Waarom rijden de Britten links?

 Waarom rijden de Britten links?

Paul King

Heb je je ooit afgevraagd waarom de Britten links rijden?

Hier is een historische reden voor; het heeft alles te maken met het vrijhouden van je zwaardhand!

In de Middeleeuwen wist je nooit wie je zou tegenkomen als je te paard reisde. De meeste mensen zijn rechtshandig, dus als er een vreemdeling rechts van je voorbij kwam, had je je rechterhand vrij om je zwaard te gebruiken als dat nodig was. (Op dezelfde manier zijn de meeste Normandische kasteeltrappen met de klok mee naar boven gericht, dus de verdedigende soldaten zouden om de draai naar beneden kunnen steken, maar dieaanvallen (de trap opgaan) niet).

De regel 'links houden' gaat zelfs nog verder terug in de tijd; archeologen hebben bewijs ontdekt dat erop wijst dat de Romeinen karren en wagens links lieten rijden en het is bekend dat Romeinse soldaten altijd links marcheerden.

Deze 'regel van de weg' werd officieel bekrachtigd in 1300 na Christus toen paus Bonifatius VIII verklaarde dat alle pelgrims die naar Rome reisden links moesten houden.

Dit bleef zo tot het einde van de jaren 1700, toen grote wagens populair werden voor het vervoer van goederen. Deze wagens werden getrokken door meerdere paar paarden en hadden geen bestuurdersstoel. Om de paarden onder controle te houden, zat de bestuurder links achter op het paard, waardoor hij zijn zweephand vrijhield. Links zitten maakte het echter moeilijk om het verkeer dat de andere kant op kwam te beoordelen, zoals iedereen die wel eensmet een linksgestuurde auto over de kronkelige weggetjes van Groot-Brittannië heeft gereden, zal dat beamen!

Deze enorme wagens waren het meest geschikt voor de grote open vlaktes en de grote afstanden van Canada en de VS. De eerste 'keep-to-the-right'-wet werd in 1792 aangenomen in Pennsylvania, en veel Canadese en Amerikaanse staten volgden later.

In Frankrijk werd in een decreet van 1792 bepaald dat het verkeer zich aan het "gemeenschappelijke" recht moest houden en Napoleon heeft deze regel later in alle Franse gebieden ingevoerd.

In Groot-Brittannië was er niet veel vraag naar deze enorme wagens en de kleinere Britse voertuigen hadden zitplaatsen voor de bestuurder achter de paarden. Omdat de meeste mensen rechtshandig zijn, zat de bestuurder rechts van de zitplaats zodat hij zijn zweephand vrij had.

Zie ook: Sint Margaret

Verkeersopstoppingen in het 18e-eeuwse Londen leidden ertoe dat er een wet werd aangenomen om al het verkeer op London Bridge links te laten rijden om botsingen te voorkomen. Deze regel werd opgenomen in de Highway Act van 1835 en werd in het hele Britse Rijk overgenomen.

In de 20e eeuw ontstond er een beweging in de richting van harmonisatie van de verkeerswetgeving in Europa en begon er een geleidelijke verschuiving van links rijden naar rechts rijden. De laatste Europeanen die van links naar rechts veranderden, waren de Zweden die dapper van de ene op de andere dag de verandering doorvoerden op Dagen H (H-day), 3 september 1967. Om 4.50 uur stopte al het verkeer in Zweden tien minuten voordat het weer op gang kwam.rechts.

Zie ook: Tweede slag bij Lincoln

Vandaag de dag rijdt slechts 35% van de landen links, waaronder India, Indonesië, Ierland, Malta, Cyprus, Japan, Nieuw-Zeeland, Australië en recentelijk, Samoa in 2009. De meeste van deze landen zijn eilanden, maar waar landsgrenzen een verandering van links naar rechts vereisen, wordt dit meestal bereikt met verkeerslichten, kruisende bruggen, eenrichtingsverkeer of iets dergelijks.

Paul King

Paul King is een gepassioneerd historicus en fervent ontdekkingsreiziger die zijn leven heeft gewijd aan het blootleggen van de boeiende geschiedenis en het rijke culturele erfgoed van Groot-Brittannië. Geboren en getogen op het majestueuze platteland van Yorkshire, ontwikkelde Paul een diepe waardering voor de verhalen en geheimen die verborgen liggen in de eeuwenoude landschappen en historische monumenten die overal in het land te vinden zijn. Met een graad in archeologie en geschiedenis aan de beroemde Universiteit van Oxford, heeft Paul jarenlang in archieven gedoken, archeologische vindplaatsen opgegraven en avontuurlijke reizen door Groot-Brittannië gemaakt.Pauls liefde voor geschiedenis en erfgoed is voelbaar in zijn levendige en meeslepende schrijfstijl. Zijn vermogen om lezers terug in de tijd te vervoeren en hen onder te dompelen in het fascinerende wandtapijt van het Britse verleden, heeft hem een ​​gerespecteerde reputatie opgeleverd als een vooraanstaand historicus en verhalenverteller. Via zijn boeiende blog nodigt Paul lezers uit om met hem mee te gaan op een virtuele verkenning van de historische schatten van Groot-Brittannië, waarbij hij goed onderzochte inzichten, boeiende anekdotes en minder bekende feiten deelt.Met de vaste overtuiging dat het begrijpen van het verleden de sleutel is tot het vormgeven van onze toekomst, dient Paul's blog als een uitgebreide gids, die lezers een breed scala aan historische onderwerpen presenteert: van de raadselachtige oude steencirkels van Avebury tot de magnifieke kastelen en paleizen die ooit koningen en koninginnen. Of je nu een doorgewinterde bentgeschiedenisliefhebber of iemand die op zoek is naar een kennismaking met het boeiende erfgoed van Groot-Brittannië, Paul's blog is een go-to-resource.Als doorgewinterde reiziger beperkt Pauls blog zich niet tot de stoffige boekdelen uit het verleden. Met een scherp oog voor avontuur gaat hij regelmatig op ontdekkingstocht ter plaatse, waarbij hij zijn ervaringen en ontdekkingen documenteert door middel van verbluffende foto's en boeiende verhalen. Van de ruige hooglanden van Schotland tot de pittoreske dorpjes van de Cotswolds, Paul neemt lezers mee op zijn expedities, ontdekt verborgen juweeltjes en deelt persoonlijke ontmoetingen met lokale tradities en gebruiken.Pauls toewijding aan het promoten en behouden van het erfgoed van Groot-Brittannië gaat ook verder dan zijn blog. Hij neemt actief deel aan instandhoudingsinitiatieven, helpt historische locaties te herstellen en lokale gemeenschappen voor te lichten over het belang van het behoud van hun culturele erfenis. Door zijn werk streeft Paul er niet alleen naar om te onderwijzen en te entertainen, maar ook om meer waardering te wekken voor het rijke tapijt van erfgoed dat overal om ons heen bestaat.Ga met Paul mee op zijn boeiende reis door de tijd terwijl hij je begeleidt om de geheimen van het Britse verleden te ontrafelen en de verhalen te ontdekken die een natie hebben gevormd.