یو شعر چې په ۱۸۹۲ کال کې د هینري نیوبولټ لخوا لیکل شوی و – ویتای لامپادا – تل ماته په انګلیسي ژبه کې یو له خورا پیاوړې لیکلو په توګه راژوندي کوي. دا په لاندې ډول پرمخ ځي:

د شپې په نږدې وخت کې یو بې خونده خاموشي شتون لري —

لس د جوړولو لپاره او د ګټلو لپاره لوبه —

A ټکان ورکوونکی پچ او ړنده څراغ،

یو ساعت د لوبې کولو لپاره او وروستی سړی دننه.

او دا د ربن شوي کوټ لپاره نه دی،

یا د ځان غوښتنې هیله د یو فصل شهرت،

مګر د هغه د کپتان لاس په اوږه ووهل —

'لوبه وکړه! لوبه وکړئ! او لوبه وکړئ!’

د دښتې شګه سور رنګه ده، —

د یوې طبقې د ویجاړیدو سره سور دی چې مات شوی دی. —

ګاټلنګ جام شو او ډګروال مړ شو،

او ریژیمنټ په دوړو او لوګي ړوند دی.

د مرګ سیند یې څنډې ډنډ کړې دي،

او د انګلستان لرې، او نوم ته درناوۍ،

مګر د ښوونځي د هلک غږ په لیکو کې راپورته شو:

'لوبه وکړئ! لوبه وکړئ! او لوبه وکړئ!'

دا کلمه هر کال ده،

په داسې حال کې چې د هغې په ځای کې ښوونځی جوړ شوی دی،

د هغې هر زوی باید واوري،

او هیڅوک یې د اوریدلو جرات نه کوي.

دا ټول په خوښۍ سره

د ژوند په اوږدو کې لکه په اور کې د مشعل په څیر تیریږي،

او ښکته کیږي شاته کوربه ته ځغلول —

'لوبه وکړئ! لوبه وکړئ! او لوبه وکړئ!'

شعر د څه په اړه دی؟

ښه، دا په اصل کې د ویکټوریا په وروستیو کې د ځوانانو په اړه لیکل شوي وو چې د یو څخه ویل شوي وو.ځوان عمر چې د سپورت ځینې ارزښتونو ته غاړه کیږدي لکه "لوبه وکړئ". په انصاف، زړورتیا او وظیفه (لکه څنګه چې په ډیری سپورتونو کې شتون لري) یو میراثي باور د دې مرکز کې و او دا د کرکټ د ډګر او د جګړې د ډګر تر مینځ عجیب موازي ښیي ځکه چې دا د هغه وخت یو ځوان تعقیبوي چې په ښوونځي کې یې کریکټ لوبه کوله ( په بریسټول کې د کلفټن کالج) د امپراتورۍ په نامعلومه برخه کې د جګړې ډګر ته.

کلیفټن کولیج بند، چیرته چې د شعر لومړی بند ترتیب شوی، د کرکټ لوبه روانه ده

هغه "لوبه کوي" حتی کله چې د هغه "کپتان" (ډګروال) مړ شوی او داسې ښکاري چې هغه پخپله د مرګ سره مخ دی. هغه د ورته سپورت ایډیالونو سره د مرګ سره مخ دی حتی کله چې 'انګلستان لرې دی او نوم یې ویاړي'.

ولې دا د برتانوي رواني لپاره دومره قوي بصیرت دی؟ دا د وظیفې له وژونکي مفکورې سره ګډ یو سرې ایډیالیزم ښیې ، د کوم ترکیب هغه دی چې زړه ماتونکی دی کله چې له کور څخه لرې تمرین کیږي او له هغه چا څخه لرې چې مینه لري. تر ټولو پورته، که څه هم دا د خپل ځان څخه د لوړ څه لپاره د مړینې مفکوره ښیي، کوم چې شاید د ټولو انسانانو لپاره یو له حتمي موجودو پوښتنو څخه وي - که تاسو د لوبې قواعدو سره ژوند کوئ او مړ شئ نو هیڅوک نشي کولی ستاسو د ژوند کولو څخه انکار وکړي. په سمه توګه.

په متضاد ډول دا شعر د لومړۍ نړیوالې جګړې په جریان کې او وروسته نور هم مشهور شو کله چې څرګنده شوه چې دا ټول ځوان نسل هم.لکه څنګه چې دا ټول اخلاق د لومړۍ نړیوالې جګړې د خندقونو په خټو، وینې او وحشت کې مړه شول. د سپورت عادلانه څه ګټه وه کله چې ملیونونه د ماشین ټوپک ، توپخانې مرمۍ او د ناڅرګند دښمن لخوا زهرجن ګاز لاندې مړه شي؟ په خټه کنده کې د پای ته رسیدو په انتظار کې د ژاړولو او د ژوند د ښکلا څخه د خلاصون دمخه د هغه له مینځه وړلو کې کوم وقار شتون درلود ، لکه د بوروډیینو په جګړه کې د تولستوی "جنګ او سولې" کې د شهزاده انډري وروستي ریښتیني شیبې ځوروي؟

د برتانوي پوځ د پیاده پوځ یوه چوکۍ چې د ۱۹مې پیړۍ په پای کې د مهدست د جګړو پر مهال انځور شوې، شاید د شعر د دویم بند لپاره الهام وي

دا د یوه شعر تراژیدي چې د یوې بلې نړۍ د مړینې نښه کوي. شاید دا شعر خپلو لوستونکو ته د ورکې نړۍ خبرې کړې وي؟ د بې ګناهۍ او وظیفې له لاسه ورکولو احساس چیرې چې یو ځوان خوب کولی شي، مخکې له دې چې د عصري نړۍ کرغیړن او زړه بوږنونکي واقعیت دا په خورا وحشیانه توګه له منځه یوسي. د یو ځوان دردناکه هیله چې د ژوند د وحشیانه واقعیتونو په پرتله په سمه توګه ژوند کوي. شاید هر سړی په یو نه یو ډول له دې سره تړاو ولري او دا هغه څه دي چې دا شعر خورا په زړه پوري ځواکمن کوي.

زه فکر کوم دا هغه څه دي چې موږ یې اوس لرو ، پدې وخت کې کله چې موږ د کورونویرس بحران څخه د وتلو لاره احساس کوو (لږترلږه په انګلستان کې). نړۍ زموږ د ډیری لپاره مختلف ، لږ بې ګناه او ویرونکی ځای احساسوي. موږ شاید له لاسه ورنکړوپه ملیونونو د لومړۍ نړیوالې جګړې په خندقونو کې مګر زموږ د ډیری لپاره ، ورځني فعالیتونه چې موږ یې په پام کې نیول اوس ډارونکي او ناپیژندل شوي دي ، شاید د ټراماتیک فشار وروسته نړۍ کې د پیښې نښې ښیې. زموږ بې هوښه ځوانان، د هغو هلکانو په څیر چې کریکټ لوبې کوي، د یو بحران له امله ویجاړ شوي چې د جګړې څخه بل ډول توپیر نلري.

مګر شاید په ویټای لامپاډا کې امید شتون ولري. د دې لپاره چې حتی که هغه ایډیالونه چې موږ او هغه هلکان چې په کې یې ژوند کاوه په بشپړ ډول د نوې نړۍ سره مطابقت نلري چې موږ یې په ځان کې وینو، موږ بیا هم کولی شو د دې ایډیالونو سره ژوند وکړو. موږ کولی شو د سپورت په عادلانه او د لوبې په لوبولو باور وکړو حتی که د لوبې قواعد غیر عادلانه ښکاري. موږ لاهم کولی شو د خپل ځان څخه لوړ څه لپاره ودریږو. په وروستیو څلورو کرښو کې خوښي شتون لري، د ژوند خوښي د امکان تر حده ښه ژوند کوي، حتی که د برخلیک شرایط زموږ په وړاندې وي. دا وروستۍ خبرې زما په اند نړۍ ته د برتانوي کلتور یو له اصلي ډالۍ څخه دي:

2> دا ټول د خوښۍ ذهن سره 1>

د مشعل په څیر ژوند تیر کړئ په شعله کې،

او شاته کوربه ته غورځیدل —

'لوبه وکړئ! لوبه وکړئ! او لوبه وکړئ!’

سیمویل لیستر د بریسټول پوهنتون څخه په تاریخ کې BA او MA لري او تاریخ لیکل د هغه لیوالتیا ده. هغه نن ورځ نړۍ ته د تاریخ ښکلا او مطابقت لټوي او د نورو لپاره د فکر کولو یا خوند اخیستلو لپاره یو څه وړاندیز کول خوښوي.