The Blitz. Nina hakika unaposoma maneno hayo, picha huingia akilini. Labda ni picha za majengo yaliyoharibiwa, milundo ya vifusi, mamia ya watu waliojazana kwenye makazi ya kituo cha bomba wakiwa na masanduku yao yaliyopigwa na dubu. Na pengine picha za uzalendo pia. Watu ‘tulia na kuendelea’ rohoni, sauti ya ‘London can take it’, madirisha ya maduka yaliyosomeka ‘yalipigwa mabomu lakini hayajashindwa’. Aina hii ya uzalendo na ari imeundwa ‘the Blitz spirit’ na imekuwa msemo maarufu katika filamu na makala. Wengine hata huitumia kama neno la jumla, kila siku.

Makazi ya uvamizi wa anga katika kituo cha London Underground wakati wa The Blitz.

Kinachoweza kushangaza watu wengi ni kwamba wazo hili la 'Blitz spirit' liko ndani ukweli bandia, dhana potofu ambapo nia mbaya ya watu kuendelea kwa sababu hawakuwa na chaguo jingine ilitafsiriwa, labda kwa makusudi, kuwa chombo cha propaganda kilichojengwa vizuri, si kwa ajili ya maadui zetu tu bali kwa vizazi vijavyo vya Washirika.

Nilipokuwa nikiandika tasnifu yangu ya chuo kikuu, nilianza kuteua saa bora zaidi ya Uingereza ili kuchunguza kama imani hii ya kawaida ya ari ya juu licha ya kila kitu ni kweli. Niliwahi kusoma ripoti rasmi za maadili hapo awali, na ilinibidi kujiuliza ni jinsi gani serikali inaweza kusema kwamba watu kwa ujumla walikuwa 'wachangamfu', 'wanajiamini sana' na 'kuchukua mabomu kwa moyo mzuri' wakati nyumba zao, shule namaisha yalikuwa yanaharibiwa kwa utaratibu. Katika kilele cha usiku sabini na sita wa mashambulizi ya mfululizo London ilikuwa ikiteseka, roho yao ilikuwa inaonekana 'nzuri sana'.

Wanawake wakiokoa mali ya thamani kutoka kwa nyumba yao iliyolipuliwa

Nilianza kuhoji jinsi hii inaweza kuwa sahihi. Ili kulinganisha jinsi watu walivyohisi kikweli kuhusu shambulizi hilo dhidi ya maoni ya serikali, nilianza kusoma barua za kibinafsi na shajara za wale waliopitia tukio hilo. Niliangalia vipengele mbalimbali vya jamii ili kupata picha iliyo wazi na pana kadiri niwezavyo; wafanyakazi wa maduka, walinzi wa ARP na maafisa wa serikali, wale walioishi maisha ya juu na wale waliopoteza yote. Nilipata makubaliano ya jumla; hakuna ari ya juu inayopatikana. Kama inavyotarajiwa, watu walizungumza juu ya athari ya kisaikolojia; hofu ya kunaswa chini ya vifusi vya nyumba yao wenyewe, ya kutofika kwenye makazi kwa wakati. Wengine walizungumza juu ya usumbufu huo; mashimo makubwa ya barabarani yakizuia mabasi kusafiri kwa njia yao ya kawaida, hivyo kufanya watu wengi wasiweze kufika kazini.

Wafanyikazi wa ofisi wakichukua njia yao ya kwenda kazini kupitia vifusi vya bomu baada ya uvamizi mkubwa wa angani.

Ili kuiweka kwa njia nyingine, sikusoma mtu yeyote na wakihisi kwamba ndiyo, walikuwa na hofu ya maisha yao tangu ilipoanza kuwa giza hadi jua lilipochomoza tena, kwa siku sabini na sita kwenye trot, lakini usijali, wacha tuweke kettle. Kwa kweli,hakuna hata siku moja ambayo ningeweza kulinganisha maoni rasmi ya serikali na hisia za kibinafsi za watu. Kwa hiyo sasa ilinibidi kujibu swali; kwa nini?

Wazo ambalo nilijikwaa mara moja lilikuwa ‘hekaya ya roho ya Blitz’, dhana iliyoundwa na kuthibitishwa na mwanahistoria Angus Calder. Alitoa nadharia kwamba kwa kweli kile kilichoonekana kuwa na ari ya hali ya juu, yaani, watu walio na ari nyingi za mapigano, wengi wao wakiwa hawajashtushwa na uharibifu wa nyumba na maisha yao na kwa dhana hiyo ya Waingereza ya 'tulia na kuendelea', kwa kweli ilikuwa ni utayari wa 'kutisha. kuendelea', au ari ya kupita kiasi. Hii ina maana kwamba walikuwa na roho hii ya kupigana kwa sababu walipaswa kufanya hivyo, kwa sababu hawakuwa na chaguo lingine, badala ya kwa sababu walitaka kuendelea!

Hii ilikuwa dhahiri wakati huo kwa watu walioiandika, wakielezea hisia zao za kweli katika shajara na barua zao. Lakini serikali haikusoma haya, wala hata kuyazingatia, lilipokuja suala la kupima ari ya nchi. Kwa hiyo walichokiona ni wanawake kuendelea kutandaza safisha zao kwenye bustani zao zilizorushwa na bomu, wanaume wakiendelea na safari zao za kwenda kazini, wakichukua njia tofauti badala yake, na watoto bado wakitoka kucheza mitaani, wakitumia maeneo ya kulipua kama mpya. viwanja vya michezo. Anachosema Calder ni kwamba uchunguzi huu ulitafsiriwa kimakosa kama ari ya hali ya juu, kwa sababu tu kutoka nje ilionekana kama.ingawa kimsingi kila mtu alikuwa na furaha kuendelea kama kawaida.

Haikuzingatiwa kuwa walikuwa wakijaribu kuishi kama walivyokuwa hapo awali kwa sababu hapakuwa na mbadala mwingine kwao. Hakuna aliyefikiria kutazama ndani, kumuuliza mtu wa kawaida wa barabarani jinsi walivyokuwa, ikiwa walikuwa wakivumilia, au labda ni nini walihitaji kuwasaidia kidogo. Hata machapisho ya wakati huo yalizungumzia jinsi kila mtu alivyokuwa akikabiliana vyema, na kufanya uharibifu wa mashambulizi hayo ya usiku uonekane kuwa usumbufu mdogo.

Ni wazi kwamba ilikuwa ni kwa manufaa ya kila mtu kusoma kwamba hata wale walioathiriwa zaidi walikuwa wakisimamia vizuri kama hapo awali. Hii inaweza kuhimiza ari chanya kwa ujumla nchini kote, na labda kama nilivyotaja hapo awali, hata kuwashawishi maadui zetu kwamba hawawezi kutuvunja. Pengine hii ilikuwa wakati huo yenyewe unabii unaojitimia; kesi ya 'Bibi na Bi Jones barabarani inaonekana kuwa ya kufurahisha, kwa hivyo siwezi kulalamika haswa'. Hata kama ndivyo ilivyokuwa, nia mbaya ilibaki.

Waziri Mkuu Winston Churchill anatembelea Mwisho wa Mashariki wa London wakati wa Blitz.

Kwa hivyo labda walitaka ari hii itafsiriwe vibaya. Labda mtu kando ya mstari alitaja kwamba hakika hakuna mtu anayeweza kuwa chipper baada ya kupoteza nyumba yake, na afisa mwingine wa ngazi ya juu wa serikali aliwaambia wanyamaze, hii inaweza kucheza kwa faida yao. Au penginewaliamini tu kwamba sura ya nje pekee ilitosha. Vyovyote iwavyo, kile tunachounda kuwa roho hiyo maarufu ya Blitz kwa kweli haikuwa uwakilishi sahihi, na pengine watu hawakufurahi sana 'kutulia na kuendelea' kama tungependa kuamini.

Na Shannon Bent, BA Mhe. Mimi ni mhitimu wa Mafunzo ya Vita hivi majuzi katika Chuo Kikuu cha Wolverhampton. Maslahi yangu hasa yapo katika migogoro ya karne ya ishirini, haswa historia ya kijamii ya Vita vya Kwanza na vya Pili vya Dunia. Nina shauku ya kujifunza nje ya mfumo wa elimu na ninatafuta kutumia shauku hii katika utayarishaji wa makumbusho na uundaji wa maonyesho ili kuunda nafasi shirikishi kwa watu wa kila rika na maslahi kufurahia, huku nikikuza umuhimu wa historia kwa siku zijazo. Ninaamini katika umuhimu wa historia katika aina zake zote, lakini hasa historia ya kijeshi na masomo ya vita na jukumu lake kuu katika uumbaji wa siku zijazo, na matumizi yake katika kutuongoza na kujifunza kutokana na makosa yetu.