Γνωστή σε όλο τον κόσμο, η μεγάλη βρετανική παμπ δεν είναι απλώς ένα μέρος για να πιει κανείς μπύρα, κρασί, μηλίτη ή ακόμη και κάτι λίγο πιο δυνατό. Είναι επίσης ένα μοναδικό κοινωνικό κέντρο, πολύ συχνά το επίκεντρο της κοινοτικής ζωής σε χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας.

Ωστόσο, φαίνεται ότι η μεγάλη βρετανική παμπ ξεκίνησε τη ζωή της ως ένα μεγάλο ιταλικό wine bar και χρονολογείται σχεδόν 2.000 χρόνια πριν.

Ήταν ένας εισβολέας ρωμαϊκός στρατός που έφερε για πρώτη φορά ρωμαϊκούς δρόμους, ρωμαϊκές πόλεις και ρωμαϊκές παμπ, γνωστές ως tabernae σε αυτές τις ακτές το 43 μ.Χ. tabernae, ή μαγαζιά που πωλούσαν κρασί, χτίστηκαν γρήγορα κατά μήκος των ρωμαϊκών δρόμων και στις πόλεις για να σβήσουν τη δίψα των λεγεωνάριων στρατευμάτων.

Η μπύρα, ωστόσο, ήταν το εγγενές βρετανικό ποτό και φαίνεται ότι αυτά τα tabernae γρήγορα προσαρμόστηκε για να παρέχει στους ντόπιους το αγαπημένο τους ποτό, με τη λέξη να διαφθείρεται τελικά σε ταβέρνα.

Αυτές οι ταβέρνες ή οι μπυραρίες όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά συνέχισαν να προσαρμόζονται σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη πελατεία, μέσω των εισβολέων των Αγγλων, των Σαξόνων, των Ιουτών και των φοβερών Σκανδιναβών Βίκινγκς. Γύρω στο 970 μ.Χ., ένας αγγλοσαξωνικός βασιλιάς, ο Έντγκαρ, προσπάθησε να περιορίσει τον αριθμό των μπυραριών σε κάθε χωριό. Λέγεται επίσης ότι ήταν υπεύθυνος για την εισαγωγή ενός μέτρου κατανάλωσης αλκοόλ, γνωστού ως "το".peg" ως μέσο για τον έλεγχο της ποσότητας αλκοόλ που μπορούσε να καταναλώσει ένα άτομο, εξ ου και η έκφραση "to take (someone) down a peg".

Οι ταβέρνες και τα μπυραρίες παρείχαν φαγητό και ποτό στους επισκέπτες τους, ενώ τα πανδοχεία προσέφεραν κατάλυμα στους κουρασμένους ταξιδιώτες. Σε αυτούς μπορούσαν να περιλαμβάνονται έμποροι, αξιωματούχοι της αυλής ή προσκυνητές που ταξίδευαν από και προς θρησκευτικά ιερά, όπως αποθανατίστηκε από τον Geoffrey Chaucer στο έργο του Παραμύθια του Καντέρμπουρυ .

Τα πανδοχεία εξυπηρετούσαν και στρατιωτικούς σκοπούς- ένα από τα παλαιότερα που χρονολογείται από το 1189 μ.Χ. είναι το Ye Olde Ταξίδι στην Ιερουσαλήμ στο Νότιγχαμ, και λέγεται ότι λειτούργησε ως κέντρο στρατολόγησης εθελοντών που θα συνόδευαν τον βασιλιά Ριχάρδο Α' (Λεοντόκαρδο) στη σταυροφορία του στους Αγίους Τόπους.

Πάνω: Ye Olde Trip to Jerusalem, Nottingham

Οι μπυραρίες, τα πανδοχεία και οι ταβέρνες έγιναν συλλογικά γνωστά ως δημόσια σπίτια και στη συνέχεια απλώς ως παμπ γύρω στη βασιλεία του βασιλιά Ερρίκου VII. Λίγο αργότερα, το 1552, ψηφίστηκε νόμος που απαιτούσε από τους ιδιοκτήτες πανδοχείων να έχουν άδεια για να λειτουργούν μια παμπ.

Μέχρι το 1577 υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου 17.000 μπυραρίες, 2.000 πανδοχεία και 400 ταβέρνες σε όλη την Αγγλία και την Ουαλία. Λαμβάνοντας υπόψη τον πληθυσμό της εποχής, αυτό θα ισοδυναμούσε με περίπου μία παμπ για κάθε 200 άτομα. Για να το θέσουμε αυτό στο πλαίσιο, η ίδια αναλογία σήμερα θα ήταν περίπου μία παμπ για κάθε 1.000 άτομα ...Happy Daze!

Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, η μπίρα και η μπύρα αποτελούσαν πάντα μέρος της βασικής βρετανικής διατροφής, ενώ η ίδια η διαδικασία παρασκευής της καθιστούσε την επιλογή αυτή πολύ ασφαλέστερη από την κατανάλωση του νερού της εποχής.

Αν και τόσο ο καφές όσο και το τσάι εισήχθησαν στη Βρετανία γύρω στα μέσα του 1600, οι απαγορευτικές τιμές τους εξασφάλισαν ότι παρέμειναν προνόμιο των πλούσιων και διάσημων. Λίγες δεκαετίες αργότερα, ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά όταν φτηνά οινοπνευματώδη ποτά, όπως το μπράντι από τη Γαλλία και το τζιν από την Ολλανδία, έφτασαν στα ράφια των παμπ. Τα κοινωνικά προβλήματα που προκάλεσε η "εποχή του τζιν" του 1720 - 1750 καταγράφονταιστο έργο του Hogarth Gin Lane (φωτογραφία παρακάτω).

Οι νόμοι περί τζιν του 1736 και του 1751 μείωσαν την κατανάλωση τζιν στο ένα τέταρτο του προηγούμενου επιπέδου της και επανέφεραν μια σχετική τάξη στις παμπ.

Η εποχή της ταχυδρομικής άμαξας προανήγγειλε μια ακόμη νέα εποχή για τις παμπ της εποχής, καθώς τα πανδοχεία των προπονητών εγκαταστάθηκαν σε στρατηγικές διαδρομές πάνω και κάτω και σε όλη τη χώρα. Τα πανδοχεία αυτά παρείχαν φαγητό, ποτό και διαμονή τόσο στους επιβάτες όσο και στο πλήρωμα, καθώς και αλλαγές φρέσκων αλόγων για τη συνέχιση του ταξιδιού τους. Οι ίδιοι οι επιβάτες αποτελούνταν γενικά από δύο διαφορετικές ομάδες, τους πιοοι εύποροι που μπορούσαν να αντέξουν τη σχετική πολυτέλεια να ταξιδέψουν μέσα στην άμαξα και οι άλλοι που θα έμεναν προσκολλημένοι στην εξωτερική πλευρά για να κρατηθούν. Οι "εσωτερικοί" θα δέχονταν φυσικά τους πιο θερμούς χαιρετισμούς και θα τους καλωσόριζαν στο ιδιωτικό σαλόνι του ιδιοκτήτη του πανδοχείου ή στο σαλόνι (σαλούν), οι ξένοι εν τω μεταξύ δεν θα έφταναν πιο μακριά από την αίθουσα του μπαρ του πανδοχείου.

Η εποχή της ταχυδρομικής άμαξας, αν και σχετικά βραχύβια, δημιούργησε το προηγούμενο για τις ταξικές διακρίσεις που συνεχίστηκαν στα σιδηροδρομικά ταξίδια από τη δεκαετία του 1840 και μετά. Όπως οι σιδηρόδρομοι που λειτουργούσαν υπηρεσίες Πρώτης, Δεύτερης ή και Τρίτης Τάξης, έτσι και οι παμπ εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο. Οι παμπ εκείνης της εποχής, ακόμη και οι σχετικά μικρές, συνήθως χωρίζονταν σε διάφορα δωμάτια και μπαρ προκειμένου ναγια την εξυπηρέτηση διαφορετικών τύπων και κατηγοριών πελατών.

Στη σημερινή κοινωνία των "ανοιχτών χώρων" οι τοίχοι αυτοί έχουν καταργηθεί και πλέον όλοι και όλες είναι ευπρόσδεκτοι στη μεγάλη βρετανική παμπ. Τόσο ευπρόσδεκτοι, μάλιστα, που σχεδόν ένας στους τέσσερις Βρετανούς θα γνωρίσει τη μελλοντική του σύζυγο ή σύζυγο σε μια παμπ!

Πάνω: The King's Arms, Amersham, κοντά στο Λονδίνο. Αυτό το πανδοχείο του 14ου αιώνα προσφέρει τώρα καταλύματα με ιδιωτικό μπάνιο, και παρουσιάστηκε στην ταινία "Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία".

Ιστορική σημείωση: Η γηγενής βρετανική μπύρα "ale" παρασκευαζόταν αρχικά χωρίς λυκίσκο. Η μπύρα που παρασκευαζόταν με λυκίσκο εισήχθη σταδιακά τον 14ο και 15ο αιώνα, και ήταν γνωστή ως μπύρα. Μέχρι το 1550 οι περισσότερες ζυθοποιίες περιλάμβαναν λυκίσκο και η έκφραση alehouse και beerhouse έγινε συνώνυμη. Σήμερα η μπύρα είναι ο γενικός όρος με τις bitter, mild, ales, stouts και lagers να υποδηλώνουν απλώς διαφορετικούς τύπους μπύρας.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες

Πολλές ευχαριστίες στα English Country Inns για τη χορηγία αυτού του άρθρου. Ο τεράστιος κατάλογός τους με ιστορικά πανδοχεία είναι ιδανικός για όσους αναζητούν ένα ιδιόρρυθμο Σαββατοκύριακο, ειδικά με την πρόσφατη συμπερίληψη των παλιών πανδοχείων των λαθρεμπόρων και των ληστών που διαθέτουν καταλύματα.