De Greenwich meridiaan scheidt oost van west op dezelfde manier als de evenaar noord van zuid scheidt. Het is een denkbeeldige lijn die van de Noordpool naar de Zuidpool loopt en door Engeland, Frankrijk, Spanje, Algerije, Mali, Burkina Faso, Togo, Ghana en Antarctica loopt.

De Greenwich meridiaanlijn, lengtegraad 0°, loopt door de historische Airy Transit Circle telescoop, die is gehuisvest in het Royal Observatory in Greenwich in zuidoost Londen. De lijn loopt over de vloer op de binnenplaats daar. Mensen komen van over de hele wereld om met een voet in elk van de oostelijke en westelijke halfronden te staan! Het is de lijn van waaruit alle andere lengtegraden worden berekend.gemeten.

De Koninklijke Sterrenwacht, Greenwich

Vóór de 17e eeuw kozen landen hun eigen locatie om van oost naar west over de wereld te meten. Dit omvatte locaties zoals het Canarische eiland El Hierro en St Paul's Cathedral! De toename van het internationale reizen en de handel maakte het echter noodzakelijk om in de 17e eeuw over te gaan op de unificatie van coördinaten.

Het was bekend dat lengtegraad kon worden berekend aan de hand van het verschil in lokale tijd van twee punten op het aardoppervlak. Zeelieden konden dus de lokale tijd van hun locatie meten door de zon te bestuderen, maar moesten ook de lokale tijd van een referentiepunt op een andere locatie weten om hun lengtegraad te berekenen. Het vaststellen van de tijd op een andere locatie was deprobleem.

In 1675, midden in de periode van de reformatie, richtte koning Charles II het Greenwich Observatorium op in het Greenwich Park, in het zuidoosten van Londen, dat eigendom was van de kroon, om de navigatie op zee te verbeteren en om met behulp van astronomie lengtegraden te meten. De astronoom John Flamsteed werd in maart van hetzelfde jaar door de koning aangesteld als zijn eerste 'Astronomer Royal' die de leiding had over het observatorium.

Het observatorium moest worden gebruikt om een nauwkeurige catalogus van de posities van de sterren te maken, waardoor de positie van de maan nauwkeurig kon worden gemeten. Deze berekeningen, bekend als de 'Lunar Distance Method', werden later gepubliceerd in de Nautical Almanac en werden door zeelieden gebruikt om Greenwich Time vast te stellen, waardoor ze hun huidige lengtegraad konden berekenen.

De scheepsramp bij de Scilly-eilanden leidde tot verdere actie om de lengtegraad te meten. Deze vreselijke ramp vond plaats bij de Scilly-eilanden op 22 oktober 1707 en resulteerde in de dood van meer dan 1400 Britse zeelieden omdat ze niet in staat waren om de positie van hun schip nauwkeurig te berekenen.

In 1714 stelde het Parlement een groep experts samen die bekend stond als de Board of Longitude en stelde een ondenkbaar grote prijs van 20.000 pond (ongeveer 2 miljoen pond in het huidige geld) beschikbaar voor iedereen die een oplossing kon vinden voor het meten van de lengtegraad op zee.

Het duurde echter tot 1773 voordat het bestuur de prijs toekende aan John Harrison, een meubelmaker en horlogemaker uit Yorkshire, voor zijn mechanische uurwerk, de marinechronometer, die de maanmethode in populariteit voor het vaststellen van de lengtegraad inhaalde bij negentiende-eeuwse zeelieden.

De nulmeridiaan

Intrinsiek verbonden met het meten van lengtegraden is het meten van tijd. Greenwich Mean Time (GMT) werd in 1884 ingesteld toen op de International Meridian Conference werd besloten om de nulmeridiaan in Greenwich, Engeland, te plaatsen.

Tot het einde van de negentiende eeuw waren er geen nationale of internationale richtlijnen voor het meten van tijd. Dit betekende dat het begin en einde van de dag en de lengte van een uur verschilden van stad tot stad en van land tot land. De komst van het industriële tijdperk halverwege de negentiende eeuw, dat de spoorwegen en meer internationale communicatie met zich meebracht, betekende een verandering in de manier waarop de tijd werd gemeten.internationale tijdstandaard nodig was.

In oktober 1884 werd in Washington D.C. op uitnodiging van Chester Arthur, eenentwintigste president van de Verenigde Staten, een Internationale Meridiaanconferentie gehouden om één nulmeridiaan vast te stellen met een lengtegraad van 0° 0′ 0", waarmee elke locatie zou worden gemeten in relatie tot de afstand ten oosten of westen, en die het oostelijk en westelijk halfrond zou verdelen.

In totaal woonden 25 landen de conferentie bij en met een stemming van 22 tegen 1 (San Domingo was tegen en Frankrijk en Brazilië onthielden zich van stemming) werd Greenwich gekozen als de Meridiaan van de Wereld. Greenwich werd gekozen om twee belangrijke redenen:

- Na de conferentie van de International Geodetic Association in Rome in oktober van het jaar daarvoor waren de VS (en de Noord-Amerikaanse Spoorwegen in het bijzonder) al begonnen met het gebruik van Greenwich Mean Time (GMT) om hun eigen tijdzonesysteem in te stellen.

- In 1884 was 72% van de wereldhandel afhankelijk van schepen die zeekaarten gebruikten waarop Greenwich als de nulmeridiaan stond aangegeven. Men vond dus dat de keuze voor Greenwich boven concurrenten als Parijs en Cadiz over het algemeen minder mensen overlast zou bezorgen.

Hoewel Greenwich officieel werd gekozen als de nulmeridiaan, gemeten vanaf de positie van de 'Transit Circle' telescoop in het Meridian Building van het Observatorium - dat in 1850 was gebouwd door Sir George Biddell Airy, de 7e Astronomer Royal - verliep de wereldwijde implementatie niet onmiddellijk.

De besluiten die op de conferentie werden genomen, waren in werkelijkheid slechts voorstellen en het was de verantwoordelijkheid van de afzonderlijke regeringen om eventuele veranderingen naar eigen inzicht door te voeren. De moeilijkheid om universele veranderingen in de astronomische dag door te voeren, was ook een belemmering voor vooruitgang en terwijl Japan vanaf 1886 GMT invoerde, volgden andere landen dit voorbeeld maar langzaam.

Het waren opnieuw de technologie en de tragedie die aan het begin van de twintigste eeuw tot verdere actie leidden. De introductie van draadloze telegrafie bood de mogelijkheid om tijdsignalen wereldwijd uit te zenden, maar dit betekende dat er wereldwijde uniformiteit moest worden ingevoerd. Na zichzelf als leider in deze nieuwe technologie te hebben gevestigd door een draadloze zender op de Eiffeltoren te installeren,Frankrijk moest buigen voor conformiteit en begon vanaf 11 maart 1911 GMT te gebruiken als zijn civiele tijd, hoewel het er nog steeds voor koos om de Greenwich Meridiaan niet te implementeren.

Pas op 15 april 1912, toen de HMS Titanic een ijsberg raakte en 1.517 mensen om het leven kwamen, werd de verwarring van het gebruik van verschillende meridiaanpunten op vernietigende wijze duidelijk. Tijdens het onderzoek naar de ramp werd onthuld dat een telegram aan de Titanic van het Franse schip de La Touraine de locaties van nabijgelegen ijsvelden en ijsbergen noteerde met gebruikmaking van timing die samenviel met deHoewel deze verwarring niet de algehele oorzaak van de ramp was, gaf het zeker stof tot nadenken.

Het jaar daarop namen de Portugezen de Greenwich meridiaan over en op 1 januari 1914 begonnen de Fransen hem eindelijk te gebruiken op alle nautische documenten, wat betekende dat voor het eerst alle Europese zeevarende naties een gemeenschappelijke meridiaan gebruikten.

Museum s

Hier komen