1620 සරත් සෘතුවේ දී, සාමාන්‍යයෙන් භාණ්ඩ සහ නිෂ්පාදන රැගෙන යන වෙළඳ නෞකාවක් වන Mayflower, Plymouth වරායෙන් යාත්‍රා කර, මගීන් සියයක් පමණ දුර බැහැර සහ ගවේෂණය නොකළ රටක නව ජීවිතයක් ආරම්භ කිරීමට උනන්දුවෙන් නිර්භීත ගමනක් ආරම්භ කළේය. අත්ලාන්තික් සාගරය හරහා.

නැව සැප්තැම්බර් මාසයේදී එංගලන්තයේ දකුණු වෙරළ තීරයේ සිට ඇමරිකාවේ නව ජීවිතයක් ආරම්භ කිරීමට උනන්දුවක් දක්වන මගීන් ගණනාවක් සමඟ ගමන් කළේය. මොවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් යුරෝපයේ ආගමික නිදහස සහ ජීවන රටාව සම්බන්ධයෙන් දුෂ්කරතාවන්ට මුහුණ දුන් රෙපරමාදු බෙදුම්වාදීන් ලෙස හඳුන්වනු ලැබුවේ 'සාන්තුවරයන්' ලෙසිනි. මෙම මගීන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙකුගේ බලාපොරොත්තුව වූයේ නව ලෝකයේ පල්ලියක් සහ ජීවන මාර්ගයක් ස්ථාපිත කිරීමයි. ඔවුන් පසුව 'වන්දනාකරුවන්' ලෙස හඳුන්වනු ඇත.

එංගලන්තයේ ඩාර්ට්මූත් වරායේ මේෆ්ලවර් සහ ද ස්පීඩ්වෙල්

මෙම ගමනට වසර ගණනාවකට පෙර නොටින්හැම්ෂයර් හි අතෘප්තිමත් ඉංග්‍රීසි රෙපරමාදු භක්තිකයන් ගණනාවක් එංගලන්තයට යාමට පිටත්ව ගියහ. ඕලන්දයේ ලේඩන්, කතෝලික පල්ලිය මෙන් දූෂිත යැයි ඔවුන් විශ්වාස කළ එංගලන්ත පල්ලියේ මූලධර්මයෙන් ගැලවීමට උනන්දු විය. ඔවුන් එකම සැලකිල්ලක් දැරූ පියුරිටන්වරුන්ට වඩා වෙනස් වූ නමුත් පල්ලියේ අභ්‍යන්තරයෙන් පුනර්ජීවනය කිරීමට සහ මඟ පෙන්වීමට උනන්දු වූහ. ඕලන්දයට සංක්‍රමණය වූ බෙදුම්වාදීන් එංගලන්තයේ අත්විඳ නැති ආගමික නිදහසක් අත්විඳින අතර, ලෞකික සමාජයට හුරුවීම දුෂ්කර විය. කොස්මොපොලිටන් ජීවන රටාව සාන්තුවරයන්ගේ බාලයන් සඳහා කනස්සල්ලට පත් වියප්‍රජා සාමාජිකයින් සහ ඔවුන්ගේ වටිනාකම් ඉංග්‍රීසි සහ ලන්දේසි ප්‍රජාවන් සමඟ පටහැනි බව ඔවුන් ඉක්මනින්ම වටහා ගත්හ.

ඔවුන් සංවිධානය වීමට සහ අවධානය වෙනතකට යොමු කිරීම සහ ඇඟිලි ගැසීම් වලින් තොර ස්ථානයකට යාමට තීරණය කළහ. නව ලෝකය ඇමතුවේය. ආපසු ලන්ඩනයේදී ගවේෂණ කටයුතු සඳහා අරමුදල් සපයන වැදගත් වෙළෙන්දෙකුගේ සහාය ඇතිව ගමන සඳහා කටයුතු සූදානම් වෙමින් පැවතුනි. මේ අතර, වර්ජිනියා සමාගම නැගෙනහිර වෙරළ තීරයේ ජනාවාසයක් ඇති කළ හැකි බවට එකඟ විය. 1620 අගෝස්තු වන විට සාන්තුවරයින් හතළිහකින් පමණ සමන්විත මෙම කුඩා කණ්ඩායම විශාල ජනපදිකයන්ගේ එකතුවකට සම්බන්ධ වූ අතර, ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් ඔවුන්ගේ විශ්වාසයන්ට වඩා ලෞකික වූ අතර, මුලින් යාත්‍රා දෙකක් ලෙස සැලසුම් කර තිබූ දේ මත යාත්‍රා කළහ. මේෆ්ලවර් සහ ස්පීඩ්වෙල් ගමන සඳහා යොදා ගැනීමට නියමිතව තිබුණද, ගමන ආරම්භ වූ විගස දෙවැන්න කාන්දු වීමට පටන් ගත් අතර, මගීන්ට ඔවුන්ගේ අපේක්ෂිත ගමනාන්තය කරා යාමට සුදුසු තත්වයන්ගෙන් ඈත්ව, මිරිකීමෙන් සහ සුදුසු තත්වයන්ගෙන් ඈත්ව සිටීමට සිදු විය. .

පවුල්, හුදකලා සංචාරකයින්, ගර්භනී කාන්තාවන්, බල්ලන්, බළලුන් සහ කුරුල්ලන් යාත්‍රාවේ සිරවී සිටිනු දක්නට ලැබිණි. ගැබිණි මව්වරුන් දෙදෙනා එම ගමනේදී දිවි ගලවා ගැනීම විශේෂත්වයකි. එක් අයෙක් මුහුදේදී ඕෂනස් නම් පුතෙකු බිහි කළ අතර තවත් අයෙක් ඇමරිකාවේ වන්දනාකරුවන්ට උපත ලැබූ පළමු ඉංග්‍රීසි දරුවා වන පෙරෙග්‍රීන් ය. යාත්‍රාකරුවන් අතර වර්ජිනියා ජනපදයේ පදිංචි වීමට අදහස් කරන සේවකයින් සහ ගොවීන් ද ඇතුළත් විය. එම යාත්‍රාවට නිලධාරීන් සහ කාර්ය මණ්ඩලය ඇතුළු පිරිසක් ඇතුළත් වියනැව එහි ගමනාන්තයට ළඟා වන විටත්, පසුව තවමත්, දැඩි හා ශීත ඍතුවේ ශීත ඍතුවේදීත් නැව සමඟ රැඳී සිටි.

සාඩින් මෙන් එකට අසුරා ඇති සීමිත අවකාශයන්හි මගීන් සමඟ නෞකාවේ ජීවිතය අතිශයින් දුෂ්කර විය. මැදිරි පළලින් සහ උසින් කුඩා වූ අතර ඉතා තුනී බිත්තිවලින් යුක්ත වූ අතර එය නිදා ගැනීමට හෝ රැඳී සිටීමට අපහසු ස්ථානයක් විය. ඊටත් වඩා පටු වූයේ අඩි පහකට වඩා උසින් සිටින ඕනෑම කෙනෙකුට කෙළින් සිට ගැනීමට නොහැකි වන පරිදි පහත තට්ටුවයි. දිගු මාස ​​දෙකක ගමනක් සඳහා මෙම තත්වයන් විඳදරා ගන්නා ලදී.

The Mayflower, Mayflower II හි අනුරුව මත. පින්තූර කිහිපයකින් මැහුම්. කර්තෘ: Kenneth C. Zirkel, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International බලපත්‍රය යටතේ බලපත්‍ර ලබා ඇත.

අමාරු ගමන කාලය ගතවන අතර බොහෝ අවස්ථාවලදී ලෞකික විය, යාත්‍රාකරුවන්ට ඔවුන්ගේම විනෝදාස්වාදයක් නිර්මාණය කිරීමට සිදු විය. කාඩ් සෙල්ලම් කිරීම හෝ ඉටිපන්දම් එළියෙන් කියවීම වැනි. නැවේ ඇති ආහාර පිළියෙළ කරන ලද්දේ ගිනි පෙට්ටිය මගිනි, එය අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම වැලි තට්ටුවකින් පුරවන ලද යකඩ බන්දේසියක ගොඩනඟන ලද ගින්නක් වන අතර, එය මාරුවෙන් මාරුවට ගත් මගීන්ට ගින්නෙන් උයා කෑමට ආහාර ගැනීම ඉතා ප්‍රාථමික සිදුවීමක් බවට පත් කළේය. දෛනික ආහාර සලාකයෙන්.

නැවේ තිබූ අනෙකුත් භාණ්ඩ අතර අත්ලාන්තික් සාගරය හරහා නව ජීවිතයක් ආරම්භ කිරීම සඳහා මගීන් ඔවුන් සමඟ රැගෙන ආ සැපයුම් ඇතුළත් විය. බල්ලන් සහ බළලුන්, බැටළුවන් ඇතුළු සමහර සුරතල් සතුන් රැගෙන ගිය අතර,එළුවන් සහ කුකුළු මස් ද ඇතුළත් විය. බෝට්ටුවටම තවත් බෝට්ටු දෙකක් මෙන්ම කාලතුවක්කු සහ වෙඩි බෙහෙත් සහ කාලතුවක්කු වැනි වෙනත් ආයුධ ලෙස සැලකේ. වන්දනාකරුවන්ට විදේශීය රටවල නාඳුනන ආයතනවලින් ආරක්ෂා වීමට පමණක් නොව, සෙසු යුරෝපීයයන්ගෙන්ද කල් පවතින අවශ්‍යතාවයක් දැනුනි. නෞකාව මිනිසුන් ප්‍රවාහනය කිරීමට පමණක් නොව නව ලෝකයේ නව ජීවිතයක් ආරම්භ කිරීම සඳහා අවශ්‍ය මෙවලම් රැගෙන යාමටද යාත්‍රාවක් බවට පත්විය.

මේෆ්ලවර් පැමිණි ගමන දුෂ්කර වූ අතර එය අභියෝගයක් විය. කාර්ය මණ්ඩලය සහ මගීන් යන දෙකම එක හා සමානයි. ගමනට සහාය වීමට මාලිමා යන්ත්‍රයක්, ලඝු-සටහන් සහ රේඛා පද්ධතියක් (වේගය මැනීමේ ක්‍රමයක්) සහ වේලාව නිරීක්ෂණය කිරීම සඳහා පැයක වීදුරුවක් වැනි මූලික උපාංග කිහිපයක් නෞකාවේ කාර්ය මණ්ඩලය සතුව තිබුණි. කෙසේ වෙතත්, අත්ලාන්තික් සාගරයේ දී නැව භයානක සුළි සුළං සමඟ මුණගැසුණු විට මෙම මෙවලම් ප්‍රයෝජනවත් නොවන බව ඔප්පු වනු ඇත.

මෙවැනි ද්‍රෝහී තත්වයන් යටතේ ගමන් කිරීමේ ගැටලුව තෙහෙට්ටුව, අසනීප, තෙහෙට්ටුව සහ සාමාන්‍ය ව්‍යාධිය වැනි මට්ටම් මගින් සංකීර්ණ විය. නැව මත. අයහපත් කාලගුණයත් සමඟ මෙම ගමන භයානක අත්දැකීමක් බවට පත් වූ අතර එය නෞකාවට නිරන්තර අනතුරක් විය. විශාල රළ අඛණ්ඩව යාත්‍රාවට පහර දෙන අතර එක් අවස්ථාවකදී, යාත්‍රාවෙන් ජීවය පිටතට ගෙන යන තරංගවල දැඩි බලය හේතුවෙන් දැව රාමුවේ කොටසක් කැඩී යාමට පටන් ගත්තේය. මෙයව්‍යුහාත්මක හානිය කඩිනමින් නිවැරදි කිරීමට අවශ්‍ය වූ අතර, එම නිසා කැඩුණු කදම්භය අලුත්වැඩියා කිරීමට නැවේ වඩු කාර්මිකයාට සහාය වීමට මගීන්ට සිදු විය. මෙය සිදු කිරීම සඳහා, කොස් ඉස්කුරුප්පුවක් භාවිතා කරන ලදී, ඔවුන් වියළි බිමට ළඟා වූ විට නිවාස තැනීමට උපකාර කිරීම සඳහා වාසනාවකට නෞකාවට ගෙන යන ලද ලෝහ උපකරණයකි. වාසනාවකට මෙන්, දැව සුරක්ෂිත කිරීම සඳහා මෙය ප්‍රමාණවත් බව ඔප්පු වූ අතර නෞකාවට එහි ගමන නැවත ආරම්භ කිරීමට හැකි විය.

The Mayflower, 1620

අවසානයේදී 1620 නොවැම්බර් 9 වන දින, කේප් කෝඩ්හි බලාපොරොත්තු සහගත දසුන දුර සිටම පෙනෙමින් මේෆ්ලවර් වියළි බිමට ළඟා විය. වර්ජිනියා ජනපදයට දකුණට යාත්‍රා කිරීමේ මුල් සැලැස්ම තද සුළං සහ අයහපත් කාලගුණය නිසා ව්‍යර්ථ විය. ඔවුන් නොවැම්බර් 11 වන දින නැංගුරම් ලා ප්‍රදේශයට උතුරින් පදිංචි විය. තරාතිරමේ භේදය පිළිබඳ හැඟීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, නැවේ සිට පදිංචිකරුවන් මේෆ්ලවර් ගිවිසුමට අත්සන් තැබූ අතර එය යම් ආකාරයක සිවිල් සාමයක් ස්ථාපිත කළ හැකි වන පරිදි ඇතැම් නීති රීති අනුගමනය කිරීමට සමාජ ගිවිසුමකින් සමන්විත විය. මෙය ඇමරිකාවේ ලෞකික ආන්ඩුව පිළිබඳ අදහසෙහි වැදගත් පූර්වගාමියා ලෙස ඔප්පු විය.

නව ලෝකයේ පදිංචිකරුවන් සඳහා පළමු ශීත කාලය මාරාන්තික බව ඔප්පු විය. බෝට්ටුවේ ගමන් කරන අයහපත් ජීවන තත්ත්වයන් සහ දැඩි පෝෂණය නොමැතිකම සමඟ රෝග පැතිරීම බහුල විය. බොහෝ මගීන් විටමින් ඌනතාවයන් හේතුවෙන් ස්කර්වි රෝගයෙන් පීඩා විඳිතිඅවාසනාවකට මෙන් එකල ප්‍රතිකාර කළ නොහැකි වූ අතර අනෙකුත් රෝග වඩාත් මාරාන්තික විය. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ මගීන්ගෙන් අඩක් සහ කාර්ය මණ්ඩලයෙන් අඩක් පමණ දිවි ගලවා ගැනීමට නොහැකි වීමයි.

ඉතා දරුණු ශීත කාලයෙන් බේරුණු අය ඊළඟ වසරේ මාර්තු මාසයේදී නැවෙන් බැස වෙරළට පැල්පත් තනා තම නව ජීවිතය ආරම්භ කළහ. ඉතිරි කාර්ය මණ්ඩලයේ සහ ඔවුන්ගේ කපිතාන් ක්‍රිස්ටෝපර් ජෝන්ස්ගේ සහාය ඇතිව, ඔවුන් කාලතුවක්කු ඇතුළත් ආයුධ ගොඩබෑමට පටන් ගත් අතර, ඔවුන්ගේ කුඩා ප්‍රාථමික ජනාවාස යම් ආකාරයක ආරක්ෂක බලකොටුවක් බවට පත් කළේය.

නැවෙන් පදිංචිකරුවන් නිර්මාණය කිරීමට පටන් ගත්හ. දඩයම් කිරීම සහ බෝග වගා කිරීම වැනි පැවැත්මට අවශ්‍ය ශිල්පීය ක්‍රම උගන්වමින් ජනපදවාසීන්ට උපකාර කළ ප්‍රදේශයේ ස්වදේශික ජනතාවගේ උපකාරය සමඟ ඔවුන්ට ජීවිතයක්. ඊළඟ ගිම්හානය වන විට, දැන් හොඳින් ස්ථාපිත ප්ලයිමූත් පදිංචිකරුවන්, වමානොග් ස්වදේශික ඉන්දියානුවන් සමඟ ස්තුති දීමේ උත්සවයකින් පළමු අස්වැන්න සැමරූ අතර, එය අදටත් ක්‍රියාත්මක සම්ප්‍රදායකි.

මේෆ්ලවර් සහ එහි නව ලෝකයට යන ගමන ඇමරිකාවේ සහ ලෝකයේ සෙසු රටවල ඉතිහාසය වෙනස් කළ භූ කම්පන ඓතිහාසික සිදුවීමක් විය. දිවි ගලවා ගත් මගීන් අනාගත ඇමරිකානු පුරවැසියන් සඳහා ජීවන මාර්ගයක් සකස් කළ අතර ඇමරිකානු ඉතිහාසයේ විශේෂ ස්ථානයක් ලෙස සැමවිටම සිහිපත් කරනු ඇත.