"Nigdy w dziedzinie ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym" - Winston Churchill

Nie od razu wiadomo, co łączy gąsienicę, złotą rybkę, świnkę morską i but ze skrzydłami, ale są to nazwy klubów lotniczych, które powstały przed II wojną światową lub w jej trakcie.

Dla mieszkańców Wielkiej Brytanii II wojna światowa była bez wątpienia wojną powietrzną. Cywile byli prawdopodobnie znacznie bardziej zaangażowani i świadomi II wojny światowej niż pierwszej wojny w Wielkiej Brytanii, wyłącznie dlatego, że była to wojna powietrzna. Toczyła się dosłownie nad głowami ludzi. Jeszcze przed jej rozpoczęciem RAF rozpoczął ogromną kampanię ekspansji i przygotowań do tego, o czym wiedzieli, że nadejdzie. Hitler pokazał, że jest gotowy na wszystko.RAF był zdeterminowany, aby być gotowym. Wiedziano, jak wiele będzie zależeć od tego, kto będzie dowodził niebem nad Wielką Brytanią. To właśnie nad tym niebem rozstrzygną się losy Wielkiej Brytanii. W 1936 r. RAF został również podzielony na oddzielne piony dowodzenia: bombowy, myśliwski, kontrolny i szkoleniowy.

W latach poprzedzających wojnę bazy sił powietrznych wyrosły w całym kraju, podobnie jak ogromne stacje dowodzenia bombowcami i przybrzeżne stacje obserwacyjne; konflikt nigdzie nie pozostał nietknięty. Po rozpoczęciu wojny front wewnętrzny bardzo ucierpiał, od nieustannych ataków podczas bitwy o Wielką Brytanię w 1940 r., przez Blitz i później. Być może dlatego było tak wielu cywilówNie ma wątpliwości, że na czas wojny cywilna Wielka Brytania i Królewskie Siły Powietrzne nawiązały szczególną więź.

Na początku wojny załoga RAF liczyła zaledwie 2945 lotników. RAF miał tylko 749 samolotów w porównaniu z 2550 samolotami Luftwaffe. To właśnie ta dysproporcja w liczebności doprowadziła do tego, że lotnicy ci byli znani jako "nieliczni". Kiedy Churchill powiedział, że "nigdy w dziedzinie ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym", miał na myśli właśnie tych nielicznych: personel RAF, który pracował i walczył na polu bitwy.tak niestrudzenie walczył w obronie Wielkiej Brytanii.

W czasie wojny RAF rozrósł się do ogromnej liczby 1 208 000 mężczyzn i kobiet, z czego 185 000 stanowiły załogi lotnicze. Z tych 185 000 70 000 zginęło w bitwie, a dowództwo bombowców poniosło największe straty w postaci 55 000 ofiar śmiertelnych.

Ta dysproporcja była również jednym z powodów utraty tak wielu załóg samolotów. Sama liczebność Luftwaffe oznaczała, że mieli oni pilotów i samoloty do dyspozycji w sposób, w jaki Wielka Brytania po prostu nie miała. W szczytowym momencie konfliktu czas szkolenia pilota RAF-u przed aktywną walką z Luftwaffe wynosił zaledwie dwa tygodnie. Średni wiek walczących pilotów wynosił zaledwie dwadzieścia lat. To jestByć może nie jest zaskoczeniem, że podczas tego konfliktu powstało tak wiele klubów lotniczych.

Klub Złotej Rybki, założony w 1942 r., był klubem dla lotników, którzy "zeszli do wody". To znaczy dla wszystkich załóg samolotów, które zostały zestrzelone, wysadzone lub rozbiły się w morzu i przeżyły, aby opowiedzieć tę historię. Członkowie tego klubu otrzymywali (wodoodporną) odznakę przedstawiającą złotą rybkę ze skrzydłami nad wodą. Klub ten spotyka się do dziś i obecnie przyjmuje wojskowe i cywilne załogi samolotów, orazW rzeczywistości są dwie kobiety, które są członkami Goldfish. Jedną z nich jest Kate Burrows, która leciała z Guernsey na wyspę Man w grudniu 2009 r. Jej prawy silnik zawiódł, a następnie straciła moc w lewym silniku i musiała zejść do morza. Helikopter z pobliskiej platformy gazowej był w stanie ją uratować, a wkrótce potem została członkiem Goldfish Club.

Caterpillar Club był najwcześniejszym klubem, utworzonym w 1922 r., dla każdego, wojskowego lub cywila, który skoczył ze spadochronem z rozbitego samolotu w bezpieczne miejsce. Podczas II wojny światowej liczba członków wzrosła do 34 000 osób uratowanych dzięki spadochronowi Irvin. Odznaką tego klubu jest gąsienica, hołd dla jedwabnika, który produkował jedwabne nici, z których wykonano pierwsze spadochrony. CharlesLindberg jest znanym członkiem tego klubu, choć oczywiście został nim na długo przed swoim udanym lotem transatlantyckim. Lindbergh był członkiem klubu czterokrotnie. W 1925 r. musiał dwukrotnie opuścić swój samolot na spadochronie, raz podczas lotu treningowego i raz podczas lotu testowego, a następnie dwukrotnie w 1926 r. podczas pracy jako pilot poczty lotniczej.

Guinea Pig Club, najbardziej ekskluzywny klub lotniczy z zaledwie 649 członkami w szczytowym momencie, nie działa już dzisiaj. Był to klub założony w 1941 roku przez tych mężczyzn, którzy doznali katastrofalnych oparzeń, często nazywanych "oparzeniami lotników" w samolotach, które zostały zestrzelone lub rozbiły się podczas II wojny światowej. Mężczyźni ci byli operowani przez pionierskiego chirurga Sir Archibalda McIndoe, który zastosował takie innowacyjne iWyjaśnia to również, dlaczego ich odznaka przedstawia świnkę morską ze skrzydłami.

Cztery i pół tysiąca lotników doznało katastrofalnych oparzeń podczas II wojny światowej, a 80% z nich to oparzenia lotników, czyli głębokie oparzenia tkanek ramion i twarzy. Jedną z takich osób, która doznała tych obrażeń, był jeden z członków-założycieli Guinea Pig Club, Geoffrey Page. Został zestrzelony w kanale La Manche podczas Bitwy o Anglię 12 sierpnia 1940 roku.Jego zbiornik paliwa eksplodował, gdy jego samolot został trafiony ogniem wroga. Dzięki McIndoe, pomimo odniesionych obrażeń, Page powrócił do wykonywania aktywnych misji. Chociaż wymagało to kilku operacji i niewiarygodnego bólu, Page był zdeterminowany, aby przetrwać wojnę jako wojownik.

Klub założony w 1941 r. dla lotników, którzy zostali zestrzeleni lub rozbili się na Pustyni Zachodniej podczas trzyletniej kampanii w Afryce Północnej. Ludzie ci musieli wracać do baz zza linii wroga. Stąd też odznaką tego klubu był but ze skrzydłami i dlatego był on również nazywany klubem "późnych przylotów", ponieważ niektórzy członkowie przeszli nawet 650 mil za linią wroga.linie.

Jednym z takich pilotów był Tony Payne, zmuszony do lądowania swoim bombowcem Wellington głęboko na pustyni po tym, jak zgubił się podczas sześcioipółgodzinnego lotu. Tak daleko za liniami wroga on i jego załoga nie mieliby szans na pustyni, gdyby nie przypadkowe spotkanie z pustynnymi nomadami. Payne i jego załoga zabrali z samolotu zapasy, które mogli, i podążali za tym, co uważali za światła obozowe.Kiedy jednak dotarli do źródła świateł, okazało się, że były to ogniska Beduinów. Na szczęście napotkani koczownicy byli przyjaźnie nastawieni i poprowadzili ich przez pustynię, aż natknęli się na brytyjski patrol. Była to najkrótsza akcja klubów, ponieważ oficjalni członkowie musieli brać udział w tej konkretnej kampanii pustynnej.

Kluby:

Klub Caterpillar: dla każdego, wojskowego lub cywila, który skoczył ze spadochronem z rozbitego samolotu w bezpieczne miejsce.

Klub Świnek Morskich: dla osób, które doznały katastrofalnych poparzeń w zestrzelonych lub rozbitych samolotach podczas II wojny światowej. Mężczyźni ci byli operowani przez pionierskiego chirurga Sir Archibalda McIndoe.

Klub Złotej Rybki: dla lotników, którzy "wpadli do drinka

Klub Skrzydlatych Butów: dla lotników, którzy zostali zestrzeleni lub rozbili się na Pustyni Zachodniej podczas kampanii w Afryce Północnej.

Autor: Terry MacEwen, niezależny pisarz.