مارجری کمپ باید در مسیرهای زیارتی اروپای قرون وسطی چهره ای کاملاً برجسته داشته باشد: زنی متاهل که لباس سفید پوشیده، بی وقفه گریه می کند و در طول راه با برخی از بزرگ ترین شخصیت های مذهبی زمان خود دادگاهی داشته است. او داستان های زندگی خود را به عنوان یک عارف در قالب زندگی نامه خود "کتاب" نزد ما می گذارد. این اثر به ما بینشی می‌دهد که چگونه او رنج روانی خود را آزمایشی می‌دانست که خدا برایش فرستاده است و خوانندگان امروزی را به تأمل در مرز بین عرفان و جنون وا می‌دارد.

زیارت قرون وسطی

مارگری کمپ در حدود سال 1373 در بیشاپز لین (که اکنون به عنوان کینگز لین شناخته می شود) به دنیا آمد. او از خانواده ای از بازرگانان ثروتمند بود. با پدرش یکی از اعضای با نفوذ جامعه.

در بیست سالگی، با جان کمپ - یکی دیگر از ساکنان محترم شهرش - ازدواج کرد. اگرچه به نظر او شهروندی مطابق با استانداردهای خانواده اش نیست. او مدت کوتاهی پس از ازدواج باردار شد و پس از تولد اولین فرزندش، دوره‌ای از عذاب روحی را تجربه کرد که در رؤیای مسیح به اوج خود رسید.

کمی بعد، تلاش‌های تجاری مارجری شکست خورد و مارجری شروع به چرخش بیشتر کرد. به شدت نسبت به دین در این مرحله بود که او بسیاری از ویژگی‌هایی را که امروزه با او مرتبط می‌دانیم به خود گرفت - گریه‌های بی‌وقفه، رویاها، و میل به داشتن یک زندگی پاکدامن.- پس از زیارت سرزمین مقدس، دستگیری های متعدد به دلیل بدعت گذاری، و حداقل چهارده بارداری - که مارجری تصمیم گرفت «کتاب» را بنویسد. این اغلب به‌عنوان قدیمی‌ترین نمونه زندگی‌نامه‌ای در زبان انگلیسی در نظر گرفته می‌شود، و در واقع توسط خود مارجری نوشته نشده است، بلکه دیکته شده است - مانند بسیاری از زنان در زمان خود، او بی‌سواد بود.

می‌توان آن را نوشت. برای خواننده مدرن وسوسه انگیز است که تجربیات مارجری را از دریچه درک مدرن ما از بیماری روانی ببیند و تجربیات او را به عنوان تجربیات کسی که از "دیوانگی" رنج می برد در دنیایی که هیچ راهی برای درک این موضوع وجود ندارد کنار بگذارد. با این حال، این دیدگاه تک بعدی فرصتی را از خواننده سلب می کند تا ببیند دین، عرفان و جنون برای کسانی که در دوره قرون وسطی زندگی می کردند چه معنایی داشتند.

مارجری به ما می گوید که عذاب روحی او پس از تولد اولین فرزندش آغاز می شود. این می تواند نشان دهد که او از روان پریشی پس از زایمان رنج می برد - یک بیماری روانی نادر اما شدید که برای اولین بار پس از تولد کودک ظاهر می شود.

در واقع، بسیاری از عناصر گزارش مارجری با علائم تجربه شده در روان پریشی پس از زایمان مطابقت دارند. مارجری رؤیاهای وحشتناک شیاطین آتش‌نفس را توصیف می‌کند که او را وادار می‌کنند تا جان خود را بگیرد. او به ما می گوید که چگونه گوشت خود را پاره می کند و یک زخم مادام العمر روی مچ دستش باقی می گذارد. او همچنین مسیح را می بیند که او را از دست این شیاطین نجات می دهد و به او آرامش می بخشد. در دوران مدرن،اینها به عنوان توهم توصیف می شوند - ادراک یک منظره، صدا یا بویی که وجود ندارد.

یکی دیگر از ویژگی های رایج روان پریشی پس از زایمان، اشک ریختن است. اشک آور بودن یکی از ویژگی های "علامت تجاری" مارجری بود. او داستان‌هایی از گریه‌های غیرقابل کنترل را بازگو می‌کند که او را به دردسر می‌اندازد - همسایگانش او را متهم می‌کنند که برای جلب توجه گریه می‌کند و گریه او منجر به اصطکاک با همسفرانش در طول سفرهای زیارتی می‌شود.

هذیان می تواند یکی دیگر از علائم روان پریشی پس از زایمان باشد. هذیان یک فکر یا باور قوی است که با هنجارهای اجتماعی یا فرهنگی فرد همخوانی ندارد. آیا مارجری کمپ دچار توهم شد؟ شکی وجود ندارد که رؤیاهایی که مسیح با شما صحبت می کند در جامعه غربی امروز یک توهم تلقی می شود.

اما در قرن چهاردهم اینطور نبود. مارجری یکی از چندین عارف برجسته زن در اواخر قرون وسطی بود. مشهورترین نمونه در آن زمان، سنت بریجت سوئدی بود، نجیب زنی که زندگی خود را وقف تبدیل شدن به یک بینا و زائر پس از مرگ همسرش کرد.

مکاشفات سنت بریجیت سوئد، قرن پانزدهم

با توجه به اینکه تجربه مارجری مشابه تجربه دیگران در جامعه معاصر بود، دشوار است بگوییم که اینها هذیان - آنها اعتقادی به رعایت هنجارهای اجتماعی روز بودند.

اگرچه مارجری ممکن است اینطور نباشد.او در تجربه خود از عرفان تنها بوده است، او به قدری منحصر به فرد بود که در کلیسا نگرانی ایجاد کند که او یک لولارد (شکل اولیه پروتستان اولیه) است، اگرچه هر بار که با کلیسا برخورد می کرد می توانست آنها را متقاعد کنید که اینطور نیست. با این حال، واضح است که زنی که ادعا می‌کرد از مسیح رؤیاهایی داشته و به سفرهای زیارتی می‌پردازد، به اندازه‌ای غیرعادی بود که در روحانیون آن زمان سوء ظن را برانگیخت.

مارگری به نوبه خود زمان زیادی را با نگرانی سپری کرد. که رؤیاهای او ممکن است توسط شیاطین فرستاده شده باشد تا خدا، و از شخصیت های مذهبی، از جمله جولیان نوریچ (مجری معروف این دوره) مشاوره می خواهد. با این حال، به نظر نمی رسد او در هیچ نقطه ای فکر کند که بینایی هایش ممکن است نتیجه بیماری روانی باشد. از آنجایی که بیماری روانی در این دوره اغلب به عنوان یک بیماری روحی در نظر گرفته می شد، شاید این ترس از اینکه ممکن است بینش های او منشأ شیطانی داشته باشد، روش مارجری برای بیان این فکر بود.

تصویر قرن 15th. از شیاطین، هنرمند ناشناخته

هنگام در نظر گرفتن زمینه ای که مارجری تجربه خود از عرفان را در آن می دید، یادآوری نقش کلیسا در جامعه قرون وسطی حیاتی است. تأسیس کلیسای قرون وسطایی تا حدی قدرتمند بود که برای خواننده مدرن تقریباً غیرقابل درک بود. کشیشان و دیگر شخصیت های مذهبی دارای اقتدار عادلانه تا زمانی هستنداربابان و بنابراین، اگر کشیش ها متقاعد می شدند که رویاهای مارجری از جانب خدا آمده است، این به عنوان یک واقعیت غیرقابل انکار تلقی می شد.

علاوه بر این، در دوره قرون وسطی این اعتقاد قوی وجود داشت که خدا نیروی مستقیمی بر زندگی روزمره است - برای مثال، زمانی که طاعون برای اولین بار در سواحل انگلستان افتاد، عموماً توسط جامعه پذیرفته شد که این خواست خدا بود در مقابل، زمانی که آنفولانزای اسپانیایی در سال 1918 اروپا را درنوردید، «نظریه میکروب» به جای توضیح معنوی برای توضیح گسترش بیماری استفاده شد. بسیار محتمل است که مارجری واقعاً هرگز در نظر نگرفته باشد که این رویاها چیزی جز یک تجربه مذهبی بوده است.

کتاب مارجری به دلایل بسیاری کتاب جذابی است. این به خواننده اجازه می دهد نگاهی اجمالی به زندگی روزمره یک زن «معمولی» در این زمان داشته باشد - تا آنجا که مارجری در اشراف زاده نشده بود. شنیدن صدای یک زن در این دوره زمانی نادر است، اما سخنان خود مارجری با صدای بلند و واضح می‌آید، اگرچه با دست دیگری نوشته شده است. این نوشته همچنین ناخودآگاه و به طرز وحشیانه‌ای صادق است و باعث می‌شود خواننده احساس کند درگیر داستان مارجری است.

با این حال، درک کتاب برای خوانندگان مدرن می‌تواند مشکل‌ساز باشد. می تواند بسیار دشوار باشد که یک قدم از برداشت های مدرن خود از سلامت روان فاصله بگیریم و در تجربه قرون وسطایی پذیرش بی چون و چرای سلامت روان غوطه ور شویم.عرفان

در پایان، بیش از ششصد سال پس از اینکه مارجری برای اولین بار زندگی خود را مستند کرد، واقعاً مهم نیست که علت واقعی تجربه مارجری چه بوده است. آنچه مهم است نحوه تفسیر او و جامعه اطرافش از تجربیاتش است، و روشی که این می تواند به درک خواننده مدرن از ادراکات دین و سلامت در این دوره کمک کند.

توسط لوسی جانستون، دکتری که در گلاسکو کار می کند. من علاقه خاصی به تاریخ و تفسیرهای تاریخی از بیماری، به ویژه در دوره قرون وسطی دارم.