جیمز کوک که در مارتون، نزدیک میدلزبورو به دنیا آمد، به یکی از مشهورترین کاشفان تاریخ دریایی بریتانیا تبدیل شد. کوک شاگرد ویلیام ساندرسون، خواربارفروش محلی شد. جیمز پس از 18 ماه کار در کنار بندر شلوغ Staites، صدای دریا را احساس کرد. ساندرسون - که نمی‌خواست جلوی راه مرد جوان بایستد - کوک را به دوستش، جان واکر، مالک کشتی اهل ویتبی معرفی کرد. او او را به عنوان شاگرد دریانوردی پذیرفت.

کوک در خانه خانواده واکر زندگی می‌کرد. ویتبی و با دیگر شاگردان شهر به مدرسه رفتند. کوک سخت کار کرد و به زودی در یکی از گربه‌های واکرز به نام Freelove خدمت می‌کرد. گربه ها کشتی های مقاومی بودند که در ویتبی ساخته شدند تا زغال سنگ را از ساحل به لندن ببرند. کوک سریع یاد می گرفت و به سرعت خود را به عنوان یکی از امیدوارکننده ترین کارآموزان در مراقبت از واکرها تثبیت کرد.

در سال 1750، دوره کارآموزی کوک نزد واکرها به پایان رسید، اگرچه او به عنوان یک دریانورد برای آنها کار کرد. مثل همیشه با کوک، مدت زیادی نگذشت که ارتقا یافت و در سال 1755 به او پیشنهاد شد که فرماندهی دوستی، گربه ای که با آن آشنا بود، به او پیشنهاد شود. برای بسیاری، این تحقق یک جاه طلبی بود و آنها با هر دو دست از این فرصت استفاده می کردند. با این حال، کوک بیشتر از گذراندن سالهای باقیمانده خود در کشتیرانی می خواستآبهای ساحلی در آب و هوای بد، بنابراین او مودبانه پیشنهاد واکرها را رد کرد و به نیروی دریایی سلطنتی پیوست.

بالا: کاپیتان کوک در سال 1776

کوک در عرشه H.M.S قرار گرفت. عقاب، و در نوامبر 1755 اولین اقدام (البته نسبتاً پیش پا افتاده) خود را دید. کشتی فرانسوی، اسپرانس، قبل از برخورد با ایگل و اسکادران او در وضعیت نامناسبی قرار داشت و طولی نکشید که او تسلیم شد. متأسفانه برای کوک، Esperance در طول نبرد کوتاه به آتش کشیده شد و نمی توان آن را نجات داد، بنابراین بریتانیایی ها جایزه را رد کردند.

دو سال بعد، کوک به H.M.S بزرگتر فرستاده شد. پمبروک و در اوایل سال 1758 عازم هالیفاکس، نوا اسکوشیا شد. خدمات در آمریکای شمالی ثابت شد که ساخت کوک است. پس از تسخیر لوئیسبورگ در اواخر سال 1758، پمبروک بخشی از اکسپدیشن بود که وظیفه بررسی و نقشه برداری رودخانه سنت لارنس برای ایجاد نمودار دقیق را داشت، بنابراین به کشتی های بریتانیایی اجازه داد تا با خیال راحت در منطقه حرکت کنند.

در 1762 کوک به انگلستان بازگشت و در آنجا با الیزابت باتز ازدواج کرد. این ازدواج شش فرزند داشت – هرچند، متأسفانه، خانم کوک قرار بود از همه آنها بیشتر زنده بماند.

در حالی که کوک در حال ازدواج بود، دریاسالار لرد کولویل در حال نامه نگاری به دریاسالاری بود و از "تجربه خود از نبوغ و ظرفیت آقای کوک" یاد کرد. و پیشنهاد می کند که برای نقشه کشی بیشتر در نظر گرفته شود. دریاسالاری متوجه شد و در سال 1763 به کوک دستور داده شدسواحل 6000 مایلی نیوفاندلند را بررسی کنید.

پس از دو فصل موفق در نیوفاندلند، از کوک خواسته شد تا گذر زهره در سال 1769 از اقیانوس آرام جنوبی را مشاهده کند. این برای تعیین فواصل بین زمین و خورشید ضروری بود و انجمن سلطنتی به مشاهداتی نیاز داشت که از نقاطی در سراسر جهان انجام شود. مزیت افزوده فرستادن کوک به اقیانوس آرام جنوبی این بود که او می‌توانست به دنبال قاره بزرگ جنوبی، Terra Australis Incognita افسانه‌ای بگردد.

به کوک یک کشتی داده شد تا به تاهیتی و فراتر از آن ببرد. یک کشتی بازرگانی سه ساله به نام Earl of Pembroke خریداری شد، دوباره نصب شد و نام آن تغییر کرد. قرار بود اندیور به یکی از معروف ترین کشتی هایی تبدیل شود که تا به حال به دریا زده شده است.

در سال 1768 کوک به سمت تاهیتی حرکت کرد و برای مدت کوتاهی در مادیرا، ریودوژانیرو و تیرا دل فوئگو توقف کرد. مشاهده او از گذر زهره بدون مشکل انجام شد و کوک توانست در اوقات فراغت خود به کاوش بپردازد. او قبل از اینکه به سمت سواحل شرقی استرالیا حرکت کند، با دقت شگفت انگیزی، فقط دو اشتباه، نیوزیلند را ترسیم کرد.

بالا: کاپیتان کوک در خلیج بوتانی فرود آمد.

کوک در خلیج بوتانی، درست در جنوب سیدنی امروزی فرود آمد و زمین را برای بریتانیا ادعا کرد. برای چهار ماه دیگر، کوک ساحل را ترسیم کرد و نام آن را نیو ساوت ولز گذاشت. تا 10 ژوئن، زمانی که Endeavor به بزرگی رسید، کار آسانی بودسد مرجانی. بدنه سوراخ شد و کوک مجبور شد برای تعمیر کشتی به خشکی برود. اندیور خود را به دهانه رودخانه رساند، جایی که او برای مدت طولانی در ساحل بود. توسط دیواره مرجانی بزرگ آسیب دیده است. روی نوشته نوشته شده است: «منظره ای از رودخانه اندیور در سواحل نیوهلند، جایی که کاپیتان کوک کشتی را در ساحل فرود آورد تا آسیبی را که روی صخره وارد کرده بود، ترمیم کند».

در 13th. جولای 1771 سرانجام اندیور بازگشت و اولین سفر کوک به پایان رسید. با این حال، دقیقاً 12 ماه بعد بود که کوک یک بار دیگر کشتی را به حرکت درآورد، این بار با کشتی به سمت جنوب و جستجوی قاره بزرگ جنوبی دست نیافتنی انجام شد.

این بار به کوک دو «گربه» داده شد. کشتی‌ها برای سفر تجهیز شده بودند و Resolution و Adventure نام‌گذاری شدند.

اگرچه کوک در مورد قاره جنوبی شک داشت، اما با وظیفه‌شناسی سه حرکت در دایره قطب جنوب انجام داد، که در طول آن‌ها بیشتر کشتی گرفت. به سمت جنوب از هر کاوشگری که قبلاً قایقرانی کرده بود و اولین انسانی بود که از مدار قطب شمال و قطب جنوب عبور کرد. کوک در سال 1775 با چیزهای دیگری برای نشان دادن سه سال حضور در دریا به انگلستان بازگشت.

در اواسط سال 1776، کوک در سفری دیگر، دوباره در سفینه Resolution، با Discovery در حال حرکت بود. هدف یافتن یک گذرگاه قابل کشتیرانی بوددر بالای قله آمریکای شمالی بین اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس - کاری که او سرانجام در آن ناموفق بود.

این سفر در سال 1779، زمانی که کوک در راه بازگشت به انگلستان به هاوایی دعوت کرد، به شکست بزرگتری تبدیل شد. . رزولوشن در بین راه در آنجا متوقف شده بود و مردم محلی با خدمه برخورد نسبتا خوبی داشتند. بار دیگر، پلینزی ها از دیدن کوک خرسند شدند و تجارت نسبتاً دوستانه انجام شد. او در 4 فوریه حرکت کرد، اما آب و هوای بد او را مجبور کرد که با پیشانی شکسته به عقب برگردد.

این بار روابط چندان دوستانه نبود و سرقت یک قایق منجر به درگیری شد. در ردیف بعدی، کوک به شدت مجروح شد. امروزه یک ابلیسک هنوز محل سقوط کوک را مشخص می کند که فقط با قایق های کوچک قابل دسترسی است. اهالی محل تشییع جنازه ای تشریفاتی به کوک دادند، هرچند مشخص نیست چه اتفاقی برای جسد او افتاده است. برخی می گویند که توسط مردم هاوایی خورده شده است (که معتقد بودند با خوردن آنها قدرت دشمنان خود را بازیابی می کنند)، برخی دیگر می گویند که او سوزانده شده است.

در بالا: مرگ کوک در هاوایی، 1779.

هر چه برای بدن او اتفاق افتاد، میراث کوک بسیار گسترده است. شهرهای سراسر جهان نام او را گرفته اند و ناسا شاتل های آنها را به نام کشتی های او نامگذاری کرده است. او امپراتوری بریتانیا را گسترش داد، پیوندهایی را بین ملت ها ایجاد کرد و اکنون نام او به تنهایی به اقتصاد دامن می زند.