بیشتر مردم با تخلیه نیروهای بریتانیایی و فرانسوی از دانکرک در ماه مه و ژوئن 1940 آشنا هستند. چیزی که کمتر شناخته شده است این است که هزاران سرباز و غیرنظامی انگلیسی هنوز در فرانسه به دام افتاده بودند.

عملیات سیکل با موفقیت حدود 14000 سرباز متفقین را از لو هاور و سنت والری آن کوکس بین 10 و 13 ژوئن 1940 تخلیه کرد. در طول عملیات آریل از 14 تا 25 ژوئن، 191870 سرباز دیگر بریتانیایی، لهستانی، چکی و غیرنظامیان اولین بار از Cbourevacu بودند. سنت مالو و سپس، همانطور که آلمانی ها از طریق فرانسه به پیشروی خود ادامه دادند، از بنادر مختلف اقیانوس اطلس و مدیترانه. RMS Lancastria در خلال این تخلیه اخیر به طرز غم انگیزی از دست رفت. بمباران هواپیمای آلمانی در 17 ژوئن 1940 غرق شد. تخمین زده می شود که بین 2500 تا 5800 نفر جان خود را از دست دادند که بزرگترین تلفات یک کشتی در تاریخ دریانوردی بریتانیا بود. تلفات جانی بسیار زیاد به حدی بود که دولت بریتانیا اخبار مربوط به فاجعه را در آن زمان سرکوب کرد.

برخی از پرسنل نظامی که پس از دانکرک «جا مانده بودند» زن بودند، از جمله اعضای سرویس سرزمینی کمکی (A.T.S. پرستاران از خدمات پرستاری نظامی امپراتوری ملکه الکساندرا (QAIMNS) و گروه کمک داوطلبانه (VAD)، و همچنین تعدادی از رانندگان آمبولانس پرستاری کمک های اولیه Yeomanry (FANY).

به عنوان پرستارخواهر لیلیان گاتریج در حال حرکت به سمت دانکرک بود، یک دفتر اس اس آلمان تلاش کرد آمبولانس او ​​را فرماندهی کند و به افرادش دستور داد که همه مردان مجروح را از خودرو بیرون بیاندازند. لیلیان به صورت افسر سیلی زد. او با زدن خنجر به ران او تلافی کرد. سربازان بلک واچ که در حال عبور بودند، حادثه را دیدند و افسر اس اس کشته شد. لیلیان با وجود مجروح شدن، آمبولانس و بیماران را به سمت راه‌آهن برد و از آنجا توانستند سوار قطاری به سمت شربورگ، دانکرک شوند. در راه شربوگ، قطار حدود 600 مجروح فرانسوی و انگلیسی دیگر را برد. لیلیان و بیمارانش سرانجام چند روز بعد به انگلستان رسیدند.

حدود 300 نفر از اعضای ATS در بهار 1940 با نیروی اعزامی بریتانیا (BEF) به فرانسه وارد شدند. "Soldierettes"، همانطور که فرانسوی ها آنها را می نامیدند، عمدتاً رانندگان بودند، اما شامل تلفن شناسان دوزبانه، کارمندان و مدیران نیز می شدند که تعدادی تابلو برق برای BEF را در مکان هایی مانند پاریس و لومان اداره می کردند.

همانطور که بخش عمده ای از BEF از طریق سواحل دانکرک بین 27 مه و 4 ژوئن 1940 تخلیه شد، برخی از تلفنداران ATS در پاریس به کار خود ادامه دادند. یک جوخه تلفنی متشکل از حدود 24 دختر ATS، تحت فرماندهی فرمانده جوان موریل کارتر و متصل به رویال سیگنالز، از 17 مارس در مرکز تلفن در حال انجام وظیفه بودند.

پس از دانکرکسقوط کرد، فقط زمان زیادی بود که نیروهای آلمانی پاریس را بگیرند، اما دختران کار می کردند، تلفن ها را نگه می داشتند و ارتباطات را ادامه می دادند.

تا 13 ژوئن نیروهای آلمانی در دروازه های پاریس و در ساعت 13:30 آن روز، تصمیم به تخلیه گرفته شد. سیگنالی در این زمینه به لندن فرستاده شد و زنان آماده خروج شدند، کارکنان PTT فرانسه قبلاً آنجا را ترک کرده بودند. با این حال، افسر رابط فرانسوی آنها، بلانش دوبوآ 28 ساله هنوز با آنها بود: تصمیم گرفته شد که او را در یونیفورم ATS مبدل کنند تا بتواند با آنها به انگلستان تخلیه شود. هنگامی که نازی ها با کامیون به سمت بنادر حرکت کردند، نازی ها وارد پاریس شدند.

سه بار در سفر به بندر مورد اصابت گلوله مسلسل قرار گرفتند و مجبور شدند تا آخرین قسمت مسیر را به دلیل ازدحام جمعیت در جاده ها پیاده روی کنند. سفر با وسیله نقلیه را غیرممکن کرد.

با رسیدن به سنت مالو، ATS سرانجام سوار بر SS Royal Sovereign، یک کشتی بخار قدیمی کانال که تبدیل به کشتی بیمارستانی شده بود، در 16 ژوئن به بریتانیا رسید.

تعدادی از رانندگان آمبولانس پرستاری کمک های اولیه Yeomanry (FANY) نیز پس از دانکرک همچنان در فرانسه مشغول به کار بودند. واحد فرمانده شرکت دکتر جوآن اینس متشکل از حدود 22 نفر که عمدتاً در آمبولانس کار می کردند، در دیپه مستقر بودند و با پیشروی آلمانی ها مورد بمباران شدید قرار گرفتند. پس از یک سفر دشوار و ترسناک در امتداد جاده هایی که نه تنها توسط پناهجویان مسدود شده است، بلکه توسط هواپیماهای دشمن بمباران شده و مورد حمله قرار گرفته اند.سرانجام از سنت مالو، همچنین در سفینه SS Royal Sovereign، تخلیه شدند.

با این حال، پرسنل نظامی که پس از دانکرک از فرانسه بازگشتند با استقبال گرم مردم که BEF تخلیه شده بودند مواجه نشدند. اخذ شده. اکثراً آنها در گروه‌های کوچک و بدون توجه به انگلستان وارد شدند.

اما شجاعت برخی از بانوانی که از آخرین زنانی بودند که فرانسه را قبل از سقوط ترک کردند مورد قدردانی قرار گرفت.

دستیار شرکت (فرمانده موقت جوان) موریل آدری کارتر به دلیل رهبری کارکنان ATS که اداره مرکز تلفن را بر عهده داشتند و به ویژه حفظ ارتباطات تلفنی پس از تخلیه کارکنان PTT فرانسوی، نشان MBE را دریافت کرد. فرمانده گروه جوآن اینس نیز در اعزام ها نام برده شد. (London Gazette 20 دسامبر 1940).