James Cook werd geboren in Marton, vlakbij Middlesborough, en zou later een van de beroemdste ontdekkingsreizigers uit de Britse maritieme geschiedenis worden.

De jeugd van de jonge James was inderdaad niet bijzonder en na zijn rudimentaire opleiding ging Cook in de leer bij William Sanderson, een plaatselijke kruidenier. Na 18 maanden naast de drukke haven van Staithes te hebben gewerkt, voelde James de roep van de zee. Sanderson - die de jonge man niet in de weg wilde staan - stelde Cook voor aan zijn vriend John Walker, een reder uit Whitby, die hem aannam als eenleerling-zeeman.

Cook woonde in het huis van de familie Walker in Whitby en ging naar school met de andere leerlingen in de stad. Cook werkte hard en deed al snel dienst op een van Walkers "cats", de Freelove. Cats waren robuuste schepen die in Whitby werden gebouwd om steenkool langs de kust naar Londen te vervoeren. Cook leerde snel en werd al snel een van de meest veelbelovende leerlingen die Walkers onder zijn hoede had.

In 1750 eindigde Cooks leertijd bij de Walkers, hoewel hij als zeeman voor hen bleef werken. Zoals altijd bij Cook duurde het niet lang voordat hij promotie kreeg en in 1755 kreeg hij het commando over de Friendship aangeboden, een kat waarmee hij vertrouwd was. Voor velen zou dit de verwezenlijking van een ambitie zijn geweest en ze zouden de kans met beide handen hebben aangegrepen. Cook wilde echter meerdan zijn resterende jaren door te brengen met het zeilen in kustwateren in slecht weer, dus sloeg hij het aanbod van de Walkers beleefd af en ging hij bij de Royal Navy.

Boven: Kapitein Cook in 1776

Cook werd aan boord van de H.M.S. Eagle geplaatst en in november 1755 zag hij zijn eerste (zij het nogal mondaine) actie. Het Franse schip, de Esperance, was er slecht aan toe voordat het de Eagle en haar eskader ontmoette en het duurde niet lang voordat het tot onderwerping werd geslagen. Helaas voor Cook vloog de Esperance tijdens het korte gevecht in brand en kon niet worden gered, waardoor de Britten de prijs niet kregen.

Twee jaar later werd Cook geplaatst op de grotere H.M.S. Pembroke en begin 1758 vertrok hij naar Halifax, Nova Scotia. De dienst in Noord-Amerika bleek Cook op het lijf geschreven. Na de inname van Louisburg eind 1758 maakte de Pembroke deel uit van de expeditie die de St. Lawrence River in kaart moest brengen om een nauwkeurige kaart te maken, zodat Britse schepen veilig konden navigeren.door het gebied.

In 1762 was Cook terug in Engeland, waar hij trouwde met Elizabeth Batts. Uit dit huwelijk kwamen zes kinderen voort - hoewel Mrs. Cook ze helaas allemaal zou overleven.

Terwijl Cook in het huwelijk trad, schreef admiraal Lord Colville een brief aan de Admiraliteit waarin hij zijn "ervaring met het genie en de capaciteiten van Mr Cook" vermeldde en voorstelde om hem in aanmerking te laten komen voor meer cartografiewerk. De Admiraliteit nam hier nota van en in 1763 kreeg Cook de opdracht om de kust van Newfoundland van 6.000 mijl in kaart te brengen.

Na twee succesvolle seizoenen in Newfoundland werd Cook gevraagd om de Venusovergang van 1769 te observeren vanuit de Stille Zuidzee. Dit was nodig om de afstanden tussen de aarde en de zon te bepalen en de Royal Society had waarnemingen nodig vanaf punten over de hele wereld. Het bijkomende voordeel van het uitzenden van Cook naar de Stille Zuidzee was dat hij kon zoeken naar de legendarische Terra AustralisIncognita, het Grote Zuidelijke Continent.

Cook kreeg, passend, een schip om mee naar Tahiti en verder te varen. Een drie jaar oude koopvaardijkolier, de Earl of Pembroke, werd gekocht, opnieuw uitgerust en omgedoopt. De Endeavour zou een van de beroemdste schepen worden die ooit de zee op gingen.

In 1768 vertrok Cook naar Tahiti, met korte tussenstops op Madeira, Rio de Janeiro en Vuurland. Zijn observatie van de Venusovergang verliep vlekkeloos en Cook kon op zijn gemak verkennen. Hij bracht Nieuw-Zeeland met verbazingwekkende nauwkeurigheid in kaart, met slechts twee fouten, voordat hij verder ging naar wat we nu kennen als de oostkust van Australië.

Boven: Kapitein Cook landt bij Botany Bay.

Cook landde in Botany Bay, net ten zuiden van het huidige Sydney en eiste het land op voor Groot-Brittannië. Nog vier maanden lang bracht Cook de kust in kaart en gaf het de naam New South Wales. Het ging gemakkelijk tot 10 juni, toen de Endeavour het Great Barrier Reef raakte. De romp was lek en Cook moest aan land om het schip te repareren. De Endeavour bereikte de monding van een rivier, waar ze werdzo lang gestrand dat de nederzetting daar bekend werd als Cooktown.

Boven: De HMS Endeavour na beschadiging door het Groot Barrièrerif. De inscriptie luidt "View of Endeavour River on the coast of New Holland, where Captain Cook had the ship land on shore in order to repair the damage which she received on the rock".

Op 13 juli 1771 keerde de Endeavour eindelijk terug en was Cooks eerste reis voorbij. Het was echter precies 12 maanden later dat Cook opnieuw uitzeilde, dit keer met de opdracht om verder naar het zuiden te varen en op zoek te gaan naar het ongrijpbare Grote Zuidelijke Continent.

Deze keer kreeg Cook twee "katten". De schepen werden uitgerust voor de reis en kregen de namen Resolution en Adventure.

Hoewel Cook een scepticus was wat betreft het zuidelijke continent, maakte hij plichtsgetrouw drie keer de Zuidpoolcirkel, waarbij hij verder zuidwaarts voer dan welke ontdekkingsreiziger dan ook en de eerste man werd die zowel de Noordpoolcirkel als de Zuidpoolcirkel overstak. Cook keerde in 1775 terug naar Engeland met weinig meer om zijn drie jaar op zee te bewijzen.

Halverwege 1776 maakte Cook een nieuwe reis, opnieuw aan boord van de Resolution, met de Discovery op sleeptouw. Het doel was om een bevaarbare doorgang te vinden over de top van Noord-Amerika tussen de Stille Oceaan en de Atlantische Oceaan - een taak waarin hij uiteindelijk niet slaagde.

De reis werd een nog grotere mislukking in 1779, toen Cook op de terugweg naar Engeland Hawaii aandeed. Resolution was daar onderweg gestopt en de bemanning was relatief goed behandeld door de lokale bevolking. De Polynesiërs waren opnieuw blij om Cook te zien en er werd redelijk vriendschappelijk handel gedreven. Hij vertrok op 4 februari, maar slecht weer dwong hem terug te keren met een gebroken voormast.

Deze keer waren de relaties niet zo vriendschappelijk, en de diefstal van een boot leidde tot een woordenwisseling. In de daaropvolgende ruzie raakte Cook dodelijk gewond. Vandaag de dag markeert een obelisk nog steeds de plek waar Cook viel, alleen bereikbaar met kleine boten. Cook kreeg een ceremoniële begrafenis van de lokale bevolking, maar wat er met zijn lichaam gebeurde is onduidelijk. Sommigen zeggen dat het werd opgegeten door de Hawaïanen (die geloofden in het herwinnen van de kracht vanhun vijanden door ze op te eten), anderen zeggen dat hij gecremeerd werd.

Boven: Cooks dood op Hawaii, 1779.

Wat er ook met zijn lichaam is gebeurd, de nalatenschap van Cook is verstrekkend. Steden over de hele wereld hebben zijn naam aangenomen en NASA heeft hun shuttles naar zijn schepen vernoemd. Hij breidde het Britse Rijk uit, smeedde banden tussen naties en alleen al zijn naam wakkert nu economieën aan.