වික්ටෝරියානු වර්ක්හවුස් යනු දිළිඳුකමින් පෙළෙන තමන්ටම ජීවත් වීමට මාර්ගයක් නොමැතිව රැකියාවක් සහ නවාතැන් සැපයීමට අදහස් කරන ලද ආයතනයකි. දුප්පත් නීති ක්‍රමයේ පැමිණීමත් සමඟ, දුප්පත්කම පිළිබඳ ප්‍රශ්නය සමඟ කටයුතු කිරීම සඳහා නිර්මාණය කරන ලද වික්ටෝරියානු වැඩහල්, ඇත්ත වශයෙන්ම සමාජයේ වඩාත්ම අවදානමට ලක්විය හැකි සිරකරුවන් රඳවා තබන බන්ධනාගාර පද්ධති බවට පත් විය.

වැඩාගාරයේ කටුක ක්‍රමය වික්ටෝරියානු භාෂාවට සමාන විය. යුගය, එහි භයානක තත්වයන්, බලහත්කාරයෙන් ළමා ශ්‍රමය, දිගු පැය, මන්දපෝෂණය, පහරදීම් සහ නොසලකා හැරීම් සඳහා ප්‍රසිද්ධ වූ ආයතනයකි. එය චාල්ස් ඩිකන්ස් වැනි අයගේ විරුද්ධත්වයට තුඩු දෙන පරම්පරාවක සමාජ හෘද සාක්ෂියට වදයක් වනු ඇත.

"කරුණාකර සර්, මට තව ටිකක් ඕන" .

Charles Dickens 'Oliver Twist' හි මෙම සුප්‍රසිද්ධ වාක්‍ය ඛණ්ඩය මෙම යුගයේ වැඩපොලේ සිටින දරුවෙකුගේ ජීවිතයේ ඉතා දරුණු යථාර්ථයන් නිරූපණය කරයි. මෙම පෞරාණික දඬුවම් ක්‍රමයේ අසාර්ථකත්වය, බලහත්කාරයෙන් ශ්‍රමය සහ අනිසි ලෙස සැලකීම පෙන්නුම් කිරීමට ඩිකන්ස් ඔහුගේ සාහිත්‍යය තුළින් බලාපොරොත්තු විය.

ඇත්ත වශයෙන්ම 'ඔලිවර්' චරිතයේ ප්‍රබන්ධ නිරූපණයට නිල වැඩපොළ රෙගුලාසි සමඟ සැබෑ සමානකම් තිබුණි. පල්ලි නීත්‍යානුකූලව දෙවන වරට ආහාර ගැනීම තහනම් කරයි. වික්ටෝරියානු වැඩපොළේ පිළිගත නොහැකි ම්ලේච්ඡත්වය පිළිබඳ ආලෝකයක් බැබළීම සඳහා ඩිකන්ස් මේ අනුව අවශ්‍ය සමාජ විවරණයක් සපයා ඇත.

කෙසේ වෙතත් වැඩපොළේ නිශ්චිත මූලාරම්භය ඇත.බොහෝ දිගු ඉතිහාසය. 1388 දිළිඳු නීති පනත දක්වා ඒවා සොයා ගත හැක. කළු මරණයෙන් පසුව, ශ්‍රම හිඟය ප්‍රධාන ගැටලුවක් විය. වැඩි වැටුප් සහිත රැකියාවක් සොයා කම්කරුවන් වෙනත් පලාත්වලට යාම සීමා විය. ව්‍යාකූලත්වය සමඟ කටයුතු කිරීමට සහ සමාජ ව්‍යාකූලත්වය වැලැක්වීමට නීති පැනවීමෙන්, යථාර්ථයේ දී එම නීති මගින් දුප්පතුන්ට ඇති වගකීම සඳහා රාජ්‍යයේ මැදිහත්වීම වැඩි විය.

දහසයවන සියවස වන විට, නීති වඩාත් පැහැදිලි වන අතර ඒවා අතර පැහැදිලි විස්තර කිරීම් සිදු විය. සැබෑ රැකියා විරහිත අය සහ වැඩ කිරීමට කිසිදු අදහසක් නැති අය. තවද, 1536 දී VIII හෙන්රි රජු විසින් ආරාම විසුරුවා හැරීමත් සමඟ, පල්ලිය ප්‍රධාන සහන මූලාශ්‍රයක් වූ බැවින් දුප්පතුන් හා අවදානමට ලක් වූවන් සමඟ කටයුතු කිරීමේ උත්සාහයන් වඩාත් දුෂ්කර විය.

1576 වන විට නීතිය මගින් නියම කරන ලදී. පුද්ගලයෙකුට හැකියාවක් සහ කැමැත්තක් තිබේ නම්, සහාය ලබා ගැනීම සඳහා ඔවුන් වැඩ කළ යුතු බව දුප්පත් සහන පනත. තවද 1601 දී, තවත් නීතිමය රාමුවක් එහි භූගෝලීය සීමාවන් තුළ දුර්වල සහන ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා පල්ලිය වගකිව යුතුය.

Clerkenwell Workhouse, 1882

මෙය වික්ටෝරියානු වැඩමුළුවේ මූලධර්මවල පදනම විය යුතු අතර, එහිදී රජය සහන සැලසෙන අතර නීතිමය වගකීම පල්ලියට පැවරේ. ආයතනයේ වෙනස්කම් ගැන සිතුවද, වැඩපොළේ පැරණිතම ලේඛනගත උදාහරණය 1652 දක්වා දිව යයි.එය පූර්වාපේක්‍ෂා කර ඇත.

වැඩ කිරීමට හැකියාව ඇති පුද්ගලයින්ට නිවැරදි කිරීමේ නිවසක රැකියා පිරිනැමීම ලබා දෙන ලදී. මෙය "නොනැසී පවතින උදාසීනයින්" සමඟ කටයුතු කිරීම සඳහා නිර්මාණය කර ඇති පද්ධතියකි.

1601 නීතිය පැමිණීමත් සමඟම, අනෙකුත් ක්‍රියාමාර්ගවලට වැඩිහිටි හෝ දුර්වල පුද්ගලයින් සඳහා නිවාස ඉදිකිරීම පිළිබඳ අදහස් ඇතුළත් විය. දහහත්වන සියවස දුප්පත්කමේ රාජ්‍ය මැදිහත්වීම වැඩි වූ යුගයක් විය.

ඉදිරි වසරවලදී, වැඩපොළේ ව්‍යුහය සහ භාවිතය විධිමත් කිරීමට උපකාරී වන තවත් පනත් ගෙන එන ලදී. 1776 වන විට, ආයතන 1800ක පමණ මුළු ධාරිතාව ස්ථාන 90,000ක් පමණ වූ බව සොයා ගත් රජයේ සමීක්ෂණයක් වැඩපොළවල් පිළිබඳව සිදු කරන ලදී.

ඇතැම් පනත්වලට 1723 වර්ක්හවුස් ටෙස්ට් පනත ඇතුළත් වූ අතර එය එහි වර්ධනයට ඉවහල් විය. පද්ධති. සාරාංශයක් ලෙස, මෙම පනත මඟින් දුර්වල සහන ලබා ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන ඕනෑම අයෙකුට වැඩපොළට ඇතුළු වී නියමිත කාලයක් සඳහා, ගෙවන කිසිවක් නොමැතිව, ගෘහස්ථ සහන නම් පද්ධතියක් තුළ වැඩ කිරීමට බැඳී සිටී.

තවද, 1782 තෝමස් ගිල්බට් දුප්පතුන්ගේ සහනය නමින් නව පනතක් හඳුන්වා දුන් නමුත් එය ඔහුගේ නමින් පොදුවේ හැඳින්වෙන අතර, එය පිරිවැය බෙදා ගැනීම සඳහා සමිති පිහිටුවීමට පල්ලි එකට එකතු වීමට ඉඩ සලසන ලදී. මේවා ගිල්බට් සංගම් ලෙස ප්‍රසිද්ධ වූ අතර විශාල කණ්ඩායම් නිර්මාණය කිරීමෙන් එය අපේක්ෂා කරන ලදීවිශාල වැඩපොළවල් නඩත්තු කිරීමට ඉඩ දෙන්න. ප්‍රායෝගිකව, ඉතා ස්වල්පයක් වෘත්තීය සමිති නිර්මාණය කරන ලද අතර බලධාරීන් සඳහා අරමුදල් සැපයීමේ ප්‍රශ්නය වියදම් කපා හැරීමේ විසඳුම් සඳහා හේතු විය.

සමහර අවස්ථාවලදී දුප්පත් නීති පනවන විට, සමහර පල්ලි විසින් බිහිසුණු පවුල් තත්වයන් බලහත්කාරයෙන් සිදු කරන ලදී, උදාහරණයක් ලෙස ස්වාමිපුරුෂයෙකු විකුණනු ඇත. තම බිරිඳ පළාත් පාලන ආයතනවලට වියදම් අධික බරක් වීම වළක්වා ගැනීම සඳහාය. ශතවර්ෂය පුරා ගෙන එන ලද නීති, වැඩපොළ පද්ධතිය තවදුරටත් සමාජයට බද්ධ කිරීමට පමණක් උපකාරී වනු ඇත. බන්ධනාගාර වැනි කොන්දේසි සහිතව ක්‍රියාත්මක වේ. විශේෂයෙන්ම වසූරිය, සරම්ප වැනි රෝග ලැව්ගින්නක් සේ පැතිර යාමත් සමඟ මරණ අනුපාතිකය ඉහළ අගයක් ගත් බැවින් එවැනි ස්ථානවල ජීවත් වීම අනතුරුදායක විය. ඇඳන් එකට මිරිකීමෙන්, චලනය වීමට කිසිසේත්ම කාමරයක් නොමැති අතර කුඩා ආලෝකයකින් තත්වයන් පටු විය. ඔවුන් නිදා සිටින කොන් වල නොසිටින විට, රැඳවියන් වැඩ කිරීමට බලාපොරොත්තු විය. දරුවන් යොදාගත් කර්මාන්තශාලා මාදිලියේ නිෂ්පාදන පෙළක් අනාරක්ෂිත වූ අතර කාර්මීකරණයේ යුගයේ දී දුප්පත්කමේ ගැටළු විසඳීමට වඩා ලාභය කෙරෙහි අවධානය යොමු කළේය.

1834 වන විට දුර්වල සහන සැපයීමේ පිරිවැය සැලසුම් කරන ලද පද්ධතිය විනාශ කරන බව පෙනෙන්නට තිබුණි. මෙම ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට සහ මෙයට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, බලධාරීන් විසින් දුප්පත් නීති සංශෝධන පනත හඳුන්වා දුන් අතර, එය වඩාත් පොදුවේ හැඳින්වෙන්නේ නව දුප්පත් නීතිය ලෙසිනි. සම්මුතියඑකල සහන ක්‍රමය අපයෝජනයට ලක්වෙමින් තිබූ අතර නව ප්‍රවේශයක් අනුගමනය කළ යුතුව තිබුණි.

නව දුප්පත් නීතිය මගින් තනි පුද්ගල පල්ලි එකතු කරන ලද දුප්පත් නීති සංගම් පිහිටුවීම මෙන්ම උත්සාහය ද ගෙන ආවේය. වැඩපොළට ඇතුළු නොවන කිසිවකුට සහන සැලසීම අධෛර්යමත් කිරීමට. මෙම නව ක්‍රමය මූල්‍ය අර්බුදය සමඟ කටයුතු කිරීමට බලාපොරොත්තු වන අතර සමහර බලධාරීන් වැඩපොළ ලාභදායී ප්‍රයත්නයන් ලෙස භාවිතා කිරීමට බලාපොරොත්තු වේ.

බොහෝ රැඳවියන් නුපුහුණුව සිටියද, පොහොර සෑදීම සඳහා ඇටකටු කුඩු කිරීම වැනි දුෂ්කර අතින් සිදුකරන කාර්යයන් සඳහාද යොදා ගත හැකිය. ස්පයික් ලෙස හැඳින්වෙන විශාල නියපොත්තක් භාවිතා කරමින් ඕකුම් තෝරා ගැනීමක් ලෙස, එය පසුව වැඩපල සඳහා වාචික සඳහනක් ලෙස භාවිතා කරනු ඇත.

1845 දී 'The Penny Satirist' වෙතින් පුවත්පත් නිදර්ශනය, භාවිතා කරන ලදී හාමතෙන් පෙළෙන රැඳවියන් පොහොර සඳහා භාවිතා කිරීමට තිබූ ඇටකටු අනුභව කළ ඇන්ඩෝවර් යුනියන් වැඩපොළ තුළ ඇති තත්ත්වය පිළිබඳ පුවත්පතේ ලිපිය නිදර්ශනය කිරීමට.

එබැවින් 1834 නීතිය මගින් වික්ටෝරියානු වැඩපොළ ක්‍රමය විධිමත් ලෙස ස්ථාපිත කරන ලද අතර එය යුගයට සමාන පදයක් වී ඇත. මෙම ක්‍රමය පවුල් දෙකඩ වීමට දායක විය, මිනිසුන්ට තමන් සතුව තිබූ කුඩා දේවල් විකිණීමට බල කෙරුණු අතර, මෙම දැඩි ක්‍රමය තුළින් තමන්ව දැකගත හැකි යැයි බලාපොරොත්තු වේ.

දැන් දුප්පත් නීති සංගම්වල නව ක්‍රමය යටතේ, වැඩපොළවල් විය. බොහෝ විට දේශීය ව්‍යාපාරිකයන් වූ "ගාඩියන්ස්" විසින් මෙහෙයවනු ලබන අතර, ඔවුන් ඩිකන්ස් විසින් විස්තර කරන ලද පරිදි,අනුකම්පා විරහිත පරිපාලකයින් වූයේ ලාභය සොයන සහ අනුන්ගේ අගහිඟකම් ගැන සතුටු වීමයි. ඇත්ත වශයෙන්ම පල්ලි විවිධාකාර වූ අතර - "භාරකරුවන්" ඔවුන්ගේ භාරකාරත්වය සඳහා වඩාත් පුණ්‍ය ප්‍රවේශයක් අනුගමනය කළ බව කියනු ලබන සමහරක් උතුරු එංගලන්තයේ සිටියහ - රට පුරා පිහිටි වැඩහල්වල රැඳවියන් චරිතවල දයාවට යටත් වනු ඇත. ඔවුන්ගේ "භාරකරුවන්".

කොන්දේසි දරුණු වූ අතර පවුල් බෙදී ඇති අතර සැලකීම කුරිරු වූ අතර, දරුවන්ට ඔවුන්ගේ දෙමාපියන්ගෙන් වෙන් වීමට බල කෙරුනි. යම් පුද්ගලයෙක් වැඩපොළට ඇතුළු වූ පසු, ඔවුන් රැඳී සිටින කාලය සඳහා නිල ඇඳුමක් ලබා දෙනු ඇත. රැඳවියන් එකිනෙකා සමඟ කතා කිරීම තහනම් කර ඇති අතර පිරිසිදු කිරීම, ඉවුම් පිහුම් සහ යන්ත්‍ර සූත්‍ර භාවිතා කිරීම වැනි අතින් වැඩ කරමින් දිගු වේලාවක් වැඩ කිරීමට අපේක්ෂා කරන ලදී.

London, St Pancras Workhouse හි ආහාර වේලාව, 1911

කාලයත් සමඟම, වැඩමුළුව නැවත වරක් විකාශනය වීමට පටන් ගත් අතර, ශ්‍රමයෙන් වැඩ කිරීමේ හැකියාව ඇති අය වෙනුවට, එය වැඩිහිටියන්ට සහ රෝගීන්ට රැකවරණයක් විය. එපමණක් නොව, දහනව වන සියවස අවසන් වන විට මිනිසුන්ගේ ආකල්ප වෙනස් විය. වැඩි වැඩියෙන් මිනිසුන් එහි කුරිරුකමට විරුද්ධ වූ අතර 1929 වන විට නව නීති හඳුන්වා දෙන ලද අතර එමඟින් පළාත් පාලන ආයතනවලට වැඩහල් රෝහල් ලෙස පවරා ගැනීමට හැකි විය. ඊළඟ වසරේ, නිල වශයෙන් වැඩමුළු වසා දමන ලදී, නමුත් වෙනත් පුද්ගලයින් නොමැතිව පද්ධතියට හසු වූ පුද්ගලයින්ගේ පරිමාවයා යුතු ස්ථානය යන්නෙන් අදහස් කළේ පද්ධතිය මුළුමනින්ම විසුරුවා හැරීමට වසර කිහිපයකට පසුවය.

1948 දී ජාතික ආධාර පනත හඳුන්වාදීමත් සමඟ දුප්පත් නීතිවල අවසාන ශේෂයන් මුලිනුපුටා දැමූ අතර ඒවා සමඟ වැඩපොළ ආයතනය . ගොඩනැඟිලි වෙනස් කිරීම, පවරා ගැනීම හෝ බිම හෙළීම සිදු වුවද, කුරිරු තත්වයන් සහ සමාජ ම්ලේච්ඡත්වය පිළිබඳ සංස්කෘතික උරුමය බ්‍රිතාන්‍ය ඉතිහාසය අවබෝධ කර ගැනීමේ වැදගත් අංගයක් ලෙස පවතිනු ඇත.

Jessica Brain යනු විශේෂීකරණය වූ නිදහස් ලේඛිකාවකි. ඉතිහාසය. කෙන්ට් හි පදනම් වූ සහ ඓතිහාසික සියල්ලට ආදරය කරන්නෙකු.