"කෙනෙකුට අමතක වීම මිලදී ගත හැකි අබිං ගුහා, පැරණි පව් පිළිබඳ මතකය අලුත් වූ පව් පිස්සුවෙන් විනාශ කළ හැකි බිහිසුණු ගුහා තිබුණි." ඔස්කාර් වයිල්ඩ් ඔහුගේ නවකතාවේ, 'ද පික්චර් ඔෆ් ඩෝරියන් ග්‍රේ' (1891) හි.

අබිං ගුහාව එහි සියලු අභිරහස, අන්තරාය සහ කුතුහලය සහිත බොහෝ වික්ටෝරියානු නවකතා, කවි සහ සමකාලීන පුවත්පත්වල පළ වූ අතර මහජනයාගේ පරිකල්පනය පෝෂණය කළේය. .

“එය කාලකණ්ණි සිදුරක්… අපට කෙළින් සිට ගැනීමට නොහැකි තරමට පහත් ය. බිම තබා ඇති මෙට්ටයක් මත වැතිර සිටින චයිනාමන්වරු, ලැස්කාර්වරු සහ අබිං රස වින්දා වූ ඉංග්‍රීසි කළු ආරක්ෂකයින් කිහිප දෙනෙක් වෙති. 1868 දී Whitechapel හි අබිං ගුහාවක් විස්තර කරමින් ප්‍රංශ සඟරාව වන 'Figaro' එසේ වාර්තා කළේය.

London Illustrated News, 1874

ලන්ඩනයේ නැගෙනහිර අන්තයේ අබිං දුම් පානය කරන්නන්.

මෙම විස්තර වලින් මහජනයා වෙව්ලන්නට ඇති අතර ලන්ඩනයේ නැව් තටාකාංගනය සහ ඊස්ට් එන්ඩ් වැනි ප්‍රදේශ අබිං ගිලුණු, විදේශීය හා භයානක ස්ථාන ලෙස සිතිය යුතුය. 1800 ගණන් වලදී කුඩා චීන ප්‍රජාවක් ලන්ඩනයේ ඩොක්ලන්ඩ් හි ස්ථාපිත මුඩුක්කු මුඩුක්කු වන ලයිම්හවුස් හි පදිංචි වී ඇති අතර එය පසුපස වීදි මත්පැන්හල්, ගණිකා මඩම් සහ අබිං ගුහා සහිත ප්‍රදේශයකි. මෙම ගුබ්බෑයම් ප්‍රධාන වශයෙන් සපයනු ලැබුවේ විදේශගතව සිටින විට මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහි වූ නාවිකයින් සඳහා ය.

මුද්‍රණ සහ ප්‍රබන්ධවල අබිං ගුහා පිළිබඳ ජුගුප්සාජනක වාර්තා තිබියදීත්, ඇත්ත වශයෙන්ම ලන්ඩන් සහ වරායෙන් පිටත අබිං තිබුණේ ස්වල්පයකි. හතර වටෙන්ම වෙනත් භාණ්ඩ සමඟ ගොඩ බැස්සේයබ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යය.

ඉන්දියා-චීන අබිං වෙළඳාම බ්‍රිතාන්‍ය ආර්ථිකයට ඉතා වැදගත් විය. 19 වැනි සියවසේ මැද භාගයේදී බ්‍රිතාන්‍යය 'අබිං යුද්ධ' ලෙසින් හැඳින්වූ යුද්ධ දෙකක් කර ඇති අතර, පෙනෙන පරිදි චීන සීමාවන්ට එරෙහිව නිදහස් වෙළඳාමට සහය දැක්වීම සඳහා නමුත් යථාර්ථයේ දී අබිං වෙළඳාමෙන් ඉමහත් ලාභයක් ලැබීම නිසාය. 1756 දී බ්‍රිතාන්‍යයන් කල්කටාව අල්ලා ගත් දා සිට, අබිං සඳහා පොපි වගාව බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් ක්‍රියාකාරීව දිරිමත් කර ඇති අතර වෙළඳාම ඉන්දියාවේ (සහ නැගෙනහිර ඉන්දීය සමාගමේ) ආර්ථිකයේ වැදගත් කොටසක් විය.

අබිං සහ අනෙකුත් මත්ද්‍රව්‍ය වික්ටෝරියානු ජීවිතයේ වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කළේය. 21 වන ශතවර්ෂයේ අපට කම්පනයට පත් විය හැකි වුවද, වික්ටෝරියානු යුගයේ දී රසායනඥයෙකු වෙත ගොස් බෙහෙත් වට්ටෝරුවකින් තොරව, ලෝඩනම්, කොකේන් සහ ආසනික් පවා මිලදී ගැනීමට හැකි විය. අබිං නිෂ්පාදන නගරවල සහ ගම්බද වෙලඳපොලවල නිදහසේ අලෙවි කරන ලදී, ඇත්ත වශයෙන්ම අබිං පරිභෝජනය නාගරික ප්‍රදේශවල මෙන්ම රට තුළ ජනප්‍රිය විය.

වඩාත් ජනප්‍රිය සූදානම වූයේ ලෝඩනම්, 10% අබිං අඩංගු මධ්‍යසාර ශාකසාර මිශ්‍රණයකි. 'දහනව වන සියවසේ ඇස්ප්‍රින්' ලෙස හැඳින්වෙන, ලෝඩනම් ජනප්‍රිය වේදනා නාශකයක් සහ ලිහිල් කරන ඖෂධයක් වන අතර, කැස්ස, රූමැටික්, 'කාන්තා කරදර' ඇතුළු සියලු ආකාරයේ රෝග සඳහා නිර්දේශ කර ඇති අතර, සමහර විට වඩාත් කරදරකාරී ලෙස, ළදරුවන්ට සහ කුඩා දරුවන්ට නිසොල්මන් වේ. ලෝඩනම් බිංදු විස්සක් හෝ විසිපහක් පමණක් මිලට ගත හැකි වියසතයක්, එය ද දැරිය හැකි මිලකට විය.

19 වැනි සියවසේ කැස්ස මිශ්‍රණයක් සඳහා වූ වට්ටෝරුව:

විනාකිරි මේස හැඳි දෙකක්,

ට්‍රේකල් මේස හැඳි දෙකක්

60 බිංදු laudanum වල.

රාත්‍රිය සහ උදෑසන ගත යුතු තේ හැන්දක.

Laudanum වලට ඇබ්බැහි වූවන් ප්‍රීති ප්‍රමෝදයෙන් පසුවන අතර ගැඹුරු මානසික අවපීඩනයෙන් පසු නොසන්සුන් කථනය සහ නොසන්සුන් භාවය ද භුක්ති විඳිති. ඉවත් වීමේ රෝග ලක්ෂණ අතර කැක්කුම සහ කැක්කුම, ඔක්කාරය, වමනය සහ පාචනය ඇතුළත් විය, නමුත් එසේ වුවද, එය ඇබ්බැහි වීමක් ලෙස හඳුනාගෙන ඇත්තේ 20 වන සියවසේ මුල් භාගයේදී නොවේ.

බොහෝ වික්ටෝරියානුවන් වේදනා නාශකයක් ලෙස ලෝඩනම් භාවිතා කර ඇති බව දන්නා කරුණකි. Charles Dickens, Elizabeth Barrett Browning, Samuel Taylor Coleridge, Elizabeth Gaskell සහ George Eliot වැනි කතුවරුන්, කවියන් සහ ලේඛකයින් laudanum භාවිතා කරන්නන් විය. ඈන් බ්‍රොන්ටේ 'ද ටෙනන්ට් ඔෆ් වයිල්ඩ්ෆෙල් හෝල්' හි ලෝඩ්බෝරෝ සාමිවරයාගේ චරිතය ලෝඩනම් ඇබ්බැහි වූ ඇගේ සහෝදර බ්‍රැන්වෙල් මත ආදර්ශයට ගෙන ඇතැයි සැලකේ. පර්සි බයිස් ෂෙලී කවියා ලෝඩනම් ප්‍රේරිත මායාවන්ට ගොදුරු විය. රොබට් ක්ලයිව්, 'ඉන්දියාවේ ක්ලයිව්', පිත්තාශයේ ගල් වේදනාව සහ මානසික අවපීඩනය සමනය කිරීම සඳහා ලෝඩනම් භාවිතා කළේය.

බොහෝ අබිං පදනම් කරගත් සූදානම කාන්තාවන් ඉලක්ක කර ගන්නා ලදී. ‘කාන්තා මිතුරියන්’ ලෙස අලෙවි කරන මේවා, ඔසප් වීම සහ දරු ප්‍රසූතිය සම්බන්ධ ගැටලු සඳහාත්, හිස්ටීරියාව, මානසික අවපීඩනය සහ ක්ලාන්ත ගතිය ඇතුළත් ‘වාෂ්ප’ වැනි දවසේ විලාසිතාමය කාන්තා රෝග සඳහා පවා වෛද්‍යවරුන් විසින් බහුලව නිර්දේශ කරනු ලැබුවා.සුදුසු වේ.

ළමයින්ට අබිං ද ලබා දෙන ලදී. ඔවුන් නිශ්ශබ්දව සිටීම සඳහා, දරුවන්ට බොහෝ විට අබිං, ජලය සහ කැස්ස අඩංගු Godfrey's Cordial (මවගේ මිතුරා ලෙසද හැඳින්වේ) හැන්දකින් පෝෂණය කරන ලද අතර උදරාබාධ, ඉක්කාව සහ කැස්ස සඳහා නිර්දේශ කරනු ලැබේ. මෙම භයානක මිශ්‍රණය අධික ලෙස භාවිතා කිරීම බොහෝ ළදරුවන් සහ ළමුන්ගේ දරුණු රෝගාබාධ හෝ මරණයට හේතු වී ඇති බව දන්නා කරුණකි.

1868 ඔසුසල පනත මඟින් අබිං පදනම් කරගත් නිෂ්පාදන විකිණීම සහ සැපයීම පාලනය කිරීමට උත්සාහ කරන ලදී. ලියාපදිංචි රසායනඥයින් විසින් විකුණනු ලැබේ. කෙසේ වෙතත්, රසායනඥයාට මහජනයාට අලෙවි කළ හැකි මුදලෙහි සීමාවක් නොතිබූ බැවින් මෙය බොහෝ දුරට අකාර්යක්ෂම විය.

අබිං සම්බන්ධයෙන් වික්ටෝරියානු ආකල්පය සංකීර්ණ විය. මධ්‍යම සහ ඉහළ පන්ති පහළ පන්ති අතර අධික ලෙස laudanum භාවිතය මත්ද්‍රව්‍ය ‘අවිචාරය’ ලෙස දුටුවේය; කෙසේ වෙතත්, ඔවුන්ගේම අබිං භාවිතය 'පුරුද්දක්' ලෙස සැලකේ.

19 වැනි සියවසේ අගභාගයේදී නව වේදනා නාශකයක් වන ඇස්පිරින් හඳුන්වා දෙන ලදී. මේ කාලය වන විට බොහෝ වෛද්‍යවරු ලෝඩනම් හි අසීමිත භාවිතය සහ එහි ඇබ්බැහි වීමේ ගුණාංග ගැන සැලකිලිමත් වෙමින් සිටියහ.

දැන් අබිං විරෝධී ව්‍යාපාරයක් වර්ධනය වෙමින් පැවතුනි. මහජනයා විනෝදය සඳහා අබිං දුම් පානය සැලකුවේ පෙරදිග ජාතිකයන් විසින් අනුගමනය කරන ලද උපක්‍රමයක් ලෙසිනි, එය සංවේදී පුවත්පත් කලාවෙන් සහ සැක්ස් රොමර්ගේ නවකතා වැනි ප්‍රබන්ධ කෘතිවලින් පෝෂණය වූ ආකල්පයකි. මෙම පොත්වල පෙනී සිටියේ පෙරදිග මහ මොළකරුවෙකු වන නපුරු ආරුක්කු දුෂ්ටයා වන Dr Fu Manchu යබටහිර ලෝකය අත්පත් කර ගන්න.

1888 දී බෙන්ජමින් බෲම්හෝල් "අබිං ගමනාගමනය සමඟ බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යය වෙන් කිරීම සඳහා ක්‍රිස්තියානි සංගමය" පිහිටුවන ලදී. අබිං විරෝධී ව්‍යාපාරය අවසානයේ 1910 දී සැලකිය යුතු ජයග්‍රහණයක් අත්කර ගත්තේ බොහෝ බලපෑම් කිරීමෙන් පසුව බ්‍රිතාන්‍යය ඉන්දියා-චීන අබිං වෙළඳාම බිඳ දැමීමට එකඟ වූ විටය.