' als een middel om de hoeveelheid alcohol die een individu mocht consumeren onder controle te houden, vandaar de uitdrukking "to take (someone) down a peg".

Tavernes en alehouses voorzagen hun gasten van eten en drinken, terwijl herbergen onderdak boden aan vermoeide reizigers. Dit konden kooplieden, hofbeambten of pelgrims zijn die van en naar religieuze heiligdommen reisden, zoals vereeuwigd door Geoffrey Chaucer in zijn Canterbury Verhalen .

Herbergen dienden ook voor militaire doeleinden; een van de oudste dateert uit 1189 AD. Ye Olde Reis naar Jeruzalem in Nottingham en zou hebben gediend als rekruteringscentrum voor vrijwilligers om koning Richard I (Leeuwenhart) te vergezellen op zijn kruistocht naar de Heilige Landen.

Boven: Ye Olde Trip to Jerusalem, Nottingham

Bierhuizen, herbergen en tavernes werden samen bekend als pubs en daarna gewoon als pubs rond het bewind van koning Hendrik VII. Iets later, in 1552, werd een wet aangenomen die herbergiers verplichtte een vergunning te hebben om een pub te mogen uitbaten.

In 1577 waren er naar schatting zo'n 17.000 drankgelegenheden, 2.000 herbergen en 400 tavernes in heel Engeland en Wales. Rekening houdend met de bevolking in die periode, zou dat neerkomen op ongeveer één pub per 200 personen. Om dat in de juiste context te plaatsen, diezelfde verhouding zou vandaag de dag ongeveer één pub per 1.000 personen zijn... Happy Daze!

Door de geschiedenis heen hebben bier en ale altijd deel uitgemaakt van het Britse dieet. Het brouwproces zelf maakte het een veel veiligere optie dan het drinken van water uit die tijd.

Hoewel koffie en thee rond het midden van de 16e eeuw in Groot-Brittannië werden geïntroduceerd, zorgden de onbetaalbare prijzen ervoor dat ze voorbehouden bleven aan de rijken en beroemden. Slechts een paar decennia later veranderden de zaken echter drastisch toen goedkope sterke dranken, zoals brandewijn uit Frankrijk en gin uit Nederland, op de planken van de pubs kwamen te liggen. De sociale problemen die werden veroorzaakt door het 'Gin-tijdperk' van 1720 - 1750 zijn opgetekendin Hogarth's Ginsteeg (hieronder afgebeeld).

De Gin Acts van 1736 en 1751 brachten de consumptie van gin terug tot een kwart van het vorige niveau en brachten de pubs weer enigszins op orde.

Het tijdperk van de postkoets luidde weer een nieuw tijdperk in voor de pubs van die tijd, want er werden postkoetsherbergen gevestigd op strategische routes door het hele land. Dergelijke herbergen voorzagen in eten, drinken en accommodatie voor zowel passagiers als bemanning, en in verse paarden voor hun verdere reis. De passagiers zelf bestonden over het algemeen uit twee verschillende groepen, de meerde welgestelden die zich de relatieve luxe konden veroorloven om in de koets te reizen en de anderen die zich aan de buitenkant vastklampten. De 'binnenstaanders' werden natuurlijk hartelijk begroet en verwelkomd in het privévertrek van de herbergier of salon (saloon), zouden de buitenstaanders ondertussen niet verder komen dan de barruimte van de herberg.

Het tijdperk van de postkoets was weliswaar van relatief korte duur, maar legde wel de basis voor het klassenonderscheid dat vanaf de jaren 1840 werd voortgezet in het treinverkeer. Net als de spoorwegen, die een Eerste, Tweede en zelfs Derde Klasse-dienst onderhielden, ontwikkelden ook de pubs zich op vergelijkbare wijze. Pubs uit die tijd, zelfs relatief kleine, werden gewoonlijk opgedeeld in verschillende zalen en bars omom tegemoet te komen aan verschillende soorten en klassen klanten.

In de hedendaagse 'open' samenleving zijn dergelijke muren verwijderd en nu is iedereen welkom in de grote Britse pub. Zo welkom zelfs dat bijna één op de vier Britten zijn toekomstige vrouw of man nu in een pub ontmoet!

Hierboven: The King's Arms, Amersham, vlakbij Londen. Deze 14e-eeuwse herberg biedt nu accommodatie met eigen badkamer en was te zien in de film 'Four Weddings and a Funeral'.

Historische noot: Het inheemse Britse brouwsel 'ale' werd oorspronkelijk zonder hop gemaakt. Ale gebrouwen met hop werd geleidelijk geïntroduceerd in de 14e en 15e eeuw, dit stond bekend als bier. Tegen 1550 werd er meestal hop gebrouwen en de uitdrukking alehouse en beerhouse werden synoniem. Vandaag de dag is bier de algemene term, waarbij bitter, mild, ales, stouts en lagers gewoon verschillende soorten bier aanduiden.

Een speciaal dankwoord

Hartelijk dank aan English Country Inns voor het sponsoren van dit artikel. Hun enorme directory van historische herbergen is perfect voor wie op zoek is naar een eigenzinnig weekendje weg, zeker nu ze onlangs ook oude smokkelaars- en struikroversherbergen met accommodatie hebben opgenomen.