“Die mees invloedryke weergawe van die mees invloedryke boek in die wêreld, in wat nou sy mees invloedryke taal is” – 400 jaar van die King James Bible, The Times Literary Supplement 9 Februarie 2011

Die King James Bybel is lank reeds gevier as een van die belangrikste tekste van alle tye, nie net vir sy toeganklike uitbeelding van die Christelike godsdiens nie, maar ook vir sy vermoë om die Engelse taal te versprei wêreldwyd om die dominante globale taal (in beide 'n kommersiële en kulturele sin) te word wat dit vandag is.

Hoewel dit egter vandag die mees erkende weergawe van die Bybel is, is die King James-weergawe geensins die eerste vertaling van die oorspronklike Bybelse tekste.

Oorspronklike Engelse vertalings

John Wycliffe, die Engelse lekeprediker, filosoof en reformis het aktief 'n vertaling van die Bybel in 'n probeer om meer outonomie vir die Kerk van Engeland te verskaf. Wycliffe en sy volgelinge (bekend as die Lollards), wat dikwels as 'n voorvader van die Protestantse Hervorming aangehaal word, het die Vulgaat (die vierde eeuse Latynse weergawe van die Bybel) gedurende 1382-1384 in Engels vertaal. Verdere opdaterings is bygevoeg deur Wycliffe se assistent John Purvey en ander ondersteuners in 1388 en 1395, ná Wycliffe se dood. Hy is op 31 Desember 1384 oorlede as gevolg van 'n beroerte wat 'n paar dae tevore tydens die mis in sy plaaslikeparish church.

Terwyl Wycliffe se Bybel, soos dit bekend geword het, moontlik die vroegste weergawe van die 'Engelse' Bybel was, is dit die vertaling van die Hebreeuse en Griekse Bybelse tekste deur die 16de eeuse geleerde, vertaler en hervormer William Tyndale wat die eerste gedrukte weergawe van die Nuwe Testament geword het in 1525, na die koms van die drukpers. Terwyl hy doodgewurg en as ketter verbrand is voordat hy sy vertaling van die Ou Testament kon voltooi, het Tynsdale se vertalings die basis geword vir baie weergawes om te volg; insluitend die Groot Bybel van 1539, die eerste gemagtigde uitgawe van die Bybel in Engels; die Geneva Bible van 1560, wat vervaardig is deur die Engelse godsdienstige hervormers wat na Genève gevlug het toe die katolieke Mary Tudor die troon bestyg het, en inderdaad die King James Bible self.

Teen die tyd dat Elizabeth Ek het die troon in 1558 beklee, Engeland is verdeel tussen ondersteuners van die populistiese Geneva Bible, die Church of England se Bishop's Bible – 'n gewigtige, duur en dus minder gewilde herbewerking van die Groot Bybel – en die Douay-Rheims Nuwe Testament van 1582, wat is deur verbanne Rooms-Katolieke vervaardig as deel van 'n Teenreformasie.

'n Nuwe Koning en 'n nuwe Bybel

In Mei 1601 het koning Jakobus VI van Skotland die generaal bygewoon. Vergadering van die Kerk van Skotland by St Columba's Church in Burntisland, Fife topleit ten gunste daarvan dat 'n nuwe vertaling van die Bybel in Engels eintlik 'n aantal psalms self vertaal het. Die resultaat was 'n bygewerkte Geneefse Bybel, gepubliseer in Skotland met Engelse teks en 'n Skotse voorwoord.

Na die dood van Elizabeth I in 1603, is James deur die Geheime Raad in kennis gestel van sy reg op die troon en is gestuur Elizabeth se ring as 'n simboliese gebaar van sy eis. James het toe van Edinburgh na Londen gereis om koning James I te word, wat die twee krone verenig het. Terwyl daar 'n vreedsame aanvaarding van James as die nuwe Engelse koning was, het hy die diep en vreesaanjaende godsdienstige stryd van Elizabeth se bewind geërf.

Nadat James by tye gebots het met die eiesinnige hervormers in die nasleep van Skotland se hervorming in die 1560's, het James die sterkste en doeltreffendste geword wat koning Skotland vir baie jare gesien het. Terselfdertyd het Engeland egter die Elizabethaanse nedersetting van godsdiens beleef. Nadat sy as 'n baie jong vrou op die troon gekom het, is Elizabeth gekonfronteer met groot godsdiensonbestendigheid. Haar pa Henry was 'n sterk Protestant, maar sy voorganger Mary Tudor het Engeland in 'n baie Katolieke rigting geneem. Elizabeth het daarna gestreef om haar eie gesag as 'n monarg te laat geld en 'n balans tussen Protestantisme en Katolisisme te bewerkstellig en stabiliteit in die land te herstel.

In die nasleep van Elizabeth se dood was godsdienstige onsekerheid 'n baie werklike debatregoor die land. Rooms-Katolieke het gehoop dat sommige van die strafwette teen hulle verslap sou word en Puriteine ​​het gehaas om James te ondersteun in die hoop dat hy tot hul wense sou instem. James het 'n lys eise deur die opponerende faksies gegee en hoewel daar geen voorstel was dat 'n nuwe Engelse weergawe van Bybel geskep moes word nie, was daar groot druk op hom om iets te doen nie.

Die Kommissie en vertaling

Dit was op 18 Januarie 1604 dat James 'n versameling geleerdes en kerkman ontbied het om 'n konferensie by Hampton Court by te woon, waar hy gebaseer was om vermy die plaag wat Londen opgedoen het. ’n Belangrike bywoner namens die biskoppe was Richard Bancroft, biskop van Londen en toekomstige aartsbiskop van Canterbury, wat die konferensie voorgesit het. As 'n leidende lid van die Puriteinse afvaardiging is John Reynolds na die konferensie genooi vanweë sy akademiese uitnemendheid en polities en kerklik gematigde sienings.

Die konferensie het in die Geheime Kamer plaasgevind in die teenwoordigheid van beide James en sy Geheime Raad. Die driedaagse konferensie is geproklameer as 'n bespreking oor die voorsiening van predikers in Ierland, of kerklike howe mense uit die kerk kan ekskommunikeer en 'n oorweging van die Puriteinse besware teen voorlesings en gebede in die Bybel. James was gretig om albei partye te laat weet dat hy wilsoek 'n kontinuïteit van wat voorheen gegaan het en was nie op soek na verandering nie, maar bevestiging van wat reeds afgehandel is.

Op die tweede dag het Reynolds die Koning per ongeluk kwaad gemaak deur 'n model van die kerk voor te stel om die biskop in te sluit en gemeente wat saamwerk in 'n ring. Nadat hy talle probleme met die Skotse Presbiteriane ondervind het, was James ontevrede met die ondeurdagte verwysing. Met die gevoel dat hy grond verloor het, het Reynolds die koers verskuif om die kwessies wat die Puriteine ​​met die Bishop's Bible gehad het, te opper en te versoek dat 'n ander Bybel wat meer ooreenstem met die Puriteinse denkwyse, gemagtig kon word om in die Kerk toegelaat te word, naamlik die Geneva Bible. Terwyl Jakobus met die beginsels van die Geneefse vertaling saamgestem het, was hy baie gekant teen die aantekening daarvan, veral die kantlynaantekening in die eerste hoofstuk van die boek Exodus wat die gesag van die Koning bevraagteken het. Dit was op hierdie stadium dat Jakobus 'n nuwe vertaling as 'n kompromie voorgestel het.

Voorstuk van die King James' Bible, 1611, wys die Twaalf Apostels boaan . Moses en Aäron flankeer die sentrale teks. In die vier hoeke sit Matteus, Markus, Lukas en Johannes, skrywers van die vier evangelies, met hul simboliese diere

'n Komitee van 54 vertalers en hersieners wat bestaan ​​uit die mees geleerde manne in die nasie is ingestel om die vertaling te voltooi en is gemaakuit 6 komitees, genoem maatskappye. Drie maatskappye was verantwoordelik vir die Ou Testament, twee vir die Nuwe Testament en een vir die Apokriewe , die boeke wat die Protestantse Christelike Kerk as nuttig beskou het, maar nie goddelik geïnspireer is nie.

James en Bancroft het geteken. baie spesifieke reëls vir die vertalers opgestel, wat die proses van uitruil van konsepte ingesluit het wat toe onderworpe was aan noukeurige ondersoek en die uitsluiting van die randaantekeninge wat die Geneefse vertaling so problematies gemaak het.

The King, Bishops and Puriteners almal het die konferensie gelukkig verlaat dat daar aan hul behoeftes (of ten minste sommige van hulle) voldoen is. Terwyl die Puriteine ​​die meeste van hul argumente oor die seremoniële aspek van die Kerk van Engeland se diens verloor het, het hulle 'n nuwe vertaling van die Bybel gekry en was dus redelik gelukkig. Dit was eers later dat hulle besef het dat die reëls van die nuwe Bybel eintlik teen hulle gestapel is.

Teen 1608 was die verskillende afdelings voltooi en in 1610 is 'n vergadering gehou om die vertaling te bespreek en ooreen te kom by die Stationers Hall in die City of London en die King James Bible is in 1611 deur Robert Barker, die King's Printer, uitgegee.

Die nalatenskap van die King James se Bybel

Die King James Bybel is in elke kerk regoor die land gelees en die argaïese taal wat so gereeld deur so baie gehoor is, het hom ingebed in die nasie sebewussyn en volkstaal, so elke dag en bekend as die beoefening van Christelike aanbidding self.

Die opvallendste kenmerk van die vertaling is die eenvoud daarvan. Die Bybel is geskryf met resonansie en opbouende ritmes. Dit was maklik om te onthou met die bekende struktuur van 10 lettergrepe en 'n jambiese ritme wat geskryf is om gepraat te word, baie soos Shakespeare en Milton.

Dit was nie net die invloed van die prosa en taal nie; die werklike verhale self was groot invloed op agtiende en negentiende eeuse skrywers. Romans soos Moby Dick en The Old Man and the Sea is deur die King James Bybel geïnspireer. Hierdie invloed het verder gegaan as literatuur en het inspirasie verskaf vir baie gesange en musikale komposisies soos Handel se bekendste agtiende-eeuse stuk, Messias .

Die King James Bybel het egter nie net die Britse kultuur beïnvloed nie, maar het 'n wêreldwye teenwoordigheid gehad.

Die King James Bybel het die eerste keer oorsee gereis toe die Puriteinse groep bekend as die Pelgrimsvaders in 1620 op die Mayflower na Amerika vaar. Hulle plan was om 'n nuwe beskawing op die been te bring. meer in ooreenstemming met hul Puriteinse ideale. Nadat die Bybel saam met hulle geneem is, is dit gou gevestig in die middel van Amerika se godsdienstige kultuur.

Die Bybel- en sendinggenootskappe van St Paul's Cathedral het ook die Bybel regoor die wêreld uitgevoer, met dieeenvoudige woordeskat wat hom leen tot vertaling in vreemde tale en as 'n nuttige hulpmiddel vir die onderrig en aanleer van die Engelse taal.

Die groei van die Britse Ryk was ook 'n groot meganisme vir die verspreiding van die Engelse taal en die King James Bybel was altyd aan boord van die groot handelsvlootskepe gestoor, wat die eerste Engelse boek geword het wat baie wêreldwyd sou teëkom. Die Oos-Indiese Kompanjie alleen het dit na Indië en na die kolonies in Afrika, Australië en Nieu-Seeland sien reis; nog 'n rede waarom Engels nou 'n dominante wêreldtaal is.

Die King James Bible het 257 frases tot die Engelse taal bygedra, meer as enige ander enkele bron, insluitend die werke van Shakespeare. Uitdrukkings soos “'n Vlieg in die salf” , “doring in die sy” en “Sien ons oog tot oog” , wat steeds algemeen gebruik word vandag het alles in die Bybel ontstaan. Alhoewel dit die hersiene, grammatikaal korrekte agtiende-eeuse weergawe van die Bybel is wat deur Benjamin Blayney vervaardig word wat vandag meer algemeen gebruik word, kan die blywende aantrekkingskrag van die King James Bybel nie beredeneer word nie.

Van diegene wat die Christendom aanbid tot diegene wat ons kulturele erfenis aanbid, verteenwoordig die King James Bybel die Engelse literatuur en taal wat ons dierbaar is, sowel as 'n blywende instrument van geloof. Ironies genoeg die vertaling wat 'n impulsiewe voorstel by King James se konferensie wasvan 1604 is in werklikheid die blywende artefak van daardie besprekings.

Die King James Bible Trust is gestig om die 400ste herdenking van die eerste Engelse vertaling van die Bybel te vier.