De Mayflower

 De Mayflower

Paul King

In de herfst van 1620 vertrok de Mayflower, een koopvaardijschip dat normaal gesproken goederen en producten vervoerde, vanuit de haven van Plymouth en begon aan een onverschrokken reis met ongeveer honderd passagiers die stonden te popelen om een nieuw leven te beginnen in een ver en onontdekt land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.

Het schip vertrok in september vanaf de zuidkust van Engeland met een aantal passagiers die graag een nieuw leven wilden beginnen in Amerika. Velen van hen stonden bekend als 'Saints', protestantse separatisten die in Europa problemen hadden ondervonden met godsdienstvrijheid en levensstijl. De hoop van veel van deze passagiers was om in de Nieuwe Wereld een kerk en een manier van leven te vestigen; zij zouden later bekend worden alsals de 'Pilgrims'.

De Mayflower en de Speedwell in de haven van Dartmouth, Engeland

Vele jaren voor deze reis verlieten een aantal ontevreden Engelse protestanten uit Nottinghamshire Engeland om naar Leyden in Nederland te verhuizen. Ze wilden graag ontsnappen aan de doctrine van de Church of England, die volgens hen net zo corrupt was als de katholieke kerk. Ze verschilden van de puriteinen, die dezelfde zorgen hadden, maar erop gebrand waren om de kerk van binnenuit te verjongen en te leiden. Terwijl de separatisten die naar Leyden trokken, naar Nederland verhuisden om de kerk te verjongen en te leiden.Nederland ervoer een vrijheid van godsdienst die men in Engeland niet kende, de secularistische samenleving was moeilijk om aan te wennen. De kosmopolitische levensstijl bleek zorgwekkend aanlokkelijk voor de jongere leden van de Saints gemeenschap en ze realiseerden zich al snel dat hun waarden op gespannen voet stonden met zowel de Engelse als de Nederlandse gemeenschap.

Ze besloten om zich te organiseren en te verhuizen naar een plek zonder afleiding en bemoeienis; de Nieuwe Wereld lonkte. Terug in Londen werden de voorbereidingen getroffen voor de reis met de hulp van een belangrijke koopman die de expeditie hielp financieren. Ondertussen stemde de Virginia Company ermee in dat er een nederzetting aan de oostkust kon worden gemaakt. Tegen augustus 1620 was deze kleine groep van ongeveer veertigHeiligen sloten zich aan bij een grotere groep kolonisten, van wie velen een meer seculier geloof aanhingen, en vertrokken op wat oorspronkelijk gepland was als twee schepen. De Mayflower en de Speedwell zouden gebruikt worden voor de reis, maar de Speedwell begon al bijna aan het begin van de reis te lekken, waardoor de passagiers gedwongen werden op de Mayflower te passen in geplette en verre van ideale omstandigheden omnaar hun bestemming.

Gezinnen, alleenreizenden, zwangere vrouwen, honden, katten en vogels zaten krap op elkaar aan boord van het schip. Opmerkelijk genoeg overleefden de twee zwangere vrouwen de reis. De ene beviel op zee van een zoon genaamd Oceanus en de andere, Peregrine, het eerste Engelse kind dat in Amerika werd geboren voor de Pilgrims. Onder de reizigers bevonden zich ook bedienden en boeren die van plan waren zich in de kolonie Virginia te vestigen.Onder de opvarenden bevonden zich een aantal officieren en bemanningsleden die bij het schip bleven toen het zijn bestemming bereikte en later nog, tijdens een strenge en ijskoude winter.

Het leven op het schip was extreem moeilijk met de passagiers in kleine ruimtes, opeengepakt als sardientjes. De hutten waren klein in zowel breedte als hoogte met zeer dunne wanden waardoor het een moeilijke plek was om te slapen of te verblijven. Nog meer vernauwend waren de benedendekken waar iedereen die langer was dan 1,80 m niet in staat zou zijn geweest om rechtop te staan. Deze omstandigheden werden verdragen voor een langereis van twee maanden.

Aan boord van de replica van de Mayflower, Mayflower II. Genaaid van verschillende afbeeldingen. Auteur: Kenneth C. Zirkel, gelicentieerd onder de Creative Commons Naamsvermelding-Gelijk delen 4.0 internationale licentie.

De zware reis was tijdrovend en op veel momenten alledaags, met de reizigers gedwongen om hun eigen entertainment te creëren, zoals kaarten of lezen bij kaarslicht. Het eten aan boord van het schip werd bereid door de vuurkist, wat in wezen een vuur was gebouwd op een ijzeren plaat gevuld met een laag zand, waardoor etenstijd een zeer rudimentaire gebeurtenis was voor de passagiers die om de beurt kookten vanhet vuur en maken maaltijden van de dagelijkse voedselrantsoenen.

Andere voorwerpen aan boord van het schip waren onder andere voorraden die de passagiers hadden meegenomen om een nieuw leven te beginnen aan de overkant van de Atlantische Oceaan. Hoewel sommige huisdieren werden meegenomen, waaronder honden en katten, waren er ook schapen, geiten en pluimvee. De boot zelf werd bevoorraad met twee andere boten, evenals artillerie en wat wordt verondersteld om andere vormen van wapentuig te zijn, zoals buskruit en kanonnen. De pelgrims hebben nietHet schip werd niet alleen een schip om mensen te vervoeren, maar ook om het nodige gereedschap mee te nemen om een nieuw leven te beginnen in de Nieuwe Wereld.

De reis van de Mayflower was zwaar en bleek een uitdaging voor zowel de bemanning als de passagiers. De bemanning had een aantal hulpmiddelen om de reis te vergemakkelijken, zoals een kompas, een log- en lijnsysteem (een methode om de snelheid te meten) en zelfs een zandloper om de tijd bij te houden. Deze hulpmiddelen zouden echter niet helpen toen het schip werd geconfronteerd metgevaarlijke stormwinden in de Atlantische Oceaan.

Het probleem van het reizen onder zulke verraderlijke omstandigheden werd nog verergerd door de uitputting, ziekte, vermoeidheid en algehele malaise aan boord van het schip. De reis bleek een gevaarlijke ervaring met slecht weer dat een constant gevaar vormde voor het schip. Enorme golven beukten voortdurend tegen het schip en op een gegeven moment begon een deel van het houten geraamte te versplinteren door de pure kracht van de golven.Deze structurele schade moest dringend worden hersteld, dus werden de passagiers gedwongen om de scheepstimmerman te helpen bij het repareren van de gebroken balk. Om dit te doen werd een vijzel gebruikt, een metalen apparaat dat gelukkig aan boord van het schip was meegenomen om te helpen bij het bouwen van huizen als ze aan land kwamen. Gelukkig bleek ditvoldoende om het hout veilig te stellen en het schip kon zijn reis hervatten.

Ondertekening van het Mayflower Compact aan boord van de Mayflower, 1620

Uiteindelijk bereikte de Mayflower op 9 november 1620 het vasteland en zag van een afstand het veelbelovende uitzicht op Cape Cod. Het oorspronkelijke plan om zuidwaarts te varen naar de kolonie Virginia werd gedwarsboomd door harde wind en slecht weer. Ze vestigden zich ten noorden van het gebied en gingen op 11 november voor anker. Als reactie op het gevoel van verdeeldheid binnen de gelederen ondertekenden de kolonisten van het schip deMayflower Compact, dat in wezen bestond uit een sociale overeenkomst om bepaalde regels en voorschriften te volgen, zodat er een soort burgerlijke orde kon worden ingesteld. Dit bleek een belangrijke voorloper te zijn van het idee van een seculiere regering in Amerika.

Zie ook: Hysterische Victoriaanse Vrouwen

De eerste winter voor de kolonisten in de Nieuwe Wereld bleek dodelijk te zijn. Ziekten verspreidden zich op grote schaal door de slechte leefomstandigheden aan boord en een ernstig gebrek aan voeding. Veel passagiers leden aan scheurbuik als gevolg van vitaminetekorten die in die tijd helaas niet te behandelen waren, terwijl andere ziekten dodelijker bleken te zijn. Het resultaat was dat ongeveer de helft van de passagiers en de helft van de mensen die op de boot verbleven, stierven.de bemanning overleefde het niet.

Degenen die de strenge winter overleefden, gingen in maart van het volgende jaar van boord en begonnen hun nieuwe leven met het bouwen van hutten aan land. Met de hulp van de overgebleven bemanning en hun kapitein Christopher Jones, laadden ze hun wapens uit, waaronder kanonnen, waardoor hun kleine primitieve nederzetting een soort verdedigingsfort werd.

De kolonisten van het schip begonnen een leven voor zichzelf op te bouwen, samen met de hulp van de inheemse bevolking van het gebied die de kolonisten bijstond door hen de nodige overlevingstechnieken te leren, zoals jagen en gewassen verbouwen. Tegen de volgende zomer vierden de nu goed ingeburgerde kolonisten van Plymouth de eerste oogst met de inheemse Wamanoag-indianen in een festival van dankzegging, eentraditie die vandaag de dag nog steeds wordt toegepast.

Zie ook: Florence Dame Bakker

De Mayflower en haar reis naar de Nieuwe Wereld was een ingrijpende historische gebeurtenis die de loop van de geschiedenis veranderde voor Amerika en de rest van de wereld. De passagiers die overleefden, zetten een manier van leven in gang voor toekomstige generaties Amerikaanse burgers en zullen altijd herinnerd worden als iemand met een speciale plaats in de Amerikaanse geschiedenis.

Paul King

Paul King is een gepassioneerd historicus en fervent ontdekkingsreiziger die zijn leven heeft gewijd aan het blootleggen van de boeiende geschiedenis en het rijke culturele erfgoed van Groot-Brittannië. Geboren en getogen op het majestueuze platteland van Yorkshire, ontwikkelde Paul een diepe waardering voor de verhalen en geheimen die verborgen liggen in de eeuwenoude landschappen en historische monumenten die overal in het land te vinden zijn. Met een graad in archeologie en geschiedenis aan de beroemde Universiteit van Oxford, heeft Paul jarenlang in archieven gedoken, archeologische vindplaatsen opgegraven en avontuurlijke reizen door Groot-Brittannië gemaakt.Pauls liefde voor geschiedenis en erfgoed is voelbaar in zijn levendige en meeslepende schrijfstijl. Zijn vermogen om lezers terug in de tijd te vervoeren en hen onder te dompelen in het fascinerende wandtapijt van het Britse verleden, heeft hem een ​​gerespecteerde reputatie opgeleverd als een vooraanstaand historicus en verhalenverteller. Via zijn boeiende blog nodigt Paul lezers uit om met hem mee te gaan op een virtuele verkenning van de historische schatten van Groot-Brittannië, waarbij hij goed onderzochte inzichten, boeiende anekdotes en minder bekende feiten deelt.Met de vaste overtuiging dat het begrijpen van het verleden de sleutel is tot het vormgeven van onze toekomst, dient Paul's blog als een uitgebreide gids, die lezers een breed scala aan historische onderwerpen presenteert: van de raadselachtige oude steencirkels van Avebury tot de magnifieke kastelen en paleizen die ooit koningen en koninginnen. Of je nu een doorgewinterde bentgeschiedenisliefhebber of iemand die op zoek is naar een kennismaking met het boeiende erfgoed van Groot-Brittannië, Paul's blog is een go-to-resource.Als doorgewinterde reiziger beperkt Pauls blog zich niet tot de stoffige boekdelen uit het verleden. Met een scherp oog voor avontuur gaat hij regelmatig op ontdekkingstocht ter plaatse, waarbij hij zijn ervaringen en ontdekkingen documenteert door middel van verbluffende foto's en boeiende verhalen. Van de ruige hooglanden van Schotland tot de pittoreske dorpjes van de Cotswolds, Paul neemt lezers mee op zijn expedities, ontdekt verborgen juweeltjes en deelt persoonlijke ontmoetingen met lokale tradities en gebruiken.Pauls toewijding aan het promoten en behouden van het erfgoed van Groot-Brittannië gaat ook verder dan zijn blog. Hij neemt actief deel aan instandhoudingsinitiatieven, helpt historische locaties te herstellen en lokale gemeenschappen voor te lichten over het belang van het behoud van hun culturele erfenis. Door zijn werk streeft Paul er niet alleen naar om te onderwijzen en te entertainen, maar ook om meer waardering te wekken voor het rijke tapijt van erfgoed dat overal om ons heen bestaat.Ga met Paul mee op zijn boeiende reis door de tijd terwijl hij je begeleidt om de geheimen van het Britse verleden te ontrafelen en de verhalen te ontdekken die een natie hebben gevormd.